vanavond hadden we regen, rukwinden en kou. Gezellig binnen zitten als we de hond niet moeten uitlaten. We mogen niet klagen want we krijgen nog niets op ons dak en we vliegen nog niet weg. Hieronder een foto van wat het wel had kunnen zijn. daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag
In principe zouden alle wegen naar Rome moeten leiden en niet naar een café, een pub of een bar, of hoe je het ook zou noemen. Dorstige mensen zullen er altijd zijn en een "droge" lever hebben velen. Dorst hebben als een spons ....... Neem een droge spons en vul een emmer met water, je zal die spons zien opkomen en minstens 3 maal zo zwaar wegen, en dat zullen de droge levers ook wel doen als ze ergens hun eeuwige dorst gaan lessen. Genoeg gekletst, ik heb een opkikker nodig voor het slapen gaan, en we zien morgen wel verder. Bye
zouden er nog mensen zijn die van amerika houden en road 666 kennen ???? Ik droom van Californie en terug te gaan naar San Francisco. Ik heb het gevoel dat de mensen daar leven en niet zoals hier de dagen slijten zoals ze komen, met regelmaat en orde. Enfin, laat ons verder zuchten en nog van de laatste dagen genieten.
het is weer een mooie dag geweest. Ik zag daarnet op TV (nederland) hoe gezond wij eten, fruit, groenten, kip en vis.
Al dat spuiten is niet goed maar het zou onze gezondheid niet schaden en ze hebben ons land op de 4de plaats gezet van de slechte leerlingen. En dan wordt er gezegd : alles goed wassen en het valt best mee. Het probleem is dat er reeds bespoten wordt als groenten en fruit in volle groei of bloei zijn en wie zong ook weer van iets dat van binnen is ? Dat is ook zo met ons fruit en groenten, het zit namelijk ook al van binnen ...... Na die wartaal en waarheid een fijne avond
Van morgen keek ik even door het raam en zag dat het weer er goed uitzag. Op de vensterbank, verscholen tussen mijn cactussen, zit mijn papegaai. Hij spreekt me nooit tegen maar geeft ook nooit zijn mening, hij zit gewoon te genieten. Mijn vriend Gilby (mijn hond) is ook een kwispelaar, eigenwijs, koppig maar oh zo lief. Morgen zouden we eveneens mooi weer hebben, we zien het wel. Wat ik nu zou wensen is dat er minder over geld en crisis gesproken wordt. Ik wist niet dat zoveel mensen honderd duizenden euros aan spaargeld en beleggingen hebben. Ik vraag mij af waar dan de arme mensen zijn voor wie we ons in de winter zorgen maken en schamele voedingspakketten inzamelen. Of zie ik het niet goed. Ik zal er even over nadenken, en tot morgen dan.
IK WILDE HIER MIJN PAPEGAAI TONEN MAAR DIE ZOU TE GROOT ZIJN dus even wat anders
Wie vertelde ook weer dat de tijd snel gaat .... met de raad hem goed te gebruiken ....... Maar tijd is een relatief begrip want voor sommigen te kort en voor anderen weer te lang. Mijn hond heeft er geen probleem mee en geniet van elk moment. Dat zouden wij ook moeten doen maar dan zuchten wij met "ik heb het druk oh zo druk" of "wat verveel ik me toch". Ik ga nu ook proberen de tijd te "doden" die vandaag zo traag voorbij gaat. Als ik er niet in slaag dan kan ik nog altijd vroeg naar bed en daar van een ander leven dromen. Hieronder een foto van mijn dierenvriend. tot een volgende keer dan ........
