Wie kent er tegenwoordig niet de blauwe zak? De zak waarin men de PMD mag aanbieden bij het ophalen van die andere zakken, rood, bruin, geel, .. naargelang de gemeente. PMD staat dus voor Plastiek, Metaal en Drink verpakking. Hierbij moet je wel opletten, alle Plastics mag je er in principe niet in deponeren, bvb. joegoertpotjes, margarinevlootjes in PP (polypropyleen), verpakkingen in Polystyreen, Polycarbonaat, schaaltjes in hard piepschuim enz. kunnen er niet in, op straffe van een grote rode sticker. Je vraagt je soms af, wat gebeurt er met de PET-fles. Ze wordt herwerkt in van alles: pulls, tapijten en nog zoveel meer nuttige zaken in het huishouden, dus gebruik zoveel mogelijk de PET flessen, ze zijn licht en niet breekbaar en ze kunnen nadien voor van alles en nog wat gebruikt worden! Tonnen samengeperste PET flessen werden gebruikt als stabilisatie bij het aanleggen van de HST naar Luik, op het traject dat over Wallonië loopt. En in Tunesië bvb, gebruiken de plaatselijke vissers de PET flessen als dobber, dat zijn al zoveel minder plastic flessen die langs de straten blijven rondslingeren.
Bij mijn laatste bezoek aan de polikliniek, verbonden aan het Academisch Ziekenhuis van de VUB in Jette, heb ik een staaltje meegemaakt van de Franstalige arrogantie in dit ziekenhuis. Overal in het gebouw zijn er pictogrammen aangebracht, die een verbod van het gebruik van mobiele telefoons aangeven. In de wachtzaal zit er een dame die haar GSM uit haar handtas haalt en begint, waarschijnlijk uit pure verveling, SMS-jes te versturen. Ik wijs er haar op, in het Nederlands, dat het gebruik van een GSM verboden is en verwijs haar voor alle duidelijkheid naar het pictogram. "Je ne comprends pas" antwoordde ze kordaat. Dat was teveel: ik antwoord even kordaat, Madame, eerstens mag u zich best excuseren dat u mij niet verstaat en ten tweede u bent hier de gast in een Vlaams Ziekenhuis en u mag van geluk spreken dat het personnel zo gewillig is om u zonder problemen te woord te staan in het Frans. En tenslotte, als ik mij aanbied in "uw Erasme", moetik niet veel van mijn oren maken over het onthaal in het Frans, of ik wordt gecatalogeerd als "c'est encore un flamingant". En juist vandaag verneem ik dat er verpleegsters uit Roemenië zullen aangetrokken worden omwille van hun " kennis" van het Frans, om in de Openbare Ziekenhuizen van Brussel te komen werken.
Ik was trots op mezelf toen ik deze morgen het nieuws van 8uur hoorde op de radio. De Japanse regering had bijzondere onderscheidingen toegekend aan twee Belgen. Eén daarvan was baron Daniel Janssen van het bedrijf Solvay. We noemden hem kortweg "Le Baron". Hij wordt gelauwerd voor zijn rol in ekonomische betrekkingen met Japan en als een van de grote investeerders in het land van de rijzende zon. Ik mag met enige fierheid zeggen, dat ik een klein ministeentje heb kunnen bijdragen tot het succes van Solvay. Jaren terug, kon ik immers meewerken aan een project voor de ontwikkeling van een produkt, dat later in Japan werd geproduceerd.
De lente is nu eindelijk toch begonnen. Het is een weelde van kleuren in de tuin, tulpen, narcissen, hyacinten en nog zoveel meer voorjaarsbloeiers. Het kan niet meer op, zelfs de maagdenpalm doet al een schuchtere poging om zijn mooie blauwe klokjes te ontvouwen. De meeste fruitbomen staan al in bloei maar de bijtjes zijn er nog niet bij.
