Verstrooid

In mijn leven was ik vaak verstrooid

dus heb ik ook wel kansen weggegooid.

Men zei dat ik ze niet altijd op een rijtje had

omdat ik soms al eens een naam vergat.

’t Was eerder dan van naam ‘vergissen’

maar dat kon dan ook niet ‘missen’.

Ik ontmoette zovele ‘lieve’ mensen

zelfs meer dan ik ooit kon wensen.

Doch bij iedere nieuwe start

bewaarde ik hun namen in mijn hart.

Je mag me bij deze heus geloven,

vaak komt er weer zo’n naam naar boven.

Soms prettig, soms met heel wat spijt

maar toch wil ik die namen nooit meer kwijt !

Ludo Bisschops,

21 april 2014

05-09-2017 om 21:19 geschreven door Emoticon

vind je de liefde van je leven op je achttien?

die kans is schier onbestaande of toch klein

je hebt nog amper iets van ’t leven gezien,

hoe groot kan dan die kans wel zijn?

je hebt grootse plannen en wil eraan beginnen,

je slaat de jonge sterke handen in mekaar,

j’ hebt niets te verliezen, enkel maar te winnen

en bovendien: je hebt elkaar!

je spreidt samen je vleugels

je bouwt samen een nest

je viert samen de teugels

de natuur… die doet de rest.

er werd geroeid met de riemen die je kreeg.

niet elkeen heeft ook dezelfde levensvisie.

dan is het de ene dan de andere die eens iets verzweeg

voor je ’t door hebt kijk je alléén naar televisie

je krijgt over vele zaken woorden en discussies,

je loopt nog zelden samen in de pas

het draait steeds vaker uit op ruzies,

hoe zit het met die heuvel en de kleur van ’t gras?

maar zoveel jaren later vraag ik mij af:

was ’t allemaal zó slecht dan toen?

mijn antwoord hier vind je misschien wel straf:

ik zou, vanaf ’t begin, weer net hetzelfde doen !!!

Ludo Bisschops 

Sint-Annaland, 27 april 2014

05-09-2017 om 21:14 geschreven door Emoticon

Een nieuw begin.

wat een geluk dat ik kan hier schrijven

hier kan ik met m’n hersenspinsels blijven

gelukkig heb ik nog goeie ogen

die alles nog observeren mogen

gelukkig heb ik ook veel tijd

daarvan kreeg ik nimmer spijt

tien beroepen was een goeie les

nooit ging ik op, of aan, de fles

geen baas en nimmer lastig personeel

ik kreeg van tegenslag toch mijn deel

m’n rug kreunde onder zware lasten

moeilijke dossiers vulden heelder kasten

daaraan kwam een eind, dat alles ging voorbij

voor alles was een tijd, toen was ik eindelijk vrij

dat vrije leven liet mij opnieuw beginnen

’t werd ook tijd om écht eens te beminnen

ik zocht, ik vond… en sloot wéér af

was er wel iemand die om mij gaf?

Wally bakte het een jaartje bruin

maar plots… zat ik in ‘een vlindertuin’

heb ik haar nu echt eindelijk gevonden

diegene die kan leven met mijn ‘zonden’?

Lucky Luke, Sint Job

05-09-2017 om 21:11 geschreven door Emoticon

Voor mijn doktoortje

Voor het gemak van mijn 'doktoortje'
plaatst men maandag zo een 'poortje'.
Wees gerust: 't hoeft niet 'getorst',
't is maar een kleintje op mijn borst.
Aan zo'n pruts hangt ook een slang
dat blijft dan zitten, levenslang...
Voor de hemel is die poort te klein
en voor de hel is ze te 'fijn'.
Tja, dan denk ik op den duur:
"het zal er eentje zijn voor 't vagevuur"...

Ludo Bisschops

27 maart 2014

05-09-2017 om 21:09 geschreven door Emoticon

Waar ligt de grens?

Dit is de vraag van menig ‘vrije’ mens:

“ waar ligt verdorie toch die grens?”

