Maandag 25/9/06 Bercianos del Real Camino Mansilla de las Mulas 26 km
Vandaag hadden we mooi wandelweer maar het was terug een saaie, eentonige weg. Langs onze rechterzijde zagen we de ganse tijd de Montes de León. Mijn rechterbeen doet pijn, hopelijk is het morgen beter. Om 13 uur komen we aan de auberge. Er is reeds veel volk. Herman krijgt een goede massage van een Aziatisch type man. Vandaag zagen we ook een Israëlische pelgrim
Zondag 24/9/06 Terradillos Bercianos del Real Camino 24 km
Om 6.30 uur zijn we terug op pad en om 8 uur eten we een croissant plus een grote tas café con leche. Het begint te regenen en dit gedurende drie uren, daarna hebben we veel wind en is onze kleding bijna droog bij het aankomen aan de auberge. Het is een oud gebouw, en we zijn het tweede duo, voor ons waren de twee Engelstalige Canadezen, nu weten we dat het vader en zoon zijn, we kwamen ze reeds dikwijls tegen en ze sliepen reeds driemaal naast ons. We kiezen onze slaapplaats en wat later komen de drie Franse dames naast ons liggen. Daarna eten, douchen en wat slapen en het is nog maar 16 uur. Het is nog altijd wat fris. sAvonds maken wat pelgrims samen met de verantwoordelijke eten : linzensoep, salade en meloen met water en wijn. s Morgens staat ons ontbijt klaar. Alles is gratis, men geeft wat men wil; is er geen geld in de kas dan is dit spijtig voor de volgende pelgrims.
Zaterdag 23/9/06 Carion de los Condes Terradillos de los Templarios 27 km
Vandaag is de weg terug eentonig, er is niets te zien, alleen weiden en dorre velden. Pas na 17 km komen we een bar tegen, waar we een koffietje kunnen drinken. Daarna lopen we nog 10 km in een fijne regen, we lopen door een van de canadas reales, dit zijn veedrijversroutes die door heel Spanje lopen. In Terradillos vinden we slapen, samen met een Australisch stel slapen we opp een kamer van vier. Het eten is er lekker. In het dorp is niets te zien.
Vrijdag 22/9/06 Promista Carion de los Condes 21 km
Vandaag hebben we een gemakkelijke etappe, we lopen door onafzienbare akkers met tarwe. De weg loopt gans de tijd parallel met de autoweg, er is niet veel verkeer.
Aan Chantal gevraagd wat voor diertje punaise is, haar antwoord : wandluis, nu weten we het. Bij een apotheker halen we een ontsmetten middel en spuiten er onze slaapzak mee in.
Deze morgen hebben we een lange steile klim te doen, nadien een moeilijke afdaling, we lopen door de meseta, dit is een soort hoogvlakte die wordt doorsneden door steile dalen .Het is mooi, stilte en eenzaam, dit kan men alleen te voet beleven. Er is veel wind en rond 10 uur begint er een verschrikkelijke rukwind te waaien. Wanneer we langs een kanaal lopen heb ik schrik dat ik erin waai. Rond 13 uur komen we aan in de gemeentelijke pelgrimsherberg. Na ons etentje doe ik een siesta van 2 uur en daarna bezoeken we de prachtige Romaanse kerk. De voorspelde regen komt in de late namiddag
Woensdag 20/9/06 Hornillos del Camino Castrojeriz 21 km
Vandaag sta ik op met hoofdpijn, mijn verkoudheid is nog een beetje verslechterd. Ik voel me vandaag niet lekker in mijn vel. Na 11 km stappen kunnen we pas een café con leche drinken, ik neem een dafalgan en na een tijdje voel ik me beter.
Het is een eenzame weg, men is er helemaal alleen, het word heel warm en rond 11.30 uur komen we aan in Castrojeriz. Daar moet in de auberge de ganse rugzak ontsmet worden. Via Azië, Frankrijk, zou een soort wandluis een weg gemaakt hebben naar Santiago.
Dinsdag 19/9/06 Burgos Hornillos del Camino 20 km
Na twee uren stappen stoppen we om onze dagelijkse café con leche te drinken. Verbazing : en dame hoort ons praten en spreekt ons aan in het Vlaams. Ze heeft pijn aan de knie en kan voorlopig niet verder stappen. Ze wacht op een auto met chauffeur, die heeft haar gisteren beloofd om haar vandaag een etappe verder te voeren. Nogmaals verbazing, ze woont namelijk ook i Aalst, op de Oude Gentbaan. Na een babbeltje moeten we afscheid nemen, misschien komen we haar op de Camino nog eens tegen.
