DINSDAG 26 JUNI 2007

Dag 30 Viana-Belorado
Vertrek 08.00 Aankomst 17.00
Afstand 87.09 km
Hoogste snelheid 53 km
Gem. Snelheid: 13.73
Fietstijd: 6u20min
Slaapplaats Refugio 7,00 euro met ontbijt

Weer lekker op tijd opgestaan en ontbeten met chocomelk, stokbrood en jam. Iedereen werd hartelijk uitgezwaaid door de 2 vrijwilligers van de refugio. Een vrouw van rond de 50 en de ander zo tussen de 65 en 70. Een gedeelte tussen Viana en Logroño was over een afstand van 10km geasfalteerd dus dat schiet een beetje harder op dan trapje op, trapje af met de fiets. Verder was de weg vandaag ook goed dus geen sjouw- en klimwerk. Jammer (ha ha).
De weg was wel onverhard met steentjes dus de vele klimmetjes en afdalingen hadden toch wel weer een 'goed oppassen en veel remmen gehalte'. Van de 87km die we vandaag hebben gereden waren er 17 geasfalteerd.
In Navarette gestopt om een kopje koffie te drinken in een barretje. Dit was naast een refugio waar we (Mary en ik) 4jaar geleden hadden geslapen. Toen ik daar zat gingen er ineens allerlei klepjes in mijn hersens open en kwam alles weer terug. Leuk is dat als je dingen van 4 jaar geleden terugziet en alles komt dan weer boven. Daarna via een paar dorpjes naar Santo Domingo de la Calzada. Daar staat een kerk en in die kerk zitten een kip en een haan, bovenin in een soort van kippenhok. Er zit een verhaal achter maar dat zal ik later nog wel eens invoegen. Het is wel hilarisch als je door de kerk loopt en de haan begint ineens te kraaien. Helaas was dit nu niet te horen want de kerk was gesloten. Jammer voor Manuel want hij heeft ditnog niet gezien.
Daarna door naar Belorado. Daar was ook een refugio waar we 4 jaar geleden gekeken hebben. Toen zag het er niet erg uitnodigend uit en zijn we doorgegaan. Het was nu gerenoveerd maar we besloten toch om er niet te overnachten. Doorgereden naar het dorp waar we destijds ook geslapen hebben. Daar zag het er veel beter uit. Toen was het bezet tot de eersteetage maarnu zat alles vol tot de derde etage.
Het grootste deel van de dag is het bewolkt geweest. Manuel had nog een lekke band.
‘s-Avonds was er een gemeenschappelijke maaltijd. Ik heb er niet aan meegedaan want ik had 2 biertjes en een zak chips op dus had daar eigenlijk al genoeg aan. Bovendien zat ik achter de computer dus had even geen tijd.
Al met al is het weer een mooie dag geweest met prachtige vergezichten en ditmaal niet al te zwaar.
Welterusten.

MAANDAG 25 JUNI 2007

Dag 29 Puente la Reina-Viana
Vertrek 07.30 Aankomst 18.00
Afstand 64.86 km
Hoogste snelheid 39.71
Gem. Snelheid: 10.37
Fietstijd: 6u15min
Slaapplaats Refugio 7,50 euro met ontbijt (Vrijwillige bijdrage)

Rond 07.30u vertrokken uit Puente la Reina naar Estella. Eigenlijk ishet hetzelfde verhaal als gisteren. Alles bij elkaar is het veel zwaarder dan ik had verwacht. Ik kon me wel een voorstelling maken van een moeilijker pad als de weg die we 4 jaar geleden hebben gereden (toen zijn we over de normale weg gegaan) maar dat het zo zwaar zou zijn had ik toch niet verwacht.
Het landschap veranderde. Veel druivenranken en olijfbomen, gerst en haver. Wederom schitterende vergezichten. We kwamen nog een Duitser tegen die in Auxerre naast ons op de camping stond (toen ik nog met Mary onderweg was).Hij keek me ook al zo aan van: ik ken die man toch ergens van. Hij was vanaf Auxerre richting kust gegaan en was dus nu ook in Puente la Reina. Hij reed wel over de verharde weg.
We slapen vannacht in de refugio van Viana. Deze ligt tegen de kerk aan. We slapen op dunne matjes zonder kussen. (als ik dit vroeger voor mijn werk zo had moeten doen had er wel geprotesteerd geworden en nu doen we het vrijwillig). Ik heb maar een kussen gemaakt van jack en trainingsjack.
Om 20.00u naar de mis geweest, tezamen met nog 15 andere pelgrims. Tijdens de mis werden de pelgrims nog naar voren geroepen en gezegend. Dat hoort er allemaal bij en is ook heel apart. Je voelt je dan wederom een echte pelgrim.
Daarna gezamenlijk gegeten. Een tomatensalade, macaroni en fruit toe. Uiteraard wijn en brood erbij. Het was lekker en je kunt dus betalen wat je wilt.
Al met al wel weer een leuke dag. Zwaar maar met de dingetjes die je erbij beleeft toch weer een voldoening gevende dag.
Nu maar weer slapen en op naar het volgende traject.

