De laatste jaren brengen de klokken uit Rome minder om minder de paaseieren. Het is meer en meer de Calvinistische Paashaas die hun taak hebben overgenomen. In de winkels en in de straten duiken er overal verklede paashazen, stel je voor dat men in Paasklok moet rondlopen, "mij niet gezien". Het was een mooi verhaaltje dat men ons in de kindertijd vertelde, de klokken vertrokken naar Rome op de avond van Witte Donderdag en ze kwamen terug op de Zondag van Pasen volgeladen met chocolade eieren en snoepjes, die we 40 dagen lang hadden moeten missen. Is het nu de paashaas of zijn het de klokken die de kinderen gelukkig maken, dat kan me maar weinig schelen, maar dat Sinterklaas ofte Sinte-Maarten meer en meer het onderspit moeten delven tegen die enge Kerstman, dat vind ik spijtig. Dat is dan stof voor het einde van het jaar.
Mijn leraar Latijn van in de lagere middelbare, gebruikte in zijn lessen vaak dezelfde zinssneden, één daarvan was "Pecunia non olet", geld stinkt niet. Keizer Vespasianus had besloten op de openbare urinoirs in de stad Rome een belasting te heffen, omwille van de minder aangename geurtjes rond deze openbare plaatsen. Trouwens, in Parijs werden de openbare toiletten "Vespasiennes" genoemd, om in 1980 vervangen te worden door meer gesloten "Sanisettes". Adieu Vespasienne, ze werden meer om meer een ontmoetingsplaats voor andersgeaarde mannen.
In Parijs werden ook de eerste gesloten vuilbakken geintroduceerd in 1884, door Eugène Poubelle, prefect van het departement Seine. Dit ook omwille van geurhinder in de Parijse straten. De man heeft zijn naam immers geschonken aan "la poubelle", de vuilbak.
"Rustig staat hij voor zijn schildersezel. Het palet heeft hij kort bij de hand. Het besmeurde penseel strijkt over het linnen doek, waarop hij de mooiste kleurenschakeringen naast elkaar brengt. Het is een grijzende man met een mooie witte baard die hem een zekere allure geeft. Hij heeft het geluk niet meer om de dingen des levens met zuiverheid waar te nemen, daarom schuilen zijn donkere ogen achter en fijn brilletje. Zijn voorhoofd is reeds doorlijnd met vele rimpels. Hij draagt een gewoon werkhemd met daarover een korte grijze stofjas, die dringend eens gewassen mag worden door de vele verfvlekken. Hij tovert een mooi stilleven op het doek" Toevallig heb ik dit opstel eens geschreven en heeft mijn moeder dit zorgvuldig bijgehouden in één van haar boeken. De foto heb ik drie jaar terug gemaakt op vakantie, zonder maar iets af te weten van dit dokumentje.Het stilleven werd nu een prachtig zicht op kust en de man leek niet zo oud te zijn. Raar maar waar.
Terwijl ik een boekenkast van mijn moeder een beetje op orde zette, stootte ik op een boek uitgegeven in 1942 bij de wereldbibliotheek in Amsterdam. "Maria Spermalie 1875-1937 met de ondertitel Levensgetijden op de Heerlijkheid t' Homveld." Ik heb het nooit gelezen, maar wel veel lof over gehoord toen ik nog een jonge knaap was. Ik kan niet nalaten de eerste paragraaf van het boek te citeren. "Een tros kersebloemen springt wit langs alle zijden los onder de teer-blauwe Paaschlucht. Zoo, in haar prille Lente, staat de lieve Maria, een blozende bal van leven. Dit is de verste tijd, dien zij zich later herinneren zal. Blanke gevaarten van wolken rijzen uit het Noorden. Er zweven duiven om, met een schittering op de vlerken. De hemel ruischt. Van verre zwelt het lied van de ruimte aan. Het is een koud snarenlied, maar de wind heeft zon in zijn zeilen.
Wij wonen in een rustige en groene wijk van Grimbergen. Of liever wij woonden in een rustige wijk. De laatste jaren hebben we nood aan slaap. De boosdoener: nachtvluchten uitgevoerd met oude en lawaaierige vligtuigen. Al drie ministers hebben geprobeerd aan het probleem te sleutelen. Onze vriend Bert kwam met een min of meer deftig voorstel na de afgang van de ECOLO minister Isabelle Durant. Maar na de regionale verkiezingen van 2004, wordt alles onderste boven gedraaid, Bert vliegt naar het Vlaams gewest en in zijn plaats krijgen we een West-Vlaming, "geen cadeau", die de voorbije tijd de ene rechtzaak na de andere moet verwerken. Maar ondertussen nog geen oplossing, altijd maar een datum vooropstellen en er komt helaas niks van in huis. Langs deze inviteren we Renaat Landuyt, om eens een dagje in de week bij ons te komen doorbrengen en wij gaan dan eens naar het rustige Zarren-Werken, om een beetje van de rust te genieten in de buurt van "den hoge Andjoen". We kijken er alvast naar uit. Alvast onze dank aan "Actie Noordrand" en Daedalus die onze belangen al die jaren hebben verdedigd.
