Artikel nr 15

 Hallo, beste lezers !

Oorspronkelijk was deze artikelenreeks bedoeld om mijn verhaal te vertellen.Een levensverhaal gekruid met het duivengebeuren….

Maar door omstandigheden ben ik verscheidene keren afgedwaald ; De actualiteit, weet je wel,

Vogelpest (opnieuw actueel ) enz… En soms had ik er behoefte aan om eens mijn mening te zeggen, en al haalde het misschien niet zo veel uit.Alles is beter dan berusten !

En de actualiteiten nopen mij er toe om opnieuw een vlammend artikel te schrijven, maar ik ga het niet doen. Ik heb er vandaag gewoon geen goesting in ; Het is trouwens allemaal één grote ellende en daarom doe ik het kleine poortje open dat toegang geeft op de   DULLEN HOEK en de gebeurtenissen anno 1966……

En daar loopt een jongeman van 20 mistroostig rond….. verdrietig, zeg maar, want het is uit met zijn eerste lief en dat is niet om te lachen….

Gerardineke, ze was zo mooi ; Echt een heel schoon duivinneke ; Ik heb geen foto van haar gespaard want het hoorde bij het ritueel dat die verscheurd werd samen met de brieven …..

Ik moest er dikwijls aan denken als ik André Hazes bezig hoorde – Ik verscheurde je foto, heb je brieven verbrand….. –

Hoe ze er dan uit zag ? Wel, ik ga niet stoefen , maar ze leek als twee druppels water op Laura Lynn, iets fijnder en ranker. En haar ogen ….. Zeegroen….. 

Maar ze was weg en ik liep verloren en Moeder had met mij te doen. Moeder die eerst tegen die vrijage was, probeerde mij nu te troosten.

Zo zijn moeders nu eenmaal. En toen , en nu ook , had ik geluk dat ik duiven had.Iets om op terug te vallen ….  

                             -------------------------------------------------------------

Op het einde van 1967 gebeurde er opnieuw iets dat mijn leven grondig zou veranderen.

De schilder van de hoek vertrok opnieuw vanwaar hij gekomen was en het huis werd gekocht door  iemand die het zou verhuren en omdat ons huisje toch te klein werd, met al die grote gasten, ging moeder eens poolshoogte nemen.

En even later was het zo ver .We gingen  verhuizen !

En vader deelde mij doodleuk mee dat het niet meer mogelijk zou zijn om elk apart met de duiven te spelen en na wat tegenstribbelen van mijn kant( niet zonder dat vader mij in alle toonaarden de voordelen van een tandem had ingeprent)was de tandem Jerome Casier & zoon geboren.

Het huis op de hoek was een groot huis, wegens vroeger een handelspand, en bijgevolg ook voorzien van een redelijke zolder

 Op de zolder van de woonkamer werden de kweekduiven onder gebracht en boven de keuken en de garage zouden de vliegers onderdak vinden.

Die laatste zolder was nogal smal en somber, maar vindingrijk als pa was en met toestemmming van de huisbaas,werd de  ene kant volledig afgebroken en vervangen door  standvensters over de volle lengte

 Die standvensters werden ( voor de zoveelste maal ) gerecupereerd uit de afbraak van de oude hokken en eternitplaten uit dezelfde bron van herkomst maakten het spel volledig

Een nadeel was dat het hok west gericht stond, maar soms vraag ik me af of dat wel een nadeel was, want de late avondzon was eigenlijk niet te versmaden en zorgde voor een aangename sfeer op de hokken wegens het langer vasthouden van de warmte ‘s avonds

Maw de afkoeling gebeurde heel traag en dat was vooral in het voorjaar nuttig voor het opwekken van de forme !

 Het overwennen van onze duiven ( er waren er heel wat gesneuveld wegens de noodzakelijke inkrimping ) verliep heel vlot,  op een  paar uitzonderingen na

De laatste koppigaard was mijn Schurk van 65

 De keren dat ik hem naar achter ben gaan halen waren niet meer te tellen maar uiteindelijk legde die zich ook - net als zijn baasje- bij de nieuwe situatie neer

En in de winter smeedden wij plannen en luchtkastelen,naast de stoof, in het begin wat onwennig met al die nieuwe spullen, want ook de Leuvense stoof was moeten wijken voor een moderne  « Peeters » kookhaard !

Over die nieuwe spullen nog  vlug volgende anekdote

In ons oude krotwoninkje hadden wij ons plan moeten trekken met een allegaartje van hier en daar

Ik koop geen nieuwe meubels ,zei ons moeder altijd, zolang we geen deftig huis  hebben .En ze spaarde. In stilte.Niemand wist waar en hoeveel !

En toen de buren zagen dat we onze oude manke kasten in de fik staken (dat kon toen  nog zonder boete ) begonnen ze vragen te stellen en te roddelen.

En toen moeder zei dat ze alles nieuw zou kopen, roddelden ze nog meer

Men begreep niet waar Elsa het geld zou halen, zo breed had zij dat toch niet, enzovoort…..

En even later op een zonnige morgen arriveerde de grote camion van meubelen Jonckheere uit  Brugge ,volgeladen met de meubelen voor het nieuwe huis ,dat moeder daags voordien, - in 

 ‘t schuim en in ‘t zweet - zoals we dat in Brugge zeggen,gepoetst en geschuurd had

En heel het straatje stond buiten te kijken  en toen alles binnen was kwam moeder haar grote moment .Ze zou er later met monkelend genoegen nog dikwijls op terug komen……

Het was toen nog mode van boter bij de vis. Maw de geleverde waar moest direkt betaald worden en vermits wij er nog niet woonden moest moeder achter het geld naar haar geheime bergplaats in het oude huisje

En ze kwam terug ; Ik zie haar nog komen, met de bankbiljetten in een waaier in haar hand. Met een blik zoals iemand die aan het kaarten is en verdomd goede kaarten heeft !!

En ze ging haar triomfantelijke weg, door het straatje, haar kaarten tonend, zonder een woord te zeggen en de buurt keek toe en zweeg …., met schuldgevoelens beladen…….

Die dag was er een om nooit te vergeten en vader keek ‘s avonds met grote ogen naar al die prachtige dingen…..Maar Elsa toch,stamelde hij, ik wist niet…..

Met kleine beetjes bijeen gespaard,uit haar mond gespaard, jaren aan een stuk

Zoals ik al zei ,.het was moeders grote dag

En het duivenseizoen 1968 kwam en het was een rampjaar

Het ging niet !Aan geen kanten

De jonge duiven waren niet  ziek maar ook niet heel gezond. Er zat geen snee op en te weinig ambiance op het hok……

En we sleutelden aan de verluchting, verschoven pannen, staken er spietjes tussen, schoven plafonds open en toe en paften sigaretten om te zien hoe de rook weg trok en uiteindelijk kwam het redelijk goed maar …… het seizoen was bijna voorbij

 Een heel slecht seizoen, alleen de oude duiven met de 3-jarige Schurk op kop bakten er nog iets van en ik vermoed,nee ik ben het zeker, moest hij op zijn oude hok gebleven zijn, hij zou nog een veel mooier palmares bijeen gevlogen hebben .

 En ik keek eens rond op de hokken naar ons duiven, naar het Witslag van 61 en de Oude Blauwe Persyn en ik keek naar de nieuwe , miserabele kweek en ik zou het over een andere boeg gooien

Er moest nieuw bloed op het kweekhok komen.En ik had al veel gelezen over de tandem Mencke-Haelterman en het toeval wilde dat Romain Haelterman naar Assebroek kwam om een ronde late jongen te verkopen

En omdat Paul Haelterman zijn nonkel was had hij daar natuurlijk van het beste gekregen

en de uitslagen waren er ook naar .Mensen lief …..

 Wij kochten op die verkoop onze  «  Geeloog «    en we hadden geluk, heel veel geluk zou later blijken ,want bij de drankjes werden lotjes gegeven voor gratis eieren uit de weduwnaars.We waren bij de gelukkigen en konden dus in het voorjaar van  69 naar Voorde trekken, met een gevoel alsof wij naar het beloofde land gingen

Over de episode met Romain Haelterman vertel ik volgende keer meer

Tot dan

Casier Roger

18-08-2008 om 06:56 geschreven door R.C.

02-06-2008 om 20:32 geschreven door R.C.

ARTIKEL NR 14

Eigenlijk ben ik een beetje afgedwaald van hetgeen ik wilde vertellen Ik wilde eigenlijk vertellen hoe een ganse familie van crackduiven verloren is gegaan  door een verkeerde kweekpolitiek. Mea culpa!

 Moest de kans zich opnieuw voordoen, ik zou het anders aanpakken .Pas veel later heb ik beseft welke goudmijn wij verkwanseld hebben

Nu, jaren later, zelfs als ik nog maar een vermoeden heb, dat ik in het bezit ben van een getalenteerde familie kampioenen,  probeer ik de kwaliteiten reeds vast te leggen door dichte familiekweek zoals bvb vader x dochter- moeder x zoon

 Zo heb ik verleden jaar een nieuw kweekkoppel ontdekt die mij 2 jonge cracks geschonken  hebben die niets dan kopprijzen vlogen en gegarandeerd gaat deze zomer de duivin van dat koppel tegen haar eigen zoon gezet worden.De produkten daarvan zullen , indien ze mij aanstaan het kweekhok vervoegen.
Het is de enige goede weg en zelfs dan nog moet je ongelooflijk veel geluk hebben  om  op hetzelfde niveau te blijven !

En dat ,beste vrienden, moest ik op het einde van de sixties ook gedaan hebben, maar door allerlei omstandigheden is het er niet van gekomen ! JAMMER !

 Maar ik ga verder met mijn verhaal en ik ga terug naar 1966 .

Het “witslag van 61” werd definitief naar het kweekhok verwezen en de resultaten op het vlieghok van mijn vader gingen sowieso naar beneden

Op mijn bescheiden hokje ging het integendeel crescendo. Mijn “schurk” van  1965 vloog sterk en verbeterde zelfs nog

Vader had er iets op gevonden om de leemte in de successen op te vullen, nl zoals ik reeds schreef ,het weduwschap met jonge duiven.En specialist van  het motiveren zoals hij was, compenseerden de capriolen van zijn jonge duiven  ruimschoots, de mindere prestaties op het vlieghok van de oude duiven !

Niets aan de hand ! maar …….

In de winter van ’67 ging ik op zoek naar een duivin om bij mijn “schurk” te steken en ik belandde op een koele winterdag in Wenduine voor de totale verkoop van wijlen Henri Decoster, broer van onze vriend Cyriel.

 De duiven gingen nogal veel geld , tenminste toch voor de  magere beurs van  uw dienaar,maar ik kon uiteindelijk toch een jaarlingduivin op de kop tikken afkomstig van Henri Devos uit Roksem, een naam die toen klonk als een klok !

Na een paar vruchteloze pogingen van mijnentwege, had de roeper van dienst,uit kompassie , waarschijnlijk  in de mot gekregen dat ik slecht bij kas zat , nogal vlug  “afgeslegen “ en ik kon opgetogen huiswaarts trekken met mijn nieuwe aanwinst !

En tussendoor, wat totale verkopingen betreft, wil ik toch wel volgende  tip kwijt : In elke verkoping heb je wel een moment dat de zaak  “in een zak valt “

Als iedereen geconcentreerd aan het bieden is, tegen elkaar op , om het beste te bemachtigen, dan is er geen houden aan en worden er gekke prijzen betaald !

 Maar op een  bepaald moment verslapt de aandacht, er is geroezemoes in de zaal, de roeper roept iedereen tot de orde en het duurt wel eventjes voor de rust hersteld is !

Zo’ n  moment doet zich meestal voor na de verkoop van een of andere crack, de blikvanger van de verkoop, of de “sterkweker, de stamvader “ van het spel. Dan is het ogenblik gekomen om uw slag te slaan !

Van dergelijke moment van verslapte aandacht, zowel in de zaal ,als van de roeper heb ik meermaals kunnen profiteren, En eigenlijk heb ik dat geleerd van mijn vader  die altijd een” lepe” geweest is !

Het is wel noodzakelijk dat ge goed gedokumenteerd zijt over wat er aangeboden word ! dat is nogal evident !

Zo kon ik ooit op een bepaalde verkoop( Gerard Vanneste Gullegem  30 oktober 1988 ) de dochter van de “Vooruit”  met zijn 7 overwinningen ,op de kop tikken voor 5000 oude franken .Haar vader werd verkocht voor meer dan 20000 frank ! ( en dat kon mijn beurs niet aan ! Het is bijna 20 jaar geleden )

Dus de duivin in kwestie ging mee naar Dudzele om te kweken met mijn schurk.Ik moet zeggen  dat het allerminst een schoonheid was, ze was nogal hoekig en lomp gebouwd, maar ze had een ronkende afstamming en ze had niet veel gekost ( ik weet het niet juist meer ,maar meer dan 500 fr zal het niet geweest zijn ! )

En er kwamen twee prachtige jongen in de schotel;Een duiver en een duivin . De  duiver was nogal ferm uit de kluiten gewassen en eigenlijk was ik daar niet zo opgetogen mee  en ik vroeg het advies van onze vriend Gerard Gardin

Die vond het overgewicht niet zo erg omdat de duif in kwestie “er vlerke naar had “

 Ik heb nooit niet anders geleerd van die ervaren melkers Met de term “hij heeft er vlerke naar “ werd bedoeld dat de lange en sterke vleugel het overgewicht compenseerde

Owee als dat niet het geval was ! dan kreeg de duif in kwestie nooit de kans om de binnenkant van de reismand te zien!

Maar goed, dat kregen de mijne dus wel, maar het ging niet zo goed in 1968 ! Ik was nogal driest gestart in dat seizoen, denkend dat het niet meer mis kon gaan, en had een paar keer het deksel op de neus gekregen, ook later met de jonge duiven vlotte het niet zo best

 Men moet weten dat ik met de duiven speelde van mijn drinkgeld  en dat ik mij niet meer kon permitteren dan een zestal oude vliegduiven en een jongske of tien  !

 Dus, zo rond half juli, zag ik de bodem van mijn kas en ik begon te panikeren

Ten lange laatste zou ik moeder om een lening vragen en dat was een soort wanhoopsdaad

 Ik was van plan om met 4 jonge duiven naar een grote Dourdan  te Brugge te trekken  om zo een scheve situatie  recht te trekken

 Dus met de centen van ons moe trok ik met een klein hartje ,richting Brugge met 4 jonge duifjes achter op de fiets !

 Het koppel uit de “schurk “ was met elkaar gepaard en broedde ongeveer 14 dagen en ik moet zeggen dat ze schoon zaten !

 De zondagnamiddag, met uitgestelde lossing,  werd  Dourdan een regelrechte rampvlucht en ik dacht “ dat is het einde van het seizoen  1968 “

 Ik tekende weliswaar mijn  2 eerst getekende in de goede volgorde doch met  20 minuten tussen  1& 2 !!

Groot was mijn verwondering, toen ik in het lokaal aan kwam  en  de tegenstrevers tegen mij zeiden dat dit waarschijnlijk zou goed zijn voor al de eerste serie’s!

 Ik kon dit bijna niet geloven ,maar naar mate de avond vorderde werd duidelijk dat de buit binnen was !!!

Mijn seizoen was gered. Ik had een ferme winst en kon zelfs de lening van moeder  terugbetalen en de vreugde kon helemaal niet meer op toen ze zei dat dit niet hoefde !

 Sindsdien heb ik wel geleerd van alleen geld te “zetten “ als de duiven goed beginnen te komen !Sommigen denken het misschien ,maar duivensport is zeker geen kansspel !

In elk geval kwam er toen een kentering en werd 1968 alsnog een geslaagd seizoen !

 Ik wist toen ook al dat mijn schurk  kweek zou geven  ! en ik had links en rechts iets gelezen over inteelt en ik zou proberen om nog iets van vader los te peuteren om “in familie “ tegen mijn schurk te zetten  !

 En mijn oog viel op een late duivin uit de  “sproete” de enige zoon uit het witslag op het vlieghok

 En de “dochter sproete “ verhuisde naar mijn hok.Haar moeder was de dochter van de “Angoulème “ van Gerard Gardin en eigenlijk was ze ook al verwant aan  de “sproete “ wegens eveneens afstammend uit de “ poele 100 “ de vader van het witslag !!

Dat was dus mijn eerste schuchtere poging om de kwaliteiten vast te leggen door middel van familiekweek.

Ondertussen was er ook nog iets anders gebeurd .En nu moet ik onwillekeurig denken aan het prachtig lied van Wim Sonneveld over de hoge bomen langs het tuinpad van zijn vader ….”Ik was een kind en wist niet beter dan dat het nooit voorbij zou gaan…… “ Ik weet nu wel beter, och melancholie….. !

Ons dorp… In de kerkstraat woonde en werkte de middenstand, de burgerij, de notaris , de onderwijzer, de dokter….

In de zijstraatjes woonde het werkvolk en in die tijd was er wel een zekere afstand tussen die twee werelden

En het groot winkelpand op de hoek van ons straatje kwam vrij en er kwam een schilder wonen uit Aalst en die lapte die afstand aan zijn laars en ging nogal familiair om met het “werkvolk “

En in de zomer van 66 kwam zijn zusje op vakantie.Zij was 17……

En ze draaide rond mij en ik had er eerst geen erg in.Maar goed, ik ga er geen roman over schrijven  en zoals het meestal gaat IK WERD VERLIEFD

Mensen lief…. Heel mijn wereld stond in kleur. Ik was 19 en zij 17.Ik verkeerde in een toestand om eerste prijzen te vliegen….In de dullen hoek zei men al lachend  dat ik op “stekken “ zat !