Je kunt het je niet voorstellen dat binnen een goed halfjaar al die inspanningen van de natuur voor niets waren. Prachtig hoe de natuur in elkaar steekt, alles wordt gedirigeerd door de zon. Profiteren van de mooie warme dagen die nog moeten komen, om genoeg energie te kunnen opslaan om de trieste herfst en wintermaanden te kunnen trotseren. De tijd vliegt zo vlug voorbij, probeer er toch het maximum uit te halen.
Als ik op vakantie of op uitstap ga, heb ik steeds mijn plooistoeltje mee. Daar ik nogal vlug vermoeid ben tijdens het stappen is het mijn beste vriend en compagnon. Het heeft al meegereisd over gans Europa en Tunesië. Binnen 3 weken mag het terug mee naar Lanzarote. Hieronder, mijn zwevend stoeltje in het Romeins amfitheater van "El Djem" in de buurt van Mahdia in Tunesië.
Hebt u ook soms een hekel aan de muziek die men tegenwoordig hoort op de openbare zenders? Klara laat ik buiten beschouwing, maar al de rest : want een gejank, waarvan men niets begrijpt. Wordt het niet stilaan tijd om een zender op te starten met serieuze muziek van onze jonge tijd? Een succesvol programma op woensdagmiddag, met Duitse schlagermuziek, werd jaren geleden afgevoerd. Het aanbod van Vlaamse muziek is ook maar triestig. Een of ander fragmentje uit een populaire operette of muziek uit het Strauss-imperium, efkes met nieuwjaar. Misschien zou Michel Folet onze reddende engel kunnen zijn. Waar is de tijd van "Georges Dellerue"?
De laatste jaren brengen de klokken uit Rome minder om minder de paaseieren. Het is meer en meer de Calvinistische Paashaas die hun taak hebben overgenomen. In de winkels en in de straten duiken er overal verklede paashazen, stel je voor dat men in Paasklok moet rondlopen, "mij niet gezien". Het was een mooi verhaaltje dat men ons in de kindertijd vertelde, de klokken vertrokken naar Rome op de avond van Witte Donderdag en ze kwamen terug op de Zondag van Pasen volgeladen met chocolade eieren en snoepjes, die we 40 dagen lang hadden moeten missen. Is het nu de paashaas of zijn het de klokken die de kinderen gelukkig maken, dat kan me maar weinig schelen, maar dat Sinterklaas ofte Sinte-Maarten meer en meer het onderspit moeten delven tegen die enge Kerstman, dat vind ik spijtig. Dat is dan stof voor het einde van het jaar.
Mijn leraar Latijn van in de lagere middelbare, gebruikte in zijn lessen vaak dezelfde zinssneden, één daarvan was "Pecunia non olet", geld stinkt niet. Keizer Vespasianus had besloten op de openbare urinoirs in de stad Rome een belasting te heffen, omwille van de minder aangename geurtjes rond deze openbare plaatsen. Trouwens, in Parijs werden de openbare toiletten "Vespasiennes" genoemd, om in 1980 vervangen te worden door meer gesloten "Sanisettes". Adieu Vespasienne, ze werden meer om meer een ontmoetingsplaats voor andersgeaarde mannen.
In Parijs werden ook de eerste gesloten vuilbakken geintroduceerd in 1884, door Eugène Poubelle, prefect van het departement Seine. Dit ook omwille van geurhinder in de Parijse straten. De man heeft zijn naam immers geschonken aan "la poubelle", de vuilbak.
"Rustig staat hij voor zijn schildersezel. Het palet heeft hij kort bij de hand. Het besmeurde penseel strijkt over het linnen doek, waarop hij de mooiste kleurenschakeringen naast elkaar brengt. Het is een grijzende man met een mooie witte baard die hem een zekere allure geeft. Hij heeft het geluk niet meer om de dingen des levens met zuiverheid waar te nemen, daarom schuilen zijn donkere ogen achter en fijn brilletje. Zijn voorhoofd is reeds doorlijnd met vele rimpels. Hij draagt een gewoon werkhemd met daarover een korte grijze stofjas, die dringend eens gewassen mag worden door de vele verfvlekken. Hij tovert een mooi stilleven op het doek" Toevallig heb ik dit opstel eens geschreven en heeft mijn moeder dit zorgvuldig bijgehouden in één van haar boeken. De foto heb ik drie jaar terug gemaakt op vakantie, zonder maar iets af te weten van dit dokumentje.Het stilleven werd nu een prachtig zicht op kust en de man leek niet zo oud te zijn. Raar maar waar.