Het is prachtig weer en het is een eenzame trek langs de akkers, dorpen en calzadas. Om 11 uur komen we reeds aan. Herman gaat de sleutel vragen bij de verantwoordelijke van de pelgrimsherberg.
Inspannend vanwege de hoogteverschillen.Na ons ontbijt zijn we om 7 uur terug op pad. Mijn knie deed deze nacht pijn, en ik wrijf hem in met voltarenzalf. Na twee uur stappen nemen we een lekkere koffie in een bar. We stappen verder over de Montes de Oca, zeer mooi. Na 6 uren stappen komen we aan in San Juan de Ortega. De auberge is hier niet zo goed, en we besluiten nog 3 km verder te gaan to aan Ages, hier is het een heel goede pelgrimsherberg.
Vandaag was het weer goed, niet te warm en geen wind. Bij mij ging vandaag het stappen zeer goed.
Zaterdag 16/9/06 Santo Domingo de la Calzada Belorado 26 km
We stappen door het golvende heuvelland en hebben regelmatig prachtige vergezichten.
Ik sliep nog goed om 6 uur toen Herman me wakker maakte. Ik vond mijn kousen niet en ik heb geen ander droog paar om aan te doen. Een beetje paniek. De rugzak terug uitgepakt, mijn slaapzak terug uit het zakje genomen en daar zaten mijn kousen in, ik had ze samen met de slaapzak ingepakt. Ik was wel blij. Na een klein ontbijtje zijn we terug op pad.
In Granon, na 1.45 uur stappen, drinken we een goede tas koffie en eten een lekkere croissant terug in een bar, en zijn we terug op stap. Er waait terug veel wind, en er valt een miezerige regen. Om 12.20 komen we aan in de auberge en moeten daar nog 10 minuten wachten en ons daarna installeren. Om 13 uur nemen we onze pelgrimsmenu in een restaurant, en genieten daarna van een zalige siesta.
Daarna doen we onze inkopen, want morgen is het zondag.
Mijn echtgenoot doet een e-mailtje naar onze kleindochter Ester.
Na 6 km stappen nemen we in Azofra ons ontbijt in een bar.
Vandaag was het redelijk gemakkelijk. Het is koud en er is veel wind. Om 12 uur komen we aan in Santo Domingo de la Calzada. De pelgrimsherberg is reeds open en we kunnen ons vlug installeren. Herman stelt voor om eerst naar een restaurant te gaan eten, dan is het vandaag niet zo laat dat we gaan eten, we doen het dan ook en nemen nadien onze siesta. Daarna gaan we samen met het Franse koppel, Gisèle en Jacques zoals gewoonlijk de stad n om iets te gaan drinken. We bezoeken de kathedraal, met de hen en de haan (levende). De haan kraaide bij het binnenkomen, dit zou betekenen dat we tot in Santiago geraken. De kathedraal is prachtig, en er is ook een mooi museum aan verbonden en er kom terug een einde aan een mooie dag.
Deze etappe voert door de schilderachtige, met wijngaarden begroeide heuvels van de Rioja. Elke heuvel, zoals de Roelandsberg, heeft hier een eigen geschiedenis.
Vanmorgen hadden we druilige regen, we komen heel vroeg aan, 10.30 uur. De auberge gaat maar open om 14 uur. We kunnen ondertussen onze schoenen afwassen, die zijn heel vuil van de gele modder waar we doorheen moesten. Er zijn nog veel pelgrims die stoppen, anderen gaan nog 6 km verder naar Azofra.
Vandaag gaan we door de wijngaarden van de Rioja, we zijn terug vol goede moed op stap. Na een paar km stappen stoppen we aan een huisje, een dame geeft samen met haar moeder koffie, thee of chocomelk, toasten met boter en confituur. Men geeft zoveel geld als je zelf wilt.
Ieder voorbij stappende pelgrim stopt er, het kopje koffie smaakt ons zalig. Na 8 km komen we aan in Logrono en bezoeken er de kathedraal. Anne-France is ook in de kerk en als we buiten gaan doet ze ons een teken : ze wil van ons beiden nog een foto nemen, we zien elkaar reeds van het begin en gingen een paar keren samen eten op restaurant. Na het nemen van een foto komt er een man op ons af, een Spanjaard, en hij offreert ons een koffie bij hem thuis vlak in de buurt. Een Duitse dame staat naast ons en hij nodigt haar ook uit. Het huis, La Belcada, is een soort vergaderhuis. Het is prachtig. We blijven er een half uurtje, drinken een lekkere koffie en de man laat ons het huis zien.