En mijn ouders waren er tegen en dat was alleen maar olie op het (liefde) vuur

En ik pendelde,eens we surieus vrijden, om de 14 dagen naar Aalst.Een echte lijdensweg,Met de bus van Dudzele naar Brugge en dan op de trein , overstappen in Gent st pieters en met een boemeltreintje naar Aalst via Melle, Wetteren, Schellebelle, Kwatrecht, Lede en ’s avonds omgekeerd en dat allemaal om een paar uur bij mijn lief te zijn!

Kwam  de zomer van 67 en de duiven waren later los en ik belde naar mijn lief dat ik later ging komen en misschien wel helemaal niet en zij begreep dat niet…

Het was een van die miezerige zondagen, met veel twijfels maar uiteindelijk werden ze nog redelijk vroeg gelost en kon ik alsnog de trein op ….. van plan om mijn schat te verrassen die dacht dacht dat ik niet meer zou komen

In Aalst wachtte mij een ziedende furie ( temperament had ze genoeg !! ) op en de vonken vlogen er af ….

Het was zij of die duiven ! Het is nooit meer echt goed gekomen en het zijn die duiven geworden

Anderhalf jaar heeft het geduurd.Ik heb haar nooit meer terug gezien en ik zou haar waarschijnlijk niet meer herkennen. Maar ze was mooi.Als ik Laura Lynn zie moet ik altijd aan haar denken, wegens de spreekwoordelijke druppels water. Ze was alleen iets kleiner en fijner . En geef toe ,beste lezer, Laura mag best gezien zijn hé !

Je hebt me duizend maal belogen …….

Wat ik mij vooral herinner  is de kleur van haar ogen. Zeegroen……. En ze heette Gerardine

En ik heb afgezien toen het gedaan was. Mijn eerste duivinneke…..

 Het is allemaal zo lang geleden, en de pijn van toen is vervaagd, opgelost in de sluiers van het verleden, maar als de duiven na de middag vliegen en ik in de verte sta te turen dan denk ik wel eens terug aan die hoge bomen en mijn eerste lief …..

En …. Nee , oude snoepers, ik heb geen foto meer van haar, wel nog iets gevonden van Gerard Gardin met zijn twee zonen Jaques en Jean-Pierre. We waren onafscheidelijk en we hebben onze buurt behoorlijk op stelten gezet .
Ik denk nog vaak aan kleine ( Jaques) Sjaak, groot in ’t kattekwaad…. Hij is enkele jaren geleden verongelukt en bijgezet in het graf van zijn vader en op dat graf ligt nu een heel grote witte kiezelsteen met zijn naam er in gebeiteld. Hij was ontembaar….

En rond deze tijd is er altijd die weemoed. Ze komen dan in stoet aan mijn ogen voorbij . De vrienden van weleer . Als ik in mijn veranda in de nacht zit te turen……. Ik huiver, ik sta op en trek naar het kweekkot en daar liggen mijn duifjes in de schotels, voldaan, elkaar te liefkozen. Hoop doet leven. De foto is meer dan 50 jaar oud ….

Dag vrienden !

Roger Casier

02-06-2008 om 20:30 geschreven door R.C.

21-03-2008 om 10:45 geschreven door R.C.

DUIVENDAGBOEK

Januari 2005

Ondertitel: EN WE ZIJN WEER VERTROKKEN

Bij het ter perse gaan van dit artikel verneem ik deze morgen ,via de radio, dat er nu toch dodelijke slachtoffers gevallen zijn door vogelgriep Nl in het oosten van Turkije.

Het onderzoek is nog in volle gang maar het media-circus zal opnieuw in gang schieten

Terzake verwijs ik naar mijn vorig artikel : PANIEK ZAAIEN IS MISPLAATST

                              ----------------------------------

Het eindejaarscircus is ook stilgevallen.Half Belgie zat opnieuw zich zelf uit te lachen samen met Hoste & Coppens …. Geef mij maar Toon Hermans . Hij was de meester  ( Café biljart, café biljart .Een klein stukje groen voor het eenzame hart…… ONVERGETELIJK !! )

Persoonlijk heb ik een vriend, die mij op 5 verschillende manieren het beste heeft toegewenst

Het begon al begin december, toen de brave man mij een e-mail toe zond ,want iemand moest toch de eerste zijn

Het andere uiterste is iemand die mij PER VERGISSING het beste heeft toe gewenst

Het gaat om iemand die ik nog ken van uit de politiek, een ex-collega, die mij een paar weken terug ondanks mijn vriendelijke groet totaal negeerde.Ik dacht nog: “Misschien is hij verstrooid “ maar nee hoor want een paar dagen terug kwam ik hem opnieuw tegen en het was weer van dat !!Een mens verschiet daar toch van want ik ben mij van geen kwaad bewust !

Het strafste is dat ik van hem een kaartje in mijn bus vond met “een goede gezondheid ! “

Hij moet dringend eens zijn bestanden nazien want ik hoor er niet meer in thuis ….

Gelukkig heb ik nog 3 goede vrienden waar ik kan op terugvallen . ECHTE VRIENDEN

Ik noem ze A, B en …. E

Later vertel ik wel eens meer over hen, maar ondertussen draag ik volgend artikel aan hen op.

Het werd geschreven verleden jaar , rond deze tijd maar het is door omstandigheden nooit verschenen. Tot nu….

                                            ------------------------------------

Lissewege 2^de kerstdag 2004-12-26

In deze tijd van het jaar , wanneer de zon op zijn laagste stand staat en lange schaduwen werpt,ook in de weide achter mijn huis, waar het kleinste molshoopje, de kleinste door de koeien  los getrappelde graszode voor een enorme schaduw zorgt, stel ik vast dat het leven zijn gang gaat, onverstoorbaar.Ook in de weide!

 De stekvogel, de reiger, de ekster, de kraaien en de meeuwen komen er hun dagelijkse maaltijd zoeken.

 De reiger….Hij staat roerloos,minuten lang, hij doet aan een opgezette vogel denken.Maar plots maakt zijn moorddadige snavel een flitsende beweging en de arme veldmuis zijn laatste uur is  geslagen.Daarmee is de reiger de stekker (stekvogel, sperwer ) te vlug af

Normaal is hij alleen tevreden met een malse kikker maar bij winterdag moet hij vrede nemen met wat de weide hem biedt, zoals die laatste verdwaalde veldmuis

 De meeuwen hebben meer geluk.Zij verorberen de resten van het kerstbrood.Stollenbrood met boter en amandelen.Officieel heet het Butter-Mandel- Stollen .Een echte lekkernij, een doodzonde  in deze koude dagen, een aanslag op hen die een beetje moeten op de lijn letten, zoals ondergetekende ,en zodoende vieren de meeuwen en de kraaien hier ook ker(st)mis.En het is ze gegund , want zij brengen leven in de brouwerij, die achtertuin, die ik de mijne noem, die zich uitstrekt een paar honderd meter ver tot aan het Lisseweegs vaartje, doorsneden met kaarsrechte poldergrachtjes, met wuivende rietkragen,oude rietstengels tegen elkaar fluisterend in de koude noorderwindEn terwijl ik deze taferelen gade sla word mijn hart vervuld met weemoed om wat voorbij is, om vroeger, om die  oude vrienden die er niet meer zijn, om die goeie oude tijd, waarvan  ik steeds meer begin te denken dat het inderdaad een goeie tijd was !

 De wereld, onze wereld, draait steeds meer dol, gaat kapot aan rendabiliteitstudies ,die voor stress zorgen en zenuwzieken

Steeds meer, steeds beter, tot de veer springt……

 In de zestiger jaren werkten wij 50 uren per week, maar we werkten ontspannen, we hadden nog tijd om iets goed te doen ,om kwaliteitsprodukten te maken.Op een fiets kon je rustig een zak van 50 kg aardappelen laden.Probeer dat nu maar eens…

Als 16-jarige gast moest ik mee met vader, naar den “traveau “ bij wijze van vakantie- job en om van ’t straat te zijn !, van ’s morgens 7 uur (afgrijselijk vroeg  opstaan ) tot ’s avonds 18 uur

Ik heb nog een winkel helpen bouwen in de steenstraat te Brugge, op slechte grond, wegens vroeger moerasgebied

 We moesten soms tot 5 meter diep graven om vaste, stevige zandbodem te vinden, en dat gebeurde allemaal met de hand !

Op de strategische plaatsen werden putringels in beton met een diameter van 1 m en 1m hoog in de grond verzonken

Hoe ging dat in zijn werk? Eerst werd een put gegraven groot genoeg om de eerste ringel er te laten in zakken en daarna werd die eerste ringel al delvend ondergraven zodat die steeds dieper zakte en de volgende er op kon geplaatst worden

 In die put kroop een man met een schop met een korte steel en de grond werd omhoog getrokken in een emmer aan een driepikkel met een katrol eraan

Op die manier gingen we soms tot 5 meter diep en later werd die put gevuld met steenslagbeton, dat eveneens met de hand gewonnen werd, want oude bakstenen werden tot puin geslagen met een moker.

Die putten werden dan verbonden met gewapend betonnen balken waarop dan het gebouw opgetrokken werd

 Arbeidsintensief maar zonder stress !

 En onder het werk door vonden we nog de tijd om grappen te maken en in het dorpscafé kon je rond deze tijd een kerstkalkoen winnen op de toptafel

Een toptafel .Kent iemand dat nog ? ach , waar is de tijd ?

 En om de weemoed te verdrijven schrijf ik een nieuwjaarsbrief naar mijn duivenvriend  B… en omdat ik niet echt tijd heb om een artikel te schrijven neem ik deze brief integraal over en bovendien past het in mijn “duivendagboek “

Er staan trouwens geen geheimen in……;

Beste B…

en familie

Bij deze wens ik jullie allemaal een heel goed 2005

Het is naief om mensen een jaar toe te wensen zonder problemen en zonder pijn, vol rozengeur en maneschijn…

Wat ik jullie wel wens is dat ge slaagt in uw ondernemingen, in uw doelstellingen en dat de pijnen en de problemen niet groot zullen zijn en gemakkelijk te overwinnen en dat iedereen ten volle kan genieten van de mooie momenten, van de vriendschap ,van de natuur en van de duivensport !

 Voor ons is deze periode heel moeilijk.Het verdriet om onze dochter Nancy gaat als een schaduw met ons mee

Een zwaar gewicht dat we altijd met ons meedragen.Maar we proberen er het beste van te maken en we ondervinden ook heel veel steun van familie en vrienden , en mijn duivenvrienden  A… en B…( nota: omdat alle goede dingen uit 3 bestaan is E… er nu bij gekomen )

Ik heb zojuist ook een briefje geschreven naar een goede vriendin van mijn leeftijd waarmee ik nog samen in de gemeenteraad  heb gezeteld Een zekere Rita Guilini

Rita is geopereerd van een tumor van meer dan 6 kilo ! En is nu aan het herstellen

Hopelijk gaat ze het gevecht winnen !

We spreken elkaar moed in ,want het zijn geen heus lachedingen die ons overkomen

Over nu ,beste B.., naar het duivenhoofdstuk, het laatste nieuws

 Eind januari zal ik de vergunning krijgen voor  mijn nieuwe duivenhok (de kogel is door de kerk )

 De laatste maanden waren de drukste uit mijn duivenloopbaan en dat zal de komende maanden niet veel veranderen

 En dat is voor een stuk uw schuld , want je hebt mijn echtgenote doen inzien dat sparen geen prioriteit is !

Van de andere kant vind ik het eigenlijk zonde om nog een half  miljoen  oude Belgische  franken te investeren in duiven –accommodatie ,voor misschien maar 10 jaar (of nog korter )

( er zijn er die  zeggen : als je zo redeneert moet je aan niets meer beginnen .En ze hebben ook gelijk  !)

 In elk geval had ik hetgeen  ik nu doe en meemaak 30 jaar geleden moeten meemaken

Je hebt er geen idee van , hoe hard ik gewerkt heb en gespaard en bespaard heb

 Ik heb ooit een gans voer afgekeurde cement cadeau gekregen van mijn baas (wegens nat geregend en niet meer bruikbaar omdat er verharde brokken in zaten )

Ik heb toen gans dat spel gezeefd , met de hand , met een “asschezeefde “, om te kunnen gebruiken in mijn toen (1976) aangekochte huis want elke frank was belangrijk

 Ik heb ganse winters hout gezaagd en gekapt, ook met de hand,en zodoende had ik er twee keer genot van .Twee maal warmte en veel zweet !

Maar goed , ik ben nu bezig een noodoplossing  te bouwen voor mijn vroege (vitesse ) jongen (+/- 30 stuks ) die een onderdak moeten hebben tegen eind januari

 Het is een soort barak , gebouwd met afbraak, in de stijl van vader, zoals beschreven in mijn artikels.Het heeft meer weg van een kerststal dan van een duivenhok

Daarna ga ik funderingen delven en de onderbouw metsen voor het duivenhok dat zal geleverd worden in de eerste helft van maart.In die” barakke “ zullen ook 14 vliegers, meestal jaarlingen onder gebracht worden om over te wennen (Nota:wegens allerlei perikelen werd dit uitgesteld tot 1 mei)

 Momenteel is het pendelen tussen Dudzele en Lissewege, omdat de helft van mijn duiven daar nog vertoeft, wegens hier geen plaats !

Normaal zou het ergste leed dan moeten geleden zijn rond eind maart en dan kan ik op mijn gemak voortdoen en orde op zaken stellen. Want aan het duivenhok  en aanhorigheden (oa volières ) zal ik nog wel een zomer lang werk hebben

2005 wordt hoe dan ook een overgangsjaar

Mijn grootste zorg is momenteel het overwennen van die 14 vliegers ( daar zit ik echt mee in )

 Over die duiven van u ,Maat, niets dan goed. Ze zitten in Dudzele, in een primitieve volière en krijgen elke dag een lichte mengeling en af en toe wat appelazijn en ze blinken als pauwen ! En in april mogen ze kweken te Lissewege

Ik zou wel graag, als je efkens tijd hebt, de stambomen van die duiven ontvangen (als het eens past …)

En als het eens past moeten wij elkaar eens zien en spreken, liefst met een glaasje rode wijn er bij….Dat wordt in de nabije toekomst heel erg moeilijk, maar 1/8/2005 wenkt (brugpensioen )

 Ondertussen bedankt voor uw vriendschap en voor de duiven en voor alles, ook voor uw SMS tje in de kerstnacht

 Tot ziens en hou je goed

Roger Casier

21-03-2008 om 10:42 geschreven door R.C.

TERUG IN DE TIJD

zondag 14 november 2004

het is al een tijdje geleden dat ik nog een artikel geschreven heb.Pakweg zo’n tweetal maanden.Nog goed dat ik wat reserve heb aan artikels die ik vroeger schreef !

De reden van deze leemte is dat ik midden in een verhuis zit. Een verhuis die aansleept .

Ik heb nl een huis gekocht te Lissewege en verhuis dus van het ene polderdorp naar het andere.

Later zal ik eens uit de doeken doen ,hoe dat zo gekomen is,want dat alleen al is een verhaal op  zich.

Het huis dat ik gekocht heb, was niet meer bewoond en daarom was ik in de gelegenheid om ,samen met ons Tine ,alles rustig te programmeren. Zodoende werd er telkens als er een kamer opgeknapt was, een kamer verhuisd

Daarom dat ik spreek van een langgerekte gebeurtenis

Al bij al loopt het vrij goed volgens planning, behalve de verhuis van de duiven !

Ik lig nogal surieus in de knoop met de dienst urbanisatie van de stad Brugge

Mijn nieuwe huis ligt als het ware midden in een weide, behalve aan de voorkant dan . Die paalt aan de Zeelaan.

Ik was van plan om achter het huis, duivenhokken te plaatsen in een L- vorm met een totale lengte van +/- 17 lopende meter.Ik had echter zonder de waard gerekend (in dit geval stad Brugge ) want wat ik toen niet wist, is het feit ,dat mijn woning ZONE –VREEMD is .En dat word u mede gedeeld op een toon alsof het om een rampengebied gaat !

Het gekke van de wet is , het absurde, dat alhoewel mijn huis “gegund “ is, het daar eigenlijk niet thuis hoort  wegens agrarisch gebied en dat ik eigenlijk enkel een hok mag bouwen voor “weide- grazende “dieren (koeien, schapen, geiten ……) en vermits duiven niet tot dat soort

behoren zat ik in de grootste problemen ! de schrik sloeg mij om het hart en vermits  de verkoopscompromis al getekend was zat ik hopeloos vast

Na enige discussie kwam er toch een openingetje en werd het voorstel gedaan om binnen de bestaande reglementering  een ontwerp te maken waarbij er een berging & hobbyruimte zou gerealiseerd worden, die aan het huis zou aangebouwd worden

“ daar zou men geen graten in vinden “ zo zei men . En  dus nam ik een architect onder de arm die mij wist te vertellen dat dit inderdaad mocht, maar dat het totale volume van de woonst, na de uitbreidingswerken de 1000 kubieke meter niet mocht overschrijden!

Met dit gegeven voor ogen werd een ontwerp in gediend voor een accommodatie van 9 op 4 m in 2 bouwlagen met een totale hoogte van +/- 5 m.

Wie dacht dat alles nu in kannen en kruiken zou zijn , heeft verkeerd gedacht, want toen deed men moeilijk over de afstand tot de perceelsgrenzen, met als gevolg  dat er thans een nieuw gewijzigd dossier is ingediend met de hoop dat het deze keer bingo zal zijn !

Dat bewijst nogmaals hoe moeilijk duivenmelkers het tegenwoordig hebben om te overleven

Had ik paarden , het zou geen enkel probleem geweest zijn ! maar duiven en kippen…. het zijn zone –vreemde dieren , terwijl er op elk boerenhof duiven vliegen en kippen scharrelen.

Al bij al,rekening houdend met de leveringstermijnen en de traagheid van de administratie, zal mijn duivenhok pas gestalte krijgen rond april 2005 !

