Een tijdje geleden was Greet De Keyzer op bezoek bij president Bush. Bij hun afscheid gaf de president haar een komplimentje. Hij zei tegen Greet dat ze mooie blauwe ogen had. Hierop bloosde ze.
Vandaag was onze premier op bezoek bij Bush. Op het einde van het bezoek, zei Bush tegen Guy: "Je hebt daar een mooi spleetje, is dat een geschenk van de Schepper of ben je gevallen tijdens het fietsen misschien?" Hierop .......
Elke morgen als ik naar mijn wekker kijk en de tijd staat op 7.12, dan denk ik elke keer aan mijn vader.
Jarenlang heeft hij de tram naar Brussel genomen om 7.12 uur om er te gaan werken.
Het was met de buurtspoorwegen, in de volksmond Boerentram of de Vicinal, zoals hij in Brussel genoemd werd.
Opzettelijk schrijf ik Boerentram met een hoofdletter, want het was een instelling zoals een ministerie. Ik heb er zoveel anekdotes op meegemaakt dat ik er tientallen blogjes kan aan wijden.
Deze tram van 7.12 had wel iets bijzonders, het was een van de eerste versies die volledig gesloten was, de andere modellen waren nog ingedeeld in compartimenten en je moest op en afstappen langs een brede deur die in alle weer en wind geopend was. Meestal hingen er nog een paar wagons aan.
Het was de S van Strombeek, hoewel hij in Het Voor, een gehucht van Vilvoorde, vertrok om zo via het station van Strombeek, de kerk, de Rijkendal en de Mutsaard naar Brussel te sporen.
Je moest wel meestal rechtstaan in die tram, maar vooraan kon je er altijd dezelfde mensen aantreffen, het waren echt vrienden onder elkaar. Zelfs na zijn pensionering zijn ze vrienden gebleven.
De tram is ook rond dezelfde periode op pensioen gegaan en vervangen door een bus.
En nu rijden we met De Lijn naar Brussel, maar iedereen kijkt strak voor zich alsof ze van een begrafenis komen, geen contact meer onder de mensen, vlug vlug naar huis en dan naar de fitness, volleybal, minivoetbal ..
In den tid van vroegere speelden de knechttjoenges me de marbels eup de platse.
Ze schuffelden os ze noa t schole gingn. In de winter schaverdinde ze kilometers verre over de broeken die er bevrozen bi lagen.
De meisjoenges woaren preus met eulder sjetten boij, mo ze kosten vantidden treunten voj ne nieten.
Noast de lattestoor wos er een gerre in de meur.
A vrommens vanut Vladsjele was in slunzen gekled en twijste de boane.
Os de zûene snavonds nog schint dânschen de meizen in t oveje bovent ges.
Een kort verhaaltje in het Westvlaams
Vroeger speelden de jongens met de knikkers op het dorpsplein In de winter schaatsten ze kilometers ver over de bevroren ondergelopen weiden. De meisjes waren fier met hun wollen trui, maar deden bij het minste flauw. Naast het rolluik was er een scheur in de muur. Een vrouw uit Vladslo was in lompen gekleed en stak de straat over. Als de zon s avonds nog schijnt dansen de muggen boven het gras in de tuin.
Vandaag viert de Kerk het feest van de Openbaring of Epifanie.
In Vlaanderen meer gekend onder het feest van de Drie Koningen of de aanbidding van de drie wijzen.
Ze brachten goud, wierook en mirre mee uit het Oosten.
Hun namen waren Melchior, Gaspar en Balthazaar.
En die Gaspar doet me nog eens terugdenken aan mijn jeugdjaren, in Strombeek was er een politieagent die Gaspar heette. In die tijd kenden we alle politieagenten van het dorp bij hun voornaam. Ik had zelfs 2 agenten als buurman en toeval wil dat één daarvan ons gevolgd heeft in Grimbergen, hij woont nu 2 huizen verder sinds 20 jaar.
Eens dat de herfst begint, stel ik elk jaar vast dat mijn gewicht lichtjes naar omhoog gaat.
Zou ik dan toch ook een speklaag aanleggen om de winter door te komen?
Met het jachtseizoen komen er al de eerste grammetjes bij.
Met Sinterklaas kan ik niet weerstaan aan de chocolade en marsepein.
Met Kerst en Nieuwjaar dan staan de calorieën in aanbieding in alle winkels.
Neem er dan nog eens Driekoningen en Lichtmis, met zijn pannenkoeken, bij en we zitten zo stilletjes aan ons maximum.
Met de lente begint het seizoen van de slaatjes en na de zomervakantie worden het lichte deegwaren, tapas meze en nog zoveel andere zaken die je thuis probeert te creëren om in de vakantiesferen te blijven hangen. Oef, ik ben terug aan mijn normaal gewicht gekomen.
