Welkom! Op deze blog staat mijn verzameling teksten. Kopiëren mag, maar vermeld dan aub mijn naam. Meermin volstaat. Dank je.
Nieuwe lezer? Meermin in het kort: - vrouw - geboren 1953 - provincie Luik (B) - germaniste - gepensioneerd - zoon (heeft katers Mike en Grisou geadopteerd) - poezen Moira en Molly - eenhandig na trombose - met nadruk op handig - intelligent - lachebek - gezonde levenshonger
Fotoalbums:
Na het downloaden van het album kan je op de 'fotolijst' klikken in de linkerbenedenhoek. om de foto's op eigen tempo en in willekeurige volgorde te bekijken.
elke relatie: een oorlog (de angst dat vrijheid wordt geknecht) elke ontmoeting: een gevecht (niet verder dan deze grens) alleen zijn: de zege en vrede (met de smaak van een nederlaag)
ontneem mij mijn wapens riem mijn helm los maar behoedzaam want ik ben bijna onbeschermd en een beetje bang
ik tooi het leven met geurende bloemen besprenkel het met kostbaar extract heb op het palet hemelblauw gelegd met spikkeltjes bruin van hertenogen laat de zon blijvend aan de horizon staan zodat het bijna tijd is om slapen te gaan en heb de eeuwigheid uitgevonden
een tijd, zo jong en ongeschonden ik wil zingen over de wolken en de maan het licht breekt in sluiers van 1001 nacht de geur van een bijna slapende wereld met in de atmosfeer een ijle klank vermoeden van zucht eerder dan gerucht waarbij ook dit leven rusten zal
de ogen van mijn vader toen hij niet meer spreken kon zeiden meer dan 100 boeken zeggen konden zo helder licht was zijn blik dat ik woorden gebruiken wilde: hoe hij steeds voor ons daar was en dat wij van hem hielden
meer kon ik hem niet schenken: liefdevol aanwezig zijn en dag na dag heb ik zijn hand vastgehouden tot zijn laatste snakken naar adem
heb ik zijn angst kunnen wegpraten in die donkere tunnel wetend van de klaarheid erachter? in den beginne was het Woord zo nam ik afscheid
dat dode lichaam toen was mijn vader wiens levende beeld ik in mij bewaar misschien is nu de rechte tijd hem eindelijk te lossen niet enkel dochter maar ook vrouw te zijn zodat hij in vrede rusten kan
Natuurlijk worden wij morgen wakker beginnen wij een nieuwe dag vertrekken, zijn zeker dat wij thuiskomen. Als morgen niet zal zijn, moet ik vandaag alles geven tot morgen vandaag geworden is.