 Dat houdt in dat ik niet al mijn duiven zal kunnen verhuizen .( ondertussen zijn er dus al  een honderdtal weg )

De rest, de kweekduiven en een 14-tal vliegers, die ik zal proberen over te wennen ,gaan dus mee naar het pittoreske lissewege

Ik heb geluk dat de nieuwe bewoners van mijn oude huis begrip hebben voor deze situatie, in die zin dat de duiven die nog geen onderkomen gevonden hebben mogen blijven.Ze willen ze zelfs eten geven..Hartverwarmend….zoveel begrip

Ondertussen heb ik wel een halve tussenoplossing gevonden in die zin dat een stuk van de garage en ook nog een berging ,omgetoverd zijn tot kweekhok.En dat met relatief weinig werk .Een kleine hangvolière aan de buitenkant maakt het zaakje kompleet. Nood breekt wet, en het bloed kruipt waar het niet gaan kan !!!

Dus ga ik straks te Lissewege een ronde vroege jongen kweken uit mijn vitesseduiven

Voor wat de kweek uit mijn fondduiven betreft heb ik tijd zat (zelfs tot mei – juni ) Als ik de jongen maar kan opleren !

Voordien had ik al het kleinste duivenhok van Belgie geinstalleerd.Kleiner kan volgens mij niet, want het gaat alleen over een spoetnik opgehangen aan de achterkant van mijn huis, bewoond door twee late jongen !

Hoe  dat zo gekomen is?

Wel, ik ben in het bezit van de grootvader van de  “ bijter “ van wijlen Jan Van Hulle uit Wulpen. Met name de  “ Roossens “ ook nog een halfbroer van de legendarische “Poulidor “ van wijlen Marcel Demeyere.Die kanjer is 10 jaar oud en ik laat hem  langer door kweken dan de andere (dit jaar tot eind oktober ), want het zal al met ne keer gedaan zijn met bevruchten !Zijn kleinzoon, DE BIJTER, thans kweker bij  De Ceuninck- Vanhoucke uit Nieuwpoort, vloog oa 3 Poitiers op 436 duiven , 8 Limoges op 291 d, en kopprijzen op Dax en Perpignan, ook nog  een 33^e nationaal op Pau (geen kattepis ….. )

Daarom vliegen er nu te lissewege 2 duivinnen rond uit de “Roossens “ .Begrijp je ?

 En hun moeder is eigenlijk ook iets speciaals ! ik noem ze de “ Koehoornduivin “ omdat ze rechtstreeks (via, via ) van J . Koehoorn uit Veenendaal komt

Het is een halve Janssens en in de andere helft van de stamboom kom ik namen tegen als bakker Barendregt, Eijerkamp,en Van Wanroy .En ze heeft als vader  de  1^{e prijs} st vincent !

Ik zal proberen om die twee duivinnen na de winter op te leren.Een probleem is wel dat ze alles te samen geen week in “het kleinste duivenhok van Belgie” vertoefd hebben want ze gaven er de voorkeur aan om te slapen op de vensterbank van de bovenliggende badkamer ! en momenteel zie ik ze helemaal niet meer.

Alleen als het etenstijd is, dan zijn ze present (is dat misschien die Hollandse invloed via koehoorn ?? ) ik ben eens benieuwd hoe dat zal aflopen !

 Aandachtige lezers zullen al bemerkt hebben dat ik een ferme sprong in de tijd gemaakt heb
Een sprong van bijna 40 jaar ! Dit om te bewijzen dat de tijd niet stil staat en dat er zeker in het heden genoeg stof tot vertellen aanwezig is

We schrijven met zijn allen immers constant  geschiedenis, nietwaar ?

En dat we in een gekke wereld leven is zeker.Ik ben ook nog nachtwaker in een groot vacantiecentrum te blankenberge en in een bepaalde nacht kreeg ik op een verdwaald moment een verdwaalde gazet in mijn handen. De” MORGEN“ van 8 oktober

Wie kijkt mij daar, op bladzijde 17,  arrogant aan vanuit haar werkkamer ? de oostenrijkse schrijfster Elfriede Jelinek

Ze heeft net de nobelprijs voor literatuur gewonnen en daarom word een hele bladzijde in de Morgen aan haar gewijd !

Ik lees dat ze geboren werd in het Oostenrijkse bergstadje Murzzuschlag, Steiermark in de alpen

Ze omschrijft zelf haar jeugd als ” een hel “ ze zegt ook  “ ik smaakte als kind het genoegen om twee getikte ouders te hebben “

Om een lang verhaal kort te maken, een en ander had als gevolg dat ze vanuit die hel obscene en  erotische, wansmakelijke verhalen de wereld in stuurde

Naar eigen zeggen zou sadomasochisme haar specialiteit zijn ! Iedereen leest en schrijft van mij wat hij wil maar dat dat mens voor dergelijk materiaal een prijs krijgt met daarboven op nog , verschiet niet, meer dan een miljoen euro, waarvan Jelinek zegt dat ze daar voortaan zorgeloos  kan van leven,daar heb ik het efkens moeilijk mee !!

In diezelfde krant lees ik ook nog dat  dries van noten zijn vijfitigste modedefilé gevierd heeft in Parijs en dat  dezelfde tafel ( van minstens 250 m lang ) waar de sobere (? ) maaltijd op genuttigd werd na het hoofdgerecht veranderde in een Catwalk !.....

En in eigen land is er een zekere Olivier Rubbers die er van verdacht wordt om op zijn eentje 101 bevers uit gezet te hebben in de Waalse bossen en omdat die beestjes dammen maken, zijn ze verantwoordelijk voor overstromingen en dus lopen er verschillende processen tegen Olivier

 Er word een schadevergoeding geeist van 375000 euro en hij loopt nog kans op een fikse boete van de rechter!Commentaar van Rubbers:

“het straffe is dat het Waalse gewest de komst van de bevers niet ongenegen is Zo heeft het gewest een Europese maatregel aangenomen die de natuurlijke habitat van bevers beschermt.Ze hebben zelfs met het natura 2000 project specifieke bevergebieden erkend !ik vraag me af wat het waalse gewest nu eigenlijk wil? Bevers of geen bevers ! “

Wil je geloven, beste lezer, dat ik na het verorberen van deze lektuur  begon te begrijpen waarom men mijn duiven als zone –vreemd durfde bestempelen !

 En nu iets totaal anders , voor het contrast

Voor mij ligt een heel oud boekje gekregen van vriend “Raftje “

Het ”abc van de duivensport “door Jules Vanderstraeten uitgegeven door het “ Brugs Handelsblad “ in 1951

Er staan interessante zaken in .Het boekje van 140 blz word door jules zelf bestempeld als ” nuttige en renderende lectuur voor de vooruitstrevende liefhebber “

Ik wil u vandaag het simpel gedicht op blz 7 niet onthouden

DE TIEN GEBODEN VAN DE DUIVENMELKER

VERSCHAF U STEEDS HET GOEDE BLOED

DAN SPEEL JE ZEKER ALTIJD GOED

BEZORG U DUS HET GOEDE RAS

EEN PRIJSKE SPELEN KOMT VAN PAS

WAAK OP HET HOK VOOR LUCHT EN LICHT

EN HOUD ELK TREKGAT IMMER DICHT

HOUD HET WATER PUUR EN REIN

DAT JE GIET IN DE FONTEIN

VOEDER JE BEESTJES NIET TE STERK

 WANT DIT IS GEVAARLIJK WERK

VANG GEEN DUIVEN VAN UW GEBUUR

‘T BRENGT U LAST OP DEN DUUR

EN SPEEL JE SOMS EEN SCHONE PRIJS

DOE NIET DOM MAAR HANDEL WIJS

ALS JE KOMT IN JE LOKAAL

MAAK ER GEEN RUZIE OF KABAAL

MAAR PAK EEN POTJE LEKKER BIER

EN MAAK MET VRIENDEN VEEL PLEZIER

KOM ’S AVONDS NOOIT TE LATE THUIS

OF ’T IS MET ’T VROUWTJE NIET TE PLUIS

Beste vrienden duivenliefhebbers, als je na het lezen van dit gedicht zegt ” ik lees liever het hedendaags nieuws in de gazet “ dan is er iets met u mis.Echt waar !

Volgende keer gaan we terug naar de “ Dullen Hoek “

Tot dan

Casier Roger 

29-01-2008 om 09:03 geschreven door R.C.

06-12-2007 om 09:13 geschreven door R.C.

Artikel nr 11

Beste vrienden,

Op 27 april heb ik  het laatste artikel verzonden over de “ Dullen Hoek “; We zijn wat afgedwaald en dat is ergens normaal omdat ik ook nog iets anders wil vertellen en wat inspelen op de actualiteit en er is uiteraard ook het wel en wee op eigen hok dat ik jullie niet wil onthouden.

Volgend artikel heb ik al een tijd geleden geschreven en dat komt mij goed uit ,want momenteel ben ik druk bezig met de voorbereiding van de winterkweek en ik ben ook hier en daar nog wat aan het sleutelen en timmeren. Wat ik in mijn leven al niet getimmerd heb, afgebroken en opnieuw opgebouwd…. Het heeft gene naam !!

Ik zet dus de tijdmachine in gang , afgesteld op – 40 jaar en om jullie geheugen wat op te frissen en terug bij de zaak te brengen schep ik een sfeerbeeld van een  zwoele zomeravond in de Dullen Hoek

Het geluid van een accordeon weerklinkt .Polletje is aan het oefenen en de hond van Polletje,   zoon van  Kamiel , zit er bij te janken dat horen en zien vergaat. Kamiel Van Loo, pas aangespoeld in de Dullen Hoek had een pact gesloten met Jantje Dendooven en hij zou ons eens leren met duiven spelen…….

En we gaan verder . Maar eerst nog dit ( enkele bedenkingen ) en in de rand nog dit vermelden dat in verband met hetgeen ik aanhaal in bedoeld artikel, Antwerpen het goede voorbeeld geeft :

EEN ( 1 ) vitessevlucht per weekend in 2007 !! Misschien is dat een begin…….

En , o ja, ik heb iets vergeten dat ik al lang moest gedaan hebben. Jullie een foto opsturen van Jerome & Elsa op hun trouwdag, hoofdrolspelers in mijn verhaal, mijn ouders….. En het is niet omdat het de mijne zijn , maar t was een schoon koppel !!

Ik krijg veel reactie ’s op mijn pennevruchten. Meestal positieve, maar ook andere,     waarschijnlijk ingegeven door jaloezie  , er is nochtans niets om jaloers op te zijn !

Ik probeer alleen maar die duizenden anoniemen die onze sport ,jaren aan een stuk, recht gehouden hebben, een gezicht te geven .

Ik probeer  op mijn manier hulde te brengen aan die vele gewone duivenmelkers, plaatselijke kampioenen, die nooit in de gazet komen zoals  mijn vader en Fevery Raymond (,bijgenaamd “patron “ )en nog anderen zoals Raftje Verschaeve.Ik heb ze bezig gezien met duiven, Ik heb ze hen zien dresseren zodat ze als schichten naar binnen doken !

Twee dorpen verder kende niemand ze nog, maar de zondag, als ze vlogen om ter eerst, was het “kwaad kersen eten “ met hen !

Dat verhaal probeer ik te brengen, en ook de achtergronden 

Ik probeer dit te doen in alle eenvoud  omdat duivenmelkers geen behoefte hebben aan stadhuiswoorden.En precies daarom is het lang niet zo gemakkelijk………

Mensen zeggen mij : “ge moet daar  eens over schrijven, en ge moet daar  eens uw gedacht over zeggen “ meestal doelend op wantoestanden en op de achteruitgang van onze sport ,enzovoort

Iedereen weet het : Onze sport is te duur.Is hopeloos verouderd. De bakermat van de duivensport, ons dierbaar Belgie, zit vastgeroest in traditie’s, vastgebonden aan cafékranen, geketend aan besturen, verblind door eigenbelang en gedomineerd door leiders die de weg naar de vernieuwing niet kunnen, niet durven of niet willen inslaan !

In de ons omringende landen is men al bijna vergeten hoe een constateur er uit ziet en hier geraken we er nog altijd niet uit.

Er is het paramyxo-probleem. Wegens te duur, worden vaak de kwekers en de latere  zomer jongen niet inge-ent met alle gevolgen vandien,er breken een paar haarden uit en er wordt dreigende taal gesproken.

Ook begrijp ik bijvoorbeeld niet dat men geen entstof kan ontwikkelen die zo eenvoudig en goedkoop is als de entstof tegen de pokken. Namelijk de veer-folikel-methode. Enkele pluimpjes worden uitgetrokken uit borst of bil en met een borsteltje word de entstof in de gaatjes ingewreven en klaar is kees. Het is eenvoudig, goed, goedkoop en de duiven ondervinden er geen hinder van . Ondergetekende doet het nog altijd op die manier en voor pakweg 10 euro kan ik 60 a 70 duiven inenten.Enten tegen paramyxo is minstens 4 maal zo duur !!

Misschien is er een simpele verklaring voor ,maar ondertussen begrijp ik niet dat men iets dergelijks niet kan ontwikkelen tegen paramyxo  en/of vogelgriep !Ik heb ergens wel een vermoeden dat het wel zou kunnen MAAR ……

Kijk maar naar de alternatieve geneesmiddelen ,die even goed zijn,  met de zelfde samenstelling, maar veel, veel goedkoper dan het dure broertje !!

 Ikzelf kweek veel jongen in de zomer die in hun geboortejaar niet opgeleerd worden.Ik ben dus niet verplicht om die jongen in te enten maar toch doe ik het en dan liefst zo vroeg mogelijk, omdat ik al gehoord heb van uitbraken der ziekte bij pas gespeende jongen !

Dus  ent ik  rond de ouderdom  van  +/- 25 dagen en dit naar gelang de jongen klaar zijn.

Daardoor komt het dat ik soms 5 jongen, soms 2, soms 10, inent met tussenpozen van meerdere dagen.

Dat lijkt mij een veilige en correcte methode, maar als ik telkenmale de dierenarts moet doen komen,( en die komt niet voor niets,) voor een paar jongen, dan word dit te omslachtig en te duur.

Bovendien moeten er afspraken gemaakt worden, dag en uur vast gesteld, want de dierenarts zit niet te wachten op je telefoontje …

Als je dan wacht tot  dat het de moeite loont dan loop je enorme risico ‘s, voor jezelf maar   

ook voor de anderen, dus ….

moet men niet verwonderd zijn als er weer enige mensen afhaken als het probleem niet

professioneel  behandeld word

(ik heb ooit nog konijnen gekweekt, die ik dan zelf  inentte tegen de ” plaag “, aan de leeftijd van 6 weken en ik heb het ooit eens een week uit gesteld .De gevolgen waren catastrofaal ! )

We zijn met zijn allen niet  “goe bezig “ Nee hoor !

Trouwens, waarom mogen we zelf inenten tegen de pokken en tegen paramyxo niet ?

Als men soms denkt dat de hedendaagse duivenliefhebber geen spuit kan hanteren ,denk dan maar rap wat anders.Ik ken er veel die daar heel bedreven in zijn…. Oefening baart kunst !

Dus doe ik hierbij een oproep !

Ent aub elke duif in die geboren word en ook alle duiven die nooit in de mand gaan.We moeten er voor zorgen dat er in geen geval nog haarden van paramyxo uitbreken ! want de  media springen daar onmiddellijk op en dat kunnen we best missen !

Ge zult nooit in uw krant lezen “GROOT NIEUWS ! LIEFHEBBER A DOET ALLES MAAR DAN OOK ALLES OM ZIJN DUIVEN GEZOND TE HOUDEN “

 Wat geWEL zult lezen is dat bij liefhebber B een  haard van paramyxo ontdekt is ! dat is pas groot nieuws ! en dan komt gans het apparaat in werking en zien we beelden van mannen in witte jassen met maskers op………

 Nee , het gaat helemaal niet goed met onze sport.

Er is een overaanbod van vluchten op alle niveau’s.In een klein maatschappijtje, arras  clermont en chartres in hetzelfde weekend met als gevolg drie kliekjes van  nog geen 100 duiven

 Hetzelfde verhaal voor de fondvluchten. 3 nationaals in hetzelfde weekend.                   Biarritz  en St Vincent, amper 50 km verschil in afstand, alletwee gelost op vrijdag 30 juli om 14u30.Waarom geen samenwerking en één vlucht met voldoende inkorflokalen ?

Iedereen weet dat het niet goed zit , iedereen spreekt erover en niemand doet iets ! het is een schande !

Schande ook, de plaag van de dubbelingen

Ik zei laatst nog tegen Miel Denys ,bij de inkorving van Barcelona,dat er maar één vlucht zou mogen zijn en dat is de internationale uitslag en afgelopen !!!

Miel zei dat ik gelijk had maar voegde hij er aan toe “ we hebben toch niets te zeggen  ! “  

 Ik droom van een Barcelona met een eenmalige inleg van  bijvb 10 euro per duif ,voor de internationale vlucht, met een prijzenpot verdeeld over de eerste duizend duiven en daarmee basta

Geen miezen, geen poelen, geen superbons en dito serie’s

 Ik zou de prijzenpot van 250000 euro als volgt verdelen

Aan de 1^e -10000 eu , aan de 2^e -9000 eu , aan de 3^e 8000 eu, enzovoort, aan de 10^e  - 1000 , en dan  90 prijzen van 250 en de rest verdelen in prijzen van 100 euro en klaar is kees

 Je gaat naar Barcelona met 10 duiven en je betaalt 100 euro , ALLES INBEGREPEN, en je kunt beginnen dromen …….

Het is een goed voorstel, het is maar een voorbeeld, hoe het veel eenvoudiger en goedkoper zou kunnen, maar ….het is waarschijnlijk TE eenvoudig !

Een van mijn vrienden, die ik over het  idee polste had de volgende bemerking :”wat ga je doen met de mannen met de grote mand, die 100 en meer duiven inkorven, daar kunnen de kleintjes niet tegen op !

