moekeontour trekt door Kroatië en verder naar Griekenland
in dit blog vind je onze reis door Kroatië en de heen- en terug weg naar Griekenland langs het land
15-05-2006
Wandelen in Nationalni Park Paklenica
15/05/2006 De zon schijnt en we gaan wandelen in het Park Paklenica. Voor de ingang is een parkeerplaats. Daar staan auto's uit Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk en zelfs uit Zweden. René gaat eerst vragen of Amber wel mee mag. Dit is geen enkel probleem. Dus doen we onze stapschoenen aan en nemen we onze wandelstokken en weg zijn we. Eerst stappen we door een kloof met steile wanden, waar men aan bergbeklimmen doet. Als we de canyon verlaten bereiken we de voet van de Anica kuk, een piek van 712m hoog. Daarna begint een klim van 8km naar de berghut. Onderweg rusten we een paar keren, het is toch steil hoor. Aan de hut gekomen drinken we een tas koffie en rusten wat uit. Dan is het terug naar beneden. Iets minder vermoeiend dan anders om. Als we aan de mobilhome komen laten we Amber zwemmen in het bergriviertje, de Velika Paklenica. Het doet haar deugd, dat zie je. We gaan een "sladoled" eten en ik ga de voetjes verfrissen in de zee. Zalig.
14/05/2006 Het is vandaag zondag. Dus ontbijten we rustig en rijden dan verder naar de kust. In Karlobag nemen we nu de kustweg naar het zuiden. Deze baan, de Jadranska Magistrala genaamd, loopt vlak naast de kust. We hebben dan ook een prachtig zicht op de zee met zijn azuur blauwe kleur. In het dorpje Starigrad vinden we een parking aan de haven. Er staan nog twee andere mobilhomes, een Duitser en een Fransman. Een beetje verder is een kleine taverne. We gaan er iets drinken en ik eet er een "sladoled" = een ijsje. IJskreem wordt hier met de liters gegeten. Je kunt geen straat in rijden of er staat een kraampje met ijs. Je ziet ook heel veel mensen lopen met een ijsje in hun hand. En het ijs is hier lekker ook. Nu is het afwachten hoe het weer morgen is, alvorens we kunnen beslissen wat we de volgende dagen gaan doen.
13/05/2006 Volgens ons is het onmogelijk met de mobilhime dwars door de Velebit te rijden. Alhoewel ik graag de Rozanski en Hajducku kukovi (haken) zou zien. Het moet een bergkam zijn met verschillende bizarre toppen in het midden van de Sjeverni Velebit. Dan maar terug naar de kust en vanaf Senj rijden we de bergen in richting Otocac en Gospic. Het Velebit-gebergte ligt rechts van ons met zijn hoge toppen. Hier zien we uitgestrekte bossen, terwijl langs de kust het gebergte een woest kaal uitzicht heeft.Vanaf Gospic rijden we weer naar de kust. Deze baan wordt de Teresiana route genaamd. De weg werd door keizer Joseqh II in 1786 aangelegd en was toen de modernste weg van heel Europa. Boven aan de Vratnik-pas op een hoogte van 689m staat het gedenkteken "Ostarijska Vrata". Alleen de naam "Ferdinand" kunnen we nog lezen. We wandelen op de kam met een prachtig uitzicht op de zee en de eilanden Pag en Rab. We besluiten hier te overnachten.