Waar begint liefde en eindigt vriendschap?

Kan jij het definiëren? Da’s dan heel knap!

’t Is meestal balanceren op een slappe koord,

of het hangt soms af van slechts één woord.

’t Is wellicht goed dat je ‘r dan lang mee wacht,

of had je hier andere raad van mij verwacht?

Maar wie ben ik, überhaupt, om raad te geven?

’t Ging ook niet altijd zó vlotjes in mijn leven…

Wat is een ‘vriendin’ of ‘vriend’?

Hoe wordt zo’n predikaat verdiend?

Je trekt een hele poos met iemand op

en op een dag draai je aan de knop…

Was het nog te vroeg of net op tijd?

Gaf je jezelf of de ander nog respijt?

‘k Weet niet of je ’t bij deze ziet,

Maar… ik ken óók de formule niet!

Ludo, 24 april 2014

05-09-2017 om 21:06 geschreven door Emoticon

Weer ben ik ongebonden,

toch alweer m’n draai gevonden.

Is je relatie toch niet helemaal ‘ dát ’

tja, dan heb je ’t wel gehad…

Liever tal van echte vrienden

dan me nog een keer te binden.

M’n vrijheid is me zoveel waard,

het ligt blijkbaar in m’n aard.

M’n dokter sust me met ‘een jaar of tien’

dus wil ik nog heel wat van de wereld zien.

Hoewel ik nu al verder weg zou willen

hang ik voorlopig nog aan baxters en aan pillen.

Ik had een jarenlange droom

dus ‘k ruilde fiets en tent voor mobilhome.

Eerlijkheidshalve moet ik nu bekennen:

’t vraagt geen moeite om daaraan te wennen.

En is het in ‘d Ardennen of hier aan de kust

‘k vind nu overal wat ik nodig heb: RUST !

Ludo Bisschops

Middelkerke

05-09-2017 om 20:59 geschreven door Emoticon

Wolken

vroeger vulde ik al ‘s dooie uurtjes

met ‘t zoeken in wolken naar figuurtjes

veelal wil je wolken zien verdwijnen

en de zon weer snel zien schijnen

soms ben je zelf ‘in de wolken’

dan zou je ’t paradijs kunnen bevolken

af en toe zijn wolken echter donkergrijs

en raak je uit de zorgen ‘niet meer wijs’

dan ben je ’t effe beu, ben je alles even moe

maar dan steekt Laura plots een handje toe

en veranderen wolkjes weer in schapen

zit j’ al gauw weer naar wolken te gapen

Ludo Bisschops,

Kingstone, 17 augustus 2017

05-09-2017 om 20:46 geschreven door Emoticon

Een nieuw begin.

Wat een geluk dat ik kan schrijven,

waar zou ik anders met m’n hersenspinsels blijven?

Gelukkig heb ik goeie ogen

die alles observeren mogen.

Gelukkig heb ik ook weer tijd

daarvan had ik nimmer spijt.

Tien beroepen was een goeie les

maar nu, nu ben ik vrij van stress.

Geen baas, geen personeel

ik kreeg van tegenslag mijn deel.

Mijn rug kreunde onder zware lasten

moeilijke dossiers vulden heelder kasten.

Aan alles komt een eind, alles gaat voorbij,

voor alles was een tijd, nu ben ik eindelijk vrij.

Dat vrije leven liet mij opnieuw beginnen

’t werd tijd om echt eens te beminnen.

Ik zocht, ik vond en sloot wéér af,

was er wel iemand die om mij gaf?

Heb ik haar nu gevonden,

diegene die kan leven met mijn ‘zonden’?

Ik ben heus de makkelijkste niet

maar eentje die bijna alles ‘ziet’.

Of… misschien zie ik ‘iets’ over ’t hoofd

en is er ééntje die echt wel in mij geloofd.

Ludo Bisschops

05-09-2017 om 20:22 geschreven door Emoticon

Een lente-avond langs de stroom, 

de zon is bijna ‘uitgewerkt’.