Wel ,daar ben ik nog niet zo zeker van , Als je met een paar goede en goed voorbereide duiven richting Barcelona trekt ben je zeker niet kansloos !

Bovendien is het een algemeen gegeven dat de mannen met “ de kleine mand “ altijd te duchten zijn, om het even om welke discipline het nu gaat !

 Trouwens, niemand kan je verbieden om hetzelfde te doen.Probeer maar eens 100 duiven te kweken en af te richten met als einddoel Barcelona…. Het is een hele onderneming ,en dan nog iets ,  bij de “groten “ zijn het ook  niet allemaal toppers.
Ik zie heel dikwijls dat de mannen met kettinguitslagen op zulke vluchten, als ze sterk “gepakt” zijn, ook maar de helft van hun duiven klasseren….wat geen afbreuk doet aan de sterke prestatie !En laten we ook niet vergeten dat  het nog altijd om ter eerst is

Respect voor de winnaars !

Simpele vraag : kan een vervoerfirma of een tijdelijke vereniging van vervoerders  25000 duiven naar Barcelona brengen voor 60000 euro ? ( aan 2,5 euro per duif  )

(eigenlijk heb ik er geen flauw idee van, wat dat nu eigenlijk echt kost en ik ben waarschijnlijk niet alleen )

Ter vergelijking: ik moet  voor dat bedrag meer dan 3 jaar werken !

Laat ik wel duidelijk zijn , ik val niemand aan , er zijn veel mensen die veel te betekenen hebben voor onze sport,die heel goed werk leveren, maar in elk geval moeten we dringend af van die oubolligheid, van die middeleeuwse toestanden, een moderne aanpak is noodzakelijk !

Na al dat rekenwerk gaan we efkens gaan verpozen in de dullen hoek.

We zetten onze rondgang verder en belanden bij André & Mariette

 André Cardon is ons komen vervoegen , op het eind van de jaren 60.Hij speelde eerst op de zolder van zijn woning op de hoek van de kerkstraat en de feverystraat, maar dat vlotte niet zo best en hij kon zijn huisbaas overhalen om ,op het einde van de straat ,een nieuw hok te mogen bouwen

Doorslaand argument hierbij was dat de auto geen onderdak vond….

Hij heeft een tijdje ,heen en weer , gelopen tussen het oude en het nieuwe hok toen door omstandigheden verschillende vluchten door elkaar vielen (oude en jonge )

Dat nieuwe hok was uiteraard ook opgetrokken met recuperatiemateriaal (vensters en deuren )

En het dak in eternit golfplaten die de breedte van het hok bepaalden.Het ging hier meestal om platen met een standaardlengte van 2m 20 en de breedte van het hok was dus 2 meter en de eternit platen  overlapten dat dus langs ,voor en achter, met 10 cm .

En het dak had een kleine helling, een centimeter of 10, en er was dus geen sprake van veel lucht boven de duiven.De verluchting geschiedde langs de gaten gevormd door de golven van de platen

Eigenlijk was er toen nog weinig sprake van luchtreserves via een zadeldak en dit wegens besparingsoverwegingen ( het mocht allemaal niet veel kosten ) en dus werd er dikwijls, direkt tegen de kepers een stuk geperst karton aan gebracht om de kilte van de nacht wat te temperen, met een opening in het midden en in die ruimte van hooguit 8cm werd de vervuilde lucht afgevoerd .

En het moet zijn dat het gewerkt heeft, want als er iemand over ideale hokken beschikte in de “dullen hoek “ was het wel Gerard Gardin en toch moest hij dikwijls de duimen leggen tegen de eigenaars van die schamele hokjes !

 De eternitplaten werden genageld met “vijfduimers “ en mijn vader stak daar nog een vierkant stukje bladlood tussen voor de afdichting

De hoeken werden over geplooid over de nagel en na een paar ferme tikken van de hamer, was het zaakje waterdicht !

Ik herinner mij ook dat zo’n hok zijn stevigheid haalde uit het dak, want voor je dat dak had geplaatst kon je met één vinger het hok heen en weer doen wiebelen.Eenmaal het dak geplaatst stond heel het zaakje stevig op zijn poten.

Het hok van André werd bevolkt met prima materiaal, nl een ronde jongen van vriend Lucien Strubbe uit st Michiels- Brugge , en dat waren zuivere Verheyens ! , en bijgevolg waren de verwachtingen hoog gespannen

En die verwachtingen werden ruimschoots in gelost want André speelde goed, bij momenten zelfs schitterend bij zoverre dat vader begon uitleg te vragen over zijn methode

Maar dat was buiten de waard gerekend en bijgevolg loste André niets!!!

 En André kon ook elk jaar naar Maurice Verheye gaan, in Oeselgem ,om enkele eieren om te onderleggen , dus zat hij na een paar jaar stevig in de soort !

 En omdat  den André nogal geheimzinnig deed over zijn spelsysteem begon vader hem te bespieden

Als André zijn duiven liet vliegen stond vader op de uitkijk om te noteren: wat , hoelang en wanneer !!

 En wat bleek ? er klopte iets niet

 Onze vriend had maar één ronde jongen en toch liet hij ze in 2 keer vliegen en vader kreeg daar geen kop aan

 Natuurlijk vond André  al die belangstelling ,van vader, voor zijn duiven verdacht

Ik herinner mij dat daar zelfs wrijving over ontstond in de nachtelijke uren als ze een glaasje op hadden

Ge kent dat

André : “ ge denkt gij zeker dat ik het niet zie dat ge uit de verte mijn duiven staat af te schieten “

 Afschieten wil zeggen: observeren !

Mijn vader : “ ik sta toch waar ik wil zeker, ik ga het toch aan u niet vragen zeker, waar ik mag staan enzovoort “

En het ene woord bracht het andere mee en de gemoederen geraakten soms oververhit

 Maar het moet gezegd, na een tijdje viel alles wel in de plooi, en werden de meningsverschillen  bijgelegd  !

 Dat was wel kenmerkend voor deze tijd: “ de soep werd nooit zo warm gegeten  als hij werd opgediend “

 En dat was eigenlijk maar goed ook !

Maar omdat de “André” zich zo dik miek begon vader nog meer argwaan te krijgen !

 Hij had al rap door dat André eerst de duivers liet vliegen en dan de duivinnen

 Ik ga de lezer niet langer in spanning houden.Het ging gewoon om het spel met de schuifdeur

Dat klinkt nu misschien belachelijk , maar in 1965 had geen mens ook maar een vermoeden…

Samen met het weduwschap en het verduisteren werd dat OOK bij ons uitgevonden

Alhoewel…André had het waarschijnlijk wel van zijn vriend  Lucien Strubbe, ik zal het hem bij gelegenheid eens vragen, want het gebeurd wel eens dat ik in ons lokaal te Dudzele, een pint drink, met de krasse 70- er !

En dan halen we samen herinneringen op  uit de good old day’s……..

Zoals ,hoe mijn peter Firmin in het bezit gekomen is van de vader van zijn “Impanis”

 Ik heb het jullie al verteld : den  “Impanis “dat was topklasse !!

 Er zat een roste duiver op onze kerktoren, een schoonheid, !

Een doolaard, zonder ring aan zijn poot op de koop toe !

Het kleinste kind kon van op een kilometer afstand zien dat dat iets speciaals was

Het probleem was dat het niet zo simpel was om de duif te vangen.Men kon er gewoonweg niet bij

 Maar mijn peter had het gevonden…

Bij het vallen van de avond werd een lange ladder tegen de kerktoren geplaatst en aan een vishengel werd  aan de top een strop vastgemaakt en zodoende …….

Met halsbrekende toeren werd destrop voorzichtig over de kop van de rosten getrokken en klaar was kees

De rosten ,die rustig zat te mijmeren, op een richel van onze toren, vond een en ander nogal verdacht en miek aanstalten om het hazepad te kiezen  !                                                                                                                      

 Daarbij stak hij niets –vermoedend zijn kop door de strop en  ving als het ware zijn eigen zelve

 Mijn peter kon toen nog niet vermoeden dat die rosten een echte goudklomp was…

Een gans kot heeft die er uit gekweekt !

En kwatongen zeiden : dat Firmin alleen maar prijs kon spelen dank zij die duif van de kerktoren ….

Maar , ik zweer het u , beste lezer, het mag mij morgen ook overkomen

Want betere duiven hebben er in ons dorp nooit gevlogen….

 Terug naar de “dullen  hoek “

 De laatste aanwinst in den hoek was Willy Dewaegenaere

 Vers getrouwd (met Annie ) en onderdak gevonden in een van de werkmanshuisjes in de Feverystraat

 En de zondagmorgen, om er bij te horen,stond de Willy samen met ons de duiven af te wachten…en zodoende kreeg hij de microbe ook te pakken !

Met wat oude brol werd een hokje ineen geflanst en de bewoners, dat was nu eigenlijk ook het probleem niet, want een duifje van nonkel André, een koppeltje van de Raf, en nog iets van links en rechts en hij was vertrokken !!

Van mij kreeg hij , ik weet het nog goed,een duivin van 66 uit mijn “schurk “” van 65 (een zomerjong )

Die duivin werd in 66 nog opgeleerd en de Willy zou ze spelen, op nest, in het voorjaar van 67

En zo geschiedde…

 En de Willy vroeg mij raad

Hoe hij dat het best zou aan boord leggen….

En ik zei :….de eerste vlucht zou ze moeten kunnen vliegen op eitjes van 14 dagen, en de 2^de

vlucht op kleine jongen….

De eerste zondag van april van 67 won ik de eerste met een als jaarling overgewende duif van Danièl Dejonghe en de Willy speelde de 2^de met al het poelegeld met  die dochter van mijn “schurk”

 De schurk zelf, miste grandioos, maar zou zich de week daarop herpakken …

Het was pasen in 1967 en toen de duiven moesten vallen sneeuwde het …….

 De duif die die dag de eerste won heeft nooit nog prijs gevlogen …….

Bij deze is mijn rondgang in de dullen hoek afgerond en kan ik een volgende keer verder gaan met 50 jaar, wel en wee met duiven ……

06-12-2007 om 09:06 geschreven door R.C.

19-10-2007 om 10:43 geschreven door R.C.

Artikel nr 10

Het kotje van de Raf, het staat er inderdaad nog steeds.Ik heb er dikwijls genoeg opgestaan, er was amper plaats voor 2 mensen en voor de duiven was het ook vechten voor een plaatsje !

Ik heb nog gezien dat een nestschotel  was  geplaatst op een smal zitplankje, wegens te weinig nestbakjes en plaatsjes om te nestelen  Omdat de schotel niet zou kantelen werd die gewoon vastgebonden met ijzerdraad, door de gaatjes van de schotel en rond het plankje aangespannen !

Het hoeft niet gezegd dat de rivaliteit op die manier op de spits gedreven werd !

Als men het hokje in de hof “ klein “ noemt dan weet ik niet wat men moet zeggen van het hokje van de oude duiven, dat een paar tiental meters verder stond op het koertje achter het huisje.

Zoals ik al zei, raf was niet van de domste, en het hokje op de koer was goed beschut opgesteld tussen de omringende gebouwen .

Daarom kon raf het zich permitteren om dat kotje ganse dagen open te laten staan.

 De afmetingen waren ongeveer anderhalve meter op een anderhalve meter, een klein spoetnikstje en daarnaast een deur, die bijna altijd open stond,en waarin zich een kader in draadwerk bevond.

Omdat de beste jongen steevast naar het koertje verhuisden en daar dienst deden als zowel kweek of speelduif kreeg men hier ook rap het zelfde verhaal.

Raf speelde op nest, tegen de weduwnaars, en er was bij momenten geen spelen aan.

Vooral als het in het  april, guur en koud was ! Want iedereen weet dat weduwnaars vies zijn van dergelijk weer !

Ik heb dikwijls genoeg die duiven in handen mogen nemen, midden in de week, en dan stond ik telkens versteld over hun ongelooflijke konditie !

Eigenlijk kregen de gevestigde waarden van de “dullen hoek “ kop nog staart aan het verhaal van de Raf.

Waar iedereen in april zijn hokken angstvallig dicht hield ,zaten die van Raftje als het ware onder de blote hemel en er was geen spelen aan .Begrijpe wie kan …..

 Daar moest meer in ’t spel zijn dacht men en dat was ook zo ……..

De Raf en ik waren ook nog aktief in andere verenigingen.Het was de tijd van de toptafel en de trou –madame en andere bollingen en schietingen.

Voor velen was de zaterdagavond de enige ontspanningsavond in de week en die ontspanning gebeurde bijna altijd in eigen dorp.

Voor de jeugd was er altijd   ergens wel een bal , ingericht door kaj of  klj , zonder disco maar met een echt orkestje. Het was ook de tijd van de juke –box ……

En de Raf en ik, als we zelf geen  bolling organiseerden, gingen dan per fiets naar de naburige gemeenten aan klantenbinding gaan doen !

Dat was zo’n beetje het gebruik in die tijd.Als ge op uw maandelijkse bolling veel volk wilde, waart ge verplicht om uw “gezicht te gaan tonen “ bij bevriende maatschappijen en dan kwamen de vrienden op tegenbezoek om hun  “ wederjunste “ te tonen en zo was de cirkel rond en hielden wij elkaar bezig.

Het hoeft geen betoog dat op al die evenementen het bier rijkelijk stroomde en dat was ook de bedoeling, want café bazen moeten tenslotte ook leven, en wat zouden wij doen zonder café-bazen ???

Ik heb heel dat prachtig, sociaal gedoe,  zien teleur gaan ,in naam van de vooruitgang Enkele accenten in de budgetten werden verlegd en plots was het autootje en de jaarlijkse reis naar Benidorm een “ must “ en was er geen tijd en geen geld meer voor dat onnoozel gedoe

 Zeg nu zelf. Wat is er beter  ?Wat is er belangrijker ? :Een barbe-cue , ergens op een camping, aan de boorden van de Ourthe of  die biljartprijskamp in het  dorpscafé ……

En daardoor komt het dat er in ons dorp nog slechts drie café ’s zijn, er waren er ooit meer dan honderd !!

Maar goed, ik dwaal af, en op een keer kwamen de Raf en ik op een zaterdagavond, per fiets

van Westkapelle.(waren ons gezicht gaan tonen, klantenbinding weet –je –wel ….. )We durfden niet goed naast elkaar rijden, wegens de schrik om in elkaar te blijven haperen, want we reden nogal onzeker ….

Niettemin slaagden wij er toch in ,om in de stilte van de mooie zomernacht een conversatie op te zetten

Natuurlijk kwam het duivenspel ook ter sprake en ik zei tegen mijn vriend dat we waarschijnlijk wel weer klop zouden krijgen van zijn duiven en dat het niet normaal was
En de Raf antwoordde “ kom deze week eens langs, dan zal ik u tonen waaraan ik mijn successen te danken heb, op een voorwaarde, dat ge me beloofd om er met niemand over te spreken ! “

En in die week ,ergens in de zomer van  1967, kwam de waarheid aan het licht , aan de keukentafel van de Raf, met een verse stella ……

De raf werkte met de methode “ genette “ en zodoende kocht hij telkenjare een totaal-pakket aan voordeel prijs en met de weinige duiven die hij had kwam hij toe voor een gans seizoen !

Wat zat er daar allemaal in ? een anti –tricho produkt, vitamine – b tabletten , alkalisch poeder (om de lever te zuiveren ) en een elexir op basis van fowler- likeur ( die elexirs op basis van arsenic en strychnine zijn  thans niet meer te verkrijgen en ook verboden )

Met die produkten ,gekoppeld aan zijn ongewone methode, de spartaanse opvoeding van zijn duiven , en de rasduiven gekregen van zijn vrienden uit zijn geboortestreek , domineerde hij het duivengebeuren in de dullen hoek ,in de 2^de helft van de sixties

Nog over die fameuze elexir ,wil ik wel kwijt, als de dosis in acht genomen werd, het produkt totaal onschadelijk was, maar ….sommige duivenmelkers kennende……

Nu zijn er verschillende firma ’s die degelijke produkten  op de markt brengen, gaande van  recuperatie tot forme –opbouw e.d. ,met volledige schema ’s van dag tot dag , enzovoort

 Die zaken zijn thans volledig ingeburgerd  maar in die tijd was dat nogal revolutionair !!

 Feit is dat zelfs na een rampvlucht ,de duiven van de Raf na een paar dagen terug op hun plooi waren ! …

Wat het anti –tricho produkt betreft denk ik toch wel de eerste geweest te zijn die dat gebruikt heeft te Dudzele.In het jaar 1966 !

Het waren tabletten van Colman Ik kuurde 2 keer per seizoen en de resultaten waren schitterend.

Ik weet nog goed…. ’t Was op een zomeravond. Meestal kwam Gerard Gardin zijn koeien melken , in zijn weide, in de buurt van mijn duivekot en meestal kwam vader dan een praatje met hem maken  en dat was eveneens ongeveer het uur dat de weduwnaars trainden en ik zat nog op mijn kot, maar ze wisten het niet !!

 Ik kon woord voor woord horen wat ze tegen elkaar zeiden !

 Gerard: “ wat steekt hij uit met die duiven ? Blinken dat die doen  en “geestig “ dat ze zijn ! “

Vader :  “ ik weet het niet Gerard, moest ik het weten, ik zou het je zeggen . Hij heeft in elk geval een goed kot. Dat kereltje heeft dat goed bekeken “

 ’s avonds heb ik vader verteld van de colman –tabletten op een eeuwig zwijgen, maar vader kon dat niet

De eerste aan wie hij het voortvertelde was uiteraard  zijn goede vriend Cyriel Decoster en het duurde niet lang of  gans het duivenbestand van Dudzele dorp, slikte anti –tricho tabletten !

En Dudzele ging spelen naar, het duivennest , st –Andries, tegen de kortvlucht en we waren gevreesd want ….we deden hun centen af !