Terwijl ik een boekenkast van mijn moeder een beetje op orde zette, stootte ik op een boek uitgegeven in 1942 bij de wereldbibliotheek in Amsterdam. "Maria Spermalie 1875-1937 met de ondertitel Levensgetijden op de Heerlijkheid t' Homveld." Ik heb het nooit gelezen, maar wel veel lof over gehoord toen ik nog een jonge knaap was. Ik kan niet nalaten de eerste paragraaf van het boek te citeren. "Een tros kersebloemen springt wit langs alle zijden los onder de teer-blauwe Paaschlucht. Zoo, in haar prille Lente, staat de lieve Maria, een blozende bal van leven. Dit is de verste tijd, dien zij zich later herinneren zal. Blanke gevaarten van wolken rijzen uit het Noorden. Er zweven duiven om, met een schittering op de vlerken. De hemel ruischt. Van verre zwelt het lied van de ruimte aan. Het is een koud snarenlied, maar de wind heeft zon in zijn zeilen.
Wij wonen in een rustige en groene wijk van Grimbergen. Of liever wij woonden in een rustige wijk. De laatste jaren hebben we nood aan slaap. De boosdoener: nachtvluchten uitgevoerd met oude en lawaaierige vligtuigen. Al drie ministers hebben geprobeerd aan het probleem te sleutelen. Onze vriend Bert kwam met een min of meer deftig voorstel na de afgang van de ECOLO minister Isabelle Durant. Maar na de regionale verkiezingen van 2004, wordt alles onderste boven gedraaid, Bert vliegt naar het Vlaams gewest en in zijn plaats krijgen we een West-Vlaming, "geen cadeau", die de voorbije tijd de ene rechtzaak na de andere moet verwerken. Maar ondertussen nog geen oplossing, altijd maar een datum vooropstellen en er komt helaas niks van in huis. Langs deze inviteren we Renaat Landuyt, om eens een dagje in de week bij ons te komen doorbrengen en wij gaan dan eens naar het rustige Zarren-Werken, om een beetje van de rust te genieten in de buurt van "den hoge Andjoen". We kijken er alvast naar uit. Alvast onze dank aan "Actie Noordrand" en Daedalus die onze belangen al die jaren hebben verdedigd.
Aan al de bezoekers van vandaag, 4 april, noteer dit alvast. Vandaag wordt de patroon van de internetgebruikers gevierd, de heilige Isidoor van Sevilla. Hoe je dat viert, dat doe je maar zoals je hetzelf verkiest, met een drankje, een zoetigheidje of een extra uurtje internetten!
Onze dierbare topministers ziin er weer eens in geslaagd om de rekeningen te laten kloppen, na een paar fameuze blunders, maar ja "erare humanum est".
De brave burger zal er echter niets van merken in zijn portemonnee. Behalve dat hij voortaan dieper in zijn geldbeugel, of liever in zijn bankrekening zal moeten gaan voor allerlei verkeersovertredingen, gerangschikt vanaf nu in categorieën naargelang de ernst en het gevaar. Een overschrijvingsformulier vervangt definitief de zegeltjes.
De politieman zal altijd een rekenmachientje op zak moeten hebben, om je exact te berekenen hoeveel je zult moeten betalen bij een overdreven snelheid, het negeren van een verkeerslicht, GSM-en terwijl je rijdt enz. Een alcoholcontrole is stukken makkelijker, blaas je een S, dan krijg je een BOB-sleuterhanger kado, in de andere gevallen mag je te voet naar huis en in het slechtste geval mag je voor politierechter verschijnen met alle gevolgen nadien.