Het is al zo lang geleden dat ik nog iets geschreven heb. De mooie zomer is voorbij, al wat bloeide is langzaam verdwenen, regen, wind en kou. Het is donker bij het opstaan en donker als we s'avonds aan tafel zitten. En het wordt nog erger. Ik luister graag naar het tikken van de regen tegen de ruiten, het loeien van de wind en ik kijk naar de mensen die gebukt onder een regenscherm zich naar huis haasten, dit alles maakt deel uit van het najaar, en straks de winter nog. We zouden ook tamme kastanjes binnenkort kunnen poffen maar dan moet je wel de juiste boom vinden. Ik kijk dan naar buiten en het wordt stil van binnen. Alleen een foto van mijn lievelingsdier geeft me de nodige kracht om verder te gaan. Wat zou het heerlijk zijn een vriendin of vriend te vinden om te kunnen vertellen over deze leegte die zo zwaar weegt. Je zou dan kunnen denken dat alles kan via mail en internet maar ik vrees dat het niet waar is. Ik zou zeggen tot een volgende keer dan anette
toevallig kijk ik naar mijn blog en ik zie dat er iets verkeerd is gegaan. Ik sta er wel op maar niet mijn tekst, een andere keer dan maar, nog een fijne zondag, daaaaaaaaaaaaaaaaaaaag
sommigen hier beneden hebben meer succes dan anderen. Ik schrijf deze regels voor mezelf en ze hoeven niet gelezen te worden door sommigen die meer kritiek dan gevoel hebben. tot zolang dan maar laat het niet te lang aanslepen daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag de knarser
Onlangs heb ik een prachtige foto gezien die me echt aangesproken heeft, het straalt rust, kracht, vrede en wilskracht uit. zelf oordelen dan tot zoooooooooooooooooooooooooooo
Door een verkeerde beweging is mijn tekst weer eens verdwenen. Ik heb hier in gedachten de lammetjes die begin februari verwacht worden in de schaapskooi. Ik hoop dat ze gezond en sterk zijn. Zijn ze dat niet dan laat die "lieve" "brave" schaapsherder ze verhongeren of slaat hij ze ten pletter tegen de muur. Waarom een dierenarts vragen als die lammetjes toch niet gezond zijn, die eeuwige zeeuwse "zunigheid"...... Ze houden dan wel een open deur dag wat ook een marteling voor die jonge moeders is. Al die mensen die rond hen lopen en de kleintjes willen betasten. Ik heb het éénmaal gedaan maar nooit meer. De dieren hebben ook te weinig ruimte. Leve de lente, het jonge leven en dat ze lang en gezond moge leven.
wat is een eeuwige weduwe ? er zijn er zo veel die ronddolen op deze wereld dat je ze bijna niet meer ziet. Mensen die altijd spijt hebben over iets dat ze beter hadden kunnen doen of zeggen, mensen die de lat zo hoog stellen dat ze er niet bij kunnen, laat staan hoger komen, mensen die alles weten en beter kunnen maar ergens goed weten dat het niet zo is, mensen die nooit tevreden zijn en steeds meer en beter willen, mensen die de blauwe hemel niet meer zien, de warmte van de zon niet meer voelen en het fluiten van de vogels niet meer horen. Deze mensen moeten wakker geschud worden want het zijn levende doden. conclusie : wees gelukkig zij die niet zo zijn.
Het jaar trekt op zijn einde, langzaam en tergend maar toch zo snel. En met de jaren heb ik de indruk dat het nog sneller gaat (dit is natuurlijk een oud cliché). Het wordt dus tijd dat we opmaken hoe we dit jaar zijn rond gekomen, met vallen en opstaan, met lachen en tranen, met de hoop soms van de wanhoop. Laat ons nog van die laatste dag geniet tot volgend jaar dan
Een foto voor zij die het koud hebben in hart en ziel Voor zij die honger hebben liefde en vreugde missen Voor zij die zonder doel de uitgang zoeken Voor zij die het niet meer zien of voelen laat ons stil zijn en gewoon verder leven
Gedaan met de kerst, het vreten, drinken en vooral niet binnenblijven, samen met vrienden op stap en verder niet nadenken, het leven is toch zo kort. Nu de dagen aftellen voor het "nieuwe" jaar en daar heb ik mijn twijfels over. Wordt het niet 2008 !!!! dus beste kerstman ga dan maar een ritje in de tropen maken en ik zie je zie wel misschien.
Weg was mijn tekst toen ik probeerde een foto te versturen. Zonde want ik schrijf niet graag 2 maal dezelfde tekst.
Wat hebben we de laatste dagen kunnen genieten van sommige mooie winterse taferelen, rust, vrede en zaligheid.
Vergeten de wereld rondom ons, vergeten zij die sterven voor de vrede en wederopbouw van landen waar we niemand kennen.
Vergeten de tranen van kinderen en vrouwen die alles kwijt zijn.
Vergeten de honger van zij die niets meer hebben en dan moet je niet ver zijn.
Een vriendin, en ze woont in ons "rijk" landje, kan zich niet meer verwarmen en als ze alles betaald heeft wat ze moet betalen blijft er niet veel over. Een zakje friet met een gehakt bal is dan ook luxe.
Maar laat ons daar niet verder over praten. Velen zullen zich vol vreten en zuipen de komende dagen en hun enige zorg is dat alles met klasse gebeurd volgen hun standing. Anderen zullen dan weer tevreden zijn met de resten.......
het is al zo lang geleden dat ik naar mijn blog gekeken heb dat ik (als blog mannelijk is) hem helemaal vergeten ben. Het slechte weer moet daar de schuld van zijn. In feite hebben we de keuze, of we verzuipen of we cremeren van de warmte ....... Na de vele dopingschalen, maar wie interessert dat nog behalve de media en de geïnteresseerden, is er weinig kans dat ik nog naar sport ga kijken. Zelfs de Formule 1 met de broeder ruzie bij Mac Laren is niet meer wat het vroeger was. Ik ga er maar meer stoppen want ik zit hier met een kapotte vinger en dan kan ik moeilijk schrijven. Nog een fijne dag dan. Anette