 En st –Andries stak het op de ligging en de wind ( overwegend zuid –west ) maar op een keer was het felle wind kop en we zouden wel een toontje lager zingen ….

 Maar  toen was er helemaal geen houden meer aan !! waarom ? omdat de Dudzeelse duiven in een schitterende conditie verkeerden !

Zo zie je maar .Er is niets nieuws onder de zon .

Net als nu vertrouwden melkers elkaar wel eens iets toe, meestal tussen pot en pint en het is goed zo  !

 Ooit zei iemand tegen mij  “als ge echt iets geheim wil houden, hou het dan voor je zelf, want een geheim dat gedeeld word is geen geheim meer “  . Juist ….

En grootmoeder zei altijd  “al moesten de kraaien het uitbrengen , maar uitkomen doet het altijd … “

                                              ------------------------------

Naast de Raf woonde Johannes Dendooven, kortweg Jan .

Jan was een oude eenzaat.Zijn echtgenote was reeds geruime tijd geleden gestorven en Greta, de vrouw van Raf kookte voor Jan mee.Zo ging dat in die tijd.

De Jan had ook duiven en die zaten op een schamel , weliswaar gemetst, kot dat betere tijden gekend had ! Heel bouwvallig en vochtig en ongelooflijk klein.Drie maal zo groot als het trapgat waar je moest door kruipen( en dat was ook al krap ) !  zie foto

En de duiven , oei oei, van de slechtste die ik ooit gezien heb en toch had Jan ook zijn gloriedagen zoals in het begin van het jonge duivenspel, als de onervaren meute, met felle windgat ,holland binnentrok en in ” stukken en brokken “terugkeerde, vechtend tegen de felle zuidwester, die dan uiteraard in het nadeel blies !!!

Zelfs toen al konden die van Jan ,al niet meer mee, want ze kwamen thuis gesukkeld, recht uit het gat nota bene, maar ……op de uitslag stonden ze op kop om de doodeenvoudige reden dat de onze te veel tijd verloren in Holland ! 

We  gunden  Jan zijn moment van glorie omdat we wisten dat het van korte duur zou zijn.

We sloegen hem op de schouder en feliciteerden hem en Jan was gelukkig en Jan trakteerde en wij trakteerden hem terug  en dan ,veel later,keek Jan nogal troebel uit zijn ene oog, want het andere was hij verloren, Ik weet niet meer hoe dat kwam, de ware toedracht ben ik vergeten. Een of ander stom accident zeker……Enfin ,het bont gezelschap van de “ dullen hoek “ was gelukkig en het was goed zo

Dus Jan had hele slechte duiven,maar daar zou verandering in komen en wel om 2 redenen

 Ten 1^e  kreeg Jan al eens iets van de Raf en ten 2^e  kreeg hij deskundige hulp

 In ons gebuurte arriveerde een opzienbarend  heerschap .Kamiel Van Loo. Alleenstaand  .Met een zoontje van een jaar of  twaalf : Pol. En een hond ,een “stratier “Dat maakte het gezelschap kompleet.

Polletje speelde accordeon, abominabel slecht, maar hij speelde, en de hond jankte, boven de muziek uit , dat horen en zien verging, telkens als  de onsamenhangende klanken uit  de trekzak  de buurt overspoelden . En  ‘t was gedaan met de rust in de dullen hoek  en als Kamiel gedronken had  dan zong hij luidkeels mee en dan was het spel kompleet …..

En als Kamiel op kroegentocht ging te Dudzele,( een hele onderneming in die tijd….. nu zou je rap rond zijn ! ) was hij nogal verbaal heel sterk en anders ook ,want hij was een boom van een vent met handen als koolschoppen, en dan stekte hij den een of den anderen eens vast ,zoals een gorilla wel eens doet met zijn jong en dan vroeg hij steevast aan de betrokkene : “ HOU JE VAN MIJ ? “ en dan antwoordde het slachtoffer angstig : “  moa joak Kamiel !“ en na een tijdje vroeg half Dudzele vrolijk aan elkaar : “ Hou je van mij ? ….. “ Natuurlijk hielden we van elkaar. Al waren er wel nuances………..

Er woonden rare kwasten in onze buurt ….

En Kamiel ging ons eens leren met duiven spelen en wij namen hem niet ernstig En toen hij ons vertelde dat hij ging samenspelen met de Jan  steeg de hilariteit ten top

Maar de nieuwe tandem stoorde zich daar niet aan en de Jan luisterde gedwee naar de raadgevingen van  Kamiel.Hij had toch niets te verliezen.

Het ging er in elk geval nogal druk aan toe rond het miserabel kotje van Jan en ook behoorlijk geheimzinnig….

Maar wij stoorden ons daar niet echt aan, bewust van onze superioriteit.Die mannen zouden rap een toontje lager zingen……

Het was bijna zoals in de Tour De France , men kent dat wel , een ontsnapping van de mindere goden, die een half uur voorsprong krijgen, omdat ze in de rangschikking toch op een halve dag staan……..

Terloops .Een maat van mij was eens mee in zo ’n ontsnapping. Men was vergeten dat hij op veel minder dan een halve dag stond, en hij heeft 13 dagen de gele trui gedragen.Dudzele werd zot !!!

Het moet rond de 34-35 jaar geleden zijn en iedereen zal zijn naam wel vergeten zijn ……Ik niet !

Want het scheelde geen haar of Georges Van Den Berghe won de ronde ……. Het was  de tijd van Ferdi Bracke, Herman Van Springel, Guido Reybroek,( bijgenaamd “keun”) Jan Jannsens enzovoort Dat waren nog eens mannen… waarschijnlijk nog met de hand gemaakt !   

Terug naar de “dullen hoek “ en op een stralende zondagmorgen stonden wij onze duiven af te wachten en ja plots “Daar is er een !! “ en iedereen stond gereed om de sprint naar zijn hok in te zetten, maar groot was de verbazing, “ een voor de Jan … en nog een …. En nog een !! ?? “

 Vragend naar elkaar kijken , niet begrijpend wat er gebeurt, ongeloof , verwarring ….

De week nadien, hetzelfde liedje en we schoten wakker en vooral vader ,vooral hij, en dat was kenmerkend aan hem, wilde er het fijne van weten !

Kamiel zweeg als een graf, maar de Jan was meer mededeelzaam” er zitten hier alleen  duivers jan .Waar zijn uw duivinnen ? “ “ In ’t koolkot “  “wablief !” ja ze zaten gans de week opgesloten  in het donker koolkot ,dat niet meer gebruikt werd als dusdanig. Dat koolkot bevond zich vlak achter het duivenhok van de Jan en de jonge duivinnen brachten daar de week door en kwamen alleen buiten de zaterdag om een toertje te vliegen en een uurtje te vrijen en de zondag gaven de jonge dames van katoen en de dullen hoek keek verbaasd toe

En de hollanders maar denken dat ze het verduisteren hebben uitgevonden…

Eerst dachten we nog , “dat spel gaat niet lang duren , maar hoe verder op ’t seizoen hoe beter dat ze kwamen en de Jan toonde ons vol trots, eind augustus,

 duivinnen met een vol slag terwijl de onzen al allemaal in “ slunsen “ (vodden ) lagen

Vader heeft natuurlijk het systeem onmiddellijk proberen te copiéren , maar het lukte niet zo best

Eigenaardig, wat bij de een lukt gaat soms bij de andere totaal mislukken, ook wat verduisteren betreft.Ik hoor van sommigen dat ze een gans seizoen verduisteren en dat de duiven daar geen hinder van ondervinden  en anderen dan weer die het absoluut niet te lang mogen trekken of ze krijgen hun duifjes nooit nog in forme  .

Begrijpe wie kan , het moet zijn dat er nog andere factoren meespelen .Het is en blijft een eeuwig zoeken

Dat was het voor deze week , volgende keer zetten we onze rondgang verder in de merkwaardige buurt waar ik mijn jeugd heb door gebracht

Roger casier

dinsdag 22 juni 2004 

19-10-2007 om 10:35 geschreven door R.C.

18-10-2007 om 12:17 geschreven door R.C.

24-09-2007 om 09:31 geschreven door R.C.

24-09-2007 om 09:25 geschreven door R.C.

.Artikel nr 9

maandag 7 juni 2004

Bij de aanvang van dit artikel moet ik even denken, en er even bij stil staan ,aan de zo erg veranderde sfeer in de duivenlokalen. Aan de opmerkingen en commentaren aan het adres van de tegenstrevers.

Zoals overal in de maatschappij is er geen tolerantie meer, geen sportiviteit,Alleen nog afgunst en achterklap .

Naar mijn gevoel heeft iedereen het recht om zijn duivenspel in te vullen zoals hij dat zelf wil, het recht om 10 duiven te houden of  500 (als uw beurs dat toelaat )

Ik heb altijd geleerd van mijn ouders dat ge nooit een ander zijn “rekening “ moogt maken !!

In ons lokaal komen fondspelers met soms 80 a 100 “soepen “ voor arras of clermont, alleen voor de reiskosten.
Dan is de commentaar niet van de poes : “ men zou dat moeten verbieden, verplichten van ze te spelen enzovoort ……. “

Waarom toch ? Die mens is toch  vrij om zijn duiven te leren met het oog op de verre drachten .

Ten eerste zijn dat meestal van nature, tragere duiven, niet geschikt om te sprinten

En ten tweede zijn die duiven nog niet klaar voor de strijd!

Ik begrijp die vitessemannen niet die willen profiteren van die plus – minus 40 extra prijzen

(per 2 –tal ) als er in plaats van plus – minus 100 duiven, 180 duiven zouden zijn ? !!

 Als je dan als vitesse –speler extra duiven kunt klasseren, tussen de 50^e en de 90^e  prijs,  door het feit dat je die fondspelers verplicht om mee te doen, dan is dat toch  niet iets om fier op te zijn.?Wat brengt dat op ?

Ik ben altijd van oordeel geweest, naar mijn bescheiden mening, om er te komen in onze sport men verplicht is om de lat steeds hoger te leggen.

STlLSTAAN IS ACHTERUITGAAN !

                        -------------------------------------------------------------------------------

Zo had ik  zaterdag 29 mei 2004 naast 7 jongskens ook nog 40 jaarlingen mee, die voor de eerste keer in hun leven kennis maakten met de grote mand ( de bedoeling is grote fond binnen een paar jaar , maar ik moet ze toch leren hé ?? ! )

 Ook hier weer die commentaren .

 De laatste jaren heb ik nogal veel duiven gehouden ,maar ik hoop dat te kunnen verminderen  (momenteel, met jongen en al, schommelt de bezetting rond de 200 )

 Fondduiven moeten rijpen en de ultieme selectie kan eigenlijk pas gebeuren op 3 –jarige leeftijd !

En mijn oudste fondmannen zijn nu pas 2 jaar oud …..

                       ---------------------------------------------------------------------------------

na 50 jaar duivenspel stel ik vast dat ik er niet rijk van geworden ben !

velen zijn geroepen ………

 Misschien heeft 50 jaar duivensport mij wel , alles inbegrepen, een 2^e woning gekost !

 En dan stel ik mij de vraag  of ik met die 2^e woning vee1 gelukkiger zou geweest zijn ?

Ik denk het niet ! want ik heb er door de jaren heen, met ups en downs weliswaar , veel plezier aan beleefd !

2 jaar geleden, om precies te zijn , op 23 juni 2002, rolde ik te Jabbeke, een bonvlucht uit Clermont voor jonge duiven op

 het was een normale vlucht en nogal lastig ( snelheid  1300 m per minuut )

er waren 566 duiven en ik behaalde volgende uitslag

6 – 11 – 32 – 33 – 42 – 73 – 81 – 84 – 86 – 136 – 161  enzovoort

Ik won de eerste aangeduide serie van 3 met 4 , 5 , &  6, men sprak van geluk en “ chance “ maar ik speelde op die vlucht 14 van 16 prijzen en won  5 aangeduide series van drie !!

 Ik speelde ook nog een gratis prijs , een fiets , voor de eerste  aangeduide van 4

De volgende weken ben ik minstens zes liefhebbers tegengekomen die mij zegden dat ik onnoemelijk veel geluk gehad heb want ……….

Bij de ene hadden ze die fiets verlet wegens niet binnen gekomen, bij een andere was de  constateur stil gevallen en bij nog een andere ,had men de “ normale “ 4^e getekende een plaats achteruit geschoven wegens de 5^e pen gevallen en ….. hij was daar toch wel zeker !

 Ja , met 1 , 2 , 3 & 5 kun je moeilijk aangeduid van 4 winnen.Dat lijkt me nogal evident.

 En dan ligt een mens krom om een mooi resultaat te behalen, soms met weken voorbereiding, en dan wordt het je nog niet  “gejeund “  (gegund )

 Daarom vraag ik in het algemeen , beste vrienden, respect voor de winnaars aub !! want achter grote prestatie’s  schuilen vaak grote inspanningen !

                                             ---------------------------------------

En nu ga ik met plezier terug naar de “dullen hoek “ In een van de vorige afleveringen heb ik een foto getoond van een samenraapsel van zelfgebouwde hokken .Ik vond het leuk dat ik op die manier kan tonen wat het geweest is, maar de vriendschap, de steun, de ambiance, kan ik niet tonen. Ik doe mijn best om die gezelligheid, dat eenvoudig gelukkig zijn met simpele dingen ,te beschrijven, maar woorden zijn maar woorden ,en schieten soms te kort ! Hoe vader zaliger mij hielp met de bouw mijn duivenhok dat ondanks het feit dat het bijna niets kostte een ideaal hok was ! Ik denk dat ik achter en boven mijn hok een luchtreserve had van ongeveer 120 kubieke meter !

Dat kleine paradijs situeerde zich aan de zuidkant van de kerkstraat te Dudzele, thans  omgedoopt tot de st Lenardsstraat ,wegens de fusie met Brugge, daterend van 1970, omwille van de verwarring tussen al die kerkstraten in de verschillende fusiegemeenten.Die hoofdstraat heeft langs de zuidkant vier zijstraatjes, die allen , zonder uitzondering , uitmonden of als je ’t zo wilt noemen, doodlopen in de weilanden.

Op het einde van  die straatjes kon je bijgevolg genieten van een prachtig uitzicht, een ongerept natuurgebied. Slootjes, wilgetronken , populieren, bosjes……. Wisselend van uitzicht naargelang de seizoenen, een paradijs….

Een groot stuk van dat paradijs is kapot gemaakt, omwille van sociale woningbouw, en de bouw van een  nutteloze mastodont van een  feestzaal !

 Maar als je iets verder noordwaarts gaat ,richting Damme, waar de bouwwoede nog niet heeft toegeslagen,kunt  u zich een idee vormen van hoe het geweest is, want moest je in de verleiding komen om eens een kijkje te komen nemen, dan kun je een van de mooiste (vergeten ) plekjes van onze regio aanschouwen !

 In de Kerkstraat woonde de burgerij, de middenstand en de winkeliers, en in de straatjes het werkvolk.Wij woonden dus in de Truwelstraat, Gerard Gardin in de kerkstraat, en Raf Verschaeve en Co in de Feverystraat,maar omdat de hovingen, langsachter, in elkaar liepen als het ware,en aan elkaar paalden, kreeg je dus dat uniek beeld van duivenhokken, broederlijk naast elkaar,die de “Dullen Hoek “ uitmaakten !

In ons straatje stonden enkele kleine werkmanshuisjes, met er voor ,van die typische voorhofjes met rozestruikjes of hortensia ‘s, omzoomd met” bakkertjes “(sleutelbloem ) of ” stinkertjes “(afrikaantjes ) of iets in die aard.Voorhofjes die op den duur allemaal op elkaar begonnen te  lijken wegens het uitwisselen van plantjes en scheutjes ,door de buurvrouwen, onder elkaar.

 Een eigenaardigheid was dat ons huisje , in tegenstelling tot de andere, haaks op de lengte –as van de straat gebouwd werd en omdat het tevens het laatste was , hadden wij van uit onze woonkamer een prachtig uitzicht op het “straatje “

Bij gevolg waren wij bevoorrechte getuigen , en speelden de gebeurtenissen, zich onder onze ogen af.

Wij zaten als het ware op de eerste rij !Maar soms waren de gebeurtenissen van die aard dat ze niet voor kinderogen bestemd waren en kregen wij van ons moeder verbod om door het venster te loeren (echtelijke twisten, amoureuze toestanden , DRAMA…. )

Eens zagen wij een buurvrouw met haar stervend kind in de armen in allerijl vertrekken, in de auto van de huisdokter, maar alle hulp kwam te laat …..

En de rijkswacht kwam ooit aan een ander gebuur melden dat hun zoon verongelukt was……

In het eerste huisje, rechts,  dat haaks op het onze stond woonde Felix en Felix had ook duiven, maar hij was een “krabber “, kon met moeite prijs spelen !

Zodoende, waar ons voorhofje eindigde, begon het “kiekenperk “van de Felix, gescheiden door een draad.De kippen hielden alle planten die door de draad groeiden, mooi kort, en dat was geen probleem want in die tijd stak dat allemaal zo nauw niet.

Nu zouden zulke zaken  9 op 10 aanleiding geven tot regelrechte burentwisten, zonder uitzicht, met moord en doodslag in ’t verschiet

Maar goed, in dat kiekenperk, stond ook zijn duivenhok ,met daaronder het kippehok en zijn werkplaats

Felix was een echte klusjesman.Hij kon ongeveer alles herstellen en opknappen, van staande klokken, en wekkers tot kleine polshorloges toe.Trouwens eenmaal een uurwerk definitief verloren, werd dat aan de Felix bezorgd, het werd gedemonteerd en de stukken konden opnieuw dienen om andere probleemgevallen op te lossen .

Zoals ik al zei : “er ging niets verloren  in die tijd ! “

Dat Felix zijn duiven geen prijs vlogen was niet verwonderlijk.

