Een nieuw begin.

Wat een geluk dat ik kan schrijven,

waar zou ik anders met m’n hersenspinsels blijven?

Gelukkig heb ik goeie ogen

die alles observeren mogen.

Gelukkig heb ik ook weer tijd

daarvan had ik nimmer spijt.

Tien beroepen was een goeie les

maar nu, nu ben ik vrij van stress.

Geen baas, geen personeel

ik kreeg van tegenslag mijn deel.

Mijn rug kreunde onder zware lasten

moeilijke dossiers vulden heelder kasten.

Aan alles komt een eind, alles gaat voorbij,

voor alles was een tijd, nu ben ik eindelijk vrij.

Dat vrije leven liet mij opnieuw beginnen

’t werd tijd om echt eens te beminnen.

Ik zocht, ik vond en sloot wéér af,

was er wel iemand die om mij gaf?

Heb ik haar nu gevonden,

diegene die kan leven met mijn ‘zonden’?

Ik ben heus de makkelijkste niet

maar eentje die bijna alles ‘ziet’.

Of… misschien zie ik ‘iets’ over ’t hoofd

en is er ééntje die echt wel in mij geloofd.

Ludo Bisschops