04- Emoe (Dromaius novachollandia) Hoogte tot 190 cm Gewicht tot 60kg Verenkleed geslachten gelijk Trek: Standvogel Verspreiding Australië De Emoe zijn een familie van grote loopvogels uit Australië. Zij zijn verwant aan de Casuarissen en in de verte aan de andere struisvogelachtigen. De emoe is na de struivogel de grootste nog levende vogelsoort van Australië. De vogel bewoont de meest gebieden van het continent, behalve gebieden die dicht door mensen bevolkt zijn, dicht bebost zijn of hartje woestijn. De vogel is 1.50m tot 2 m hoger en weeg 60kg. Het mannetje is gewoonlijk wat kleiner. Emoes zijn nomandische vogel, zij trekken de regen achterna op zoek naar zaad, bloemen, fruit, knoppen, scheuten, insecten, rupsen en alles wat verder tertafel komt. Zij kunnen grote afstanden afleggen in een snelle eco,omische draf, maar indien nodig kunnen ze voor korte tijd 50km/h halen. De vogel paart in hartje zomer en broedt in de koelere maanden. Ze houden er eenterritorium op na dat zo'n 30km² kan bedragen. Als de dagen beginnen te korte ondergaat het mannetje hormonale veranderingen, verliest zijn eetlust en begint een ruw nest te bouwen van boombast, takjes, gras en bladeren. Ruwweg om de andere dag legt het wijfje een groot dikschalig groen ei dat wel een half kilo kan wegen. Na een ei of zeven wordt het mannetje broeds en de volgende acht weken eet noch drink noch ontslast hij zich. Hij staat alleen zo'n tien keer per dag op om de eieren te draaien. Als de eieren uitkomen is hij een derde van zijn gewicht kwijt. Het wijfje is er dan allang met andere kerels vandoor. Ondanks alle vaderkijke zorgen slapen vooral goanna's er vaak nog in eieren te stelen, maar gemiddeld halen zo'n vier van de vijf kuikens het tot de volwassenheid. De kuikens zijn nestvlieders, ze zijn zo'n 25cm hoog, zijn bruin gestreep en vader leidt ze nog een half jaar rond om ze te beschermen en te leren hoe te overleven. Hij pikt daarbij vaak ook adoptiefkinderen op. De kuikens groeien snel, tot een kilo per week en na ruim een jaar zijn ze volwassen. In het wild leven emoes zo'n jaar of tien, maar in gevangenschap kunnen ze meer dan het dubbele daarvan bereiken. De Ratites of struisvogelachtigen waar emoes toe behoren zijn al erg oud. Emoes toe behoren zijn al erg oud. Emoes waren er waarschijnlijk al toen er nog dinosauriërs rondliepen, zo'n 80miljoen jaar geleden. Zij zijn goedaangepast aan het hete continent waar ze op leven. Hun veren zijn licht gekleur, behalve de punten. Deze absorberen het zonlicht, maar ze zijn door het lichtere deel van de huid geïsoleerd. Het verenpak laat maar zo'n 2% de zonnewarmte door. Zmoes leven meestal alleen en schijnen niet veel behoefte aan gezelligheid te hebben. Ze komen soms wel in hele troepen tezamen maar dat is meer omdat het vooradige voedsel ze bijeen brengt. De aboriginals hebben sinds langs de ecinimische waarder van de vogel ontdekt, mmar in de Westerse maatschappij in realisatie veel recenter. Ze zijn lang als plaag en concurent voor het vee gezien. In 1932 is hun zelfs de oorloog verklaard. Het besef begint nu door te dringen dat het houden van emoes vaak minder schade doet aan de meer marginale gronden van het land. Bovendien houden de vogels insectenplagen onder de duin. De eieren en het vlees zijn nu gewilde producten er zijn vele emoe fokkerijen in Australië en inmiddels ook op andere continenten.