Het water stroomt hier traag en loom,

de wind werd nog wat ingeperkt.

De natuur maakt zich voor de nacht gereed,

de vogels krijgen rust.

De aarde past haar avondkleed,

de dag is helemaal uitgeblust.

Een sterrenhemel dient zich aan,

de maan verstopt zich in het wolkendek.

Waar komt die stilte toch vandaan?

Wat is dit toch een mooie plek!

Hiervoor hoef je niet te reizen,

het kost je ook helemaal geen poen.

Ik kan je zó die plek aanwijzen,

je zou het ook eens moeten doen…

Ludo Bisschops 

Kreekraksluizen, 26 april 2014

05-09-2017 om 20:20 geschreven door Emoticon

Een glaasje wijn

Ik zit te turen naar mijn glas

‘k zou willen dat ‘t nog ietsjes voller was

’t is jammer toch: mijn fles is leeg

‘k weet nog van wie ‘k ze op mijn verjaardag kreeg

die fles kreeg geen tijd om stof te vergaren

‘k zit haar nu met doffe oogjes aan te staren

een uur geleden was mijn blik nog helder

en ietsjes vroeger lag die fles nog in mijn kelder

ik heb nog broers en zussen van die fles

in ieder kistje zitten er zo’n stuk of zes

ik heb er heel wat rooie en nog wat witte

‘k had er zelfs enkele dure zitten

maar vorige week kreeg ik bezoek

’t ontlokte mij nadien een ferme vloek

ik kom er wel niet echt zo graag voor uit

maar die gasten dronken al m’n duurste flessen uit

maar goed… het was al snel vergeven

een mens kan toch maar één keer leven…

Ludo Bisschops

16 april 2008

05-09-2017 om 20:04 geschreven door Emoticon

 Duifjes

de duiven zijn weer 'gevallen'

daarvan snap ik niet ‘de ballen’

hoe jullie duifjes 't steeds wéér flikken

er iedere keer jullie hok uit te pikken

na uren vliegen vanuit het Franse Zuiden

waar nog om het uur de klokken luiden

kom je thuis op zo’n donker hok

en gaat je ringetje in een ‘klok’

baasje riep aldoor

kom-kom-kom

en je deed dat ook… héél stom

niemand kan jou wat leren

op het vlak van oriënteren

maar dan denk ik zo: wie weet

ligt op dat hok wel een magneet

of was het dat supermooie duifje

zo zoet als een Zuid-Frans druifje

die je stapelgek maakte in je kop

en zit je ‘r nu misschien wel… bovenop

In een ‘bevlieging’ gemaakt,

Op 4 mei 2014

05-09-2017 om 19:50 geschreven door Emoticon

Duifjes

de duiven zijn weer 'gevallen'

daarvan snap ik niet ‘de ballen’

hoe jullie duifjes 't steeds wéér flikken

er iedere keer jullie hok uit te pikken

na uren vliegen vanuit het Franse Zuiden

waar nog om het uur de klokken luiden

kom je thuis op zo’n donker hok

en gaat je ringetje in een ‘klok’

baasje riep aldoor

kom-kom-kom

en je deed dat ook… héél stom

niemand kan jou wat leren

op het vlak van oriënteren

maar dan denk ik zo: wie weet

ligt op dat hok wel een magneet

of was het dat supermooie duifje

zo zoet als een Zuid-Frans druifje

die je stapelgek maakte in je kop

en zit je ‘r nu misschien wel… bovenop?

