Wie vooruit wil kijken naar zijn nageslacht, moet ook achteruitkijken naar zijn voorgeslacht.
Edmund Burke
Over mijzelf
Ik ben Ida
Ik ben een vrouw en woon in Beringen. Mijn geboorte-dorp is Lummen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 28/01/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Stamboom maken van de familie, bidprentjes verzamelen en reizen..
Ik ben gehuwd met André in 1965. Samen hebben we 2 lieve dochters en schoonzonen en 5 schatten van kleinkinderen. (2 meisjes Lieze en Marie en 3 jongens Jannes, Jesse en Nico) Ik hou van gezellig samenzijn met familie en vrienden.
70 Lange jaren heb je bij elkaaar weten te vergaren. Ik denk dat je daar toch even bij stil moet staan... daarbij komt nog dat je het fantastisch heb gedaan !
Hoe voelt het 70 jaar te hebben geleefd, 70 jaar lang van alles te hebben beleefd ? dat is niet voor iedereen weggelegd en daarmee is eigenlijk alles gezegd.
Je jeugd, je gezin, je tijd nu in het appartement Ik hoop dat je kunt zeggen dat je tevreden bent. Van verdriet, denk ik, blijft niemand gespaard, dat komt hard aan, vooral als het betreft " je eigen haard".
Je bent een zus, zoals geen één, niet alleen voor mij... maar voor iedereen. Nu je weer een jaartje ouder bent, word je vandaag weer eens extra verwend !
Je bent jarig en vier dat vandaag met veel plezier wij wensen je nog vele mooie jaren met veel sier ! Laten we nu samen klinken en op jouw gezondheid een glaasje drinken !!!
Ida & André
Het grote feest met de hele familie is er reeds geweest maar ik weet zeker dat vandaag Alex, Patricia & Michel en de kleinkinderen Nele en Elke er voor moeke nog een fijne dag van zullen maken !
Reeds een paar maanden geleden kregen we de uitnodiging van Adrienne om samen met haar, haar 70ste verjaardag te vieren!
Waar ???
Het feest had plaats op 4 september en dit om te voorkomen dat, indien de weersomstandgheden een spelbreker zouden zijn, toch iedereen aanwezig kon zijn.
Er werd een aperitief aangeboden terwijl Adrienne iedereen hartelijk welkom heette op haar verjaardagsfeest in Zaal "De Kapetulie" in Achel.
Samen met haar echtgenoot Alex... het menu beloofde een heerlijk maaltijd met alles erop en eraan !!!
Hier dochter Patricia en de kleinkinderen
Er werd plaats genomen aan tafel terwijl er heel wat bijgepraat werd tussen de beide families
Het voorgerecht smaakte lekker
.... en maar uitleggen !!!
dan Broccoli roomsoep... Elke vond het heel plezant om ook eens een handje te mogen helpen wat haar nog heel goed lukte ook !!!
Tussendoor even poseren voor een mooie foto
Elke samen met Opa & Moeke
Vervolgens werd het warme buffet genuttigd... genieten van al die lekkere gerechten
met een lekker glaasje wijn of een frisse pint of natuurlijk frisdrank
Dan pauzeren om nog even te genieten van het zonnetje
want het was een "zomerse" dag !!!
Na de pauze werd het nagerecht geseveerd
Vanille ijs met verse vruchten of een Dame Blanche... het smaakte heerlijk met dit warme weertje !
Koffie en gebak voor de liefhebbers en drank naar keuze
Het werd hele fijne en gezellige dag en er werd heel wat bijgepraat want we zijn één grote familie en als je elkaar niet zo vaak ziet is het toch altijd weer een blij weerzien !!!
Lach elkaar toe, zomaar zonder reden Hou van elkaar, zoals vroeger toen je nog een kind was Om het even, wat de wereld je wil wil vertellen, hou het simpel en blijf bij die glimlach want het LEVEN is zo mooi in zijn eenvoud.
Tranen... een kleine golf van tranen om het licht dat langzaam dooft. Wacht, voordat je het gordijn sluit Het leven gaat verder en is zo mooi.
Hier in je ogen vol verdriet zal ik je altijd even nabij zijn als in je diepste herinnering aan mij. Bewaar onze ervaringen en dromen als kostbare herinneringen aan onze liefde voor elkaar.