03- Helmkasuaris (casuaris casuaris) Hoogte tot 170cm gewicht tot 60kg Verenkleed: geslachten gelijk Trek Standvogel Verspreiding: Nieuw Guinea, Noordoost Australie Kasuarissen zijn vogels van het tropisch woudgebied van Queenland en Nieuw Guinea. Zij zijn (in verte) verwant aan de struisvogel en (wat nauwer) de emoe van Australische. Hoewel het vrij schuwe vogels zijn, is het niet verstandig ze te dicht te benaderen omdat zij dan erg agressief worden. Zzn schop van een kasuarispoot, met een scherpe, op een mes gelijkende klauw eraan kan een duidelijke verwonding opleveren. Het zijn vruchteneters. Zij zoeken op de grond naar gevallen vruchten op halen ze van laaghangede talken af. Ook paddestoelen, insecten, kikkers, slangen en andere kleine diersoorten staan op het menu. Hun levenduur is vrij lang en wordt op 40-50jaar geschat. De noordelijke en de dwergkasuaris zijn vrijwel onbekende vogel. Zelfs van de duizelijke helmkasuari van het Australische Queensland is niet zo veel bekend, hoewel het na de struisvogel en de emoe de derde vogel naar grootte is. hij word 1.50tot 1.70 lang en zo'n 60 kg zwaar en heeft een benen helm op zijn kop, een unicum onder de vogel. Hij gebruikt de helm om zich beterdoor het struikgewas te kunnen voortbewegen. Het wijfje is het grootste en het meest duidelijk gekleurd. Hun poten hebben 3 tenen, waarvan de middelste een scherpe klauw heeft 12 cm lang. Ze kunnen goed rennen, tot 50 km/h toe. Ze kunnen, 1.50 hoog springen en zijn uitstekende zwemmers. Het wijfje legt 3-8 blauwgroene eieren en laat het mannetje er voor zorgen. De eieren zijn 9 bij 14 cm groot. De broedtijd is 2maanden en daarna mag de vader nog 9 maanden voor de bruingestreepte jonge zorgen. De Helmkasuari is een bedreigde vogelsoort doordat zijn van nature al niet erg grote leefgebied bedreigd wordt. De schattingen over het aantal nog in het wild levende vogels loopt uiteen van 1500 tot 10.000, omdat de vogel zo schuw is en moeilijk te tellen. In dierentuinen in Australië bevinden zich een 40 tal kasuarissen. OOk in de Smithsonian National Zoo in Washington DC zijn ze te bewonderen.
kasuarissen en Emoe kasuari Deze grote niet vliegende vogels uit Australië en Nieuw Guinea hebben een lange hals, lange poten en kleine vleugels die onder hund dichte haarachtige verenkleed verborgen liggen. Ze kunnen hard rennen maar ook goed zwemmen. ze hebben drie tenen aan elke poot. Bij kasuarissen in de binnente en uitgerust met een scherpe, wel 10 cm lang klauw, waarmee ze duidelijk vonden kunnen toebrengen, de kip draagt een hoornen helm een aan de nek zitten vlezige helm en aan de nek zitten vlezige lellen die afhankelijk van de stemmin van de vogel van kleur veranderen emoe
02- Nandoe (Rha americana) Hoogte tot 150cm Gewicht tot 30kg Verenkleed: geslachten verschillen Trek: standvogel Verspreiding Oosten en Zuidoosten van Zuid Amerika Deze lang potige, niet vliegende vogel bewoont uitgestrekte graslanden en droge struwele. Het verenkleed van de Nandoes is overwegend grijs-bruin en wit, wat een goede camouflage oplever in land gras of tussen struiken. Bij het mannetje is in de Broedtijd een zwarte ring onder de hals te zien. Nandoes leven in groepen, hoewel broedende mannetjes zich een deel van het jaar afzonderen. In de paartijd roep het mannetjes luid om vrouwtjes te lokken, tijdens de balts probeert hij indruk te maken met veel vertoon van vleugels. Een enkel mannetje paart met wel 12 vrouwtjes. Hij graaf een nest kuil waarin tot 60 eieren worden gelegd. Het mannetje neemt het broeden en zorg voor de jongen geheel voor zijn rekening Nandoes zijn nog vrij algemeen, maar hebben veel te lijden van jacht en biotoopverlies
Nandoes Nandoes lijken sterk op struisvogels. Ze worden echter lang niet zo groot en hebben drie in plaats van twee tenen per poot. Kop, hals en dijen zijn dicht beverderd. Aan elke vleugels zit een kleine klauw, die ook echt gebruikt wordt tegen roofvijanden. Net als struisvogels gebruiken nandoes hun vleugels om tijdens het rennen het evenwicht te bewaren. Ze leven zowel in laagvlekte als hoogvlaktes, in grote delen van Zuid Amerika
