Gedichtje dat ontstond na een ontmoeting met personen die volgens mij op een andere planeet wonen dan ik!
Mijn ziel.
O, zeg mij, mijn ziel, waarom ik anders ben dan anderen en waarom anderen mij willen veranderen tot ik gelijk ben aan hen!
Het is zo goed om weg te glijden op de kleur van ranke regenbogen in ´t dansend water van fonteinen.... Het is zo goed om weg te dromen in de geur van magnoliabomen waarvan de bloesems in het zonlicht deinen.
O, zeg mij, mijn ziel, waarom mijn oog, mijn oor, mijn denken, steeds naar het ijle zwenken waarin ik vind de kleur van bonte bloementooi waarin ik vind de geur van ´t versgemaaide hooi waarin ik vind zoveel geschenken!
Het is zo goed te gaan in goudenregenregen over witbewolkte wandelwegen langs lege droomkastelen voorbij de hoge horizon waar elfen en kabouters spelen waar eens Doornroosje aan haar spinwiel spon waar feeën wuivend wenken.
O, zeg mij, mijn ziel, waarom ik wil plukken het fonkelend kristal uit de bevroren waterval. Waarom ik mij zo diep wil bukken voor de stille sterren van ´t heelal. Waarom ik steeds mijn vleugels moet verbranden in mijn zoektocht naar verborgen landen ver voorbij de zilv´ren maan en gouden zon. Waarom mijn lippen dorsten naar een bron vol diamantbezette dauw waarom mijn blik zich vastzuigt aan het blauw van een baltende pauw. Waarom ik wil rusten op vogelvleugels in volle vlucht waarin een zucht van de wind is gevangen en mijn vragend verlangen strandt op ongrijpbare kusten!
Ach, mijn ziel, laat al die vragen maar vervagen tot louter stof in zonneschijn. Ik zou toch geen ander willen zijn!
Ik begin deze mijmeringen met gemengde gevoelens. Enerzijds ben ik ontroerd en getroffen door het warme onthaal dat ik gekregen heb. Ik heb zo´n idée dat mensen die met een blog bezig zijn, interessante, creatieve, maar vooral hartelijke personen zijn. Heel veel dank voor de bloemen, de wensen voor sukses, de proficiats en de grappige, leerrijke en verrassende voorstelllingen van jullie bloggende aanwezigheid. Anderzijds zie ik groen van jaloezie van wat jullie allemaal kunnen doen op dat blog van jullie! Ik besef dat ik nog heel veel moet leren alvorens ik ook zo´n smaakvolle blog kan presenteren. Enfin, ik doe mijn best om de technische kantjes onder de knie te krijgen en hier en daar wil er al iets lukken. Ik heb mij de laatste 30 jaar met heel andere dingen bezig gehouden, o.a. met te leren hoe je een horoscoop moet berekenen, tekenen en interpreteren. In het begin moest ik een avond spenderen aan de berekeningen; de avond daaropvolgend kon ik de horoscoop dan beginnen uit te tekenen en de derde avond kon ik dan eindelijk beginnen met het denkwerk. Overdag was ik druk bezig met het opvoeden van mijn 4 kinderen, met het huishouden doen en af en toe met een parttime-job om een beetje meer centjes in de huishoudpot te krijgen. Natturlijk begint het denkwerk al met het tekenen, maar dan kun je nog niet alle elementen op een rijtje zetten.... Toen ik een èchte kei geworden was in dat berekenen en tekenen, kwam de computer om de hoek kijken en hop....die klaarde de klus binnen de 3 minuten. Om de wabbel van te krijgen! Maar nu ben ik er wel blij om, hoor! De computer kan een heleboel, maar wat een astrologisch computerprogramma eruit braakt als uitleg van een horoscoop, is om luid gillend weg te lopen. ´t Is technisch bekeken wel gemakkelijker geworden, maar combineren en voelen en een zekere intuïtie ontwikkelen, daar kunnen de "hersenen" van een computer niet bij. Gelukkig maar, anders kon ik m`n boeltje wel pakken en had ik 30 jaar voor niets gestudeerd.... Aan de andere kant wordt er zo veel astrologische onzin op papier gezet, dat mijn haren soms rechtop gaan staan! Niet alleen door de computers maar ook door mensen die denken dat ze astrologisch geschoold zijn! Gedurende al die leerzame jaren begon ik ook steeds meer interesse te krijgen voor de Tarotkaarten en langzamerhand ontdekte ik dat ik altijd bij dezelfde uitslag kom, of ik nu de horoscoop bestudeer of de kaarten raadpleeg. Het blijken 2 verschillende wegen zijn die ongeveer hetzelfde doel bereiken. Als ik een consult heb met een persoon die uitleg wil hebben over zijn of haar horoscoop, dan leg ik tot besluit de kaarten en ja, hetgene dat gevonden is, wordt in grote trekken bevestigd. Doordat