12/05/2006 We gaan ons bevoorraden want we trekken terug de bergen in. We willen gaan wandelen in het Velika Kapela gebergte naar de Samarske Stejene. We leggen eerst een stuk kustweg af en passeren zo Novi Vinodolski en Crikvenica. Daar zien we een supermarkt en we kopen etenswaren in voor 4 dagen. Dan nemen we de afslag naar Lokve en Mrkopoli. Daar neem ik de verkeerde weg en we komen op een baantje terecht met aan weerskanten kleine huisjes. We rijden door Stari Laz tot Ravna Gora. Daar zie ik mijn fout in, keer om en neem dan de juiste afslag naar Tuk. Na een asfalt baantje komen we uit op een grintweg. Nog niets gebeurd. Aan een grote open plaats komen we op het lumineus idee om in het gras te gaan parkeren. Oei, we zakken zeker 10 cm in de grond. Het is hier zeer drassig. Ik probeer eruit te rijden en na enkele pogingen lukt het, maar nu zit ik vast tussen de zijkanten van de weg. René moet een spade halen om enkele graszoden te verwijderen. Na veel moeite kan ik toch draaien en we nemen terug de hoofdweg. Iets verder komen we in de sneeuw terecht. We zitten hier al boven de 1000m. Na een bochtig, rotsig bosweggetje komen we uit aan een hut. Deze is natuurlijk nog gesloten. Ik parkeer de mobilhome ervoor. Hier staan we goed zegt René, maar ik begin na te denken en vrees dat het misschien deze nacht nog zal sneeuwen. Dus vertrekken we maar terug naar beneden. Wat een tocht!!! Opgelucht komen we weer in Mrkopoli aan. We rijden richting Lokve en daar op een parking vinden we een plaats waar we kunnen overnachten. Nu moet ik op de kaart kijken hoe we verder gaan rijden want de bedoeling was dus om die baan, nr 32 te volgen door de bergen en dan naar Senj te rijden. Ik weet weer wat te doen vanavond.
11/05/2006 We hebben langs de baan, hier in het binnenland, gezien wat een oorlog kan aanrichten. We hebben alles wel kunnen volgen op de televisie en in de kranten, maar om het zo lijflijk te zien is nog iets anders. In het begin voelde ik mij een ramptoerist maar dat is zeker niet onze bedoeling. We zien verschillende spookdorpen, waarvan al de huizen en zelfs de kerk stukgeschoten is en verlaten. Andere bewoners laten hun vervallen huis staan en bouwen ernaast een ander, alsof ze het oude huis willen bewaren als herdenking. Andere bouwen hun stukgeschoten huis weer op en zonder ramen en deuren trekken ze weer hun huis in. Ik geloof dat ze geen keuze hebben, ze hebben nergens een ander onderdak. Onderweg zien we enkele grafmonumenten, zoals een tank met een herdenkingsplaat en daarachter staan dan de borden met een verwittiging op dat er nog landmijnen liggen. Je ziet hier in de weiden enkele grafzerken liggen. Die zerken staan niet zoals bij ons mooi recht. Nee ze staan zoals ze de lijken gevonden hebben. Gracac en Gosqic zijn twee steden die volgens onze maatstaven meer op een grote dorpen lijken. Vooral Gospic laat een verlaten indruk na. Er zijn vele kleine huisjes, zoiets als de Russische huisjes, welke we dikwijls op tv. zien. We zoeken een winkel om boodschappen te doen. Ik stop aan een klein kruidenierwinkeltje en René gaat er binnen. Beladen met etenswaren komt hij terug. De kruidenier sprak alleen Kroatisch maar hij heeft toch alles gevonden wat we nodig hadden en nog goedkoop ook. Wij vinden het vlees hier heel lekker en mals. Na Gospic rijden we de Velebit over, richting kust naar Karlobag. Het is een mooie bochtige baan. Plots krijgen we een fantastisch uitzicht op de zee met het eiland Pag. Dit eiland lijkt op een massa rotsen, dor en zonder begroeing. De kaart leert ons dat het eiland langs de andere kant wel bewoont is. We volgen de kustweg nu terug naar het noorden. In Stinica, een vakantiedorpje met ferry naar het eiland Pag, vinden we een plekje om te overnachten.
10/05/2006 We bezoeken vandaag het Nacionalni Park Plitvicka jezera. Een prachtig gebied met 16 meren en vele watervallen in een bosrijk landschap. We parkeren op de 2de parking en stappen naar ingang 2. Daar neem je dan de boot, welke met batterijen wordt aangedreven. Vanop het Kozjakmeer zie je al enkele kleine watervalletjes. Met een kaartje in de hand nemen we een pad dat aangelegd is met houten balken. De verschillende vegetatie en de pracht van het water in dit gebied is moeilijk te beschrijven, wij genieten van de natuur en de zuiverheid van de lucht Een houten loopbrug leidt ons naar de Veliki prstavci, een waterval die het Gradinameer voedt. Daarna nemen we terug de boot, die ons naar de overkant brengt. Daar volgen we de wegwijzer "Big Waterfall". Langs het Milanovacmeer loopt een pad dat is uitgehakt in de rotsen. De benedenmeren liggen in een smaller wordende canyon. Een laatste loopbrug brengt ons naar het laatste meer, Novakovica Brod. Aan de linkerkant stort de Plitvica zich van een 75m hoge klif, de Veliki Slap genaamd en vormt zo de Korona rivier. De zonnestralen priemen door de wolken en vormen zo een regenboog met de opspattende waterdruppels. We kunnen echter niet lang genieten want het is hier een gedrang van jewelste. Iedereen wil dit zien en op de gevoelige digitale plaat zetten. Dan is het nog een stukje tot aan het treintje, dat ons terug naar de ingang brengt. We hebben toch een 4tal uren gestapt maar wel genoten. Dan gaan we nog een sticker kopen, die op de achterkant van onze mobilhome komt. We eten een kleinigheid en rijden door op zoek naar een plekje om te overnachten. In Debelo brdo, naast een oud bouwvallig restaurant vinden we een rustig plaatske.