Ludo Bisschops

In een ‘bevlieging’ gemaakt,

Op 4 mei 2014

05-09-2017 om 19:46 geschreven door Emoticon

Die winter

je merkte het aan zon en maan,
de winter kwam eraan !

je merkte het aan man en vrouw
daar kwam weer die bitse kou !

de nachten werden langer,
de kinderen weer wat banger

mijn pa zou in de stoof staan poken
mijn moeder die zou spruitjes koken

mijn vader kreeg een rooie neus
en ik, ik had geen andere keus

ik moest mijn korte broekje aan
en door de sneeuw naar school toe gaan

mijn trui die had een warme kraag
oh, wat had ik toch die winter graag

Ludo Bisschops

11 december 2013

05-09-2017 om 19:33 geschreven door Emoticon

Belgisch weer

‘k ben humeurig, ’t is geen wonder

ik kreeg gebliksem op mijn donder

’t was zelfs helemaal niet verwacht

de temperatuur was toch zo zacht

meermaals stelde ik mezelf de vraag:

wat voor kleren trek ik aan vandaag?

een warme muts of slechts een klakske

een warme vest of een regenfrakske?

de zon schijnt nu alweer verleidelijk

ook de warmte komt weer geleidelijk

wellicht zie jij dat ook wel zitten

dagenlang zo’n tropische hitte

herinner jij je ook nog misschien

de weerberichten van Armand Pien?

het was altijd nat in de Ardennen

ik kon d’r nooit echt aan wennen

Armand stelde je telkens weer gerust

je moest in ’t weekend naar de kust

zelf bleef hij echter altijd thuis,

terroriseerde liever onze buis

neen, geef mij dan maar pronte Sabien

ze laat wel de helft van de kaart niet zien

haar boezem verstopt soms de Azoren

‘k ben ‘weer’ verliefd tot over mijn oren

Ludo, Oudenaarde 14 mei 2014

05-09-2017 om 19:29 geschreven door Emoticon

M’n vrijheid.

m’n vrijheid is me bergen goud waard

veel meer zelfs dan die ‘eigen haard’

geef ‘k me door dit te zeggen bloot ?

toveren mijn wangen hierbij rood ?

neen, ‘k zeg gewoon hoe ik het voel

men begrijpt hier best wat ik bedoel

ik bezorg toch niemand enige last

als ik vertrek wanneer ’t me past

mijn gras zal buitenissig groeien

m’n haag zal ‘k nog niet snoeien

mijn vissen blijven heus wel leven

dus chaos zal het echt niet geven

en ’t is nog maar eens gebleken

‘k voel me goed in verre streken

geen campings en geen regeltjes

geen klinkers en geen tegeltjes

best aan een rivier of in een wei

maar ’t liefst dan zelfs nog allebei

ik vind altijd die fraaie plekjes wel

‘t is vanop zo eentje dat ik dit vertel…

Thionville, Frankrijk, op 27 mei 2015

05-09-2017 om 19:22 geschreven door Emoticon

‘k waag me hier op smalle wegeltjes

‘k hou me hier mooi aan alle regeltjes

‘k rij hier aan de andere kant

en ja, dat is toch best plezant

ik toer hier aan een slakkengang

‘k heb geen haast, er is geen drang

‘k zoek streken op waar ‘k nooit eerder was

’t is hier mooi aan de overzijde van ‘de plas’

een vrouw kan hier wel de schoonheid van een Zuiderse niet evenaren

sommige doen zelfs afschuwelijke dingen met hun haren

massa’s snoep en chips verdwijnen in hun mond

en zo vergaren die dan een ferme dikke kont

Ludo Bisschops,  

Dartmouth  8 augustus 2017

05-09-2017 om 18:50 geschreven door Emoticon

Het danserken,

Vroeger leek ik wel een hark

zoals die van den hovenier in ’t park.

Al stond ik in m’n mooiste hemd en broekske

ik kroop maar liefst van al in ’t hoekske.

Wie mij er uit wou krijgen

moest al bijna dreigen:

allée, vooruit één keer

of ik bezie je nooit ni meer!

Dat kon me al bij al toen weinig schelen

van dat ras waren er zovele.

Op een keertje gaf ik toe,

‘k was dat gezeur ook meer dan moe.

Men ruimde snel de baan voor mij

‘k schoot immers snel iedereen voorbij.

Die griet die stond echt paf,

ik kwam er toen nog goed van af.

Maar in de loop der jaren

kon ik niet meer van krommen aas gebaren.