001- Struisvogel (Struthio carmelus) Hoogte: Tot 280cm Gewicht: Tot 160kg Verenkleed geslachten verschillen Trek: Standvogel Verspreiding: West tot Oost Afrika bezuiden de Sahara, Zuidelijk Afria Ooit waren struisvogels wijd verspreid in Afrika en West Azië, maar thans zijn ze grotendeels beperkt tot het oosten en zuiden van Afrika, wel worden ze in andere delen van de wereld gekweekt. Wilde populaties leiden en zwervend bestaan en leggen grote afstanden af op zoek naar gras en ander plantaardig voedsel, ze lzven doorgaans in groepen van gemengd geslacht, men ziet ze zelden alleen. In het broedseizoen brengen mannetjes een luide, diepe roep voor en voeren ze een uitgebreid baltsritueel op. Een nest kan wel 30eieren bevatten, door verscheidene vrouwtjes gekegd. Beide geslachten breoden, de eieren, komen na 40 dagen uit en daarna worden de jongen door het Mannetje begeleid
Voortplanting: Veel vogels zijn monogaam. Over algemeen probeert een mannetje de aandacht van de vrouwtje te trekken door middel van visueel vertoon af zang. Sommige vogels voeren een spectaculaire balt op, soms met behulp van hun verenkleed, zoals bij pauwen en paradijsvogel, soms door een dans, zoals bij kraanvolgels, of door in de vlucht acrobatische toeren uit te halen, zoals arenden. Veel vogels trekken de aandacht door luid te zingen. De zang is bij elke soort anders en dient zowel, om een vrouwtje aan te trekke als om andere mannetjes uit het territoium te verdrijven. Alle vogels leggen eieren. Ze doen veel moeite de overleveringskansen van hun legsel te vergroten. Zo maken de meeste vogels en nest, vaak goed verstopt zodat vijanden het niet kunnen vinden.De eieren worden door een of beide ouders bedroed, in elk geval het geval het vrouwtje houdt zich daarbij zelden onbetuigd. Het aantal eieren per legsel varieert per soort, evenals het aantal legsel per jaar. Een vogelei heeft een lichte maar sterke schaal, die het zich ontwikkelende embryo beschermt tevens een brarrière vormt voor bacteriën. De schaal bestaat uit calciumcarbonaat, dat het vrouwtje uit het voedsel haalt. De schaal is weliswaar hard, maar toch poreus, door kleine gaatje kunnen zuurstof en kooldioxide vrijlijk passeren. Het embryo een grote hoeveelheid voedsel tot zijn beschikking in de vorm van eiwit en eigeel (dooier). Toch zijn de jongen vaak nog maar beperkt ontwikkeld als ze uit het ei komen. Meestal zijn ze bij de geboorte naakt en blind kunnen ze hun temperatuur nog niet zelf regelen en moeten ze door hun ouders verwarmd en gevoerderd worden, we spreken in dit geval van nestblijvers. Hiertegenover staaan nestvlieders, jongen die bij de geboorte met dons bedekt zijn en binnen enkele uren zelfs voedsel kunnen zoeken, voorbeelden zijn de jongen van watervogel en hoenders
Vogels: Vogels zijn de meest geavanceerde vliegende dieren op aarde. Dankzij hun vliegvermogen konden ze overal komen, zelfs op afgelopen eilanden en op Antarctica wat maar weinig dieren gelukt is. Vogels zijn waarmbloedig, net als zoogdieren, maar ze leggen eieren, wat bij zoogdieren zelden voorkomt. Aanpassingen aan het vliegen zijn onder andere het bezit van vleugels, een licht maar sterk skelet en een uiterst doelmatig ademhalingssysteem. Evolutie: Vogels stammen af van reptielachtige voorouders, mogelijk boombewonende, insectenetende dinosauriërs. De gewoonte om in bomen te jagen bevorderde waarschijnlijk de ontwikkeling van typische vogelkenmerken zoals grote ogen, grijpporten en een lange snuit, die later tot snavel evolueerde. Die leefwijze heeft misschien ook tot de overgang van koud naar waarmbloedigheid geleid, een voordeel voor dieren die insecten eten, want insecten worden bij koud weer vaak inactief. Veren ontwikkelden zich uit de