Aan al de bezoekers van vandaag, 4 april, noteer dit alvast. Vandaag wordt de patroon van de internetgebruikers gevierd, de heilige Isidoor van Sevilla. Hoe je dat viert, dat doe je maar zoals je hetzelf verkiest, met een drankje, een zoetigheidje of een extra uurtje internetten!
Onze dierbare topministers ziin er weer eens in geslaagd om de rekeningen te laten kloppen, na een paar fameuze blunders, maar ja "erare humanum est".
De brave burger zal er echter niets van merken in zijn portemonnee. Behalve dat hij voortaan dieper in zijn geldbeugel, of liever in zijn bankrekening zal moeten gaan voor allerlei verkeersovertredingen, gerangschikt vanaf nu in categorieën naargelang de ernst en het gevaar. Een overschrijvingsformulier vervangt definitief de zegeltjes.
De politieman zal altijd een rekenmachientje op zak moeten hebben, om je exact te berekenen hoeveel je zult moeten betalen bij een overdreven snelheid, het negeren van een verkeerslicht, GSM-en terwijl je rijdt enz. Een alcoholcontrole is stukken makkelijker, blaas je een S, dan krijg je een BOB-sleuterhanger kado, in de andere gevallen mag je te voet naar huis en in het slechtste geval mag je voor politierechter verschijnen met alle gevolgen nadien.
En "last but not least" de fraudeurs zullen weer eens deftig aangepakt worden en dit zou dan weer voor een fictieve opbrengst zorgen voor staatskas van vele miljoenen euro's. Ondertussen wacht de brave burger op zijn geld, dat ter compensatie moet dienen van de dure oliefactuur.
Zelfs de grootste optimisten weten dat deze factuur elk jaar opnieuw zal stijgen, en wat dan?
De grootste Chinese begraafplaats in Frankrijk bevindt zich in Noyelles-sur-Mer. Het telt ruim 825 witte grafzuiltjes. Als gevolg van een overeenkomst van 30 december 1916, werden duizenden Chinezen ingelijfd bij het Engels leger tijdens WO I. Ze werkten aan de bouw van munitiedepots, spoorwegen en ziekenhuizen. Ze ruimden slagvelden op en begroeven de gesneuvelden van de slag aan de Somme. Ze werden ver van de plaatselijke bevolking gehouden. Velen van hen sneuvelden of stierven aan de Spaanse Griep. Nu nog is het opvallend dat dit kerkhof verwijderd ligt van alle drukte en verkeer. Zeker een ommetje waard, als je aan de mooie Picardische kust verblijft.
De klokken moeten vandaag gezomerd worden! Het is weer zover, vandaag schakelen over naar de zomertijd,...zucht...., al wat maar enigszins te maken heeft met een aanduiding van het uur, moet voor 6 maanden een uurtje vooruit gezet worden. Diegenen die zoiets uitgevonden hebben, verdienen zeker geen Nobelprijs.
Alle rolluiken zijn nog dicht bij de buren. Geen teken van leven, ook niet op straat. De bakker zal maar weinig klanten hebben op dit vroege uur. Een enkeling gaat toch al met zijn hondje wandelen en een moedige fietser, die waarschijnlijk gisterenavond zijn klok heeft aangepast, heeft de straat voor hem alleen.
Maandagmorgen zal het andere koek zijn. De meesten staan dan nog op dit vroege uur, half verdwaasd achter het stuur in de files . Deze laatsten houden geen rekening met de omschakeling, maar ze zullen er wel voor zorgen dat we in de late namiddag hogere ozon concentraties zullen mogen noteren in de volle zomer.
Deze avond kijken we naar het 7uur jounaal als het nog helder en klaar is. Van nu af aan zal het Tv-kijken geeduceerd worden tot een minimum, zelfs geen "Laatste Show" meer voor een tijdje.
Enkele dagen geleden werd ik 59. De kaap van de 60 komt in zicht. Niet treuren, ik voel me nog 12 zoals in 1959. In dit gezegende jaar was ik nog een brave jongen. Studeerde goed en was ik de nog eerste van de klas. 6 jaar lang in een jongensschool! En dan duiken er de eerste contacten met de meisjes op. Nog wel in de kerk! Het was immers de mooie tijd van de kommunieliefjes. De eerste kalverliefdes en ldvd's. Maar eens de puberteitspukkels verschijnen, werd het contact met het vrouwelijk schoon eventjes onderbroken. Gelukkig maar voor korte tijd!
Als ik de resultaten bekijk van de poll over de ergernis in het dagelijks verkeer, waarin ik me volledig in terug vind, dan heb ik wel eens zin om mijn voor- en achterbumper te laten verstevigen met een afgedankt railstaaf. Ik zou die broekventjes met hun klakske en hun schuin koppeke, en stoemelinks, eens een ferme dreun willen geven.
Dit gezegd zijnde, kan ik weer voor een tijdje verder in het drukke aggressieve verkeer.
