de adem van een fee

De zon scheen alsof ze elders niks nuttigs te doen had.
De oudste van mijn zusje Laura deed zijn plechtige communie. 
Na de dienst stapten we in stoet het erf op. Dat was niet zo gepland, dat kwam vanzelf. 
Laura & D voorop om de deuren te openen.

Ruim daarachter de communicant met in zijn kielzog
een slenterende broer (10j) stampend in het grind
en achter hen twee treuzelende zusjes (6j & 4j).
Daarachter wij, tantes, nonkels, grootouders.
Niet gehaast, maar wel in gesloten gelid.
In de bocht van inrit naar erf, daar waar de Japanse Kerselaar staat,
blies een adempje wind een wolk van bloemblaadjes over de kinderen. 

                    

Dat was zó mooi. Enkel over de kinderen. En toen was dat zuchtje wind weg. 
Enkel over de kinderen. De zegen van een fee? 

m - EZW-05/2011 – HiH-04/2015, bijgewerkt,  illustratie = https://www.pinterest.com/pin/473159504577896726/