Jeroen vroeg aan zijn mama tijdens het ontbijt Mama, waarom koop jij altijd half-volle melk? Ik zal wel mijn best doen om een volle fles leeg te drinken.
Einde mei en begin juni van 2005, kon je 3 lange bijdrages lezen op mijn blog over Expo 58, met mijn persoonlijke herinneringen aan die mooie tijd. Expo 58 staaat de laatste tijd weer volop in de kijker. Eerst met het Atomium dat helemaal gerenoveerd is geworden. De bollen schitteren weer in de zon en bij nacht, hieraan hangt een prijskaartje van 27,5 miljoen euro's, waarvan een deel betaald is door de belastingbetaler, dus jij en ik. Momenteel loopt er een mooie tentoonstelling over de Expo in de gebouwen van het Amerikaans Theater, eigendom van VRT. Het is zeker een aanrader voor jong en oud! Bij het binnekomen heb je de gelegenheid een mooi filmpje te bekijken, om je in de sfeer van toen te brengen. De opbouw, opening, evenementen, diverse paviljoenen en vedetten van toen, die een bezoek gebracht hebben aan die grandioze wereldtentoonstelling. Het aantal bijeengebrachte stukken is wel fenomenaal te noemen, bijna allemaal afkomstig van een enkele verzamelaar, François Van Kerckhoven; bijna ongelooflijk wat die persoon bijeengebracht heeft. Allerhande souvenirs kan je er rustig gaan bekijken, niets is vergeten, entreekaartjes, expobrood, wimpeltjes en een authentieke grote vlag, die nergens meer te vinden zou zijn.Voor geïnteresserden, het AT ligt buiten het stadscentrum, in de nabijheid van het Chinees Paviljoen, de Japanse Toren en de koninklijke serres van Laken, op het einde van de A12. Nog tot 12 maart, dagelijks van 12 tot 19 uur, .....en gratis toegang.
Carnaval is eigenlijk nooit mijn ding geweest. Carne vale : vaarwel vlees, wist mijn leraar Latijn van in de zesdes te vertellen. De vastentijd kwam eraan en dus moest er nog eens duchtig gefeest worden, na vetten dinsdag was het voor 40 dagen geen snoep,..... vis en eieren, en wat hebben ze ons nog allemaal in ons kopje geduwd. Mijn eerste verkleedpartij was in de bewaarschool bij de nonnen. Het was trouwens de eerste keer dat ik met een meisje mocht of liever "moest" dansen op een podium. Het was niet mijn eerste kalverliefde, die is pas later gekomen. De eerste karnavalstoet heb ik meegemaakt toen ik 6/7 jaar was, in Schaarbeek, veel reclamewagens en Gilles, dat is mijn enige herinnering. Nadien is het Keulen en Aken geworden, met de kamellenworp. Malmédy, Eupen en Stavelot, die hebben we meermaals meegemaakt.
En nu, zelfs niet op TV gekeken op de Duitse zenders, waar dit vroeger een traditie was zoals het Nieuwjaarsconcert in Wenen.
Naargelang de bron kan het wel verschillen welk karaktertrekken ik zou moeten hebben.
Hoe kunnen sterren, die zo ver verwijderd zijn, een invloed hebben op ons dagelijkse slameur.
Neen, dan kan je evengoed geloven dat alle ellende op deze planeet begonnen is sinds de dag dat Eva in de appel heeft gebeten
Ik lust wel vis en vroeger ben ik nog gaan hengelen, maar eens dat ik moest beginnen.te brillen om het wormpje aan de haak te krijgen ben ik er maar mee opgehouden.
Nu heb ik nog drie vissen in vijver van mijn tuin en eentje komt soms uit mijn hand eten.
Je weet, wel als je bij de gelukkigen behoort, die genoeg gewerkt hebben en bij de zilveren leeftijd behoort, dan kom je altijd tijd tekort en ben je soms zonder veel reden gehaast.
