eindelijk! de krulspies!

Ook al meegemaakt waarschijnlijk. 
De grill zendt beloftes met kruidengeuren. De brochettes zullen mals en sappig zijn want
aan het vuur staat iemand met kennis van zaken. Men heeft al een cavaatje op. Of twee.
En sebiet komt er eten. Vanzelf. Ze brengen de borden.
Kortom, de wereld is mooi en ze ruikt nog lekker ook.

En dan komen de brochettes op tafel. De spiesen zijn groter dan het bord.
Daar moet men het vlees dan afrijgen. Zittend. Dat vraagt kracht.
Maar zittend kan men geen kracht zetten. Met de moed der wanhoop dan maar.
De twee onderste stukken laten zich nog tamelijk vlot afrijgen.
Dan komt het derde stuk. Dat zit vast.
Verbeten en met de tanden op mekaar krijgt men het derde stuk losgewrikt.
Bij het laagste eind van de spies zoeft het stuk vlees naar beneden
en petst in een lekje saus dat op het bord ligt.
Spatjes op het tafelkleed van de gastvrouw, op de eigen bloes en op de mouw van de naaste tafelbuur.
Die draagt een vest, dus dat wordt droogkuis.

Bij het derde stukje vlees was het feestelijk gevoel weg. Wég.
Het tafelen is nu zwoegen geworden.

Ook al meegemaakt?
Er is een oplossing.
Er is nu een spies die wél in het bord past.
Zo simpel dat het geniaal is : de krulspies.

Ze past in het bord, ze ligt dus niet te wentelen of te wiebelen. Deze spies ligt stabiel.
Men kan het vlees er van los snijden ipv het los te rijgen. En ze oogt nog mooi ook.

m
EZW-12/2014, vijf foto’s : http://www.thegreenhead.com/2007/06/curved-shish-kabob-skewers.php