Ten eerste zag hij ze te graag, ze kwamen nooit  binnen wegens totaal geen honger en

Ten tweede zaten ze ganse dagen op de grond tussen de kiekens en dat was zeker niet bevorderlijk voor hun gezondheid en bovendien heb ik ze vaak zien drinken uit de pot van de kiekens, een afgedankte “casserole “ !

 En toch had Felix ook zijn “crack “ Namelijk zijn  “ bleken “ Die bleken is er een enkele keer in geslaagd om het Witslag van vader te kloppen, geen mens die daar kop aan kreeg, maar feit is dat Felix dat wapenfeit voor de rest van zijn leven heeft gekoesterd en vooral “ verkondigd”

De “ bleken “ vloog dan ook de eerste en het Witslag de tweede.Ik herinner mij nog levendig dat deze gebeurtenis door vader en zijn gebuur grondig gevierd werd, vergezeld van de nodige drank en luidruchtige loftuigingen aan het adres van de 2 kampioenduiven.

Meer nog, toen Felix, moegestreden, de duivensport vaarwel zegde, drong hij er bij vader op aan om de Bleken een plaats te geven op zijn kweekhok.

Zeer tegen de goesting van vader trouwens, maar ja , wat moet een mens allemaal niet doen omwille van de lieve vrede !

Maar het beeld dat mij het meest is bijgebleven van  onze gebuur is het volgende :

Zoals meestal bij het “werkvolk”  was er geen sprake van sanitair of badkamer!

Deze bezigheden vonden vaak hun beslag in open lucht, ook bij ons !

Een afdak was al een “luxe”

 Van uit onze huiskamer konden we de Felix zijn “ toilet “ zien maken en de huisgenoten verwittigden elkaar als het spektakel zou beginnen en “spektakel “  is zeker niet overdreven !

 Onze brave man kwam steeds recht uit zijn slaapkamer naar buiten gestormd, in zijn bloot bovenlijf, met zijn bretels op zijn knieen hangend, hoofd onder de pomp, met de ene hand pompend en met de andere hand zich wassend. Proestend en pruttelend en grollend werd deze ceremonie voltrokken of het nu winter of zomer was, vorst, dooi of sneeuw

Alleen als het erg koud was kwam daar nog iets bij ,namelijk een soort indianendans, rond de pomp,afgewisseld met het toepassen van  “soldatenvuur “ ( de handen kruiselings over de borst onder de oksels slaan ! ) tot groot jolijt van het publiek in het nr 3 van de Truwelstraat !

 Het was een onvergetelijk schouwspel .

 Over weerstand van duiven en mensen gesproken,bij ons ging het er niet anders aan toe.

Wij wasten en plasten buiten aan de pomp, in open lucht, winter en zomer, en ik heb nooit een dokter over de vloer weten komen !  En als we dan toch eens een griepje hadden , werd dat opgelost met bruin papier met kaarsevet op je borst, en dan naar bed met hete melk met honing en meestal waren we na een paar dagen terug op onze “ plooi “

 Toen ik 12 jaar was brak de beruchte A – griep uit , gans mijn klas lag tegen dek, tenslotte bleef ik alleen over en werd van “ armoede “ ook naar huis gezonden  wegens les geven aan één leerling toch ook niet je dat !

 Of was men bang dat ik TE slim ging worden.Ik weet het niet.Ik had nochtans al een flinke voorsprong op ,oa het zoontje van de notaris, het zoontje van de dorpsdokter, van de veearts enzovoort…het zorgde hier en daar wel voor een beetje afgunst …..

Ik had nl reeds 2-maal een grote opstelprijskamp gewonnen , ingericht door het davidsfonds, en na de proclamatie op de 11^e juli, kreeg ik schouderklopjes van de “elite “ en tegen mijn moeder zeiden ze “ dat ik het nog ver ging brengen ! “  ’t probleem was dat er geen geld was voor studie’s, en uiteindelijk werd het vakschool en eigenlijk, de laatste tijd, ben ik tot inzicht gekomen  dat het goed was zo.

Wat ben je trouwens met titels en posities, als je niet gelukkig bent …….

Van de Felix naar Raf Verschaeve is het een kleine stap.Raf was in de “dullen hoek “ beland door Greta .

Een onschuldige vrijage mondde uit in een trouwpartij (het is altijd ’t  zelfde ) en Raf kwam zich bij ons vestigen en algauw werd duidelijk dat hij banden had, via zijn broer André, met de betere vitesse-spelers van st-Andries Brugge, zoals , Adolf van de kerkchove,de familie Ddhoest,  Devooght en nog een paar anderen

En Raf, afkomstig van st Andries, een vreemde eend in de bijt , begon prompt met de bouw van een duivenhokje, nogal argwanend bekeken door de rest van de bevolking, wegens “het ijs nog niet gebroken “ wat later uitgebreid gebeurd is in het duivenlokaal “ sportwereld “ vergezeld van het onontbeerlijke gerstenat !

Van dit hokje heb ik heel recent nog een fotootje gemaakt, zoals je ziet heeft het  de tand des tijds overleeft  !

Alleen al de afmetingen al gaven aanleiding tot commentaar (amper 2,5 meter lang bij 1,5 meter breed ) en het werd nog erger toen het hokje bevolkt werd met meer dan 30 piepers !

Volgens Gardin en nog anderen zou het onmogelijk  zijn om daar op ook maar een prijs te spelen, vooral Gardin , die zich nogal smalend uitliet over het schamel hokje van de Raf !

In vergelijking met zijn prachtige duivenzolder was het schamel bouwsel maar niks !

Zelfs vader schudde het hoofd als hij eens stiekem om het hoekje loerde, nieuwsgierig naar de activiteiten van zijn nieuwe gebuur.

Ik moet er ook nog bijvertellen dat Raftje zelf , aanleiding gaf tot roddels, want als men hem eens polste over zijn plannen  stuurde hij ze meestal met een kluitje in het riet !

Ikzelf werd algauw zijn beste vriend.Waarom ? het klikt nu eenmaal of het klikt niet !

 En algauw bleek dat Raf nog zo dom niet was.We hebben heel veel gepraat over duiven, veel keren tussen pot en pint, en het waren genoeglijke uren .

Heel in het begin vlotte het niet zo goed met zijn duivenspel. Wat normaal was,wegens zoeken en tasten naar de gepaste koppelingen en de goeie duiven, maar geleidelijk aan moest men met de Raf  rekening beginnen te houden en dat gaf aanleiding tot nog meer commentaren omdat men niet begreep dat duiven die een ganse week zaten te luieren op het dak, de zondag gensters konden slaan !

 Het was een feit dat Raf zijn duiven in de week geen meter trainden, en toen ik hem daar eens tussen pot en pint ,attent op maakte kreeg ik tot mijn verbazing volgend antwoord “ mijn duiven vliegen meer dan die van jullie maar niemand ziet het!

 Wat was de ware toedracht ? hij zette ’s avonds laat, als het donker was, het schuifje open en ’s morgens bij het krieken van de dag stormde de meute naar buiten, en vermits iedereen weet dat duiven ’s morgens vroeg beter trainen, en vooral jonge duiven,is het niet verwonderlijk dat zij er duchtig de pees op legden .Dat terwijl de “dullen hoek “ de slaap der rechtvaardigen sliep.

Vader en ik vertrokken net als Raf, voor dag en dauw, naar ons werk als bouwvakkers en Gardin begon zich als middenstander pas om de duiven te bekommeren rond 10 uur , omdat hij eerst een handje moest helpen in de kruidenierswinkel die hij uitbaatte in de kerkstraat.

Zodoende had het gebuurte het spelletje niet door en Raf deed daar nog een schepje bovenop door de zaterdagnamiddag bij de inkorving, als er gepolst werd naar zijn vooruitzichten, al zuchtend te verkondigen ,dat het waarschijnlijk niets zou worden wegens  niet willen trainen.

 Ik heb het zelf genoeg kunnen zien , in alle weer en wind, van ’s morgens tot ’s avonds,zaten die duiven daar tegen dat dak geplakt, ze zaten als het ware te dromen , maar de zondag ,beste mensen , dan was het wat anders.De een na de andere op de valplank , soms met drie , vier tegelijk

 Op een keer, van Arras, (113 km ) stak er op het moment dat de duiven moesten vallen, een plotse mist op, vergezeld van een kille druilregen, de duiven kwamen er met mondjesmaat door.Een halve rampvlucht ,zeg maar! Maar bij de Raf was er geen  probleem.Hij won de negen eerste …….Blijkbaar waren ze het “afzien “ gewoon
Vanaf dan was hij definitief ingeburgerd in de kampioenengilde van de “ dullen hoek “ wegens het RESPECT VOOR DE WINNAAR 

En om te bewijzen dat Raf niet van de domste was geef ik een opmerking uit een van onze memorabele gesprekken weer .

Raftje zei : “ de eerste zonnestralen, Roger,die zijn goud waard ! “ en ik heb dat onthouden !

 Er zit misschien een tip in ,voor de lezer met weinig tijd, s’ avonds laat het schuifje open !!!

 Dat was het voor vandaag, volgende keer zetten we de kennismaking  met het bont gezelschap van de “dullen hoek “ verder. TOT DAN

PS: straks ga ik de aanvoer van leesvoer wat verminderen. Het is niet dat ik uitverteld ben, maar straks word het lente en ga ik met mijn duiven op stap en moeder de vrouw krijgt steevast met de eerste warme zonnestralen , een aanval van een kwaal die nog veel erger is dan de vogelgriep, Namelijk de “ de lente-grote-schoonmaak- kriebels “Het schijnt dat vooral vrouwen zeer gevoelig zijn voor deze ziekte  die uiterst besmettelijk is en daarom omdat mijn assistentie vereist is bij een paar delicate operaties zal ik straks om de 14 dagen -3 weken iets publiceren . En na de zomer geven we dan terug volle gas !

Overigens, sedert de vogelgriep is de conversatie tussen de kippen er ook niet op verbeterd. Ik had gisteren de kans om zo’n gesprek af te luisteren…..

Zegt de ene kip “ TOK “ . Antwoord die andere “ ARE YOU TOKKING TO ME ? “….

Doe oei….

ROGER CASIER

24-09-2007 om 09:12 geschreven door R.C.

26-07-2007 om 18:35 geschreven door R.C.

Artikel nr 8

Vandaag gaan we de gebeurtenissen in de “DULLEN HOEK “ anno 1965 efkens loslaten wegens terug in de tijd voor een droevig bericht !

Eind april las ik in de duivenbode volgend overlijdensbericht                                                         
De heer     MARCEL DEMEYERE

 Weduwnaar van mevrouw Honorine Brouwers

 Geboren te Tiegem op 30 juli 1919 en thuis overleden op 21 april 2004 gesterkt door het ziekensacrament                                                                                                                                                           
Mijn goede vriend Marcel is niet meer ! Opnieuw ontstaat er een leemte in mijn leven die nooit meer goed te maken is .

Marcel was een heel groot kampioen, een heel grote meneer ! ook als mens

Ik heb hem op een merkwaardige manier leren kennen en later ook leren waarderen ,vooral zijn rechtschapenheid en zijn vasthouden aan zijn ijzersterke principes.
Hij had een heel eigen visie op het lange afstandspel, zeg maar , zware fond  en die visie kon hij staven met bewijzen en uitslagen.

We hebben dikwijls van mening verschild, maar bleven toch vrienden, het gezegde indachtig

“vrienden mogen kijven maar moeten vrienden blijven ! “

Soms spelde hij mij de les in een moeizaam geschreven brief, want schrijven kostte hem veel moeite, omwille van zijn hand die niet meer meewilde, maar zijn geest was intakt gebleven. Onvoorstelbaar hoe glashelder hij zijn opvattingen  uiteen zette !!

Over zijn methode, zijn ras en zijn prestaties zal ik later meer toelichtingen geven, ik zal mij vandaag beperken tot het relaas van de eerste kennismaking met deze grote kampioen

Toch wil ik ter herinnering u zijn laatste grote uitslag niet onthouden

  SAN SEBASTIAN 1995 – 931 km

Provinciaal  283 d   1-2-7-11-14-16-18-20-21-22-23-24

Nationaal     1388 d   5-18-50-59-79-82-91-97-99-101-103-106

Internationaal 6841 d    30-110-248-261-462-470-505-538-542-558

Dit kan tellen nietwaar ??

Eigenlijk heb ik Marcel leren kennen door een andere vriend die eveneens Marcel heet nl Marcel Demulder van de tandem Van Paemel – Demulder uit het polderdorp Zuienkerke

 Marcel had reeds lang Demeyers in huis oa de legendarische “194 “ een duivin van 1989 met als vader de ” POL “……. Wie is  Pol?

 Pol is de grootvader van de drie broers die op die fameuze San Sebastian volgend resultaat neerzetten

 De”San Sebastian “ 678-92  eerste,

Tampico   591-92   elfde en Picolo   519-92  veertiende !

Die fameuze “194 “ was ook grootmoeder van een ganse reeks toppers bij Hendriek  Vankerckhove te Lissewege en dit van Arras tot Bordeaux. Die er tegen gespeeld heeft weet waarover ik spreek !!

 Maar goed, Marcel had een dochter van de 194  gekruist met het soort van Valere VD Bussche uit Oostende en daar kwam een echte crack uit, de “305 “ van 98 die in 2000 oa de 84^e nationaal won van dax !

En in dat najaar profiteerde ik van een goede bui van vriend Marcel om een koppel jongen uit de ouders van de 305 los te peuteren voor de schamele prijs van 500 oude franken ’t stuk !!

Ondertussen was mijn belangstelling voor de duiven van Marcel Demeyere gewekt en wilde ik  er meer over weten, want ondertussen had ik ook in de zomer van 2001 de toen 12-jarige “194” cadeau gekregen. Ik heb heel veel geluk gehad want ik ben er in geslaagd om er een prachtduiver uit te kweken,( de 660 van 2001,  ) Ik heb haar gekoppeld aan   een zuivere Jan Theelen,( via vriend robert venus,) nl een kleinzoon van rode lady barcelona en kenners weten wat dat wil zeggen !

 spijtig genoeg was de 660 het laatste jong van de 194 …….

Omdat ik met de “194 “ ook haar originele stamboom had meegekregen en ik gezien had van welke edele afkomst zij was , trok ik mijn stoute schoenen aan  en pleegde een telefoontje naar Marcel Demeyere himself voor meer informatie

Die eerste kennismaking verliep zeer hartelijk en op mijn vraag of hij nog van dat soort had zitten kon Marcel bevestigend antwoorden.

Dat was goed nieuws! Minder goed nieuws was de prijs …..250 euro per stuk.
Ik zou er over nadenken en kreeg ook nog de belofte mee dat ik meer info over de duiven van

Marcel zou toe gestuurd krijgen .

En enkele dagen kreeg ik inderdaad een bundeltje artikels en foto’s van de hand van een zekere Edward Baeten, daterend van 1982, getiteld “de geheimen van de gebroeders delombaerde “ in 11 afleveringen ( verschenen in de reisduif )

 Dit relaas van het ontstaan van het ras Demeyere, zijn levenswerk, heb ik gelezen en herlezen en ik werd zodanig gefascineerd door dat ras en de prestatie ’s ,dat ik kost wat kost nog een paar van die duiven wou binnen halen .

In elk geval zou ik trachten zo rap mogelijk 500 euro bijeen te sparen voor 2 rechtstreekse Demeyers !

 En ondertussen zou ik nog proberen om iets los te peuteren bij vriend  Marcel Demulder……

Maar toen namen de zaken een eigenaardige wending, ik zou eigenlijk beter spreken van een stroomversnelling !

Van Paemel- Demulder wonnen met hun “ 305 “ de eerste internationaal San Sebastian !!!

Stel je voor: een paar maanden voordien had ik een zuster gekocht voor 500 oude franken !

(ik had er eigenlijk 2, maar een ervan is ontsnapt uit mijn volière )

 Ik vroeg dus aan Marcel of ik nog 2 late jongen kon kopen uit de ouders van de 305, maar het antwoord was negatief wegens reeds besproken voor de prijs van 250 euro het stuk !!

 En daar stond ik dan met mijn zweetvoeten ! De waarde was in een paar maanden vertwintigvoudigd wegens die eerste internationaal.

 Ik stond er nogal bedremmeld bij, maar het was tenminste eerlijke taal en ik zei tegen Marcel dat die andere Marcel ook 250 euro vroeg en dat ik dat wel veel vond, waarop ik als antwoord kreeg dat de “goede” inderdaad veel geld kosten.

 En het moet gezegd : Vanpaemel – Demulder hebben een klein fortuintje geinvesteerd in goede duiven !

Enfin, niets aan te doen. Maar … enige dagen later kreeg ik een telefoontje van Marcel De mulder wegens belangrijk nieuws

Marcel Demeyere zou definitief stoppen met de duiven en zijn laatste kweekduiven verkopen aan zijn vrienden aan een gunstprijsje.
Ik zei “ ik ben daar vet mee, ik ben geen vriend van Demeyer ! “ maar Marcel repliceerde : “Ikke wel, laat dat  maar aan mij over, als ik ze koop in uw plaats ,zal ik ze wel los krijgen !”

En inderdaad , een uurtje later kreeg ik het verlossende telefoontje dat Marcel Demeyere 

ACHT duiven zou verkopen aan marcel voor de prijs van 500 euro

 Na wat bedenktijd hapte ik toe( zo’n kans zou ik nooit meer krijgen ! )

Ik sprak dus af met Marcel om naar Tiegemberg te rijden en Marcel zou mij voorstellen alszijnde iemand die verstand had van duiven keuren, want Demeyere mocht in geen geval te weten komen hoe de vork in de steel zat !

