Bijna iedere pelgrim op weg naar Santiago draagt de Jacobusschelp met zich mee. Hét symbool bij uitstek van bedevaarders naar Compostela, al dragen ook pelgrims naar andere oorden vaak zo’n schelp mee op hun lange weg.
De èchte Jacobusschelp is de 'pecten maximus', die gevonden wordt langs de kusten van de Atlantische oceaan. Er was een tijd dat de pelgrim de schelp pas ontving, nadat de pelgrimstocht naar Santiago was volbracht als teken dat de opdracht of de gelofte was vervuld. De schelp was in dat geval het embleem van de ware pelgrim: volgens de normen van die tijd behoorde het tot "de werken van barmhartigheid" om zulke pelgrims met respect te behandelen, te huisvesten, en hen van voedsel te voorzien...

Waarom wij nog een keer naar Santiago de Compostela gaan.

Op onze eerste tocht in 2006 hebben we genoten van de vele ontmoetingen, zowel van medefietsers, wandelaars als van de mensen uit de streek waar we door fietsten. Het in gedachten verzonken zijn met alles wat je zoal beleefd hebt in je leven, zowel vreugde als verdriet en voor al deze gevoelens op je lange weg naar Santiago de Compostela een plekje te vinden.
De natuur vinden wij verschrikkelijk mooi, al kunnen de vele heuvels en bergen je het best lastig maken en je doodmoe 's avonds in je bed of slaapzak kruipt. Het weer heeft daar ook invloed op, het kan mooi, heet, nat, koud zijn en met voor- of tegenwind.
Wij hebben de vorige keer het gevoel gehad deze tocht niet goed afgemaakt te hebben. De laatste twee weken waren voor ons moeilijk geweest omdat Martien ziek was geworden en toen Santiago de Compostela op zijn tandvlees heeft bereikt. Daardoor hebben we deze dagen niet optimaal meegemaakt en daarom gaan we nog een keer.
Een uitdaging voor ons is om deze tocht nu met zijn drieën te fietsen, het zal moeilijker en makkelijker zijn, je moet nog meer met elkaar rekening houden maar je hebt wel de gezelligheid met en van elkaar.Wij hebben er heel veel zin in en hopen dat we met Pierre een mooie tocht mogen beleven en Santiago de Compostela gezond bereiken.

Luus en Martien van den Berg.

Het verhaal van hun eerste fietstrip naar Compostela leest u HIER

In een eigen document schrijft de Professor over LCH:

Ik ben kliniekhoofd van de afdeling kinderoncologie en onderzoeker in het laboratorium van Experimentele Immunologie in het UZ Gasthuisberg te Leuven. Ik verricht ondermeer onderzoek naar het voorkomen van Langerhans Cel Histiocytose (kortweg LCH) in Vlaanderen.
LCH is een zeldzame ziekte die ontstaat door een vermeerdering van een bepaald type van witte bloedcellen in de weefsels (zogenaamde histiocyten).
Normaal is het hun taak lichaamsvreemde stoffen te vernietigen en infecties te bestrijden. De Langerhanscel is één van deze histiocyten. Door woekering van deze cellen op bepaalde plaatsen in het lichaam ontstaat LCH, met als gevolg dat de functie van het aangedane orgaan in het gedrang kan komen. De opeenstapeling van LCH-cellen kan lokaal voorkomen in de huid, het bot, klierweefsel, long, milt, lever, beenmerg, centraal zenuwstelsel en hersenen, maar ook meerdere van deze plaatsen kunnen tegelijkertijd aangetast zijn.
De leeftijd waarop de diagnose gesteld wordt is vooral bij heel jonge kinderen, maar ook volwassenen kunnen de ziekte krijgen.
De oorzaak van de ziekte LCH is nog onbekend. Hoewel de ziekte niet kwaadaardig is, kunnen patiënten echter wel aan de gevolgen ervan overlijden.