Daarna stappen we verder door Logrono, via een mooi meer en door wijngaarden komen we aan in Navarette.
Deze morgen om 6 uur opgestaan en om 6.40 uur zijn we reeds op weg. Er zitten een paar pittige hellingen en afdalingen langs loszittende stenen in. Deze nacht heb ik goed geslapen, de eerste maal, misschien kwam het door de hoestsiroop die ik nam, ik heb nog altijd last van mijn verkoudheid, mijn voeten doen ook nog altijd pijn, maar dit is zeker bij iedereen zo.
Om 11.40 uur kwamen we reeds aan, de auberge was nog niet open en we moesten wachten tot 12 uur, er kwamen maar steeds meer mensen bij. In de herberg zijn het stapelbedden van drie, Herman en ik slapen gelukkig beneden.
Vandaag laten ze om 13 uur stieren los in de straten, gelijk in Pamplona maar minder groots. Rond 17 uur gaan we het centrum in en zie we twee Duitse meisjes toekomen die deze morgen voor ons vertrokken zijn, ze vinden geen slapen meer, alles is volzet. Het is feest in het stadje, het is precies een zomercarnaval en in een arena laten ze een jonge stier los, jonge lui jennen hem en moeten hun lijf redden.
Doordat het stadje in feest was waren veel restaurants gesloten maar we vonden er toch een en moesten meer dan normaal betalen omdat het feest is.
We hadden een ontbijt besteld, maar veel stelde dit niet voor. Om 6.45 uur waren we reeds op stap. Twee jaar geleden kwam er uit de muur aan het klooster van Irache nog wijn uit, maar nu is het alleen nog water. Het is de mensen hun eigen fout, sommige vulden ganse flessen met wijn, dit was dus niet meer proeven.
Vandaag was het niet zo warm als de vorige dagen, maar ik vond het een erg vervelende weg: heuvel op, heuvel af, ik zegde tegen mijn echtgenoot dat dit mijn kl begon uit te hangen.
Om 12.30 uur komen we aan de pelgrimsherberg, hier zijn het Vlamingen die dit beheren. Om 15 uur breekt er een onweer los, iedereen is binnen, het is hier best gezellig met al die verschillende nationaliteiten en verschillende talen. De pelgrims vertrekken steeds maar vroeger om toch op tijd slaapgelegenheid te vinden.
Deze avond nemen we samen met de Fransen en een Italiaan terug een pelgrimsmaaltijd.
In het algemeen eenvoudige, goede paden.Weinig hoogteverschillen.Vandaag starten we terug om 6.30 uur, het is nog donker.In een bar nemen we om 8 uur ons ontbijt.De weg is wat gemakkelijker dan gisteren, het is niet zoveel bergaf.Om 13.15uur komen we in Pamplona aan.We installeren ons in een kamer met drie stapelbedden, we zitten met een internationaal gezelschap, nl. een Française (kanppe vrouw van rond de 40 jaar, Anne- France), een Nieuw-Zeelandse, haar man een Deen, een Australische en wij twee Belgen.Herman doet hier een e-mailtje naar Ester, onze kleindochter.
Na een douche verkennen wij de stad, ik ben moet en na eerst een lekker pintje te hebben gedronken in een cafeetje, ga ik terug naar de pelgrimsherberg en laat het verkennen van de stad aan Herman over.s Avonds gaan we lekker eten met het Frans koppel uit Lyon (Jacques en Gisèle) en de Française Anne-France.Er is heel veel volk op straat, er is een openlucht concert.Het is nog 32°.
Vandaag veel stijgen en dalen over onverharde weggetjes en paden.
Vandaag was het terug heel warm, s avonds nog 29°.
Ik heb deze etappe reeds twee jaar geleden gedaan, maar heel veel herkenningspunten had ik niet. Het dorpje Maneru en Cirauqui herkende ik goed. Ik vond het vandaag terug lastig, in het bijzonder het stukje Romeinse weg, de stenen deden pijn aan mijn voeten.