Bewaar die glimlach in je ogen en merk hoe de wereld voor je open gaat. We zullen onze zorgen vergeten en denken aan een mooie dag want het LEVEN is mooi zoals het is !
Realiseer je je wel eens, dat we 't eigenlijk alleen maar leuk vinden om ouder te worden, zolang we nog kind zijn ?
Onder de 10 jaar vind je verjaren geweldig dat je denkt in maanden. "Hoe oud ben je?" "Ik ben 8 en een half!" Je bent nooit 36 en een half, maar je bent 8, wordt al bijna 9! Dan wordt je tiener; nu kan niemand je nog tegenhouden... Je springt meteen naar 't volgende getal. "Hoe oud ben je?" "Ik word 16!" En dan de geweldigste dag in je leven... Je wordt 21 !!! Zelfs de woorden klinken feestelijk... Maar dan wordt je 30.....oooooh, wat gebeurt er nu ? Klinkt al behoorlijk belegen... Wat is er veranderd? Je wordt 21..... 30..... 40. Je bereikt de 50. Je bent al 60 ! Tegen die tijd heb je al zoveel snelheid opgebouwd, dat je al snel de 70 raakt. Daarna begin je de maanden, weken en dagen te tellen. Je haalt de 80.... en daar houdt 't nog niet op. In de negentiger jaren begin je terug te tellen..... Ik WAS pas 92 ! Als je over de 100 gaat, gebeurt er iets vreemds. Je wordt weer een kind; "Ik ben 100 en een half..."
Veel ouders komen tot de ontdekking dat een schouderklopje vormend werkt voor het karakter van het kind - als-ie tenminste vaak genoeg, en vroeg genoeg wordt gegeven !
Op school leren kinderen lezen, maar thuis leren ze wàt ze moeten lezen. Op school wordt ze geleerd hoe ze moeten denken, maar thuis leren ze wat ze moeten geloven !
Met mij is er totaal niets aan de hand, ik ben nog fit van lijf en verstand, Wel wat artrose in mijn heup en mijn knie. Als ik me buk, is het net of ik sterretjes zie. Mijn pols is iets te snel mijn bloeddruk wat te hoog. Maar ik ben nog fantastisch goed...zo op't oog
Met de steunzolen die ik heb gekregen, loop ik weer langs' Heeren wegen, kom ik in de winkels en ook weer op het plein. Wat heerlijk zo gezond te mogen zijn. Wel gebruik ik een censuur om in slaap te komen en over vroeger te kunnen dromen. Mijn geheugen is ook niet meer zoals het was en ik ben weer vergeten wat ik gisteren nog las. Ook heb ik wat last met mijn ogen en mijn rug raakt meer en meer gebogen. De adem is wat korter, mijn keel vaak erg droog. Maar ik ben nog fantastisch...zo op 't oog.
Is het leven niet mooi, het gaat zo snel voorbij, als ik kijk naar de foto's, over vroeger van mij. Dan denk ik terug aan mijn jeugdige jaren. Wilde ik een jas, dan moest ik heel lang sparen. Ik ging fietsen en wandelen,overal heen, en ik kende geen moeheid, zo het scheen. Nu ik ouder word,draag ik vaak blauw, grijs of zwart en ik loop heel langzaam, vanwege mijn hart. Doe het maar op uw gemak, zei de cardioloog. U bent nog fantastisch...zo op 't oog
De ouderdom is goud, ja begrijp me wel. Als ik niet kan slapen en dan tot honderd tel. Dan twijfel ik, denk ik of dat wel waar is en of dat beeld van goud niet een beetje raar is. Mijn tanden liggen in een glas, mijn bril op tafel, gehoorapparaat in mijn tas Mijn steunzolen naast het bed op de stoel. U weet dus wat ik met die twijfel bedoel. Trek niets in twijfel, zei de pedagoog. U bent nog fantastisch goed...zo op 't oog.
En 's morgens als ik ben opgestaan en eerst de afwas heb gedaan, lees ik het laatste nieuws in de krant. Ik wil toch bijblijven en naderhand doe ik van alles, eerst geef ik de planten water, de kamer stoffen doe ik later. Wel gaat alles wat traag heb na't eten wat last van mijn maag. Maar ik wil niet zeuren, want 't mag, dat is heel gwoon op je oude dag. Aanvaard het rustig zei de psycholoog. U bent nog fantastisch goed...zo op 't oog
Ida
