Drie namen hebben ze ons gegeven,
een voornaam, + de voornaam van de peter + de voornaam van de meter. 
Waarom dat zo is weet ik niet. ‘k Had het ooit moeten vragen aan mijn Ma.
Het is lange tijd gebruikelijk geweest, denk ik. 
Nochtans, LM is ook van 1952 en hij heeft maar één naam.
Naamgeving zal dus verschillen van streek tot streek, dacht ik ooit.

Het is veel eenvoudiger : zijn Pa had de komst van een zoon (na vier dochters)
wat grondig gevierd.
Noch hij, noch de getuigen konden zich 's anderendaags herinneren of
vonden het nog belangrijk wie er verder vermeld moest worden in de naamgeving.
Peter, meter, voorouders, beschermheiligen … alles gewist, vergeten te onthouden.

En zo gaat mijne puit nu al 66 jaar door het leven met één enkele naam.
Geen franje. Geen ballast. 
Het heeft wel iets volgens mij, 1 individu = 1 naam
Voor mezelf zou ik het zeer oké vinden, geen frullen.

m - 2012, EZW-05/2014, herzien