|
Oh Arnout, ventje
wat ben ik gek op je!
ik zou je wel alle dagen willen zien
maar je bedje staat te ver misschien
alle weken zie 'k je groeien
telkens kan je me zo boeien
je wangetjes worden voller
je buikje al flink wat boller
je vingertjes zijn zo fijn
je voetjes nog zo klein
het is zo’n uniek en zalig zicht
op mama’s buikje, oogjes dicht
ver zijn nu nog alle zorgen
ver is nog ‘de dag van morgen’
als straks de dag komt dat je 'opa' zegt
en jij je kleine handjes in de mijne legt
zullen dikke tranen over m'n wangen rollen
dan gaan we eindeloos samen dollen
Arnout, ventje, 'k zie je zo ontzettend graag
't is dan ook daarom dat ‘k je nu al vraag:
schenk de wereld jouw mooie lach
iedere morgen, iedere nieuwe dag
en genieten wij dan weer van zonneschijn
dan weet ik dat ‘t door ‘jouw lach’ zal zijn !
Opa, 5 oktober 2008
|