Goed ! wij dus naar Tiegem berg en onderweg zat ik te bedenken dat het eigenlijk toch maar niks was om een oude man zo te bedriegen ! en ik zei dat ook tegen Marcel dat het mij niet aanstond en dat ik Demeyere de waarheid zou vertellen en als hij ze mij niet wou verkopen aan de afgesproken prijs, hij ze dan mocht houden !

 Maw gans het zaakje stond mij niet aan, vooral ook omdat ik bij zo ’n groot kampioen de keurder moest gaan uit hangen ! ( eigenlijk ook uit noodzaak omdat ik toch moest weten wat ik kocht ! )

 Maar Marcel wuifde al mijn bezwaren weg en zei “ kom, geef mij maar rap uw geld zodat ik kan betalen als de koop doorgaat ! “

En nu citeer ik efkens Edward Baeten :

 “’k ben naar het zuiden van de Vlaanders geweest en ik heb er de zuivere lucht gesnoven, gedronken bovenop een berg die de wielrenners deed knarsen tijdens een wereldkampioenschap.

Van daar boven heb ik wel tien kerktorens geteld en ‘k voelde mij tien jaar jonger als ik mocht genieten van de glooiende akkers en her en der de resten zag  van de bossen…….. “

Ik kon het zelf niet mooier zeggen …..

 Daar boven op die berg kwam ik onder de indruk van de persoonlijkheid van Marcel Demeyere, zijn hartelijkheid en zijn gastvrijheid !

Zijn soigneur had een mand klaar gezet met een lot van 8 duiven erin, omdat Marcel zelf, niet meer “goed ter pote “ was.En ik moest die duiven keuren.Er zaten notabene 2 zoons bij van de San Sebastian !

 De duiven stonden mij geweldig aan  en ik knikte goedkeurend en de koop ging dus door !

Toen ik voorzichtig aan Marcel Demeyere naar de stambomen van die duiven vroeg werd dat weg gewuifd dat dat allemaal teveel werk was op zijn leeftijd en problemen met schrijven en zijn hand enzovoort en omdat Marcel Demulder ook niet aandrong liet ik het maar zo.
Ik kon dus naar huis vertrekken met 8 zuivere Demeyers en wat gebrekkige informatie over die duiven ,op een papiertje ter grootte van een bierkaartje !

Ik was een gelukkig man en ik was Marcel Demulder heel erg dankbaar voor zijn inbreng in de zaak en toch bleven een paar zaken aan mijn hart knagen

1-     de manier waarop ik die duiven in mijn bezit had gekregen

2-     het ontbreken van de stambomen, want ik zou die nodig hebben om de verschillende lijnen zuiver te kweken !

En wat deed ik ? ik besloot om Marcel  een brief te schrijven om hem te bedanken voor de goede ontvangst en de waardevolle duiven en ik zou ook de waarheid vertellen

In die fameuze brief stelde ik , indien Marcel zich bedrogen achtte, ik hem  de werkelijke prijs zou betalen, zij het dan in stukjes en beetjes……..

(vergeet niet dat de niet –vrienden prijs nog altijd 250 euro  per stuk bedroeg )

 Als laatste hulde aan Marcel geef ik nu de integrale tekst weer van zijn antwoord daterend van 25 augustus 2001.

 Later kom ik uitgebreid terug op die uitzonderlijke duivenstam waarvan de wortels teruggaan tot in het begin van de vorige eeuw , bij kleine boerkens, de gebroeders DELOMBAERDE

 Beste vriend Roger,

Goed uw briefje ontvangen.Dank !

Ik ben zeker niet verbolgen op u, integendeel: het streelt mijn ijdelheid  te mogen zien:hoe iemand lijk u (met beperkte middelen ) toch nog probeert om aan mijn soort duiven te geraken.

Inderdaad tot op heden was de prijs 10000 frank…. Onlangs, heel recentelijk, heb ik besloten er kompleet mee te stoppen –ik kan mijn kolonie niet meer leiden zoals het hoort – ik hang totaal af van mijn verzorger – eerstdaags (bij mijn overlijden ) zullen ze hier met die duiven op gescheept zitten ???.... ik heb het financieel aspect van de zaak opzij gezet en heb besloten

mijn duiven te verdelen onder mijn “ klanten “ en dit aan een gunstprijsje !

Wat ik niet had mee gerekend is : het nieuws was nog niet helemaal bekend of ik was ze reeds besproken van links en van rechts , en een vriend van een vriend  en uw geval ondermeer …… ‘k heb duiven te kort ! 

Wat me ten zeerste heeft getroffen is het feit dat ge me aanbiedt   60000 fr af te betalen als ik dat wens

Ik spuw niet op geld, maar duiven verkopen hoort er niet meer bij, momenteel is het zo : “een lot duiven “ aan een gunstprijsje en aan een zeer beperkte kring gegadigden….

Een soort afscheidscadeau !

 Mocht de kans zich voordoen dat er om de een of andere reden  nog een paar duiven beschikbaar komen dan laat ik het u weten

Kweken op een oude stam !

Allemaal goed en wel, maar wat blijft er uiteindelijk daar nog “bruikbaars “van over?

Catrysse, Delbar, Delombaerdes enz.enz zijn in hun oorspronkelijke vorm niets meer waard

 Demeyere jules, mijn vader,wist de Delombaerdes OORDEELKUNDIG te bewaren, Door JUISTE kruisingen op de JUISTE momenten  werden deze duiven veredeld met al de voordelen maar ook met de nadelen eraan verbonden !

 De Engelse volbloed is een afstammeling in rechte lijn van de “arabier “( 15,-1600 ) Wat de sportwaarde betreft is de engelse volbloed nu in verre superieur aan zijn voorouder, de arabier in zijn zuiverste vorm !

 Kweken is niet zo eenvoudig !

 Ik heb voor 90 % gekweekt uit duiven zonder palmares, van edele herkomst en jonge prachtdieren in uitstekende conditie

 Jaja de kwekers moeten blaken van gezondheid en mogen kweken met mate en niet van  1januari tot 31 december !!!

 Hierbij nog enkele gegevens over de herkomst van mijn duiven, kortelings zal ik proberen u iets meer papier te bezorgen maar met dat klein briefje moet ge al een heel eind gevorderd zijn

 Verontschuldig mijn gebrekkig schrift, m’n hand wil niet zo goed meer mee

 Verder wens ik uw vrouw een spoedig herstel en u wens ik het beste

WEES NIET AL TE NAIEF !

 De uitbouw van een  “zware fond “ kolonie is geen werk, het is geen hobby , het is een kunstwerk !

 Van 80 tot 90 verkocht ik geen enkele van mijn topduiven !

 In 1995 heb ik een aanbod van 500000 frank afgeslagen voor mijn 6 eerste op san sebastian

Ik had veel waardevol materiaal, maar dat alles op gebouwd met heel veel bloed, zweet en tranen er door heen

 En  het beste

              Marcel

 Totdaar wijlen Marcel Demeyere, commentaar  overbodig  en zelfs ongepast !

 Deze brief was het begin van een waardevolle vriendschap

 Ik zal je nooit vergeten, beste vriend !

maandag 24 mei 2004

 CASIER ROGER

NB :  van een eigenaardige en ja ….. fantastische ontwikkeling gesproken ! De 3028305/98

 De blauwe San Sebastian wint op 26 /06 /04 de 1^e  nationaal uit Bordeaux ! Van een stunt gesproken (op het ogenblik dat ik dit artikel geschreven heb waren die nieuwe gebeurtenissen nog onbekend, daarom dit bijvoegsel )

 Dat betekent voor mij dat ik een zuster bezit van deze crack en een halfbroer van zijn moeder.Het spreekt vanzelf dat deze 2 duiven reeds aan elkaar gekoppeld werden en de afstammelingen ook in de kweek ingeschakeld werden, met de bedoeling de oude basis Demeyere intakt te houden met het oog op latere kruisingen ( maar dat is toekomstmuziek )

Ik houd jullie op de hoogte !

26-07-2007 om 18:29 geschreven door R.C.

24-05-2007 om 09:29 geschreven door R.C.

24-05-2007 om 09:23 geschreven door R.C.

Artikel nr 7

En toen kwam 1965 en ik was 18 ! ……..een ongelofelijke tijd

 En bij de kachel las ik oa “ de duivenpost “ een roddelkrantje in handen van een zekere Raymond Matthijs, die een kranten winkeltje uitbaatte in Oedelem ( ongeveer 15 km van onze deur) en daarnaast nog duivennieuwtjes sprokkelde en ook nog met de duiven speelde, en lang niet slecht!

 Raymond dweepte met de legendarische mannen uit Moere” Catrysse & Devriendt “ en om dat kracht bij te zetten drukte hij regelmatig het palmares af van zijn “Schone Blauwen “ die hij gekweekt had uit dat ras

 Die schone blauwen was gene gewone en ik trok mijn stoute schoenen aan en schreef een schone brief naar meneer Matthijs of het soms niet mogelijk was om eens een koppel eitjes te krijgen uit zijn crack, bijvoorbeeld als hij “wepel “ getrokken werd, na  10 dagen broeden ,en die eieren toch weggegooid zouden worden

En het ongelooflijke gebeurde ! Ik kreeg een mooie brief terug dat ik rond half april mocht komen en dat ik moest zorgen dat ik een koppel voedsterouders achter de hand had .Ik was in de 7^de hemel.

En ik rond die tijd met MIJN FIETS naar Oedelem (spijtig dat ik tegen papa niet meer kan zeggen …” weet je ’t nog ? “ ) om die eitjes en ik was dan nog mijn weg verloren, ik zat in Knesselare , meer dan 5 km te ver! Toen ik bij Raymond belandde schudde die het hoofd, maar schreef toch de volgende week in zijn krantje dat hij mij bewonderde om mijn doorzettingsvermogen, volgens hem zou ik een heel groot kampioen worden !

 Enfin, ik terug naar Dudzele, met die eitjes in mijn linkerhand , in de zak van mijn regenmantel, en met mijn andere hand mijn stuur vasthoudend (of wat dacht je ? ) Ik weet nog altijd niet hoe die eieren de tocht overleefd hebben !, maar er kwam toch een jong uit ! Een prachtige blauwe witpen, een duiver.En omdat ik het aan meneer matthijs beloofd had , vroeg ik aan vader om die blauwe witpen niet te spelen.Hij zou  als kweekduif voorbestemd worden en nooit geen mand zien….

 Maar pa kon het niet laten en mijn favoriet werd toch meegegeven.Resultaat: een rampvlucht in juni en mijn droom was foetsie, samen met nog een paar anderen

En toen heb ik mij , godverdomme, heel erg kwaad gemaakt .Zo ’n kans zou ik nooit meer krijgen  !

En van dan af begon ik ons moeder te bewerken, zij moest vader overtuigen om mij mijn eigen weg te laten gaan( in die zomer begon ik ook te werken en ik kreeg ook drinkgeld van mijn loon ,dat ik braaf aan ons moe gaf, dat was heel normaal in die tijd )En ik voelde mij al een hele vent .

Ik was niet akkoord met de aanpak van vader ( generatieconflict ? )

Ik was ook niet akkoord met de manier waarop hij een hok bouwde, ik wilde meer lucht boven de duiven

 Achter in de hof hadden wij een oude ruime stal staan, een rommelkot, aanleunend tegen de grote schuur van Gerard Gardin, gemaakt uit betonnen platen en staken en bedekt met galvanisé platen die betere tijden gekend hadden  ! En omdat ik gelezen had  over ,een hok in een hok, en de voordelen ervan (minder temperatuurschommelingen ) dacht ik daar een goede basis te vinden voor mijn plannen

Om de lezers een idee te geven: die schuur was toch zo’n 60 vierkante meter groot en meer dan 3 m hoog .

Hij diende vooral als opslagplaats voor brandhout, meestal van gesloopte fruitbomen uit de weide van onze vriend Gerard.Die bomen werden,met een grote boomzaag, met de hand in stukken gezaagd en gekapt en het hout diende meestal om de was af te koken en om de leuvense stoof wat aan te wakkeren, als het hard vroor !

En het mirakel gebeurde, ik kreeg toestemming om voor eigen rekening te beginnen.Eerst waren er nog wat moeilijkheden met de bond maar die waren rap opgelost, Vader zou mij zelfs helpen met de bouw van mijn eigen duivenhok Ik kon mijn oren niet geloven en mijn jongere broer , Roland zou mijn rol van soigneur overnemen ( mijn vader heeft trouwens nooit een betere helper gehad dan onze Roland ! )

Vader zou dat eens rap oplossen, maar toen hij hoorde wat mijn exacte plannen waren , moest moeder opnieuw voor tussenpersoon  spelen om de gemoederen te bedaren !

“ Dat kereltje wil nota bene een stuk van de schuur inpalmen !!! “ gromde hij.Maar de soep wordt nooit zo warm gegeten als hij opgediend wordt …..

En op de scheiding van onze hof en de weide van gardin , met zicht op de velden , richting  zuid, werd mijn droom werkelijkheid ! EEN HOK IN EEN HOK !

Ik weet nog hoe ik het dak van de schuur heb hersteld, want op sommige plaatsen kon je de hemel zien wegens gaten er in geroest.

Eerst kreeg het dak een laag teer, na drogen drenkte ik sterke lappen stof in de teer en legde die op de gaten en na opnieuw drogen, een laag teer over alles en klaar was kees !

Als je weinig geld hebt word je vindingrijk !

 Neem er nota van dat de achterkant van mijn hok zich in de stal bevond en ook de enige toegang  tot het hok, bovendien bevond de vloer zich op 1 m boven de grond van de stal .

 NOOIT HEB IK EEN BETER HOK GEHAD !

 Nu was het nog uitkijken naar bewoners voor het duiven paleis, maar ik loop vooruit op de

zaken, want eerst moet ik nog het verloop van het seizoen 65 vertellen

De vroege jongen hadden ,voor dat het spel begon, reeds 10 dagen  gebroed met een jonge duivin en waren reeds goed opgeleerd. Ik herinner mij dat de verdeling duivers –duivinnen ongeveer  50 / 50 was en dat de jonge duivinnen zouden dienst doen als weduwduivin.

En het werkte ! Ze vlogen de pannen van het dak, zelfs de donkere witpen uit de bonten  vloog zijn prijzen, zijn broer was al naar de eeuwige jachtvelden verwezen wegens geen prijs kunnen vliegen ( had ik toen geweten wat ik nu weet , het zou geen waar geweest zijn !) En toen werd de donkere ziek , heel erg ziek ! Hij  zat er bij als een vod en vader sprak van hem dood te doen ,ook omdat hij bovendien niet veel interesse toonde voor de jonge duivinnen en zodoende niet in het kraam paste.

Het kostte mij heel wat overredingskracht om vader er van te overtuigen de donkere te laten leven. Ik geloof dat hij zoiets grolde van  “ als hij binnen 8 dagen niet beter is …….. “

En het lukte, met wat druppels Aviol rechtsteeks in de bek en wat lichte kost, opgesloten in zijn woonbak, kwam mijn beschermeling stilaan terug op zijn positieven .

 Ondertussen werd het begin juli en kermis in het naburige lissewege ( ongeveer 10 min ver met de fiets ) en vader zou 6 van die jonge weduwnaars inkorven , voor de grote algemene kermisvlucht en bovendien zou hij ze dubbelen tegen de oude.

Vriend gerard vroeg of hij zot geworden was ……..Maar vader had duidelijk in de mot dat zijn ploeg naar een superform aan het toegroeien was !

 Dus ik met de fiets naar Lissewege waar men aan de inkorvingstafel nogal  verbaasd deed over het feit dat  ik  die 6 jongen voor alles moest zetten, ook bij de oude !

“zijt ge wel zeker ? “ klonk de vraag. Jaja ,ik was zeker

En aldus geschiede. En die bewuste zondagmorgen toen vader zijn constateur  naar het hok bracht, zag en hoorde hij dat het toestel allesbehalve behoorlijk liep. PANIEK !!Ik moest direkt de fiets op, naar Lissewege om een andere constateur, een half uur voor dat de duiven moesten vallen.

“in ’t schuim en in ’t zweet “ zoals ze dat hier zeggen ! Het was rijden als een gek om op tijd terug te zijn, en het was dan ook een dubbeltje op zijn kant, want toen ik ons straatje binnen reed stond vader mij in alle staten op te wachten, want er waren al een paar stuks hun ereronde aan het maken !Na wat geharrewar en gevloek, werden de ringen ,toch nog ,zonder al te veel verlies in de constateur gedeponeerd en de rest van het peloton liet ook niet lang op zich wachten . Het  resultaat  ?   GANS DE PRIJSKAMP ! alle eerste series bij de jonge  en de oude en al het poelegeld !

“ heb je ’t nu gezien ? “ zei vader triomfantelijk tegen vriend Gerard, maar Gerard liet zich niet doen en replikeerde dat hij met die jongen niet veel prijzen zou spelen het jaar daarop

 Het moet gezegd, die gasten hadden op het einde van het seizoen een indrukwekkend palmares en vader liet zich daardoor verblinden. Ondertussen was ik aan het uitzien naar bewoners voor mijn eigen hok en de omstandigheden hebben mij surieus geholpen want vader zou de 4 beste overhouden (meer plaats was er niet op het hok der oude )

In het begin van augustus werd, mijn favoriet, de donkere witpen ook opnieuw in de dans gebracht en op zijn 2^de vlucht klopte hij al zijn collega ’s weduwnaars ! En wat meer is, Ik zag hem van ver komen en sprinten  en wringen dat die duif deed , en een allure dat die duif had , ongelooflijk!