En echt, da’s zonder zwanzen

‘k begon al beter te gaan dansen.

Nu staan de dames voor me in de rij

en maak ik ze om beurten blij.

‘ k trap zelden nog op tenen

‘k stamp nooit meer tegen schenen.

Neen, heus de tijd van knoeien is voorbij

en dat maakt vooral mijn liefje blij.

Nu staat ze vaak te kreunen en te smachten

maar moet zoals al d’ anderen mooi haar beurt afwachten.

Mij kan niemand nog iets leren,

’t is toch straf hoe het tij kan keren.

Ik ken nu zowat alle passen

en durf er zelfs iets gewaagd inlassen.

De vrouwen komen mij na afloop allen zoenen,

ik loop nu echt wel naast mijn schoenen.

Het is zo zot, zo gek, zo maf,

‘k wil van die dansvloer nooit meer af!

Luke, den overmoedige.

29/11/2010

05-09-2017 om 18:46 geschreven door Emoticon

Keer op keer.

een voorrecht hier rond te mogen struinen

langs kastelen met de allermooiste tuinen

langs prachtige abdijen en kerken

omgeven met graven en eeuwenoude zerken

langs dorpen waar de tijd bleef stille staan

waar mensen voor een klappekke bij de buren gaan

waar iedereen in de verkeerde richting rijdt

en men graag nog zelf een trui of sjaaltje breit

dominees doen hier 's zondags nog hun zeg

elkeen heeft rond huis en tuin een heg

de pubs zitten 's avonds steeds gezellig vol

de buiken staan, wellicht daardoor, ferm bol

klokken luiden hier de hele nacht nog door

waar, in Godsnaam, dient dat nog voor?

en al is 't hier steevast wisselvallig weer

ik kom telkens gaarne terug... keer op keer

Castle Rising Castle, 21 augustus 2017

05-09-2017 om 18:36 geschreven door Emoticon

In de knoop.

‘k lig met mijn gedachten overhoop

met m’n geweten in de knoop

sommige dingen moeten even wachten

‘k had nog van alles in gedachten

we zijn ons meer en meer bewust

een mens is nooit nog lang gerust

dán voel je je geborgen

en plots zijn daar weer zorgen

’t verdomde is: ze komen nooit alleen

en je weet ook even niet waarheen

waar naartoe met je verdriet

je wil niet dat een ander ’t ziet

je roept het van geen toren

niet iedereen hoeft het te horen

soms wil je anderen sparen

en moet je ’t in je eentje klaren

maar als je iemand hebt die je graag ziet

dan deel je samen je verdriet

met tweeën ben je eens zo sterk

dan verdeel je ’t zware werk

ik vraag bij deze zon en maan

om zorgen weg te laten gaan

en om samen ‘in’ en ‘op’ vertrouwen

onze toekomst op te mogen bouwen

Ludo Bisschops, 2 december 2009

05-09-2017 om 18:31 geschreven door Emoticon

Het paterke.

't zal niemand verbazen

dat we op 't college in de catechismus lazen

toen ik de godsdienstles dierf te verstoren

mepte de pater ermee rond m'n oren

die pater had écht wel een pik op mij

en was met m'n attitude niet zo blij

toen ik in z'n les eens lag te dromen

mocht ik op strafstudie komen

en kon hij m'n getater niet meer aan

dan moest ik op de gang gaan staan

daar kwam de prefect mij zo eens tegen

die zat om een vraag niet gauw verlegen

mijn antwoord kwam hem niet van pas

en hij haalde ook de pater uit z'n klas

die somde een hele waslijst klachten op

en slingerde verwijten naar m'n kop

toen ik repliceerde dat hij slechts 'pater' en ik 'Bisschop' was

dirigeerde de prefect mij met een bulderlach weer naar de klas

het paterke luisterde gedwee naar de prefect

en had sindsdien voor mij wat meer respect

Ludo Bisschops, Felixtowe

23 augustus 2017

05-09-2017 om 15:28 geschreven door Emoticon