Onze Godfried van Kanegem heeft met zijn kanselrede in de St.Michiel en Ste Goedele kathedraal van Brussel, een perfect voorbeeld van tweetaligheid in Brussel, weer eens het nieuws gehaald naar aanleiding van een aanpassing aan de euthanasiewetgeving.
Werd hij hierbij bijgestaan door zijn grote Baas of heeft het Hof hier weer eens zijn invloed laten blijken.
De politieke wereld roert zich in alle kleuren. Binnenkort verkiezingen ? Neen toch ?
Als mens en nog bij mijn verstand zijnde, wil ik zelf beslissen wat er aan het einde van mijn leven gebeurd, hoe en waar ik begraven word, verbrand, in zee of in de koude grond.
En als ik zou willen beslissen om er op een waardige en menselijke manier er uit te stappen, dan heeft de Kerk daar zich niet mee te bemoeien.
Professor Distelmans heeft het bij het rechte eind wanneer hij zegt dat iedereen recht moet hebben op een menswaardig afscheid van het leven.
Geoniemen zijn woorden die hun naam te danken hebben aan hun plaats van herkomst.
De historie van de sinaasappel is simpel, hij komt uit China dus China-appelen, Appelen Chinaas of Sinaasappelen. Uiteindelijk werd de officiële naam Sinaasappel en de volksnaam Appelsien. De naam mayonaise is afgeleid van 'sauce mahonnaise', ofwel de saus van Mahon. Mahon is een plaats op het Spaanse eiland Menorca . Kalkoen: de geschiedenis van de naam van deze vogel is bijzonder gecompliceerd. De kalkoen is een grote hoenderachtige vogel uit Midden Amerika. De Europeanen kwamen voor het eerst in contact met kalkoenen in Mexico. Destijds hete dit echter nog (West-) Indië. Toen dat bekend werd als Amerika, bleef de connectie met India, en dus later India bestaan. De bekendste export haven toen in India was Calicut (niet te verwarren met Calcutta), aan de westkust. De kalkoen werd dus niet meer de vogel uit India, maar specifiek de vogel uit Calicut, de Calicutse haan, later kalikoetse haan en kalkoense haan. De hamburger is genoemd naar de Duitse stad Hamburg. Het principe van een 'platte gehaktbal' werd meegenomen uit Duitsland naar de VS door immigranten in de 19 e eeuw. Rond 1880 werd het gerecht, plaatselijk, bekend onder de naam Hamburg Steak, later Hamburger steak en Hamburger.
Andere voorbeelden zijn: Champagne, Parmaham, Bordeaux, Parmezaan, Gruyère en vele andere kaassoorten.
Het is niet alleen in de keuken dat er geoniemen voorkomen, denk maar eens aan limmerick en zelfs het Ebola-virus is genoemd naar een stroomgebied in Kongo.
Het was ooit mijn droom om eens de Taj Mahal in India te mogen bezoeken.
Ik hoop dat het bij geen droom zal blijven en ik samen met mijn echtgenote op het muurtje voor dit grandioze gebouw kan gaan zitten voor een fotootje, zoals Jean-Luc Dehaene met zijn Celie vele jaren terug tijdens een officieel bezoek aan India.
Ik zou zo fier zijn als een gieter wanneer ik die foto aan mijn vrienden mag tonen
Steeds meer en meer wordt op de scholen het gebruik van de brooddoos gepromoot.
Op alle mogelijke wijzen probeert men het boterhammetje dar verpakt is in aluminium folie of in vershoudfolie in polyethyleen te verdoemen.
Sommige gemeentes hebben de kinderen voor hun Sint een brooddoos cadeau gedaan. Hopelijk zaten er geen speculazen bij verpakt in het klassieke plastiekje.
Allemaal goed en wel, maar elke dag moet de brooddoos afgewassen worden met een of ander detergent, na een paar weken ruikt de doos niet meer zo fris.
Dit doet mij terugdenken aan de lagere school aan de kruiken met koffie, die met open stopsel op de radiator lagen om de drank warm te houden.
Als er dan nog eens verzuurde melk bijgevoegd was, dan kreeg moeder, desondanks het gebruik van ouderwetse trucjes, er de onsmakelijke geur er nooit meer uit.
In sommige scholen wordt de melk en choco nu terug aangeboden in glazen flesjes.
De zo handige brikverpakking waar melk zonder koeling een paar maanden kan bewaard worden : BUITEN !
In de plaats een ouderwetse fles, zwaar om te transporteren, breekbaar tot en met, meermalen gespoeld met duur water om alle vuil en bacteriën er toch maar uit te krijgen.
Sinterklaas wil zich aanpassen aan de moderne tijd.