ZONDAG 24 JUNI 2007

Dag 28. Espinal - Puente la Reina
Vertrek 07.30 Aankomst 19.00
Afstand 65.76 km
Hoogste snelheid 51 km
Gem. Snelheid: 10.09
Fietstijd: 6u30min
Slaapplaats Refugio 5,00 euro zonder ontbijt

Rond 06.30u opgestaan en om 07.00u op naar ons ontbijtje. Het was op z'n Spaans dus chocolademelk, cakejes, jam en tostada (geroosterd brood) dus lekker soppen in de melk. Om 08.00u stonden we weer gereed om te vertrekken. Gelijk maar weer aan het klimmen. We hebben tot aan Pamplona een erg zwaar parcour gehad. Smalle wegen met grind, dan weer een soort tegels die alle kanten uitstaken en soms was het pad maar 40cm breed. Je reed met je benen tegen distels, brandnetels en nog veel meer ander spul dat lekker kraste, stak en prikte. Je moest regelmatig je fiets duwen de trap op en trekken de trap af. Veel grindpaden met scherpe stenen waar je toch goed voor moest uitkijken. Steileklimmen en afdalingen waarbij je altijd maar moest remmen en proberen de gaten en stenen op het pad te ontwijken. Regelmatig is het ook noodzakelijk om te lopen naar beneden. Eigenlijk is het niet goed in woorden te beschrijven hoe sommige paden er uit zien. Maar het is al met al toch een schitterende mountainbike tocht. Wie deze wegen geselecteerd heeft zal er vast niet zelf over gegaan zijn want het is soms niet te doen. Het is zweten, zwoegen, lopen en soms vallen. Je benen stoten aan de trappers, aan de stenen en aan van alles en nog wat wat zich allemaal op je pad bevindt. Het is vreselijk maar het is ook schitterend.
Het was bewolkt.
Even voor Pamplona geluncht. Door de oude stad gereden en weer verder richting Puente la Reina. Het was inmiddels 32graden geworden en we moesten nog even over een bult van 750m. Het is een erbarmelijke tocht geworden van zo'n 22km over een pad van grind en daarna grote scherpe stenen. Als je al kon fietsen dan rammelde je helemaal uit elkaar. Smalle paadjes, grote stenen, zware hellingen. Soms moesten we met zijn tweeën de fiets oppakken en omhoog werken. Uiteindelijk boven gekomen maar toen moesten we weer naar beneden via een zeer steile afdaling over grote stenen. Met nat weer is het eigenlijk niet te doen. Soms staan op je fiets en alleen maar remmen, soms naar beneden lopen en maar de handen aan de remmen houden. Na een tocht van zes en een halfuur aangekomen in Puente La Reina. Een tocht van 65km met een gemiddelde van 10km p/u Dit gemiddelde konden we nog halen omdat we in de stad Pamplona wat snelle afdalingen hadden waar we wel eens door konden rijden. De winkels in Puente la Reina waren dicht dus ons noodrantsoen aangesproken. We hadden nog een croissant van 2 dagen oud en een potje rijstepap, eveneens 2 dagen oud, wat al verschillende temperaturen over zich heen had gehad van tussen de 10 en 32 graden. Ook nog een paar kaakjes van de Aldi, maar ja, je bent pelgrim dus zulke dingen kunnen gebeuren. We hadden tenminste nog iets om de maag wat te vullen. Gelukkig was er wel koud bier in de automaat dus dat vergoedt dan weer iets. Almet al een vermoeiende, zware maar prachtige dag. (als Angela volgend jaar de hellingen ziet die wij moesten fietsen verklaart ze ons voor gek, lopend is het allemaal goed te doen)
Tot morgen.

ZATERDAG 23 JUNI 2007

Dag 27. St Jean Pied de Port – Espinal
Vertrek 07.30 Aankomst 17.00
Afstand 37.11 km
Hoogste snelheid 54.84 km
Gem. Snelheid 8,82
Fietstijd: 4u12min

Om 06.00u opgestaan. Ontbeten met een kom koffie met melk en vel, stokbrood en jam. Niks bijzonders maar het was genoeg. De beheerster van de refugio was een oude krasse dame. Gisteravond om 22.00u weg en vanmorgen om 05.45u weer aanwezig.
Om 07.30u vertrokken. Gelijk de straat in en stijl naar beneden. We gingen vandaag naar Roncevalles, dat is 26km en een hoogte van 1410meter (Col de Le Poeder) We zouden het voetpad nemen maar dat is ook inmiddels al 18km geasfalteerd. De eerste 8 km waren het zwaarste met zeeeeeeer zware hellingen. Na de eerste 2km had ik al bijna de helft gelopen. Het  valt niet mee om ook je fiets naar boven te duwen met al die bagage. Gelukkig had ik 2 tassen mee terug naar huis kunnen geven dus niks meer aan het voorwiel. De lopers gaan je fluitend voorbij. Van de eerste 8km zeker 2 tot 3 km met de fiets lopen zeulen. Daarna tot 8km redelijk te fietsen. De weg liep toen lekker maar zeer zwaar. Je tong hing op de schoenen. De volgende 4km tot 1410m liepen over het looppad met stenen, modder en nog veel meer ellende wat je kan verzinnen. Het was bar. Dus fietsen, lopen, zwoegen en zweten. Daarna de afdaling naar Col de Ibañeta, die is op 1057 meter. De afdaling ging over een grof grindpad dus constant remmend afdalen met een snelheid van 4 km. Hoe is het mogelijk.Daarna weer een stukje geasfalteerd met grind. De afdaling was stijl en als je je rem losliet dan schoot je naar beneden net als in een achtbaan (normaal zijn we daar wel fan van maar op deze manier is het minder leuk) Dus het was weer 2km remmen. Gelukkig zitten er op de fiets zeer goede remmen want het is toch wel erg gevaarlijk als je het niet goed doet. Daarna nog 4 km afdalen over een bospad van ongeveer 60cm breed met gaten en stenen, boomwortels, noem het maar op. Op een gegeven moment lag ik tussen de varens. Het ging gelukkig niet hard dus het viel allemaal wel mee. Je daalt ook maar met een snelheid van 5km. Aankomst in Roncevalles om ongeveer 13.15u bij het restaurant. Daar gegeten op het terras. We zouden niet verder gaan. De refugio ging pas om 4u open en de man uit St. Jean Pied de Port had gezegd dat fietsers daar door verbouwing niet konden slapen. Toch maar even proberen. Al met al was het een zeer zware tocht met prachtige uitzichten. Wel veel gezweten en gezwoegd. Het weer was prachtig vandaag. Om 16.00u gemeld bij de refugio maar voor ons was er inderdaad geen plaats in deherberg. Het is een regel dat lopers voor fietsers gaan. We werden doorverwezen naar een camping voor een chalet maar ook daar was het vol ivm een bruiloft. Doorgereden naar een volgend plaatsje en daar in een casa rural beland. Mooi huis met mooie kamers voor 13 euro p.p. Het plaatsje heet Espinal, dit is een vriendelijk Baskisch dorp met witte huizen met rood of groen geschilderde luiken (de Baskische nationale kleuren) en ligt 10km voor Erro. Boodschappen gedaan en achter het huis, heerlijk gezeten in het zonnetje, gegeten. Dit was het voor het moment. Even iets drinken en dan maar weer slapen.