09/05/2006 Amaai, we hebben geslapen tot 10h. We vervolgen dus goed uitgeslapen onze weg. We rijden terug naar het noorden, richting Nationaal Park van Risnjak. Daar lopen nog lynxen, wolven en beren rond. Ik hoop om eens een wolf of beer tegen te komen, maar het zal wel bij hopen blijven. We nemen de 501 en rijden van Gorne Jelenje naar Crni Lug. Onderweg begint het wel te regenen, nee te gieten. Ik geloof dat onze plannen letterlijk en figuurlijk in het water zullen vallen. Dan maar verder naar Karlovac. We nemen de E65, nee geen autostrade maar een smalle baan door de bergen langs kleine dorpjes zoals Skrad. De weg volgt als het ware de Sloveense grens en brengt ons dan in Duga Resa en vandaar links naar Karlovac. We laten vandaag deze stad links liggen en nemen de E71 naar de Plitvice meren. Onderweg gaan we op zoek naar een plekje waar we rustig kunnen overnachten. Dat vinden we in de buurt van een cementfabriek. René gaat aan een van de arbeiders vragen of we hier mogen blijven staan. "Natuurlijk" krijgt hij als antwoord, maar we mogen niet op het terrein van de fabriek komen want die wordt bewaakt met camera's en dan zouden we wel misschien problemen krijgen. Geeft niet, we staan hier goed naast het terrein. En het regent niet meer, laat ons hopen dat het zo blijft.
08/05/2006 Na Rabac rijden we terug naar boven, naar Labin. Dit was vroeger een mijnwerkersdorp. Het is nu een levendig stadje geworden. De parkeerplaatsen staan allemaal vol en ik vind nog een plaatske op de autobussenparking. Wat een geluk, na ons komt een Deense autobus en zij moet in de straat parkeren. De kern heeft een Venitiaanse stempel want op verschillende huisgevels staat de St. Marcus leeuw afgebeeld. De smalle straatjes nodigen ons uit om eens rond te slenteren in het stadje. Daarna volgen we de kustlijn langs de Riviera tussen Labin en Rijeka. Plots opent de hemel haar sluizen en krijgen we een fikse regenbui. Het zonnetje komt later terug door de wolken piepen. De stad Rijeka laten we maar links, pardon rechts liggen. Het is een industriestad met veel moderne gebouwen. We gaan op zoek naar een camping, want we moeten een sanitaire stop inlassen. De eerste camping ligt er verlaten bij en we moeten tot Selce rijden om er één te vinden. We staan hier niet alleen maar ik vind een goed plaatske waar we zelfs onze satelliete kunnen gebruiken. Vanavond kunnen we TV één zien met nieuws van het thuisfront.
07/05/2006 Het is zondag en we maken er ook een rustdag van. We gaan wandelen naar de promenade van Rabac. ik eet er mijn eerste ijsje. Je mag hier zo maar op het terras zitten zonder iets te drinken. Dat zou je bij ons eens moeten doen. Als echte Belg drinken wij toch een koffie en een pintje. Het bier is wel lekker, maar niet zoals bij ons zegt René. Dan slenteren we rustig terug naar de mobilhome. Naast ons is een belgische bus uit Genk komen staan. We maken met de chauffeur een praatje. Hij is vol lof over Kroatië, maar het binnenland heeft hij nog niet gezien. Het blijft dus voor ons ook een verrassing.