schudden van reptiloïde voorgangers, vermoedelijk eerst om warmte vast te houden, maar ongetwijfeld werde ze ook al heel snel gebruikt om te vliegen. Het oudste vogelfossiel is ongeveer 150 miljoen jaar oud en dus afkomstig uit Jura tijdperk (205-142 miljoen jaar geleden). Deze voegelachtige met de naam Archaeopteryx lithographica was ongeveer zo groot als een kraai en had zowel reptielachtige als vogelkenmerken, vleugels en veren aren al aanwezig, maar het dier had nog een snuit in plaats van een snavel, alsook kaken met tanden. Het is onduidelijk of Archaeopteryx actief kon vliegen, misschien was hij alleen tot glyvluchten in staat, want hij bezat geen kan op de borstbeen voor de aanhecting van vliegspieren. Gedurende het Kryttydperk (142-65 miljoen jaar geleden) ontstonden meer soorten vogel, die zich geleidelijk tot goede vliegers ontwikkelden. Het was dan ook in deze periode dat zich de directe voorouder van de huidige vogel ontwikkeld. Tegen het eind van het Krijt stierven de dinosauriërs uit. Het is nog onduidelijk waarom vogel deze periode wel wisten overleven, misschien heeft hun warmbloedigheid ze door een periode van castastrofale klimaatverandering geholpen in ieder geval kwamen ze daarna als groep tot grote bloei wat ook tot indrukking komt in hun huidige vormenrijkdom. Lichaamsbouw Het vogellichaambezit een aantal passingen om te kunnen vliegen. De romp is compact en sterk en bezit sterke spieren om de vleugels te bewegen. Ook de poten zijn gespierd, zodat een stevige afzet gemaakt en een harde landing gebroken kan worden. De veren vergroten het vliegoppervlak, maar zorgen tevens voor bescherming en isolatie. Het skelet is opmerkelijk licht, maar toch stevig eigenschappen die voor een krachtige vlucht noordzakelijk zijn. Om het lichaamsgewicht zo laag mogelijk te houden zijn de botten soms sterk deduceert, in veel gevallen ook met elkaar vergroeid, aldus is een stijf geraamte ontstaan die niet dooe zware spierenen en pez en bijeengehouden hoeft te worden. De meeste vogelbotten zijn bol en hebben geen merg. Wel worden ze op punten waar grote krachten aangrijpen aan de binnen kant als het ware gestut door een netwerk van balkjes, wat zo grote stevigheid verleent. Veel botten, waaronder het opperarmbeen bevatten luchtzakken, die in verbindingstaan met de luchtwegen. Een vogelvleugels is de anatomische tegenhanger van onze arm. Vogels hebben echter weinig vinger kootjes en sommige botjes uit de hand zijn vergroeid, wat de constructies als geheel veel stijver maakt. De gewrichten van de elleboog en pols kunnen slechts in één vlak bewegen, als gevolg daarvan kunnen vliegende vogels hun uitgestrekte vleugels alleen bij de schouder op en neer bewegin. Energie verspilling door onnodige bewegingen wordt aldus voorkomen. De enorme vleugelspieren zitten vast aan een kam midden op het borstbeen. Een andere uniek kenmerk van vogels is hun buigzame snavel. Wordt de snavel geopend, dan beweegt hoofdzakkelijk de onderkaak, net als bij zoogdieren. Maar bij veel vogelsoorten is de bovensnavel slechts marginaal verbonden met de schedel en kan dus ook een beetje meegeven. De snavel is bedekt met een hoornlaag, deze is licht maar toch sterk en geeft de snavel zijn kenmerkende vorm. De snavelvorm van vogels is aangepast aan het voedsel dat ze eten. Zo hebben vinken een stevige, kegelvormige snavel waarmee ze zade kraken, die van reigers is lang en dolkvormig om vis te vangen. Insecteneters zoals valken vinden we een fijne, puntige snavel, bij vleeseters zoals valken vinden we een scherpe haaksnavel waarmee ze stukken vlees kunnen afschuren. Vogels hebben 2-4 tenen. Aantal zowel als plaatsing daarvan is afhankelijk van de leefwijze. De meeste vogels hebben 4 tenen, 3 wijzen naar voren één wijst naar achteren, een constructie waarmee je goed een tak kunt vastgrijpen. Veel watervogels hebben zwemvliezen tussen de tenen. Evenals mensen vertrouwen vogels op hun