Ik weet nog dat ik tegen vader zei : “dat wordt een hele goeie “ maar vader haalde de schouders op en zei “ zou je hem graag hebben ,misschien ? “En dat moest hij nu juist geen 2 keer zeggen  want 5 minuten later  zat hij op mijn hokje van 6 woonbakken ,parmantig in de linkse bovenste bak

En vermits ik nog altijd soigneur was had ik een goed zicht op de jongen van de 2^de ronde en er zaten  daar een paar exemplaren tussen die mijn jong duivenmelkershart beroerden en terwijl ik naar  vader luisterde, die opsomde,  wie mocht blijven en wie niet, vroeg ik zo eens langs mijn neus weg wat hij met dat blauw witslag ging doen  “ die moet ook weg “ zei hij

“ het is nochtans een schone, maar die andere (die vroege ) zijn beter ! “Ge  ziet dat van hier dat ik hem niet tegensprak en terwijl hij zijn middagmaal binnen speelde trok ik stilletjes naar het hok en u kunt het raden ,: het blauw witslag veranderde van eigenaar

Moeder had al een paar keer geroepen voor het eten  “waar bleef je zo lang ? “ en weer langs mijn neus weg “ o… ik heb eerst dat blauw witslag op mijn hok gestoken  “ en tot  vader zei ik dat hij mij eens moest zeggen welke duivinnen er nog weg mochten……..

 En zo raakte mijn hokje gevuld

Ondertussen , rond die tijd ,hing er ook nog  drama in de lucht, want het witslag die opnieuw een sterk seizoen maakte, was op een bepaalde zondag niet op het appel !

 De zondag voordien had hij gemist ( de 2^de keer in gans zijn carriere ) en vader zei toen altijd

 “ pas op voor volgende week , meestal is het dan de eerste prijs “

 Waar hij dat vandaan had weet ik niet, misschien van een of andere toevalligheid een vaste regel gemaakt, wie zal het zeggen, maar feit is dat het niet klopt.
Trouwens na 50 jaar duivensport zeg ik “ er zijn geen zekerheden ! “

 De enige zekerheid is deze :  de prijzen worden altijd verdeeld, hoe slecht het soms ook gaat

En als ze “schoon zitten “ en je hebt er alles voor gedaan dan mag je iets verwachten ,

maar zeker ben je nooit !

 Dus miste het Witslag 2 maal op rij ! Toen hij ’s middags nog niet thuis was begon vader te panikeren en alle heiligen ( ? )  te aanroepen .
De keren dat hij die zondagnamiddag naar het hok ging kijken zijn niet te tellen !

En eindelijk , tegen de avond , kwam het verlossend bericht, en gans de familie, wat zeg ik  ? , gans het gebuurte, slaakte een zucht van verlichting.Het witslag was thuis !!!!!

En vader zwoer dure eden. Hij zou nooit meer gespeeld worden, hij zou verhuizen naar het zolderke  en tot kweker gebombardeerd worden !

 Dat was de situatie op het eind van 1965

 En in die winter die daarop volgde ontstond er een zekere rivaliteit.Er werd van weerskanten wat uitgedaagd ….

 Vader waande zich sterk met zijn bewezen cracks op het weduwnaarshok en ik liet mij niet onbetuigd en zei dat gerard gelijk zou krijgen ……

In onze hoek was het prettig met de duiven spelen . 6-7 liefhebbers op een hoop! De zondagmorgen was het volle bak.Ambiance, spanning, rivaliteit en o zo veel gemeende vriendschap,….. verbroederen na de strijd !

 Onze hoek werd door de rest van het dorp “ de dulle hoek “ genoemd omdat de eerste duiven die arriveerden , 9 keer op de 10 voor iemand van ons bestemd waren !

 Ik zat helemaal vooraan en bijgevolg kon ik niet zien wat er achter mij gebeurde.

Maar ik had er iets op gevonden.In de oostkant van mijn hok had ik ook wat glas zitten, wegens de niet onbelangrijke ochtendzon, en met wat knutselwerk, had ik daar een open draaiend raampje in aangebracht, en als ik daar mijne kop door stak had ik een prachtig gezicht op de duiven accomodaties van  de beruchte “dulle hoek “

 Kwestie van te kunnen zien  wat er bij de tegenstrevers gebeurde …..

En de 2^de zondag van april van 1966, de openingsvlucht gaf de donkere een -witpen  uit de bonten  van 54 iedereen het nakijken en de”dulle hoek “ keek verbaasd toe,Mijn vader nog het meest van al !

 Het merkwaardige is dat die duif ondertussen omgedoopt tot  “de schurk “ wegens zijn slecht karakter, nooit schoon zat, nooit rond,

Ik had hem de zaterdag nog getoond aan vader en die  zei “als je daar mee prijs gaat spelen …….???. “

Maar die bewuste zondag stak ik triomfantelijk mijn kopke door het zijraampje om de “geklopten  “ te zien arriveren en ik kon ook recht in het weduwnaarskot van vader kijken, een 50-tal meter achter mij

Om een lang verhaal kort te maken…..

De “schurk “ (die nonkel moest zeggen tegen het witslag ) won in zijn loopbaan 43 prijzen met  3 eerste en 17 keer in de eerste 10 ( wat volgens mij toch niet slecht is ).Op de eerste zondag van augustus, Dudzele kermis, won wijlen Albriek Tavernier de eerste prijs met 5min vooruit en  de “schurk “ en het “blauw witslag” waren respectievelijk 2^de en 3^de  met alle eerste series ! !! Het was zo’n ouderwetse zondag met keihard duivenweer !

En die vroege weduwnaars van ’65 hebben nooit nog papier geraakt !!!!

 Ik denk nu nog altijd dat de schurk chance gehad heeft dat hij ziek geworden is in zijn geboortejaar, anders had vader hem OOK kapot gespeeld !

 Enkele weken terug lees ik in artikels over gerenomeerde kampioenen (oa vanhove –uyterhoeven en de houbens ) dat men met de vroege jongen de nationaals speelt, zeg maar terroriseert , en  de 2^de  &  3^de ronde is de leverancier van de jaarlingen voor volgend jaar !

 En terwijl ik dat lees denk ik: “groot gelijk “ want met die uitgeperste jongen zult ge niet veel potten  meer breken ! Ik heb zelfs bedenkingen over de kweekwaarde van dergelijke duiven

 Als ik mocht kiezen tussen  een oude crack van 8 –10 jaar oud en een jonge uitgeperste , geforceerde duif die bvb 3 nationaals per 10 –tal vloog. Ik zou de oude kiezen. ZEKER WETEN !

 De lezer kan er zijn lessen uit trekken !

 Tot  slot een paar fotos

Foto 1 toont ongeveer wat ik zag toen ik ,door mijn raampje keek, achter mij

Helemaal links, waar je die lage cypressen ziet, voor mijn thans gerestaureerde geboortehuis, stond het weduwnaarskot van vader.In het midden van de foto zie je het onnoozele hokje van raf verschaeve (het staat er nog altijd en het is meer dan 40 jaar oud ! ) en rechts achter de bomen de duivenzolder van gerard gardin

Foto 2 toont wat overblijft van mijn “duivenpaleis “ anno 2004 , naast de oude schuur van “gardin “ zie je de  betonnen staken waar mijn invliegramen in verwerkt waren.

40 jaar geleden was dit een klein, groen paradijs,( mijn paradijs !) van koetjes en slootjes en hazen en konijnen en  “kraaivisjes “ (stekelbaarsjes )

allemaal verdwenen, in naam van de vooruitgang , ARM VLAANDEREN !

dinsdag 11 mei 2004

 Casier Roger

24-05-2007 om 08:55 geschreven door R.C.

DUIVENDAGBOEK

Woensdag 28 april 2004

Artikel nr 6

In 1964 programmeerde het “noordoost “verscheidene dourdans op het vluchtschema

Vader nam daar ook aan deel en ook daar schitterde het witslag.Hij won echter geen eerste meer, maar hij trad dan ook tegen het kruim van de halve fondspelers, uit de kuststreek , in de arena. Niettemin won hij ook daar dikwijls in de eerste 10 !en een keer was het bijna raak, maar wegens het nemen van een extra “ereronde “ verloor hij de eerste prijs tegen Van Parys uit Moerkerke op een paar seconden !

“hij heeft dat nu nog nooit gedaan “ grolde vader en hij keek heel erg sip, want verliezen, daar kon hij niet goed tegen !

In de 2^de helft van dat seizoen ging vader in de “nieuwe colibri “ te Brugge spelen .Hij keerde het Noordoost de rug toe, dit wegens een of andere onenigheid, de juiste toedracht ben ik vergeten, en daar had hij af te rekenen met de meest gerennomeerde vitesse spelers uit de streekIk wil jullie enkele namen niet onthouden :de gebroeders Meulebrouck, de Callants, Gerard en Julien dhoest ,René vd capelle,Andre en Raymond Jacobus, Adolf VD Kerckhove enz…….

Op de 1de vlucht vloog het witslag al de eerste en vader dacht al dat we terug vertrokken waren voor een nieuwe reeks overwinningen, maar tegen voornoemde mannen was het kwaad

kersen eten !

Het zou duren tot met de sluitingsvlucht vooraleer hij zijn 14^de overwinning zou behalen !

In de winter van dat jaar zat vader iets uit te broeden.Hij had mij reeds dikwijls het verhaal verteld over zijn broer “menten “ nonkel Firmin, mijn peter, die reeds in de jaren 30, het toen verboden weduwschapspel beoefende.Zijn vrienden , de gebroeders Brackx, hadden dit systeem ontdekt ergens in de streek van Luik en het zou ook in Dudzele toegepast worden !

Mijn familie is er al altijd voor gekend geweest om vooruit te zijn in die zaken ……..!

Vissen, vogels vangen,(spreeuwen ) stropen en pensejagen (uit noodzaak wegens veel mondjes te vullen ) en mijn vader en zijn oudste broer hadden er het grootste plezier in iets te doen wat ze niet mochten doen, maw bijvoorbeeld de “garde-chasse “ om de tuin leiden !

En dat was met het verboden weduwschapspel niet anders.Er werden daar grondige controles op uitgevoerd en al wie uitblonk op de prijskampen kreeg dus bezoek !

Maar mijn peter had er iets op gevonden, een variante !

Tegen dat de controleurs kwamen zat de duiver in kwestie met een groot jong !Niets aan de hand.Menten beoefende het toegelaten nestspel, maar eigenlijk was het “weduwschap “ met een groot jong, en het werd nog wat gerokken door het jong in kwestie regelmatig te verkleinen .Je moet er maar op komen !!!

En daarop zat vader, naast onze leuvense stoof, die bewuste winter te broeden !

Men moet weten dat bijna iedereen in die tijd pas met lichtmis koppelde, wegens het accent op het spel met de oude duiven !

De eerste jonge duivenvluchten stonden pas rond half juni op het programma.

En toen zijn plannen vaste gestalte gekregen hadden (zijn besluit stond reeds vast ) ging hij eens “tinten “ bij vriend Gerard Gardin om te horen wat die er van dacht .

Wat was de bedoeling ?

Vroege jongen kweken en er weduwschap mee spelen !

“ allez jong , zijde zot ? “ vroeg Gerard aan vader “ vroege jongen, ge zijt daar niets mee, als ge een harde winter treft zult ge er meer dan de helft mogen van weggooien, die niet willen opgroeien en met de rest zult ge de broek van uw gat spelen .Ge zult het wel zien ! Zeg dat Gardin het gezegd heeft ! “

Gerard was dus tegen, dat was duidelijk en juist dat was voor vader de stimulans om er toch mee door te gaan, want hij was een echte “driekop “ (stijfkop ) zoals ze in Brugge zeggen .

En dus togen wij opnieuw aan de slag met hamer en zaag !

Er zou een eind verder in de hof een nieuw (? ) hok opgetrokken worden en vader

“ schooide “ links en rechts materiaal voor dat hok.Van zijn baas kreeg hij een ganse remorque oude ramen en deuren, persoonlijk door camieltje thuis gebracht , en hij moet nog ergens aan oude treinbils geraakt zijn ook .

en met dat materiaal werd een hok opgetrokken van ongeveer 5 meter lang, verdeeld in 2/3 & 1/3, en die ene derde zou dienen voor het experiment !

Eronder werd zelfs een voliere voorzien voor de weduwduivinnen, Wat een luxe !

Rond die tijd liet vader mij meer en meer vrij spel op het duivenhok.Ik wilde wel wat meer doen, dan het “vuile werk “ en ondertussen was ik al goed “ belezen “ ook ! En soms sloeg ik mijne “snabbel “ in de conversatie ( ? ) in het duivenlokaal maar ik werd uit gelachen om de nieuwe theorien die ik verkondigde en toen zei ik stilletjes in mijn eigen “ wacht maar mannekens……. “

Vader had een broertje dood aan lezen, hij was een man van de praktijk, en het gebeurde vaak dat hij mij vroeg om iets voor te lezen want dat was veel minder vermoeiend !!In elk geval was ik baas op het kweekhok. Ik herinner mij nog dat hij eens thuiskwam van zijn werk en sprak van de kwekers te koppelen dat ik zei “ die zijn al lang gekoppeld ! “ ik volgde toen vakschool en de woensdagnamiddag was ik vrij en ik kon aan de drang niet weerstaan !

Er was wel wat gekibbel over de samenstelling van de koppels, maar het viel nogal mee, ik denk dat hij besefte dat ik niet eeuwig de rol van knecht op mij zou nemen, ik was immers de zoon van mijn vader, en voor ingewijden wil dat heel wat zeggen !!

En sinds die dag was ik dus baas op t kweekkot, maar alleen daar hé !

En het was voor mij telkens een ongelofelijk genoegen om die nieuwe koppels samen te stellen met een herte vol verwachtingen en dat heb ik nog altijd.Het heeft iets van een kermis, ontwaken uit een winterslaap, een vers duivenseizoen die wenkt in de verte…. En als het koud is hoort daar een “druppel “ bij en als het niet koud is vinden we wel iets uit ( bvb zeer in je tanden….. )

Ik moet hier alleszins vermelden, en het is van belang dat te doen , dat wij in die winter ook een fameus (nou ja ) cadeau kregen van vriend Gerard Gardin .DE BONTEN VAN 54 ! die dat jaar nog op 10-jarige leeftijd een eerste prijs gewonnen had op Breteuil !

De Bonten van Gardin, de Impanis van mijn peter, en het witslag van 61, zijn ongetwijfeld de drie beste duiven die ooit in ons dorp vlogen !

De bonten heette oorspronkelijk de “Eernegem “ hij was bij Gerard als jong binnen gelopen afkomstig van een liefhebber uit Eernegem, vandaar …… maar omdat hij een zwart bonte was zei iedereen “ de bonten van Gardin “

Ik herinner mij nog heel goed dat wij samen met de Bonten een gele briefkaart kregen van die Eernegemse liefhebber afkomstig waarop verklaard werd dat Gerard die duif mocht houden en het eigendomsbewijs werd nooit bekomen……

Ik was in mijn nopjes met die oude rakker ,die tussen haakjes ,nog nooit een treffelijk jong op de wereld gebracht had !

Ondanks het gepruttel van va der heb ik hem ondergebracht in een voliere voor hem alleen, onder het weduwnaarshok, het vroegere kippenhok, dat overgebracht werd naar achter in de hof .

Onthou goed dat ik hem gekoppeld heb aan de nestzuster van het witslag 61 ondanks het protest van vader, die het zonde vond ,om die schone duivin aan dat “scharminkel “ te koppelen

Onthou ook dat ik toen reeds met vage plannen rond liep om mijn eigen baas te zijn (op duivengebied –wel te verstaan )

In mijn hart was ik het min of meer eens met Gerard over die kwestie van die vroege jongen,

Ik had er over gelezen en wat volgens mij (toen al ) vast stond, was ,dat dergelijke jongen, zo intens en geforceerd gespeeld niets meer waard zouden zijn als oude duif !

Men moet weten dat toen nog het accent op het spel met de oude werd gelegd, De eerste schuchtere vluchten voor jonge duiven, vonden pas plaats midden juni !!

En onder het timmeren door probeerde ik dat aan vader zijn verstand te brengen, maar er was geen zalf aan te strijken !

“ ge moet gij achter Gardin niet luisteren, hij peinst dat hij alles weet, maar ik ga het eens bewijzen, ge zult het wel zien ! “

Ondertussen hadden we nog maar één bruikbare duiver uit het witslag 61 gekweekt “de Sproete “ een heel mooie duif, maar hij had bijlange niet de capaciteiten van zijn vader ,zo ongeveer het verschil tussen Eddy & Axel Merkx.

Nu , in elk geval, toen het surieus begon te winteren was het buitenwerk van het nieuwe hok zo goed als gedaan en wij waren naarstig bezig aan het kweken van de aanstaande bewoners

En de bonten , mijn lievelingsduif, kweekte in de voliere, terwijl het vroor dat het kraakte , 2 prachtige jongen op.

Een blauwe en een donkere met één witte pen, de laatste.(10 de)

Toen de gespeende jongen enkele dagen op hun nieuw hok vertoefden moest Gardin toch eens komen kijken naar de jongen uit zijn bonten.

Ik was er bij en ik zei “ die donkere zal de beste zijn ! “

De 2 oude belgen schudden meewarig het hoofd bij zoveel onkunde en het moet gezegd : de donkere had eigenlijk niet veel om fier op te zijn, behalve een prachtige vleugel, en voor de rest, slappe spieren, een flauwe rug (eigenlijk had hij geen rug ! ) en een fijne duivinnekop !

Maar hij had iets wat ik alleen zag, en dat was …… PERSOONLIJKHEID

Ik had ze elke dag verzorgd en zien opgroeien en bestudeerd en ik was er van overtuigd dat die donkere witpen een heel goede zou worden

Om dit artikel af te sluiten een unieke foto!

U ziet mijn vader met mijn jongste broer patrick ,en patrick draagt in zijn armen “de bonten van 54 “

Op de achtergrond ziet u ons schamel huisje en de schamele duivenzolder.Wat u niet kunt zien is het weduwnaarskot dat zich rechts naast de foto bevond

Bemerk de lachende gezichten waarvan het geluk afstraalt. Het was een mooie tijd…….

casier roger

17-04-2007 om 22:37 geschreven door R.C.