Prof. Stefaan Van Gool, Herestraat, 49, B-3000 Leuven /Belgium
Tel. nr +32 -16 -33 22 11 Fax nr +32-16-34 38 42
E-mail : Stefaan.VanGool@uz.kuleuven.ac.be

Meer info over LCH-Belgium vzw: KLIK HIER

Opzoek naar Sint Jacob.

In Galicië, het Keltenland ten noorden van Portugal, ligt niet ver van de Atlantische kust de oude Spaanse pelgrimsstad Santiago de Compostela. Hier ligt het graf ligt van de apostel Jacobus de Meerdere (Sant-iago). Op het hoogtepunt van de pelgrimage in de 12^e eeuw gingen jaarlijks zo’n half miljoen pelgrims naar deze stad. Als je bedenkt dat de West-Europese bevolking toen uit vijftig miljoen zielen bestond, dan ging 1% van de toenmalige bevolking naar Santiago de Compostela. Sindsdien nam de stroom pelgrims steeds toe, vooral toen Sint Jacob door de Spanjaarden verheven werd tot patroon van de herovering van het Iberische schiereiland op de Moren. Daarna raakte pelgrimeren vele eeuwen steeds meer in de vergetelheid, revolutie en oorlogen betekenden een verregaande belemmering voor dit oude gebruik, het dieptepunt lag in de eerste helft van de twintigste eeuw, het getij keerde na de Tweede Wereldoorlog langzaam.

Een legende
Jacobus, apostel van Jezus, vertrok na diens dood naar Spanje, om daar de bevolking te evangeliseren. Wanneer hij terugkeerde naar Jeruzalem werd hij door Herodus onthoofd. Zijn volgelingen verscheepten het lijk terug naar Spanje, meerbepaald naar Galicië, waar hij begraven werd. Vroeg 9de eeuw werd het graf ontdekt en werd de Heilige Jacobus uitgeroepen tot de patroonheilige van Spanje. Santiago (San Tiago) is Spaans voor Sint Jacobus, in het Frans St.Jacques, in het Engels St.James. Er werd een kerk, en later een kathedraal rond het graf gebouwd. De plaats kreeg de naam Compostela van campus de la stella, campus = begraafplaats en stella = ster.


Nog een legende
Niet te controleren berichten vertellen dat hij in Spanje het evangelie verkondigde. Eveneens raadselachtig is de ontdekking van zijn graf in Galicië (ca. 813) in het noordwesten van Spanje. Er bestaan verschillende versies van de legende. In de ene versie verschijnt er een engel aan de kluizenaar Pelagius die hem vertelt dat Jacobus in een bos in de buurt begraven ligt.  Een andere versie vertelt dat het lijk van de apostel op mysterieuze wijze in een bootje aan de kust aanspoelde.
In 951 gaat Godescale, bisschop van Le Puy, op bedevaart naar Compostela, maar de pelgrimage zal pas in de 11e tot de 13e eeuw massale vormen aannemen.
Aan het begin van de 12e eeuw verschijnt de Codex Calixtinus, een naslagwerk bestaande uit vijf boekdelen met opdrachten, praktische gegevens, raadgevingen en waarschuwingen (voor rovers en vrouwen van lichte zeden...) voor de pelgrims.

Nog meer legende
Sint Jacob verleende hulp aan de christenlegers in de veldslag bij Clavijo, midden negende eeuw. De Spanjaarden waren in opstand gekomen tegen hum Moorse overheersers, die ze jaarlijks honderd meisjes moesten leveren voor zijn harem. Het verhaal wil dat zij op het kritieke moment van de slag door Sint Jacob werden geholpen. Sindsdien word hij vaak afgebeeld als een ridder te paard met het zwaard in de hand...

Waarom als pelgrim, waarom Compostela?