Sinterklaas is op zoek naar een degelijke GPS
Sinterklaas heeft het soms moeilijk om zijn weg te vinden in de wirwar van de nieuw aangelegde straten in Vlaanderen. Piet wordt het een beetje beu om altijd paraat te staan met zijn wegenkaarten en stadsplannetjes om de weg terug te vinden.
Vooral nu half Vlaanderen een open bouwwerf geworden is: nieuwe fietspaden, rioleringen, verkeersremmers, kabels, kortom met de winter voor de deur zal het plezant worden.
Tijdens de nacht zal het moeilijk zijn voor de Sint om zijn weg terug te vinden met al de wegomleggingen.
De oplossing : een GPS toestel, aangepast voor op zijn paard, liefst met een groot scherm en met een mannenstem, voor een paar jaren had hij eens een vrouwelijke Piet moeten nemen om de weg aan te duiden en het had niet veel gescheeld of hij was al zijn pakjes niet op tijd kwijtgeraakt.
Ik vind rust wanneer ik de aardappelen schil. Ik kom tot rust als ik worteltjes kuis en ze in een fijne julienne kan snijden. Een appelsien schillen, daarvan kan ik genieten, de geur blijft aan mijn handen plakken. Een mandarijntje pellen is wel het toppunt, beentje na beentje villen tot op het uiterste. Geen gehaast, maar een paar momenten om te af te blazen.
Vandaag, 24 november, zou mijn vader honderd geworden zijn.
Hij heeft het maar kunnen volhouden tot in 1978 op deze wereld.
Hij is gestorven aan een hartkwaal, te vroeg natuurlijk.
Toen bestonden er waarschijnlijk geen medicijnen om de cholesterolspiegel op het juiste peil te houden zoals nu. De hartchirurgie stond toen nog in zijn kinderschoenen en er was er nog geen sprake van de hometrainer en al die zaken.
Hij is geboren in Werken, een rustig dorpje waar hij tot rond zijn dertigste verbleven heeft. In 1937 is hij met mijn moeder getrouwd in Schaarbeek. Tien jaar later ben ik er nog bijgekomen.
Hij heeft als kind de eerste wereldoorlog meegemaakt en kon er eindeloos over vertellen: de 22 Duitse soldaten die bij hun thuis ingekwartierd waren, de kerk die verschillende keren in brand stond en hoe ze zijn weggevlucht naar Oosterzele in Oost-Vlaanderen, allemaal te voet, je kunt het je niet voorstellen.
Hij was een strenge vader en ik heb vele taffelingen gekregen, maar heeft als kind zelf veel kattenkwaad uitgehaald, ze gingen zwemmen in de Handzaamse vaart en paling peuren, in de winter waren de broeken bevroren en konden ze kilometersver schaverdijnen tot aan de kust. Hij had willen studeren voor onderwijzer in Torhout, maar met alle ellende van die tijd is zijn droom niet uitgekomen. Hij heeft dan maar de kleermakerstiel geleerd en er zijn beroep van gemaakt tot zijn 65ste in Brussel.
Toen hij nog vrijgezel was, is hij zonder het weten van zijn vader, naar Parijs geweest op bezoek bij zijn neven en nichten die in de Parijse banlieu woonden.
Het reizen zat hem in het bloed. Gans Europa is hij rondgereisd. In zijn eentje heeft hij Italië bezocht, alles met de trein.
Wij woonden in Strombeek, waar hij overleden is, hij kende iedereen om zo te zeggen en is altijd zijn West-Vlaams blijven spreken en heeft aan de verbrabantsing kunnen weerstaan.
Ik veronderstel dat hij leeg was, gezien zijn snelheid en het ontbreken van de klassieke uitdossing.
Ik vroeg me af waar die mooie wagens aangekocht worden.
Waarschijnlijk zijn er gespecialiseerde zaken waar men die wagens kan aankopen.
Er is tegenwoordig een enorm aanbod op de markt denk ik, alleen al voor de kleur, die is niet meer zwart zoals vroeger, maar varieert van antraciet tot lichtgrijs, en misschien zelfs wit.... , ze zijn allemaal om ter mooist uitgedost.
Zou je dat in uw testament kunnen laten vermelden in welk type van lijkwagen je zou willen vervoerd worden naar je laatste rustplaats? Tegenwoordig kan je zoveel zaken testamentair laten vastleggen, het kan soms niet gek genoeg zijn..
Wat me altijd gefascineerd heeft: is het zachte geronk van de motor en de snelheid of liever zijn gedempte traagheid waarmee ze je naar het kerkhof brengen.
Maar denk nu niet dat ik er al naar uitkijk, verre van, ik hoop hier nog jaren te mogen rondlopen.