De auto is al uit de garage gereden. We zijn klaar om een paar boodschappen te gaan doen in de stad, en roef de voordeur valt achter me dicht en ineens besef ik me dat ik geen huissleutel bij me heb. Ik kijk naar mijn vrouw in de hoop dat ze haar sleutels in haar handtas heeft, ai neen.
Wat nu gedaan, een geluk dat onze buurman een sleutel van het huis heeft.
Ja, ze zijn thuis, hun wagen staat op de garageoprit.
Vlug aangebeld, de deur gaat open, ik doe mijn relaas. Maar waar hebben we de sleutels weer gelegd. Na twee minuutjes zoeken, worden ze dan toch gevonden.
Een man van 85 gaat trouwen met een dame van 84. Een goede maand voor hun huwelijk stapt de man naar de apotheker in de buurt. -Hebt u hier altijd Viagra pilletjes in voorraad, vraagt de toekomstige bruidegom. -Ja, geen probleem, antwoordt de apotheker. -En van die witte pilletjes voor de bloeddruk? -Die ook. -En een looprekje? -Dat moet ik eerst bestellen, maar na een dag of drie moet dat zeker binnen zijn. -En van die Pampers, je weet wel. -Altijd in voorraad, en in verschillende maten. - En van die pasta om het gebit vast te kleven. -Dat is ook geen probleem.
Dit jaar is het Mozart-jaar, moest je het nog niet zou vernomen hebben.
Overal kan je naar concerten gaan waar de zalige muziek gespeeld wordt van deze wonderboy uit de 18de eeuw.
Alle toehoorders blijven muisstil tijdens het spelen van de muziek, af en toe pauzeert het orkest, tussen de verschillende delen waaruit de symfonie is samengesteld en dan begint men te kuchen en te snuiten.
Tijdens een grote tennismatch speelt zich ongeveer hetzelfde scenario af.
Tussen de wissels van de spelers, mag je terug je zitplaats innemen of verlaten en beginnen de toeschouwers een babbeltje te slaan met hun buur.
De scheidsrechter moet dan vaak naar stilte vragen. En dan gebeurt het nog dat een opgehitste supporter, die meestal gans boven zit, zijn idool wil extra aanmoedigen
In een concertzaal gebeurt het praktisch nooit dat de dirigent om stilte moet vragen, hij steekt zijn dirigeerstokje in de hoogte en iedereen is stil.
Een tijdje geleden was Greet De Keyzer op bezoek bij president Bush. Bij hun afscheid gaf de president haar een komplimentje. Hij zei tegen Greet dat ze mooie blauwe ogen had. Hierop bloosde ze.
Vandaag was onze premier op bezoek bij Bush. Op het einde van het bezoek, zei Bush tegen Guy: "Je hebt daar een mooi spleetje, is dat een geschenk van de Schepper of ben je gevallen tijdens het fietsen misschien?" Hierop .......
Elke morgen als ik naar mijn wekker kijk en de tijd staat op 7.12, dan denk ik elke keer aan mijn vader.
Jarenlang heeft hij de tram naar Brussel genomen om 7.12 uur om er te gaan werken.
Het was met de buurtspoorwegen, in de volksmond Boerentram of de Vicinal, zoals hij in Brussel genoemd werd.
Opzettelijk schrijf ik Boerentram met een hoofdletter, want het was een instelling zoals een ministerie. Ik heb er zoveel anekdotes op meegemaakt dat ik er tientallen blogjes kan aan wijden.
Deze tram van 7.12 had wel iets bijzonders, het was een van de eerste versies die volledig gesloten was, de andere modellen waren nog ingedeeld in compartimenten en je moest op en afstappen langs een brede deur die in alle weer en wind geopend was. Meestal hingen er nog een paar wagons aan.
Het was de S van Strombeek, hoewel hij in Het Voor, een gehucht van Vilvoorde, vertrok om zo via het station van Strombeek, de kerk, de Rijkendal en de Mutsaard naar Brussel te sporen.
Je moest wel meestal rechtstaan in die tram, maar vooraan kon je er altijd dezelfde mensen aantreffen, het waren echt vrienden onder elkaar. Zelfs na zijn pensionering zijn ze vrienden gebleven.