ik een dik jaar geleden resoluut het roer heb omgedraaid naar een totaal ander leven, ben ik er nu minder mee bezig. Maar mijn oudste zoon neemt stillekens aan de fakkel over. Leuk! We kunnen samen urenlang, oeverloos zwammen over al die zaken en ik denk dat hij er nog dieper in verzeild is dan ik, want ik sta soms verbaasd van zijn kennis en inzichten. Deze blog is geboren om middernacht. Niet toevallig, hoor! In het holst van de nacht, kun je het best mijmeren. De zon staat dan aan de andere kant van de aarde en hier bij ons heerst er dan een zekere mate van rust en stilte. De Maan, bron van alle inspiratie, beschijnt onze contreien. Bovendien heeft mijn blog als zonnestand : ZON in RAM. Ram is het eerste dierenriemteken. De energie die in het teken Ram huist, is zowat de locomotief van de andere elf dierenriemtekens. Hij trekt of duwt ze voort. Maar genoeg voor vandaag over mijn hobby. Ik hoop dat ik jullie nieuwsgierigheid gewekt heb en als er vragen zijn, vuur ze maar af!
De eenzame nacht op de lugubere parking in het hartje van een rustig provinciestad is goed verlopen. En nu, op het einde van een eenzame zondag, schrijf ik nog even in mijn nieuwe blog. Veel byzonders is er vandaag niet gebeurd. Een grote wandeling gemaakt met Klaartje, op zoek naar lekkere, verse broodjes, maar dat was tegen de kin geklopt. De schaarse bakkerswinkels die ik vond terwijl ik door de natte en verlaten straten wandelde, waren allemaal gesloten. Tja, ik woon gedeeltelijk in mijn mobilehome en gedeeltelijk in een piepklein studioke in het centrum van Antwerpen en daar word je ´s zondagsmorgens wakker door de geur van versgebakken pistolets die vrolijk binnendringt. En die geur van verse pistolekes wordt vergezeld door de geur van gebakken vis, gebakken kip en van allerlei andere lekkernijen die op de Vogelmarkt verkocht worden. Toch nog altijd leuk die Vogelmarktsfeer. De markt wordt nog altijd druk bezocht en veel kraampjes zien eruit als schilderijen met het rood van de appelen en de tomaten en het groen van de kroppen malse sla. Mensen van alle nationaliteiten verdringen zich voor al dat uitgestalde lekkers en de marktkramers roepen zich schor met hun waren aan te prijzen. Maar veel vogeltjes zitten er niet meer op de Vogelmarkt. De angst voor de vogelgriep slaat om zich heen. Een paar angstige kippen zitten nat en verkleumd zachtjes te kakelen en hier en daar probeert een kanari de stemming erin te brengen door met veel flair een liedje te fluiten. Dat doet me denken aan mijn laatste wandeling in de buurt van Herenthout. Je hebt daar de Kruiskensberg, een ydillisch maar enigszins verlaten en verwaarloosd bedevaartsoord. De natuur is daar prachtig. Bos, heide, velden, een oneindig zicht op de blauwe of grijze hemel aan de rand van het bos en even verder slingert het riviertje de Nete zich door het landschap. Ook daar is een grote parking, ja, ik moet het hebben van de parkings, hè? Mijn mobilehome staat daar dan gelukkig niet zo eenzaam, want veel wandelaars parkeren daar hun auto om eens een fikse wandeling te maken. Ook voor Klaartje is het daar interessant, want bijna al die wandelaars hebben een hond mee.... Midden in het bos ligt een klein ven verborgen. In het ven is een eilandje. Het is daar een ècht paradijs. Enfin, het was een paradijs, want de grootste charme van het ven, de aanwezigheid van een kolonie witte ganzen, van bontgekleurde eenden, van hoogpotige reigers en andere gevederde vrienden, was er niet meer. Stil en leeg was het nu daar. Triestig waggelde nog een tamme, witte gans rond het meer, achtervolgd, weggejaagd door een koppel knobbelganzen die het rijk voor hen alleen wilde hebben. Verboden te voederen, hing er op bordjes aan de bomen. Het dier werd letterlijk uitgehongerd. Ik heb het stiekem toch gedaan...., maar de volgende dag was hij verdwenen. Waarschijnlijk ook opgehokt.... Ik kreeg een telefoontje van een vriendin. Haar relatie met haar vriend is verbroken, vertelde ze, en nu ben ik veel thuis, ik heb ook ophokplicht gekregen. Ik moest er wel om lachen.... Maar hebben wij allemaal, als mens, geen ophokplicht gekregen? Er moet zo veel en er mag nog zo weinig in deze gestresseerde samenleving; Het is dan ook daarom dat ik mijn leven verleden jaar resoluut heb omgegegooid. Ik voel me een vrije vogel...