(A)  VRIJDAG 22 JUNI 2007

Dag 26 Orléans-Zonhoven (Mary)
Slaapplaats Thuis

Vertrokken rond 8uur. Het ging allemaal heel goed. Ook Parijs ging prima. We zijn niet over de grote weg gegaan maar over de N weg. Deze was niet zo druk maar het ging gelukkig ook allemaal niet zo erg hard zodat we goed de borden konden zien. Het weer was af en toe niet zo goed, flinke buien waarbij je niks zag.
Rond lunch tijd een plaatsje ingegaan om een restaurantje te zoeken. Dit na enig rondrijden gevonden. Daarna weer zonder al te veel problemen terug op de weg gekomen. Af en toe getankt bij een van de grote supermarkten want daar is het het goedkoopste.
In België ging het nog wel een paar keertjes fout maar al met al vonden we dat we het prima hebben gedaan. We zagen er erg tegenop maar achteraf is het allemaal meegevallen.
Yvon en Kees waren nog in ons huis dus hadden we gelijk opvang. Zij hadden ook nog eten voor ons dus dat wel wel weer even lekker.
Met de meisjes was ook alles prima gegaan. Waren blij dat we weer thuis waren.

Afijn, zo is ook deze missie weer afgesloten met goed gevolg.

(B) VRIJDAG 22 JUNI 2007

Dag 26. Oloron-St Jean Pied de Port  (Peter)
Vertrek 08.00 Aankomst 15.30
Afstand 73.84 km
Hoogste snelheid 54.84
Gem. Snelheid 16.94
Fietstijd: 4u23min

Om 08.00u vertrokken uit Oloron. Eerste stukje vlak daarna steeds meer klimmen met uiteindelijk een klim van 5 km met een stijgingspercentage van 3 tot 8 %. Daarna een lange afdaling maar we moesten steeds remmen omdat er een grote vrachtwagen voor ons reed en langzaam de haarspeldbochten moest nemen. Het bleef dalen en klimmen tot St Jean Pied de Port. Saint Jean Pied de Port is een fraai historisch vestingstadje aan de voet van de bergen, blinkend opgepoetst door de Franse monumenten verzorgers. Het was vandaag half bewolkt en af en toe een stevige wind. In de middag geluncht, was wel lekker maar duurde erg lang. We hebben eerst een stempel laten zetten in onze pelgrimspas in het pelgrimsbureau. Hier starten veel pelgrims hun Camino. We kregen hier nog allerlei informatie over de Camino door één van de heren die daar werkte. We konden slapen in St Jean Pied de Port in de refugio. 6 personen op de kamer. De refugio kostte 7euro incl.ontbijt. Er waren dekens en kussens aanwezig. Vanaf 18.00u binnen gezeten en zitten praten, cq luisteren naar een Koreaanse Japanse Amerikaanse die de pest aan Amerika had. Er zaten ook nog een Duitser, een Belg en een fransman aan tafel. Wat boodschappen gedaan bij Champion. Manuel heeft hier in de sportwinkel nog even een fietshelm gekocht want dat is in Spanje buiten de bebouwde kom officieel verplicht om te dragen. We hebben goed geslapen vanaf een uurtje of 21.00u. Bij het opstaan hing er wel een rioollucht in de slaapzaal. Dit kwam omdat er een afvoerpijpje niet goed afgesloten was, constateerde we wat later. Maar ja, je moet wat ontberen als pelgrim.

(A)  DONDERDAG 21 JUNI 2007

Dag 25 Lourdes-Orléans (MARY)
Slaapplaats Hotel F1

Rond 08.30u zijn Peet en Manuel vertrokken voor hun grote mountainbike tour en wij zijn vertrokken voor ons ritje naar huis. We zagen hier allebei eigenlijk een beetje tegenop, vooral het stuk langs Parijs.
We hebben heerlijk geluncht onderweg, het kostte 13euro en daarvoor hadden we heerlijke maaltijdsoep, vlees naar keuze, een kaasplankje en een toetje, de wijn was inclusief. Helaas konden we beiden maar 1 glaasje drinken omdat we met de auto verder moesten.
Rond 19.15u kwamen we, na wat omzwervingen in Orléans, aan bij F1. We kregen te horen dat het vol was maar na enig zoeken vond de man toch nog een kamer, gelukkig maar want we wilden toch geen van beiden nog verder gaan rijden. We hebben gegeten voor het hotel aan de picknick tafel. Zijn bijtijds naar bed gegaan.

