Tussen vrijdag 3 mei 17u00 en zaterdag 4 mei 15u00 zijn de twee bloembakken met
zomerbloeiers verdwenen op het gedenkplaats van ons Betteke.Wie kan er nu met
een gerust gemoed bloemen die weggenomen zijn op het kerkhof nu met blijheid
zien staan bloeien en groeien op zijn terras of bij zijn eigen nabestaanden.Het
is nog niet genoeg dat we vrijdagvoormiddag hebben moeten vernemen op de
rechtbank in beroep aangevraagd door de doodrijder van ons dochter dat alles nu
is uitgesteld tot 27 september 2013 als het intussen reeds drie jaar is gebeurd.
Woensdagnacht
2/5/2013 Lieve
meid hierboven in de hemel, Binnen
enkel uurtjes staan we weer in de rechtbank. Het
blijft voor ons nog steeds als ongeloofelijk,zo onwerkelijk. Wie
had ooit gedacht..... Maar
wie had ooit kunnen bedenken toen je geboren werdt dat het noodlot zo zou
toeslaan tien dagen voor je verjaardag, dat je nooit je tweeendertigste
verjaardag zou halen. Dat
je kind zijn moeder zou afgenomen worden. Wie
had ooit kunnen denken dat jouw prinsesje huilend met haar armpjes rond oma's
hals zou vragen om mama terug te halen of fluisterend zou vragen oma vertel nog
eens van mama. Wie
had ooit kunnen denken dat ons leven zo zou verwoest worden. Je
broers leven zo door elkaar gegooid zou worden. Dat
je nichtjes zouden stampen op de grond van boosheid. De
hel op aarde bestaat. Gebroken
harten letterlijk en figuurlijk,waarvan de scherven nogmaals worden vertrapt in
de nasleep van je heengaan,met zwijgende muren om ons heen. Dit
alles door een dronken autobestuurder die zonder lichten ,zonder linker
richtingsaanwijzer je zomaar de weg afcoupeerde en je een one-way ticket
bezorgde voor de eeuwige reis.En die de durf geeft om in beroep te
gaan. We
houden van jou en missen jou meiske. Emmelie,je
prinsesje pa,ma,Tom je broer,Brigitte schoonzus ,Sjoukje en Anouck je
tweelingsnichtjes.
*** De zaak is deze ochtend uitgesteld naar de zitting van 27 september
2013 om 9 uur voor de Correctionele Rechtbank te Kortrijk.
Na een hoogdag van pasen in een leeg huis gevuld met alleen herinneringen kon de tafel op haar paasbest getooid worden op paasmaandag voor onze drie kleinkinderen,onze zoon en zijn vrouwtje.Het paasmaandagmaal bestond uit de oude keuken en geliefd bij velen,de traditionele vogelnestjes in tomatensaus,champignons veldsla en kroketjes.
Van vrijdagavond is onze kleine meid terug tot zondagnamiddag.
Zaterdag met ééntje van den Twin en ons ander kleinkind naar het toneel geweest de nonnen van Navarone.Genieten van het toneel en ondertussen het gegiechel,gelach,opschrikken, verwondering op die gezichtjes meepikken. Een mooie avond eens zonder tv,pc en andere moderne communicatiemiddelen gewoon volkstoneel moet kunnen.
Zondag knuffeldag met oma.
Maandagmorgen opstaan door belgerinkel,de deurwaarder met een ter kennisgeving dat de doodrijder van ons dochter in beroep gaat.Reden volgens onze raadsman meester L.J. - zijn straf is te zwaar. Van slaan met een hamer gesproken,ons goed gevoel was meteen ribbedebie.
Woensdag konden we weer lachen met twee meiden die hun zus en nicht mee kregen om het toneelstuk op te voeren van zaterdag.
Onze drie schatten zijn de lijm voor de stukken bij elkaar te houden van ons letterlijk en figuurlijk gebroken hart.
Toen mijn man op pensioen ging eind januari 2009 was ik ondertussen al bezig met de twee volgende feesten.Ons veertig jarig huwelijk in augustus 2012 en mijn 60 jarig zijn 2013.Zonder het te weten bereidde ik toen ons laatste mooi feest voor, samen met de dochter, zoon, schoondochter en onze kleinkinderen.Tot heden zijn al de dagen overschaduwd met het gemis van onze dochter.Feesten, ach... ze zijn niet meer aan ons besteed en toch gaan we met een sociaal masker op, van hier naar daar.Ten volle genieten het zit er niet meer in,het moment zelf ,ja, maar terug thuis zijn we weer onszelf met ons gebroken leven.Het samen zijn op speciale dagen met het geregel om ons derde kleinkind erbij,mama is dan zo dichtbij.Het gemis,Een zoon die zijn zus even hard mist,twee kleinkinderen die stampen op de grond van boosheid op de stoute meneer,een kleindochter zonder mama die opa vraagt om in het kleine bed te slapen.Die dicht bij oma kruipt in bed met haar Mousty en Flipke en vraagt vertel ne keer van mama,oma.Die in haar slaap met haar voetjes zoekt of ik er nog ben.Die met haar handjes tast naar oma,die zachtjes oma roept om mijn gehum te horen en zeker te zijn dat ik er nog ben.Die in haar slaap af en toe zachtjes "mama "murmeld.Zachtjes vraagt half slapend ,half wakker "oma,handje"dat ze knijpt om nooit meer los te laten of midden in de nacht zich met een ruk omdraaid en haar armpje rond mijn hals slaat en dichtertrekt om mij nooit meer los te laten. Ach feesten, ze zijn niet meer aan ons besteed hun luister van luxe,mondain deemsteren weg tegenover de kleine parels,de kleine diamantjes die we dagelijks vinden rondom ons,ze zijn de kleinnoden die ons kracht geven om verder te leven voor onze drie schatten de zoon en zijn vrouw.Die ons gebroken hart de nodige cement geven om niet geheel uiteen tevallen.
Hoe mooi de wereld ook is
toegedekt,
onder de laag sneeuw ligt de werkelijkheid
verborgen. Ons
gezicht met een laagje sociale print
erop, verbergend
ons gebroken wezen.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Claudia.
Ik ben een vrouw en woon in West Vlaanderen () en mijn beroep is huisje,tuintje en ventje onderhouden,kortom huisvrouw.
Ik ben geboren op 20/02/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,lezen,uit eten, fotografie om alles vast te leggen en te bewerken op de pc zijn recente hobby’s daardoor het ontstaan van dit blogje..
Claudia is met haar ventje gelukkig getrouwd. Moeke van 2 schatten van kinderen. Met drie prachtige kleindochters,een perfect leventje. Bloemen en tuin omringen haar bij het lezen van een goed boek met een lekker glas wijn.
