Al die zakjes gingen er vlotjes in ! Drie uurtjes en 't was voorbij. Nauwelijks hinder gehad. De naweeën zullen wel volgen vermoed ik. Maar nu voel ik mij, voorlopig, prima. Ook in 't kopje! 'k Had dus weer tijd voor een gedichtje. Effe tijd ?
Soms kijk ik even vlug op m'n leventje weer terug. Bij die of gene kans, naar waar ging toen de balans ? 'k Deed vaak verkeerde stappen en incasseerde zware klappen. Die had ik dan wellicht verdiend, 'k heb het later nooit écht uitgekiend. Dat hoeft ook niet, da's tijd verloren, ik keek altijd weer gauw naar voren. Gepoetste schoenen, proper hemd, altijd hoopvol, blij gestemd. Goede humor, brede lach, open hemel, mooie dag. Nu zeg ik monter en voluit: "ik kijk alleen nog maar vooruit !"
Voor het gemak van mijn 'doktoortje' plaatst men maandag zo een 'poortje'. Wees gerust: 't hoeft niet 'getorst', 't is maar een kleintje op mijn borst. Aan zo'n pruts hangt ook een slang dat blijft dan zitten, levenslang... Voor de hemel is die poort te klein en voor de hel is ze te 'fijn'. Tja, dan denk ik op den duur: "het zal er eentje zijn voor 't vagevuur"...