(B)  DONDERDAG 21 JUNI 2007  (Peter)

Dag 25. Lourdes-Oloron
Vertrek 08.15 Aankomst 15.00
Afstand 78.09 km
Hoogste snelheid 59.06
Gem. snelheid 17.96
Fietstijd:4u20min

Vanmorgen vertrokken met Manuel. We werden uitgezwaaid door Mary en mijn schoonzus. We hebben vandaag 80 kilometer gefietst. Tot een uur of 1 was het heuveltje op en weer af . We hebben nog even drie extra kilometers geklommen, dit omdat de beschrijving zeer onduidelijk was. Dus dank aan de schrijvers van het boekje. Na de lunch was het net Nederland, zo vlak. De rit was erg mooi want je keek steeds tegen de bergen aan. We slapen in een soort pelgrimshuis in een eenpersoonskamer dus dat is een luxe voor een pelgrim. Ik ga weer stoppen tot de volgende keer maar weer.

WOENSDAG 20 JUNI 2007

Dag 24 Lourdes
Slaapplaats Hotel 30,00 euro zonder ontbijt

Er is over deze dag niet veel te vermelden. Eigenlijk een herhaling van de vorige dag. Verder de laatste voorbereidingen getroffen om morgen verder te gaan. Hil en ik naar Belgie terug en Manuel en Peter met de fiets richting Santiago. Peter heeft zijn fiets nagekeken, alles wat los zat even vastdraaien, ketting smeren enz. Verder heeft Peter wat dingen weggedaan en een klein tasje gekocht voor onder de snelbinder achterop. Dit scheelde 2 tassen aan het voorwiel, wat natuurlijk veel prettiger zal fietsten.
Na ons ‘diner’ in het parkje zijn we onze spullen gaan inpakken. Manuel heeft wat dingen van mij overgenomen zoals slaapzak en wat andere spulletjes. Daarna nog even door Lourdes gelopen en om 21.00u nogmaals naar de lichtjes stoet wezen kijken. We werden overvallen door een hevige regenbui, we waren behoorlijk nat. Ook nog even een paar kaarsen aan gestoken.
Daarna naar bed en de laatste rustdag was voorbij.
Voor mij is dit het laatste gezamenlijke verslag want donderdag en vrijdag zullen er twee verslagen komen, dat van mij richting huis en dat van Peter richting Santiago. Dan zal Peter het zelf moeten schrijven.

Hallo Allemaal

Even een paar woordjes van mij (Peter dus)
Onze kilometerteller stond op 1.589 km toen we hier in Lourdes aankwamen dus das best wel weer een aardig eindje fietsen geweest.

We hebben de route gereden volgens het boekje "Langs oude wegen" deel 1 en 2. Dit was een goede leidraad maar je moest toch heel goed oppassen dat je de goede richting opging want soms was dat heel lastig doordat er plaatsnamen ontbraken en als dat twee maal achterelkaar gebeurt is het toch lastig. Ook hellingen die er niet in stonden was soms zeer hinderlijk voor de motivatie. Soms dacht ik wel eens die route (van deel 2) is vanaf de kaart geschreven en niet helemaal gecontroleerd door fietsers. Onderweg kwamen we nog andere pelgrims tegen die daar ook over liepen te mopperen. Tijdens een lunchpauze kwamen er nog twee pelgrims aan ons vragen waar ze precies zaten omdat ze door de onduidelijkheden de weg kwijt waren. Deel 1 was goed vonden wij.

Ik wil Mary ook bedanken dat zij mij al die zware kilometers terzijde heeft gestaan en ook al die beklimmingen heeft kunnen volbrengen. Dit allemaal om mij te steunen. Haar taak zit er hier op want ze heeft mij in Lourdes gebracht.
Bedankt Lieve Mary

DINSDAG 19 JUNI 2007

Dag 23 Lourdes
Slaapplaats Hotel 30,00 euro zonder ontbijt

Na ons kamerontbijt weer met ons drieën richting heiligdommen gelopen. Manuel wilde nog wat uitslapen.
Daar rondgekeken (grot, kerk en wat er verder te zien was) Lunchen (inmiddels heeft Manuel zich ook aangesloten)en daarna weer wat rondzwerven. Om 16.30u weer naar de heiligdommen om de zegening van de zieken te zien. Heel indrukwekkend. Wel een 2000 tal zieken in rolstoelen en in riksja’s, (Zijn ze niet echt maar zo zien ze er wel een beetje uit, net zoiets als in India) met een kapje voor regen en kou. Dit alles getrokken of geduwd door familie en vrijwilligers. Het was allemaal heel plechtig om te zien. Je mag, als je dit alles aanschouwt, blij zijn dat je nog gewoon kunt lopen. Er waren ook veel geestelijken, wij schatten zo een vijftigtal en hele groepen zusters. Ik denk wel een 200. Mooi dat al die mensen zich hiervoor inzetten. Echt heel indrukwekkend. In totaal dus wel een 10.000 mensen en dit iedere dag weer. We hebben natuurlijk ook veel en regelmatig van het genezende water gedronken.
Daarna op een bankje in het park ons broodje en ons wijntje geconsumeerd. Onze inkopen hadden we weer gedaan bij Lidl en Le Clerc. Was weer lekker.
We hebben allemaal een kaarsje met een papieren kapje gekocht voor de kaarsjesprocessie. Dit begon om 21.00u. Het waaide een beetje hard dus de kaarsjes moesten regelmatig worden aangestoken. Maar dat had ook wel iets als de mensen je steeds om een vuurtje komen vragen. Af en toe vloog er een kapje, die was een hoesje van papier, in de brand, maar ook dat was niet erg. Even op de grond uitmaken en klaar. Ook hier liepen weer ontzettend veel mensen mee, wij ook, met ons kaarsje. Ook was het eigenlijk nog niet donker genoeg dus dat was wel een beetje jammer. Het terrein hier is ontzettend groot. De toegang tot de kathedraal bestaat uit aan weerszijden 2 lange trappen. Ook deze trappen stonden vol met mensen die naar het gebeuren stonden te kijken. Bovenop de kathedraal staat nog een kerk. Er staat een schitterende gouden kroon voor. Kortom, het is allemaal heel indrukwekkend en die stoet, zowel met de kaarsjes als de zegening van de zieken, doet je toch wel wat. Ook het feit dat je als gezond mens, die het hele stuk nog kan fietsen en daar kan staan kijken, is een heel groot geluk.
Het was wederom een heel indrukwekkend geheel met erg veel mensen. Daarna weer terug hotel. Een wijntje op de kamer en daarna slapen want iedereen was moe.