Hallo lievemensen, Met mijn blog te personaliseren, wat een prachtig woord trouwens " personaliseren" !, (ik voel me er heel gewichtig bij), gebeurden er vreemde zaken. Men zegt dat niets toevallig gebeurt, iets valt je toe, op het juiste op tijdstip, wel, dan zal ik de vreemde gebeurtenissen dan ook maar met de nodige humor bekijken. Ik geef netjes antwoord op de gestelde vragen en juist als we bij mijn geboortedatum zijn aangeland, begint het computerwezen te sputteren. Zodoende ben ik nu geboren op een zeer vreemde datum en ben ik 2006 jaar oud. Nou, misschien is dat wel waar. Ik geloof bij tijd en wijle in reïncarnatie, (bij tijd en wijle wil ik er ook wel eens aan twijfelen, men blijft een twijfelende mens, hè?), en als de alwetende computer zegt dat ik zo oud ben, dan is dat maar zo! De twee foto´s van mijn meer dan 2000 jaar oud persoontje zijn nog niet zo lang geleden gemaakt en zoals ik beschreven heb in "iets over mezelf", laten ze perfect de twee facetten van mijn wezen zien, één temidden van mijn boeken en één in de natuur. Mijn woonplaats van "overal en nergens" klopt ook, want ik woon in een mobilehome en sta met dit rijdend huisje op de meest verscheidene plekken. Het is nacht en ik sta helemaal alleen op een zeer lugubere, eenzame plaats. Ik zal er eens een foto van maken en ze op deze blogproberen te zetten. Ik sta op een soort "parking" die zo groot is als een voetbalveld tussen allemaal verlaten fabrieken en afgebroken gebouwen. In één fabriek wordt ´s nachts gewerkt en dan tekenen de verlichte raampjes zich heel kunstzinnig af tegen de donkere, nachtelijke hemel. ´t Is een foto waard! Gelukkig is mijn trouwe labrador bij mij. Zij luistert naar de naam Klaartje en sinds enkele weken luistert ze ook naar wat ik van haar verlang, namelijk lief en rustig en gehoorzaam zijn. Dat valt niet mee voor een jonge, levenslustige pup. We hebben afgezien met ons tweeën! Met elkaar....Een paar weken geleden trok ze zo hard aan haar riem dat ik languit op de straat kwakte. Ik had me behoorlijk pijn gedaan en liet dat dan ook horen met gejammer en gevloek. Ik weet het, een dame mag niet vloeken, maar als je als een deerne over straat gesleurd wordt.....Klaartje was geschrokken en lekte mij en mijn besmeurde kledij onstuimig af. Ze was vrij en ongebonden op dat moment. Ze had het hazenpad kunnen kiezen, maar ze verkoos om mij te troosten en te reinigen. Met mijn knie is het nog niet helemaal ok, maar Klaartje is sindsdien een modelhond. Ze ligt opgerold aan mijn voeten en slaapt als een roos. Wel, ik ga haar voorbeeld volgen. Ik kruip in mijn beddeke, ik zal mijn ogen toedoen en vergeten dat ik op een heel lugubere plek sta. Tenslotte ben ikal meer dan 2000 jaar oud, dan behoor je niet meer bang te zijn, alleen in het donker.....Tot de volgende keer!