06/05/2006 Onze toer door Pula begint bij het Amfitheater. Het is de 5de grootste best bewaarde van Europa. Onder het ovaal, waar de gevechten plaats vonden, ligt een grote zaal waar vroeger de gladiatoren en de leeuwen gedumpt werden alvorens zij ten pleziere van de Romeinen vochten op leven en dood. De kern van Pula wordt gedomineerd door een grote vesting. De huidige werd in 1840 gebouwd door een Fransman met de stenen, die van de Romeinse gebouwen kwamen. Verder is er de tempel van Augustus, een boog gebouwd voor de rijke gebroerders Seguis en een klein Romeins theater. De rondgang is werkelijk de moeite waard. Na Pula gaan we op zoek naar de grote Romeinse stad "Nesactium" Ooit moet ze groot zijn geweest maar er is niet zoveel van te zien. We rijden terug langs een zandweg. Gelukkig komen we geen tegenliggers tegen. Dan kiezen we het kustplaatsje Rabac uit om te overnachten. We staan op een parking hoog boven het water. Later komen hier enkele autobussen staan nadat ze hun lading hebben gelost(aan de hotels).
05/05/2006 Rovinj blijkt een aangenaam stadje te zijn. Er lopen vele toeristen rond en tot onze verbazing vooral Fransen. We wandelen naar de bekende basiliek van St. Euphemia, waar we de mooie sarcofaag zien, waarin de heilige haar laatste rustplaats heeft gevonden. In de haven ligt een groot cruise schip. Ik denk dat het prijskaartje voor een tripje met het schip niet is weggelegd voor de modale mens. Wij zijn al tevreden met een huisje op wielen. Op het grote Titoplein staat een bloemenmarkt en de plaatselijke fanfare speelt een vrolijk deuntje. Op het plein staan verschillende kraampjes met andere waren dan souvenirs. Het blijkt een openlucht voedingssalon te zijn. Men kan er zich stofzuigers en relax-zetels aanschaffen. We rusten wat uit op een terrasje en genieten van de omgeving. Na de middag rijden we door richting Pula. In Fazana, het dorpje vanwaar men de ferry naar de Brunji-eilanden kan nemen, vinden we een parking vlak naast de zee.
04/05/2006 We hebben heerlijk geslapen. We hebben de vogeltjes horen fluiten tot we onze ogen sloten. Nu is het richting Porec. We moeten hier op zoek naar een parkeerplaats want alle parkings zijn voor auto's. Dan maar wat rond rijden, een plaatske vinden we dan toch. Met het boekje in de hand gaan we op weg. Het stadje werd door de Romeinen gebouwd in de 1ste eeuw en vanaf 1272 werd het bezet door de Venetianen. Zij bouwden prachtige paleizen. We slenteren door de hoofdstraat, de Dekumanus waar ze nog steeds opgravingen verrichten. We gaan de Euphrasius basiliek binnen. Ze bezit een prachtige apsis met mozaïken. Deze basiliek is tot Werelderfgoed uitgeroepen. Een wandeling langs de kade brengt ons voorbij enkele terrasjes, welke ons doen besluiten om de kroatische koffie eens de proeven. Onze mening: niet slecht. We vervolgen onze route naar de Limski fjord. Men kan een stuk van de fjord met de wagen bereiken door een afslag te nemen, een weg die eindigt bij een restaurant. Het is hier streng verboden te vissen en te zwemmen. Zeer veel vissoorten komen hier kuit schieten. Naar het schijnt zit er niet zo veel zout in het water en is het zeer zuurstofrijk. Na een korte wandeling gaan we op zoek naar een overnachtingsplaats. Die vinden we op een speciale mobilhome-parking, boven Rovinj gelegen. We krijgen hier enkele zwerver-collega's bij. We staan dus niet alleen.