MAANDAG 18 JUNI 2007

Dag 22 Lourdes
Slaapplaats Hotel 30,00 euro zonder ontbijt

We wilden vandaag uitslapen maar als het kan/mag lukt het natuurlijk niet dus om 06.30u wakker. Nog wel een poosje blijven liggen. We hebben een croissant gekocht bij de bakker en ontbeten bij Mac Do wat bestond uit een kop chocolade melk, lekker, en een pannenkoek spek, was net een meelbal zonder smaak, bah, zonde van het geld en van de verkeerde calorieën die je dan weer zit te eten zonder dat je er smaak van hebt. Daarna de wasserij opgezocht. Gelukkig konden de kleren van peet gewassen worden want hij heeft nog 5 weken te gaan en het is wel nodig dat het eens goed gewassen worden want anders ga je dus echt ruiken als een pelgrim.
Het was een zak vol voor 10euro dus dat was niet zo duur vonden we.
De kerk bekeken die naast de wasserij lag. Toen zijn we richting heiligdommen gelopen maar hebben tussen de middag eerst nog even bij een brasserie wat gegeten. De heiligdommen zijn indrukwekkend. De kathedraal ligt er schitterend en de hele entourage eromheen is heel mooi. Uiteraard veel mensen in rolstoelen en in een soort riksja. Er zijn rolstoelbanen in de stad en er lopen 7.000 vrijwilligers rond om al de zieken en gehandicapten bij te staan. Voor hen staat er een heel groot gebouw waar ze kunnen slapen. Alles is hier dus heel erg goed geregeld. Het is ook niet zo dat je overal veel geld voor moet betalen want je mag overal gratis bij en in. Bij de grot stond al een lange rij maar dit kwam ook omdat het pas om 11uur openging. In de grot heeft Bernadette dus haar verschijningen gezien. Er zijn ongeveer 20 kraantjes waar je kunt drinken of je flesje of jerrycan (sommige mensen nemen liters mee) kunt vullen. Dit water komt uit de grot en er worden geneeskrachtige eigenschappen aan toegeschreven.Je kunt ook in geneeskrachtige baden zitten. Veel gehandicapten doen dit uiteraard. Er zijn hier erg veel Spanjaarden en Italianen en wat hotels en restaurantjes betreft lijkt het wel een beetje op Benidorm. Het is wel gezellig.
We hebben wat rond gekeken, de grot ingeweest en een stempel gehaald bij het VVV daar. We hadden daar ook onderdak kunnen regelen voor pelgrims. Jammer. Het was een Belgische vrouw die ons dat vertelde.
Nog naar Le Clerk en Lidl gefietst, dit was 4km heen en uiteraard ook weer 4km terug (om het niet af te leren) voor ons avondeten en ons ontbijt.
Rond 19.00u, we waren net weer op weg naar de heiligdommen, een telefoontje van Hil/Manuel dat ze met 2uur bij ons zouden zijn. Weer teruggegaan naar ons hotel om ook voor hun te vragen of er nog plaats was want zij zijn ook een dag te vroeg. Gelukkig was het mogelijk.
Nadat we ons stokbroodje hebben genuttigd de richting gelopen waar zij vandaan moesten komen. We hebben ze kunnen opvangen en zo de juiste richting kunnen wijzen.
Nog wat bijgekletst, wat gedronken en toen maar weer bedje toe.

ZONDAG 17 JUNI 2007

Dag 21 Maubourguet-Lourdes
Vertrek 07.15 Aankomst 14.15
Afstand km 68.00
Hoogste snelheid 58.50
Gem. snelheid 13.74
Fietstijd 4u57min
Slaapplaats Hotel 30,00 euro zonder ontbijt

