Wokken:

In de tijd van één gerechtje

schreef ik dit gedichtje

ik ben al hélemaal geen kok

mijn specialiteit dat is “de wok’

’t is bovendien niet duur

je zet gewoon die pan op ’t vuur

Je snijdt de kip in kleine stukken

dat is simpel, dat moet lukken!                               

Het vlees, dat wordt steeds kleiner

de smaak, met kruiden, al wat fijner

Je roert constant maar in die pan

na één keer ken je ‘r alles van

je neemt dan wortelen, scheuten, prei

en kapt er nog wat olie bij

de boel begint te geuren,

de kip al wat te kleuren

je moet er constant wat in dabben

anders kan je ’t uit de pan gaan krabben

de kip zat in een bakje

de groenten in een zakje

die groentjes zijn nooit taai

wokken maakt ook geen lawaai

je mag wel niet gaan lopen

om snel nog wijn te kopen

’t is beter om er bij te blijven

en ondertussen een gedicht te schrijven

je merkt het: wokken is geen kunst

bij mij ervan te eten wel een gunst !!

nu drink ik nog alléén mijn wijn

de volgende keer zal jij er zijn.

Ludo 8/9/06