De ideale manier om eenzame avonden te voorkomen op het thuisfront leek ons de aanschaf van een kleine puppy golden retriever. We noemen haar Kira.

En ja hoor, onze stoutste dromen kwamen uit: het hondje heeft de harten gestolen van al onze kinderen, behalve Thomas, en ook al van enkele kleinkinderen.

Voor Thomas zal het nog wel wat duren voordat ie beste maatjes is met Kira, maar dat hadden we toch een beetje ingecalculeerd.

En wat  onze 2 jongste telgen betreft: ze  kunnen wel veruit het hardste gillen, maar ze hebben ook het kleinste hartje als Kira effe komt aangestormd: Kira kan al voetballen, in een worstje bijten, grommen, een sok vastgrijpen en niet meer loslaten, en zoveel meer.

Slechts een probleem: haar greep (met vlijmscherpe tandjes) in de schoen, broek, trui, arm, hand, … loslaten op ons bevel. Wat dat betreft is er nog wat werk aan de winkel .

Maar je houdt het niet voor mogelijk: we hebben via een hulplijn de knowhow van een echte (?) hondenfluisteraar ingehuurd!!

Overmorgen heeft ie zijn eerste date met ons klein lief tijgerke.

Ik laat morgenvroeg een kaars branden voor sint Jacob van Compostela dat het inzicht van de fluisteraar het mag halen op het speelse jeugdige geweld van onze kleine bijter.

Als dat maar allemaal goed komt?!

Mark