Het idee om op mijn zestigste ‘iets speciaal’ te doen leefde al lang. Wat of hoe moest toen nog rijpen. In 2006 heeft dat idee pas vorm gekregen. Het lezen van pelgrimsverhalen was een dagelijkse bezigheid geworden. Door het lezen van die verhalen werd de motivatie aangescherpt. De gesprekken met mijn levensgezel Lewiske waren vanaf het eerste moment positief. Lewiske gaf me van bij het begin de nodige steun en motivatie, als ik maar niet de eenzame fietser wilde zijn.
In de maand mei van 2006 nodigden we pelgrims uit om te komen overnachten. Luus en Martien uit Anna Paulowna gingen op het voorstel in. Het echtpaar fietste van uit hun gemeente in Noord-Holland naar Santiago de Compostela, heen en weer. Die avond en de dag daarop stond het vast, ik zou ook naar Compostela fietsen. Due date was 1 mei van het jaar dat ik mijn pensioen zou halen…2009!

Wat me zal boeien tijdens de tocht? Dat is voor mij het grote onbekende.
Het fysieke avontuur, de natuur, de cultuur, het sportieve, het geestelijke avontuur, de rust en stilte. Bezinning waar je niet mee vertrekt maar wel tegenkomt onderweg. Ik zal ontegensprekelijk mezelf tegen komen bij een stil moment langsheen de camino. Mijn tekorten zullen boven komen drijven.

Ik zal ook vele anderen ontmoeten, medepelgrims, dorpelingen. Gesprekken voeren met die mensen of misschien de gesprekken uit de weg gaan. Na het ontmoeten komt ook het afscheid. Hoe zal de wereld er uit zien op weg naar…? Eén ding is zeker, niets moet alles kan. Het doel op zich is niet het belangrijkste maar wel de ontmoetingen onderweg…onder welke vorm dan ook. De zekerheden voor even achterwege latend…

Waarom een fietstocht naar Santiago?

Er was eens en tijd…

Toen ik nog heel sportief (fysiek en mentaal) was – lees jong - liep ik met de gedachte rond om ooit een ‘grote’ fietsonderneming uit te voeren. Lourdes, Rome, Wenen, Venetië, Compostela waren toen de voorop gezette doelstellingen. Door diverse omstandigheden is de uitvoering ervan nooit gebeurd. Ik heb lang getwijfeld of het er ooit nog van komen zou. Uiteindelijk heb ik beslist dat het een fietstocht naar Santiago de Compostela zal worden…
Dat ik deze tocht nu onderneem in functie van de sport, als pelgrim uit devotie voor Sint Jacob of om andere geloofsredenen, of de combinatie van de drie, de prestatie blijft uiteindelijk dezelfde. De iets meer dan 2300 km over Belgische, Franse en Spaanse wegen, hellingen, heuvels en cols moeten worden overwonnen, dat is een vaststaand feit!

Een vroegere (negatieve) gedachte dat ik nooit de 60 jaar zou halen heeft mij er eigenlijk toe aangezet een belofte te maken, als wanneer ik de 60 wel haal, de een of andere bedevaart zou gehouden worden. Zodoende staat mijn besluit vast, met de 60 op mijn actief doe ik een fietspelgrimstocht van Gierle naar Santiago de Compostela. Het sportieve aspect van de onderneming is dan uiteraard meegenomen. Wat ook telt is die ongebondenheid onderweg, niets moet alles kan en met één doel voor ogen: beleven wat ik ontmoet onderweg…
Onderweg ook al die bezienswaardigheden visueel meenemen en vastleggen met het digitaaltje. Een uitdaging is het zeker, maar zo af en toe heeft een mens die nieuwe uitdaging nodig, al leg ik deze uitdaging mij zelf op. ‘Santiago here we come’.

Startdatum voorzien op 1 mei 2009, drie jaar tijd gehad om te trainen moet voldoende zijn. Het symbool van de tocht, een Sint Jacobsschelp, zal me vergezellen op mijn tocht. Een tocht die zal gereden worden volgens de oude St. Jacobs fietsroute, langs pelgrimswegen… En dan bij mijn terugkomst mijn eigen verhaal over de tocht en over de mensen, op die zelfde weg, kunnen vertellen en schrijven. Illustreren met tal van foto’s, mijn weblog aanvullen met anekdotes en zelf vele herinneringen bewaren…dat was toen... (wordt vervolgd)