Dames van een eindje in de tachtig

hebben rimpeltjes maar zijn prachtig.

Zeer zeker zijn de haartjes grijs

maar oh, wat zijn ze wijs !

Ja, die dametjes weten ontzettend veel

ze kregen veelal ook van leed hun deel.

Sommigen hebben echt een willetje

en kijken dan heel serieus door ‘t brilletje.

Doch veelal zijn die dametjes heel zacht

en doen gewoon hun eigen … gedacht.

Niets kan die lieve oma’s en moekes verhinderen

zich voortdurend te bekommeren om hun kinderen.

Ook al zijn die al rond de vijftig

of misschien al tegen de zestig,

die kinderen hebben één voor één hun zorgen

en voelen zich dan bij hun ‘moeke’ geborgen.

Grootouders zitten vaak stilletjes te dromen

dat de kleinkinderen wat vaker zouden komen.

Maar ze beseffen ook dat het leven alsmaar drukker wordt,

de achterkleinkindjes hoeven nu ook eten op hun bord …

Zelf ben ik al heel lang mijn moeder verloren

mijn eerste zoon was nog maar juist geboren.

Ze was daarmee zo gelukkig en blij

…die lieve moeder van mij

Ludo, 15 november 2011