gezichtsvermogen en hun gehoor. Vooral uilen en roofvogels hebben een uitmunten gezichtsvermogen. De geurzin is bij vogel zelden van groot belang, gezien hun snelle, luchtige levensstijl. Ademhaling en bloedsomloop Vogels zijn actieve wezen en hebben daarom een snelle stofwisseling. Ze bezitten een ademhalingssysteem dat veel zuurstof uit de lucht kan halen, en een bloedvaatstelsel dat die zuurstof snel door het lichaam pompt. Vogel kunnen ook op grote hoogten, waar de mucht ijler is, actief blijven. Weliswaar hebben ze kleine longen, maar die zijn verbonden met luchtzakken die zich door het lichaam vertakken een meehelpen de longe te vullen en weer leeg telaten lopen. Het grote, naar verhouding snel kloppende hart werkt goed samen met het efficiënte, ademhaligssysteem. Om actief te kunnen blijven moeten vogel hun lichaamstemperatuur op ongeveer 40°C constant houden. Ze moeten dus warmte verliezen beperken. Sommige vogel kunnen hun temperatuur laten dalen als ze tijdelijk niet genoeg energie hebben om het metabolisme op gang te houden ze raken dan in een soort verstijving. Vogels die op grote hoogten leven zoals sommige kolibries verstijven 's nachts, andere vogels, waaronder sommige nachtzwaluwen en gierzwaluwen kunnen zelfs wekenlang in zo'n toestand overgaan. Vliegen Vogels zijn niet de enige dieren die kunnen vliegen, denk aan vleermuizen en insecten, toch ook vaak uitstekende vliegers. Een vogelvleugel levert stijgvermogen op een wijze die doet denken aan een vliegtuigvleugels. Als de vogel voorwaartsbeweegt, stroomt de lucht sneller langs de bovenzijde van de vleugel dan langs de onderzijde en ontstaat er een drukverschil. Omdat de langzaamste stroom de grootste druk uitoefent resulteert een opwaartse kracht, dus een zeker stijgvermogen. Die kracht neemt toe met de oppervlakte van de vleugel een de snelheid waarmee deze voorwaarts beweegt.
Welkom iedereen: Dag allemaal,ik heb altijd graag over de dieren gesproken, en dat zal ik doen hier, zal probeer de verschillen soorten, vogels, en andere dieren ook te spreken,een soort te boekmaken zal probeert interessant te maken, groetjes minouke
Ondanks alle vaderkijke zorgen slapen vooral goanna's er vaak nog in eieren te stelen, maar gemiddeld halen zo'n vier van de vijf kuikens het tot de volwassenheid. De kuikens zijn nestvlieders, ze zijn zo'n 25cm hoog, zijn bruin gestreep en vader leidt ze nog een half jaar rond om ze te beschermen en te leren hoe te overleven. Hij pikt daarbij vaak ook adoptiefkinderen op. De kuikens groeien snel, tot een kilo per week en na ruim een jaar zijn ze volwassen. In het wild leven emoes zo'n jaar of tien, maar in gevangenschap kunnen ze meer dan het dubbele daarvan bereiken. De Ratites of struisvogelachtigen waar emoes toe behoren zijn al erg oud. Emoes toe behoren zijn al erg oud. Emoes waren er waarschijnlijk al toen er nog dinosauriërs rondliepen, zo'n 80miljoen jaar geleden. Zij zijn goedaangepast aan het hete continent waar ze op leven. Hun veren zijn licht gekleur, behalve de punten. Deze absorberen het zonlicht, maar ze zijn door het lichtere deel van de huid geïsoleerd. Het verenpak laat maar zo'n 2% de zonnewarmte door. Zmoes leven meestal alleen en schijnen niet veel behoefte aan gezelligheid te hebben. Ze komen soms wel in hele troepen tezamen maar dat is meer omdat het vooradige voedsel ze bijeen brengt. De aboriginals hebben sinds langs de ecinimische waarder van de vogel ontdekt, mmar in de Westerse maatschappij in realisatie veel recenter. Ze zijn lang als plaag en concurent voor het vee gezien. In 1932 is hun zelfs de oorloog verklaard. Het besef begint nu door te dringen dat het houden van emoes vaak minder schade doet aan de meer marginale gronden van het land. Bovendien houden de vogels insectenplagen onder de duin. De eieren en het vlees zijn nu gewilde producten er zijn vele emoe fokkerijen in Australië en inmiddels ook op andere continenten.