Het wil maar niet lukken met die nieuwe lente. Maar toch komt af en toe al het zonnetje schijnen en die warmte dringt dan diep door tot in mijn koude winterbotten. Heerlijk! Ik zag vandaag de eerste, schuchtere madeliefjes en tijdens het week-end zag ik tijdens de rit in mijn mobilehome, rijen paarse krokusjes die de hollandse wegen opfleurden. Tja, Holland is nu eenmaal het bloembollenand en ze springen er dan ook kwistig mee om... Sinds een jaar woon/leef ik in een rijdend huisje. Ik heb (bijna) alle materie uit mijn leven gesmeten en ik probeer te leven in het werkwoord "zijn" in plaats van met het werkwoord "hebben". Dit leven bevalt me prima, maar ja, soms moet een mens even uit zijn paradijs nederdalen om zich in het gewemel van gestresseerde mensen begeven.....
Ik was laatsleden zaterdag uitgenodigd om een gouden huwelijksjubuleum mee te vieren. Het feest vond plaats op een varend restaurant. In Spijkenisse gingen we aan boord en we maakten een mooie boottocht over de Maas tot diep in Rotterdam. Een imponerende stad dat Rotterdam. Een geweldige concurrent voor Antwerpen. We bewonderden o.a. de nieuwe brug over de Maas die in de volksmond "de Zwaan" genoemd wordt vanwege zijn vleugelvorm. Men zegt dat wanneer het hard waait, wanneer de wind door de stalen kabels giert, de brug "zingt". Als het maar geen "zwanezang" is...... Ik ben benieuwd of de nieuwe brug, "de Wapper", die in Antwerpen gaat komen, ooit zal "wapperen in de wind"....hopenlijk van niet.... Een gouden huwelijksjubuleum lijkt mij anders ook een groot architectonisch kunstwerk en ook daar sta ik met veel bewondering naar te kijken! Hoe krijgen ze het voor elkaar? Vijftig jaar lief en leed delen, dat is niet niks! Ik stel mij ook veel vragen, zoals : kun je wel groeien als mens wanneer je zo beschermd door het leven mag/kunt gaan? Is het niet veel verrijkender en gezonder om af en toe een paar jaar als single door te brengen? Of om af en toe eens een totaal andere partner te ontmoeten met heel ander levensgewoonten, met andere hebbelijkheden en onhebbelijkheden? Tijdens mijn gesprekken met het gouden bruidspaar, nu, en in het verleden gevoerd, kom ik iedere keer tot de slotsom dat zij en ik in totaal verschillende werelden leven. En toch bestaat er maar één planeet.....en op die ene planeet, op mijn stekje, op mijn plekje, heb ik vandaag de lente gevoeld, geroken.....Ik verwelkom deze nieuwe lente met veel vreugde en ik verwelkom ook U, lezer of lezeres van deze Mijmering, met veel vreugde. Een nieuwe lente, een nieuw begin, een nieuwe blog, mensen toch, wat een vreugde! Welkom! Welkom!
Ik ben Cauwe Marijcke
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is dichteres, schrijfster, astrologe, medium.
Ik ben geboren op 10/06/1936 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: astrologie beoefenen, met de tarotkaarten bezig zijn, lezen en studeren vooral over de kunst en psychologie, wandelen met de hond, veel in de natuur zijn en natuurlijk....interesse hebben en tijd maken voor mijn 4 kinderen, 4 schoonkinderen en 4 kleinkind.
Ik zou het prettig vinden om met gelijkgestemde zielen in kontakt te komen via dit modern medium.
Verder schrijf ik graag, maak ik af en toe een gedichtje en zou dat graag met mijn toekomstige blogvriendinnen en blogvrienden delen.
De eenzame nacht op de lugubere parking in het hartje van een rustig provinciestad is goed verlopen.
Hallo lievemensen, 
Een nieuwe lente, een nieuw begin?
Ik ben Cauwe Marijcke