Estella is een redelijk groot stadje, we kwamen er aan om 13.30 uur. Rond 16 uur was de refuge terug reeds volzet. Na de gebruikelijke douche bezoeken samen met het Frans koppel de stad. s Avonds gaan we terug met de drie Fransen gaan eten. Om 21 uur lag ik in bed, het was nodig, ik heb een verkoudheid en ik ben erg moe.
Donderdag 7/9/06Roncesvalles via de Passo Erre naar Zubiri 24 km Om 6 uur staan we op en maken we ons klaar, om 6u30 vertrekken we.Het is nog donker maar Herman heeft een goed licht op zijn voorhoofd.Om 7 uur nemen we in een bar langs de weg ons ontbijt.Voor onze pic-nic hebben we nog over van gisteren.We komen onderweg dikwijls dezelfde mensen van gisteren tegen.Ik heb spierpijn aan mijn billen, maar na een tijdje stappen verbetert het maar nu begin ik last te krijgen aan mijn rechterknie en ik doe daar nu mijn knieband aan.Het is een steile, oneffen afdaling naar Zubiri.Ik moet het voorzichtig doen voor mijn knie.
Wanneer we aankomen in Zubiri is de eerste refuge vol, de tweede refuge is van de gemeente en samen met een Frans koppel uit Lyon, die in dezelfde gîte van ons waren in S.J.P. de Port vinden we voor ons 4 nog plaats, het is er stampvol, de volgende pelgrims moeten in een sportzaal op resorts slapen.Ik onderzoek mijn voeten en ik heb een paar blaren, hopelijk heb ik er morgen niet te veel last van.s Nachts is er onweer.Het was heel warm.
Om 5u45 doet onze buur Louis ons naar het station in Aalst. We rijden naar het Zuidstation in Brussel en nemen daar de T.G.V.-trein die naar Bordeaux in Frankrijk rijdt. Stipt om 7u03 vertrekt de trein. Na 6 uur rijden komen we aan in Bordeaux, daar hebben we 10 minuten de tijd om de T.G.V. naar Bayonne te nemen. Het lukt ons en na twee uren rijden komen we aan in Bayonne. Daar nemen we een boemeltrein die ons naar St. Jean Pied de Port brengt, we doen daar één uur over. De trein zit vol met pelgrims, allen met een grote rugzak. Herman heeft onze kamer gereserveerd en hij kent de weg daar naar toe (hij heeft er reeds vroeger geweest).
Een vriendelijke Hollandse dame verwelkomt ons en geeft ons fris water. Het is er heel netjes, we hebben een kamer voor drie personen, er slaapt nog een fransman bij ons. Het is geweldig warm en ik ga samen met Herman nog een zonnehoedje kopen.
Daarna kopen we onze Créanciale (pelgrimspas), het huis is rechtover onze gîte en daarna nemen we een lekker stortbad.
We logeren in de gîte samen met nog een 18-tal gasten en samen nemen we een lekker avondmaal. De gasten bestaan uit Fransen, Nederlanders, Canadezen, Brazilianen en wij, twee Belgen.
Woensdag 6/9/06 Van St. Jean Pied de Port via de pas van Cisa naar Roncesvalles. 26 km
We nemen een stevig ontbijt en de uitbaatster maakt onze pic-nic klaar. Om 7 uur starten we onze Camino Francés . Het wordt heel warm, 35°, we doen beiden ons best om veel water te drinken. We drinken zeker wel 3 liter. Voor mij wordt het zeer moeilijk, de weg is lang en inspannend, het is een langdurende stijging over gedeeltelijk geasfalteerde wegen, verder onverharde weggetjes en korte gedeeltes over voetpaden. Het laatste 1 ¾ uur moeten we afdalen, het is redelijk stijl en ik krijg last van mijn knie. Ik doe mijn knieband aan maar het gaat toch nog moeilijk. Ik heb schrik dat mijn knie helemaal gaat blokkeren. Ik ben heel snel moe, met een rugzak van 8 kg + water de Pyreneeën oversteken is geen lach (voor mij toch).
Bij het binnenkomen van Roncevalles raak ik Herman nog verloren. Ik had de Sint Jacobs schelp niet gezien en ik was een gele pijl gevolgd. We hebben elkaar toch nog terug gevonden. We slapen in een heel grote slaapzaal. s Avonds om 19 uur nemen we een pelgrimsmaaltijd (lekkere forel) en om 20 uur wonen we een pelgrimsmis bij (met 5 priesters).