Deze foto werd gemaakt tijdens een winterwandeling in de omgeving van Lausdorn. Wat ons opviel waren de vele windturbines die we aangetroffen hebben in de lang uitgestrekte velden in dit deeltje van het GH Luxemburg dat aan de Eifel grenst. Ook in de Duitse Eifel rijzen ze als paddenstoelen uit de grond. De windturbines zijn zo geplaatst dat ze hoegenaamd geen storend element zijn in het wijdse landschap. Waarop wachten we hier om zulke grootse projecten op te starten in het binnenland? Met de huidige dreigende oorlogssituatie in het Nabije Oosten zouden we binnenkort terug in een serieuze oliecrisis kunnen belanden. Deze keer zal het niet van de poes zijn! Het zal van aan te schuiven zijn aan de benzinestations, de fiets zal het populair vervoermiddel kunnen worden en de dikke winterpull's zullen van pas komen.
Wees gewaarschuwd als je in de buurt van Grimbergen rondtoert en wees op je hoede voor het ronde punt van de Spaanse Linde. Sinds bijna een jaar wordt er gewerkt aan de Spaanse Linde, al de bomen zijn er verdwenen om plaats te maken voor fiets- en voetpad langs beide kanten van de weg, netjes afgeschermd van de auto's met een beukenhaagje. Maar sinds de kerstperiode gaan de werken vooruit aan een zeer laag tempo. Soms wordt er gewerkt, dan weer niet. Een vergeten kleine pletwals verspert de weg en is misschien een teken dat er ooit eens schot komt in de hele affaire. Als je de straat wilt inrijden wordt je gewaarschuwd dat het rond punt verderop is afgesloten, een oranje bord met een mysterieuze tekening, doet dienst als waarschuwingsbord en verzoekt de automobilist de omleiding te volgen. Nergens of te nergens is er een omleiding voorzien. Het rondpunt is wel soms bereikbaar en dan weer niet. In Brussel noemt men zo'n situatie "een soep". Het is hoegenaamd geen pretje om hier de putten te ontwijken. Een goede raad voor eventuele bezoekers, kom met de bus van De Lijn om schade aan je schokbrekers te vermijden.
Sinds begin april is het bewuste rondpunt in de Spaanse Linde dan toch eindelijk klaar geraakt, hier en daar ligt er wel nog een beetje rommel, maar dat zal wel opgeruimd geraken tegen mei-kermis. Grimbergen is immers een gemeente van kermissen en fanfares.
Als mijn moeder zong, Was vader in zijn sas. Meestal deuntjes uit een opera. Bijna alle opera's vertoond in de Munt hadden ze gezien. Faust, Werther, La Bohème en zo veel meer. Moeder had haar hart verkocht aan Cavalleria Rusticana en Pagliacci. Vader's lievelingen waren Lucia di Lammermoor en Les Pecheurs de perles. Maar telkens hij het Nonnenkoor van Casanova hoorde, kreeg hij de tranen in de ogen. Waar kan je heden ten dage nog deze meesterwerken gaan bekijken?
Jeroen vroeg aan zijn mama tijdens het ontbijt Mama, waarom koop jij altijd half-volle melk? Ik zal wel mijn best doen om een volle fles leeg te drinken.
Einde mei en begin juni van 2005, kon je 3 lange bijdrages lezen op mijn blog over Expo 58, met mijn persoonlijke herinneringen aan die mooie tijd. Expo 58 staaat de laatste tijd weer volop in de kijker. Eerst met het Atomium dat helemaal gerenoveerd is geworden. De bollen schitteren weer in de zon en bij nacht, hieraan hangt een prijskaartje van 27,5 miljoen euro's, waarvan een deel betaald is door de belastingbetaler, dus jij en ik. Momenteel loopt er een mooie tentoonstelling over de Expo in de gebouwen van het Amerikaans Theater, eigendom van VRT. Het is zeker een aanrader voor jong en oud! Bij het binnekomen heb je de gelegenheid een mooi filmpje te bekijken, om je in de sfeer van toen te brengen. De opbouw, opening, evenementen, diverse paviljoenen en vedetten van toen, die een bezoek gebracht hebben aan die grandioze wereldtentoonstelling. Het aantal bijeengebrachte stukken is wel fenomenaal te noemen, bijna allemaal afkomstig van een enkele verzamelaar, François Van Kerckhoven; bijna ongelooflijk wat die persoon bijeengebracht heeft. Allerhande souvenirs kan je er rustig gaan bekijken, niets is vergeten, entreekaartjes, expobrood, wimpeltjes en een authentieke grote vlag, die nergens meer te vinden zou zijn.Voor geïnteresserden, het AT ligt buiten het stadscentrum, in de nabijheid van het Chinees Paviljoen, de Japanse Toren en de koninklijke serres van Laken, op het einde van de A12. Nog tot 12 maart, dagelijks van 12 tot 19 uur, .....en gratis toegang.
Onze dierbare topministers ziin er weer eens in geslaagd om de rekeningen te laten kloppen, na een paar fameuze blunders, maar ja "erare humanum est".