03/05/2006 We rijden naar boven naar het centum van het stadje. De parking is wel volzet, dan maar terug achteruit en in een straat geparkeerd. We klimmen dan te voet naar boven langs een smalle straat, geplaveid met grote ongelijke stenen. Dit stadje werd door de Venetianen opgebouwd. Het lijkt als of hier de tijd is blijven stil staan. Rondom het stadje is er een meters hoge en brede wal, welke nu als wandelpad wordt gebruikt, vroeger als versterking gebouwd. Van boven uit kan men nog de rest van het woud van Motovun zien. Venetië haalde hier vroeger het hout vandaan waar ze hun huizen op bouwden. Nu is het vooral bekend om zijn witte en zwarte truffels. Als "truffelvarkens" worden hier honden gebruikt. We nemen vlug Amber mee, ze zouden haar wel eens kunnen houden. We rijden verder op zoek naar Hum, het kleinste stadje van de wereld. Het is zelfs zo klein dat we het niet vinden. Nergens staat er een wegwijzer. We moeten dan maar onze weg vervolgen langs Pazin, Visinada en in Lanterna gaan we op zoek naar een camping. Want we moeten vuil water lozen, toilet ledigen en water tanken. We zijn vrij om een plaatske te kiezen zodat we nu geparkeerd staan aan het water. Wat is het hier zalig.
02/05/2006 We staan klaar om het stadje Umag te bezoeken. De oude stad ligt zoals Porec op een langgerekt schiereiland. Daarrond is een voetgangerszone aangelegd. In de meeste huizen langs die zone worden ofwel souvenirwinkels of restaurantjes uitgebaat. Op pontons boven de zee staan vele terrasjes. De meeste staan er nog verlaten bij. Het is dan ook nog vroeg in het seizoen. Na het bezoek gaan we boodschappen doen en we rijden verder naar Novigrad. Buiten het centrum aan de ingang van de haven ligt een grote parking. Ook rond dit stadje loopt een wandelpad vlak langs de zee. Het strand beperkt zich hier tot betonnen platforms. Het is warm en Amber neemt een lekker fris bad in het water. We worden door enkele opdringerige obers aangesproken in verschillende talen. Dan vragen ze uit welk land we komen en als we zeggen "België" antwoorden ze "ha Anderlecht en Beveren" Zo zie je maar op welk gebied ze ons landje kennen in het buitenland. We vervolgen onze reis naar een middeleeuws stadje, Motovun, in het binnenland gelegen. Het stadje is tegen de heuvel op gebouwd. Het ligt als een sluier van de top naar beneden. Aan de voet van de heuvel vinden we een parking om te overnachten. Morgen gaan we het stadje bezichtigen.
01/05/2006 De zon schijnt. Deze nacht heeft het opgehouden met regenen. Wat een geluk. We wandelen naar het centrum van Koper. Het oude gedeelte is beperkt tot een grote kerk, een paleis en een muzeum. We stappen lands de kust en komen zo aan de jachthaven. Wat is het hier druk. Van Koper uit rijden we naar Izola. Daar het vandaag een feestdag is, kunnen we nergens een parkeerplaats vinden. Dan maar door Portoroz tot Lucija rijden om een parkeerplaatsje te bemachtigen. Langs de kustlijn loopt een lange promenade tot in Piran. We wandelen daar een stukje van, want ons plan is om reeds in Kroatië te overnachten. Aan de grens laten ze ons door, zonder naar onze papieren te kijken. Nu staan we aan de Adriatische Zee, iets voorbij Basanija. Het is hier heerlijk. Het water klotst tussen de stenen en de zon schijnt. Dit is wat we zoeken, zon en rust.
30/04/2006 Wat een rotweer!!! Het regent nog steeds en bij ons in België schijnt de zon, zegt mijn dochter. We rijden vandaag de grens over tussen Italië en Slovenië. Na wat Sloveens gebrom kunnen we rustig verder.We gaan naar het dorpje Lipica, het thuisfront van de lippizaners. Daar begon in 1580 de Oostenrijkse aartshertog Karl met het fokken van paarden. Door verschillende oorlogen moest de stoeterij dikwijls verhuizen en na de Eerste Wereldoorlog werd ze zelfs gesloten. De 300 stamboekpaarden werden naar Italië, Oostenrijk, Zuid-Afrika en Tsjecho-Slowakije verhuist. Sinds jaren vecht Slovenië bij het Europees gerechtshof om terug het alleenrecht te verkrijgen over het dragen van de naam "Lippizaner". Wij zijn te laat voor de dressuurshow en de eerst volgende is dinsdag. Daar wachten we niet op en we gaan op zoek naar een overnachtingsplaats. Deze vinden we in Koper aan het gebouw van de Telekom Slovenije. En het giet nog altijd. Is dit het zonnige verlof dat ons te wachten staat?
09/05/2006