De tram is ook rond dezelfde periode op pensioen gegaan en vervangen door een bus.
En nu rijden we met De Lijn naar Brussel, maar iedereen kijkt strak voor zich alsof ze van een begrafenis komen, geen contact meer onder de mensen, vlug vlug naar huis en dan naar de fitness, volleybal, minivoetbal ..
In den tid van vroegere speelden de knechttjoenges me de marbels eup de platse.
Ze schuffelden os ze noa t schole gingn. In de winter schaverdinde ze kilometers verre over de broeken die er bevrozen bi lagen.
De meisjoenges woaren preus met eulder sjetten boij, mo ze kosten vantidden treunten voj ne nieten.
Noast de lattestoor wos er een gerre in de meur.
A vrommens vanut Vladsjele was in slunzen gekled en twijste de boane.
Os de zûene snavonds nog schint dânschen de meizen in t oveje bovent ges.
Een kort verhaaltje in het Westvlaams
Vroeger speelden de jongens met de knikkers op het dorpsplein In de winter schaatsten ze kilometers ver over de bevroren ondergelopen weiden. De meisjes waren fier met hun wollen trui, maar deden bij het minste flauw. Naast het rolluik was er een scheur in de muur. Een vrouw uit Vladslo was in lompen gekleed en stak de straat over. Als de zon s avonds nog schijnt dansen de muggen boven het gras in de tuin.
Vandaag viert de Kerk het feest van de Openbaring of Epifanie.
In Vlaanderen meer gekend onder het feest van de Drie Koningen of de aanbidding van de drie wijzen.
Ze brachten goud, wierook en mirre mee uit het Oosten.
Hun namen waren Melchior, Gaspar en Balthazaar.
En die Gaspar doet me nog eens terugdenken aan mijn jeugdjaren, in Strombeek was er een politieagent die Gaspar heette. In die tijd kenden we alle politieagenten van het dorp bij hun voornaam. Ik had zelfs 2 agenten als buurman en toeval wil dat één daarvan ons gevolgd heeft in Grimbergen, hij woont nu 2 huizen verder sinds 20 jaar.
Eens dat de herfst begint, stel ik elk jaar vast dat mijn gewicht lichtjes naar omhoog gaat.
Zou ik dan toch ook een speklaag aanleggen om de winter door te komen?
Met het jachtseizoen komen er al de eerste grammetjes bij.
Met Sinterklaas kan ik niet weerstaan aan de chocolade en marsepein.
Met Kerst en Nieuwjaar dan staan de calorieën in aanbieding in alle winkels.
Neem er dan nog eens Driekoningen en Lichtmis, met zijn pannenkoeken, bij en we zitten zo stilletjes aan ons maximum.
Met de lente begint het seizoen van de slaatjes en na de zomervakantie worden het lichte deegwaren, tapas meze en nog zoveel andere zaken die je thuis probeert te creëren om in de vakantiesferen te blijven hangen. Oef, ik ben terug aan mijn normaal gewicht gekomen.
Onze Godfried van Kanegem heeft met zijn kanselrede in de St.Michiel en Ste Goedele kathedraal van Brussel, een perfect voorbeeld van tweetaligheid in Brussel, weer eens het nieuws gehaald naar aanleiding van een aanpassing aan de euthanasiewetgeving.
Werd hij hierbij bijgestaan door zijn grote Baas of heeft het Hof hier weer eens zijn invloed laten blijken.
De politieke wereld roert zich in alle kleuren. Binnenkort verkiezingen ? Neen toch ?
Als mens en nog bij mijn verstand zijnde, wil ik zelf beslissen wat er aan het einde van mijn leven gebeurd, hoe en waar ik begraven word, verbrand, in zee of in de koude grond.
En als ik zou willen beslissen om er op een waardige en menselijke manier er uit te stappen, dan heeft de Kerk daar zich niet mee te bemoeien.
Professor Distelmans heeft het bij het rechte eind wanneer hij zegt dat iedereen recht moet hebben op een menswaardig afscheid van het leven.
Wie de woorden heeft,
