Ik zeg een mooie dag vaarwel

en zoek de knop van ’t licht

wonderbaarlijk snel

doe ik mijn ogen dicht.

Even snel schieten er gedachten binnen.

Mijn hersenen zijn nog lang niet moe.

Ik weet dat zij het pleit gaan winnen

dus laat ik het maar ‘oogluikend’ toe.

Papier en pen liggen binnen m’n bereik

al gauw neem ik die ter hand

en als ik het eens goed bekijk

tussen hen en mij is er een band.

De woorden schieten me te binnen

ik moet er ergens mee naartoe.

Het kost geen moeite te beginnen

vraag me niet waarom of hoe.

Soms is het iets zinnigs wat ik schrijf,

soms betekend het helemaal niets.

Ik schreef al eens over een mooi wlijf

maar evenzeer… over een nieuwe fiets.

Sint-Annaland, 26 april 2014