We vertrokken rond 07.00u. Goed geslapen. Zo zacht mogelijk gedaan want die andere mensen sliepen nog. Buiten onze tassen ingepakt. Douchen/wassen, ontbijten, fietsen beladen en weg.
Onze medebewoners waren inmiddels ook opgestaan. Betaald hadden we gisteravond al. De mevrouw van het VVV kwam even langs om dat op te halen.
Het weer leek goed, het was niet koud, droog maar wel bewolkt. Helaas, na 30min. begon het te regenen en dat bleef zo tot een uur of 1. Om 11.30u kwamen we door een dorpje en wilden daar wat croissantjes kopen (voor vaderdag). Het was er erg druk, 3 bakkers en niemand had meer croissants. De mensen gingen met tassen en handen vol de winkels uit. Helaas, dan maar een baguette. Volgende dorp wilden we eten. Niks. Pizzeria gesloten, restaurant gesloten. Raar hoor, alles dicht. Dan maar ons stokbroodje met tonijn uit blik en cola uit blik. Er was gelukkig een bushokje dus daar konden we even gaan zitten. Mijn regenjack was van binnen net zo nat als van buiten en mijn fietsshirt was drijfnat, dat kon ik zo uitwringen. Lekker hoor, zo’n ‘ademende’ jas. Ik neem dat jack niet meer mee.
Even een droog topje aangedaan en mijn dunne fietsjackje. Af en toe vielen er nog was spatjes regen maar gelukkig niet al te veel. Het parcour wat we moesten rijden was gelukkig niet zo zwaar. Af en toe een klim. De weg was soms heel slecht en dat is ook al heel erg vermoeiend voor je armen en schouders. Het dreunt en beukt natuurlijk lekker. Gelukkig heb ik voorvering wat nog enigszins iets opvangt. De omgeving was ook niet geweldig. De vogeltjes zongen niet vanwege de regen dus dat miste ik ook. We hadden nog wel een heel gemene klim van 3km – 6-8%- die weer niet in het boekje beschreven stond. Af en toe waardeloos hoor, die beschrijving in het boek.
Met mijn benen ging het gelukkig weer goed. Aan het begin had ik nog veel pijn maar van lieverlee ging dat gelukkig over na veelvuldig smeren en paracetamol.
Aankomst Lourdes rond 14.00u. Voor aankomst hadden we nog schitterende vergezichten op de Pyreneeën met sneeuw.Het is toch wel weer een belevenis om de plaats, waar je naar toe wilt en daarvoor al 3 weken onderweg bent, voor je te zien opdoemen en te beseffen dat je het weer gehaald hebt.
Ingecheckt bij het gereserveerde hotel (gelukkig plaats want we waren 2 dagen te vroeg). We waren eerst nog bij een ander adres geweest, iets voor pelgrims, maar dat was vol. Er was nog wel een ander onderkomen maar dan moest je weer helemaal de bergen in en daar hadden we geen zin in want dat moet dan natuurlijk verschillende malen per dag als je naar het centrum gaat. We wisten ook niet of er daar wel plaats was dus maar niet geprobeerd.
Wat rondgeslenterd. De eerste indruk is dat het een leuk, gezellig plaatsje is met veel toeristen en veel winkeltjes. Gegeten bij Mac-Donald.
Toch maar niet te laat naar bed gegaan al hoefden we morgen natuurlijk niet meer op de fiets te stappen.

ZATERDAG 16 JUNI 2007

Dag 20 Castéra Verduzan-Maubourguet
Vertrek 07.05 Aankomst 15.30
Afstand km 80.00
Hoogste snelheid 54.84
Gem. snelheid 13.86
Fietstijd 5u45min
Slaapplaats Camping Pelgrims Chalet 20,00 euro zonder ontbijt

Vertrokken om 07.05u. Het was nog een beetje frisjes. Mijn benen voelden absoluut niet goed. Vermoeid en weer erg pijnlijke spieren. De tocht van vandaag zou rond de 70km zijn. Het begin was gelukkig niet al te zwaar want anders zou ik het niet hebben gered (denk ik, want achteraf kun je toch meer dan je denkt) Een paar maal crème op de spieren gesmeerd en een paracetamol genomen. Zoals ik al eerder zei is het niet echt leuk om op deze manier te moeten fietsen. Om 12u een restaurantje tegengekomen waar het’’ uitzonderlijk ‘’ menu van de dag was op zaterdag dus boften we. Soep, salade, steak gebakken aardappels en een dame-blanche toe en wijn erbij voor 11.50euro. En nog lekker ook.
Op ons gemakje gegeten en weer mijn spieren ingesmeerd en een paracetamol genomen. Het ging gelukkig iets beter, zal wel door de wijn komen (hahaha)
We moesten nog 15km met 3 klimmen van 5-7%. Het was inmiddels behoorlijk warm geworden. Rond 15.30u waren we in Maubourget. Het VVV was natuurlijk om 12uur alweer dichtgegaan. Er stonden wel 2 telefoonnrs.op een papiertje en een adres voor pelgrims. Op het adres deed niemand open en het telefoonnr gaf ook geen gehoor. Ik had gevraagd bij een makelaarskantoor of ze even voor mij wilden bellen want aan de telefoon Frans spreken zag ik niet zo zitten.
We zaten op een bankje te overleggen wat te doen: Camping, hotel (45euro), chambre d’hôtel (60 euro) toen er een mijnheer uit de supermarkt (waar we voor zaten) kwam. Hij zei dat hij ook pelgrim was (loper) en dat hij in een ‘chalet’ sliep op de camping. Een mede bewoonster was in de supermarkt en wilde wel even voor ons bellen of we daar ook konden verblijven. Nou, dat kon. Het chalet is een soort  groot tuinhuis met 5 bedden en een tafel erin gepropt voor 10euro p.p. Echt wel erg veel voor dit hok. Geen stoelen, ja 2, rond de tafel dus dat schiet dan ook niet op als je met 5 mensen bent. Wij waren nu gelukkig met 4, er was ook nog dat Franse meisje die voor ons had gebeld, ook een loper, dus dat scheelt weer rommel van 1 persoon, want ook daar was uiteraard niet zoveel plek voor om dat ergens te plaatsen. Maar ja, we zijn blij met deze slaapplaats en als je even erin bent dan went het ook weer en is het prima maar als je net binnenkomt dan valt het een beetje tegen. Er was verder niemand op de camping want eigenlijk was deze gesloten. Voor de douche en het toilet moest je steeds een sleutel meenemen. Raar gedoe hoor. Zo kun je wel lekker verdienen aan de pelgrims want een nachtje levert toch 50euro op.
Maar goed, we hebben een bed, kunnen douchen dus dat is het voornaamste.
We gaan nu maar ons broodje eten en ons wijntje drinken en dan maar douchen en slapen. Hopelijk gaat het morgen, mijn laatste dag, weer wat beter met mijn spieren.
Wat betreft internet: daar komt de laatste dagen ook niet zoveel van, of het is er niet of het is te druk. Jammer voor het blog.