En "last but not least" de fraudeurs zullen weer eens deftig aangepakt worden en dit zou dan weer voor een fictieve opbrengst zorgen voor staatskas van vele miljoenen euro's. Ondertussen wacht de brave burger op zijn geld, dat ter compensatie moet dienen van de dure oliefactuur.
Zelfs de grootste optimisten weten dat deze factuur elk jaar opnieuw zal stijgen, en wat dan?
De grootste Chinese begraafplaats in Frankrijk bevindt zich in Noyelles-sur-Mer. Het telt ruim 825 witte grafzuiltjes. Als gevolg van een overeenkomst van 30 december 1916, werden duizenden Chinezen ingelijfd bij het Engels leger tijdens WO I. Ze werkten aan de bouw van munitiedepots, spoorwegen en ziekenhuizen. Ze ruimden slagvelden op en begroeven de gesneuvelden van de slag aan de Somme. Ze werden ver van de plaatselijke bevolking gehouden. Velen van hen sneuvelden of stierven aan de Spaanse Griep. Nu nog is het opvallend dat dit kerkhof verwijderd ligt van alle drukte en verkeer. Zeker een ommetje waard, als je aan de mooie Picardische kust verblijft.
De klokken moeten vandaag gezomerd worden! Het is weer zover, vandaag schakelen over naar de zomertijd,...zucht...., al wat maar enigszins te maken heeft met een aanduiding van het uur, moet voor 6 maanden een uurtje vooruit gezet worden. Diegenen die zoiets uitgevonden hebben, verdienen zeker geen Nobelprijs.
Alle rolluiken zijn nog dicht bij de buren. Geen teken van leven, ook niet op straat. De bakker zal maar weinig klanten hebben op dit vroege uur. Een enkeling gaat toch al met zijn hondje wandelen en een moedige fietser, die waarschijnlijk gisterenavond zijn klok heeft aangepast, heeft de straat voor hem alleen.
Maandagmorgen zal het andere koek zijn. De meesten staan dan nog op dit vroege uur, half verdwaasd achter het stuur in de files . Deze laatsten houden geen rekening met de omschakeling, maar ze zullen er wel voor zorgen dat we in de late namiddag hogere ozon concentraties zullen mogen noteren in de volle zomer.
Deze avond kijken we naar het 7uur jounaal als het nog helder en klaar is. Van nu af aan zal het Tv-kijken geeduceerd worden tot een minimum, zelfs geen "Laatste Show" meer voor een tijdje.
Enkele dagen geleden werd ik 59. De kaap van de 60 komt in zicht. Niet treuren, ik voel me nog 12 zoals in 1959. In dit gezegende jaar was ik nog een brave jongen. Studeerde goed en was ik de nog eerste van de klas. 6 jaar lang in een jongensschool! En dan duiken er de eerste contacten met de meisjes op. Nog wel in de kerk! Het was immers de mooie tijd van de kommunieliefjes. De eerste kalverliefdes en ldvd's. Maar eens de puberteitspukkels verschijnen, werd het contact met het vrouwelijk schoon eventjes onderbroken. Gelukkig maar voor korte tijd!
Als ik de resultaten bekijk van de poll over de ergernis in het dagelijks verkeer, waarin ik me volledig in terug vind, dan heb ik wel eens zin om mijn voor- en achterbumper te laten verstevigen met een afgedankt railstaaf. Ik zou die broekventjes met hun klakske en hun schuin koppeke, en stoemelinks, eens een ferme dreun willen geven.
Dit gezegd zijnde, kan ik weer voor een tijdje verder in het drukke aggressieve verkeer.
Onze dierbare topministers ziin er weer eens in geslaagd om de rekeningen te laten kloppen, na een paar fameuze blunders, maar ja "erare humanum est".