kasuari
.jpg)
Deze lang potige, niet vliegende vogel bewoont uitgestrekte graslanden en droge struwele. Het verenkleed van de Nandoes is overwegend grijs-bruin en wit, wat een goede camouflage oplever in land gras of tussen struiken. Bij het mannetje is in de Broedtijd een zwarte ring onder de hals te zien. Nandoes leven in groepen, hoewel broedende mannetjes zich een deel van het jaar afzonderen. In de paartijd roep het mannetjes luid om vrouwtjes te lokken, tijdens de balts probeert hij indruk te maken met veel vertoon van vleugels. Een enkel mannetje paart met wel 12 vrouwtjes. Hij graaf een nest kuil waarin tot 60 eieren worden gelegd. Het mannetje neemt het broeden en zorg voor de jongen geheel voor zijn rekening Nandoes zijn nog vrij algemeen, maar hebben veel te lijden van jacht en biotoopverlies
Ooit waren struisvogels wijd verspreid in Afrika en West Azië, maar thans zijn ze grotendeels beperkt tot het oosten en zuiden van Afrika, wel worden ze in andere delen van de wereld gekweekt. Wilde populaties leiden en zwervend bestaan en leggen grote afstanden af op zoek naar gras en ander plantaardig voedsel, ze lzven doorgaans in groepen van gemengd geslacht, men ziet ze zelden alleen. In het broedseizoen brengen mannetjes een luide, diepe roep voor en voeren ze een uitgebreid baltsritueel op. Een nest kan wel 30eieren bevatten, door verscheidene vrouwtjes gekegd. Beide geslachten breoden, de eieren, komen na 40 dagen uit en daarna worden de jongen door het Mannetje begeleid
Vogels stammen af van reptielachtige voorouders, mogelijk boombewonende, insectenetende dinosauriërs. De gewoonte om in bomen te jagen bevorderde waarschijnlijk de ontwikkeling van typische vogelkenmerken zoals grote ogen, grijpporten en een lange snuit, die later tot snavel evolueerde. Die leefwijze heeft misschien ook tot de overgang van koud naar waarmbloedigheid geleid, een voordeel voor dieren die insecten eten, want insecten worden bij koud weer vaak inactief. Veren ontwikkelden zich uit de schudden van reptiloïde voorgangers, vermoedelijk eerst om warmte vast te houden, maar ongetwijfeld werde ze ook al heel snel gebruikt om te vliegen. Het oudste vogelfossiel is ongeveer 150 miljoen jaar oud en dus afkomstig uit Jura tijdperk (205-142 miljoen jaar geleden). Deze voegelachtige met de naam Archaeopteryx lithographica was ongeveer zo groot als een kraai en had zowel reptielachtige als vogelkenmerken, vleugels en veren aren al aanwezig, maar het dier had nog een snuit in plaats van een snavel, alsook kaken met tanden.
Het is onduidelijk of Archaeopteryx actief kon vliegen, misschien was hij alleen tot glyvluchten in staat, want hij bezat geen kan op de borstbeen voor de aanhecting van vliegspieren. Gedurende het Kryttydperk (142-65 miljoen jaar geleden) ontstonden meer soorten vogel, die zich geleidelijk tot goede vliegers ontwikkelden. Het was dan ook in deze periode dat zich de directe voorouder van de huidige vogel ontwikkeld. Tegen het eind van het Krijt stierven de dinosauriërs uit. Het is nog onduidelijk waarom vogel deze periode wel wisten overleven, misschien heeft hun warmbloedigheid ze door een periode van castastrofale klimaatverandering geholpen in ieder geval kwamen ze daarna als groep tot grote bloei wat ook tot indrukking komt in hun huidige vormenrijkdom.