VRIJDAG 15 JUNI  2007

Dag 19 Moissac-Castéra Verduzan
Vertrek 07.15 Aankomst 15.45
Afstand km 85.38
Hoogste snelheid 52.00
Gem. snelheid 14.64
Fietstijd 5u49min
Slaapplaats Hotel 42,30 euro zonder ontbijt

Vanmorgen lekker op tijd vertrokken, om 07.15u. De mijnheer had een ontbijt klaargezet met cake-brood-jam, koffie en thee. We wisten het niet en hadden dus gisteren ons eigen ontbijtje gekocht, zoals altijd jus en kwark en banaan. We hebben dit lekker aan tafel opgegeten, eet toch lekkerder als op bed, en we hadden nu koffie en thee erbij dus dat was ook weer verwennerij.
Het was gelukkig zonnig dus we konden in ons shirt vertrekken. We hadden beiden diaree dus eerst nog even verschillende malen naar het toilet geweest voordat we op de fiets konden stappen en daadwerkelijk vertrekken.
De vrijwilliger, ( hij woont in Frans Baskenland, is getrouwd, heeft 3 kinderen en 3 kleinkinderen. De Camino ofwel de Chemin in het Frans, is zijn hobby dus daarvandaan werkt hij zo af en toe in een pelgrimshuis,) zwaaide ons uit.
Het begon goed. 19 km langs een kanaal dus dat schoot lekker op. Maar daarna was het helaas geen opschieten meer. Het was weer klimmen en dalen maar, zoals gewoonlijk was het klimmen langer. Er waren stukjes bij van 9 en 10% . Ik ben 2x afgestapt om een stukje te lopen. Dit is mij 4 jaar geleden niet overkomen. Als de snelheid zakt naar 4km p/u dan gaan de trappers niet meer rond. Het lopen is ook erg zwaar want je moet alles naar boven duwen. Na zo’n 100m maar weer opgestapt en geprobeerd om te trappen want mijn kuiten protesteerden al na zo’n klein stukje. Gelukkig was het toen iets minder steil en ging het wel weer. De omgeving was echt schitterend. Het weer ook. Zonnig en warm alleen in de middag kwam er wind dus de afdalingen waren toen al helemaal niet meer zo snel want vanwege die wind moest je mee trappen. Veel lopers gezien onderweg. Ik denk dat lopen of fietsen elkaar toch in zwaarte niet veel zal ontlopen. Wij moeten veel klimmen en de lopers hebben meestal een ander pad, niet zo hoog, maar wij hebben nog wel eens fijne afdalingen waarbij je ook weer een beetje afkoelt en dat hebben de lopers weer niet.
Met mijn benen ging het gelukkig weer goed want anders had ik dit klimmen niet kunnen volbrengen vandaag. Ik had eergister geen crème erop gedaan. Het kan toeval zijn maar het kan ook goed genezend werken, deze crème. Rond 4u aangekomen in het dorp. VVV was gesloten. Er zijn 2 hotels en een camping. We hadden in de camping niet zo veel zin, ook al vanwege het feit dat het al meerdere avonden heeft geregend, dus maar een hotel genomen. Fietsen staan in de strijkkamer, waar we de sleutel van hebben gekregen want de mevrouw wilde morgen uitslapen en aangezien we toch niet wilden ontbijten wilde zij ook niet zo vroeg opstaan. We willen n.l. om 7.15u vertrekken. Nou, ons was het best hoor op deze manier.
Nog even een paar boodschapjes gedaan, brood met tonijn gegeten en nu maar weer spullen inpakken en slapen.
Heerlijk, lekker liggen, ontspannen en niet trappen of klimmen.
We zijn er inmiddels wel achter dat deze route veel en veel zwaarder is dan die van 4 jaar geleden.

DONDERDAG 14 JUNI 2007

Dag 18 Cahors-Moissac
Vertrek 07.30 Aankomst 14.15
Afstand km 65.45
Hoogste snelheid 46.00
Gem. snelheid 15.73
Fietstijd 4u09min
Slaapplaats Pelgrimshuis 12,50 euro met ontbijt

Om 07.30u vertrokken uit de jeugdherberg. We moesten gelijk beginnen met een klim van 4km maar deze was gelukkig niet zo erg zwaar. Ik zeg gelukkig want ik had erg zere benen en het ging niet echt heel soepeltjes. Gewoon fietsen ging goed maar als er inspanning bijkwam was het erg zwaar en pijnlijk. Niet leuk hoor, zo fietsen. We hadden gepland om een kilometertje of 62 te fietsen. We waren rond 12.45u bij een cafetaria vlak voor Moissac waar we gegeten hebben. Viel erg tegen, prijs/kwaliteit was niet goed. Toen we Moissac binnenreden waren er restaurantjes te kust en te keur, maar ja, dat weet je allemaal niet vooruit. We hadden wat in onze maag.
Ons gemeld bij het VVV en gevraagd naar het pelgrimsonderkomen. Ditmaal ook weer bij de zusters. Ontvangen door een vriendelijke mijnheer, een vrijwilliger. Gelukkig sprak deze man goed engels. We hebben een 2-pers. kamer en er is ook nog een kamer met 5 bedden dus daar liggen ook 2 koppels. We hebben nog even rondgefietst door het dorpje. Het is een leuk wat beter en sfeervoller als Cahors. Nog even geprobeerd te internetten maar de zaak zat vol. Toen onze boodschappen gaan doen bij de Lidl, een plaatsje, heel half uurtje gerust en toen gegeten met de vrijwilliger en nog 1 koppel. Was erg gezellig en lekker. De man had ratatouille gemaakt. Er was wijn bij en kaas toe. Dit allemaal gratis. Er wordt uiteraard wel een donatie gevraagd/verwacht.
We zijn toen nog boven in de kapel geweest waar een zangdienst was van de zusters. Zij hebben 20 min. gezongen. Was toch wel erg mooi. Nu is het weer slaaptijd. Het heeft trouwens, tijdens ons eten, vreselijk geonweerd, gebliksemd en geregend. Dan ben je toch erg blij dat je niet in je kleine tentje ligt.
Verder was het deze dag in de ochtend zwaar bewolkt maar in de middag erg warm.

WOENSDAG 13 JUNI 2007

Dag 17 Rocamadour-Cahors
Vertrek 08.15 Aankomst 15.45
Afstand km 66.69
Hoogste snelheid 54.00
Gem. snelheid 15.27
Fietstijd 4u21min
Slaapplaats Jeugdherberg 21,00 euro zonder ontbijt

Onze dag begon weer goed. Eerst 3km klimmen, een kleine afdaling waar je weinig aan had, dan weer anderhalve km, 7%, vervolgens een afdaling en toen weer een aardig klimmetje. Eigenlijk waren de eerste 30km erg zwaar. Rond 11.30u hadden we pas rond de 32km gereden.
Bij een supermarkt wat dingetjes gekocht. Een mijnheer in een auto hield ons nog even aan. Hij vond het erg knap wat wij deden en vertelde en passant nog even dat er nog een behoorlijk zwaar stuk zou komen. De tour de France was daar ook een keer geweest. Lekker om te weten. We hadden nu ook nog eens een meevallertje, een afdaling van 20km. Dat was dus wel heel erg lekker na die zware kilometers. We moesten nog wel iets meetrappen maar haalden toch wel tussen 22 en 30km. We kregen ook nog een regenbui over ons heen maar die duurde gelukkig niet al te lang. Daarna was het weer warm.
Tussen de middag lekker gegeten. Daarna moesten we nog 18km met wat pittige klimmen erin, de eerste direct na het eten. Das altijd zo fijn, met een volle maag en 2 wijntjes.
De omgeving was soms mooi maar ook wel een beetje saai. Het leek net of je door een bos reed. De wegen zijn hier ook af en toe bar slecht. Hebben ze wel eens wat van België te zeggen maar het is hier ook niet al te best. Het asfalt is erg bobbelig en ligt vol met steentjes dus bij een afdaling moet je heel goed uitkijken. Ook de bochten zijn vrij scherp.
Aankomst hier in Cahors zo rond 15.45u. Eerst maar weer even naar het VVV. Voor de deur zaten allemaal van die rare jongelui, daklozen of zwervers, ik weet het niet, maar ze hadden allemaal een hond dus er liepen/lagen daar zo’n 8 of 9 honden. Verder hadden ze hun flesjes bier op de waterstralen van een fontein gezet. Dat dit allemaal getolereerd wordt dat snappen we niet. Voor de supermarkt zaten ook weer 2 van die kerels met grote rottweilers.
We zitten hier in een jeugdherberg. Het ziet er niet uit, allemaal vreselijk oude troep en veel dingen kapot zoals de kranen in de douche, sloten op de deur en al dat soort dingen. Als we dit van tevoren hadden kunnen bedenken waren we hier zeker niet heengegaan. Dan hadden we doorgefietst naar F1 We zitten weer eens op de derde verdieping dus lekker gesjouw om de bagage boven te krijgen. Staat er zo’n griet bij van de jeugd herberg, maar vragen of ze soms iets kan dragen, nee hoor, alleen toekijken. Ergerlijk hoor. Gelukkig is er verder niemand op onze kamer. Er staan 8 bedden en er lopen allemaal van die rare lui rond hier. Het lijken wel verslaafden die hier voor weinig geld overnachten. Wat betreft toezicht: Weinig van kunnen merken of zien. De onthaal bestaat ook uit jong personeel die, zoals boven gezegd, alleen maar staan toe te kijken hoe jij alles naar boven krijgt. Nee, in Namen was het heel wat beter en netter. Je moest ook van alles bijbetalen zoals een kussen (0.50c) of een slaapzak. De basisprijs was 10euro p/p dus niet eens zo goedkoop voor die ouwe troep.
Cahors is ook niet zoveel aan Rommelig, rare lui en niet gezellig.
We hebben nog even ge-internet. Modern spul allemaal. 2euro p/u. De jeugd zit hier allemaal een erg gewelddadig spel te spelen, zo te horen pas weer uit.
Maar het is nu weer bedtijd dus gaan we maar slapen. Ik ben niet helemaal gerust want ik heb eens lopen rondkijken en bedenken dat het toch wel erg brandgevaarlijk is hier en dan allemaal van die rare gasten. Maar afin, we moeten toch naar bed. Tot morgen.

.

DINSDAG 12 JUNI 2007

Dag 16 Brive-Rocamadour
Vertrek 08.45 Aankomst 16.00
Afstand km 65.00
Hoogste snelheid 47.56
Gem. snelheid 13.38
Fietstijd 4u51min
Slaapplaats La Cantou ( Pelgrimshuis) 10,00 euro met ontbijt

Na alweer een karig ontbijt (oud brood, koffie in een soepkom want daar moet je je oude brood in soppen en thee en uiteraard de jam) bij de grotten van Antoine de Padoue, waarbij steeds allerlei mensen binnenkwamen die iedereen een hand gingen geven (dit waren ouderen dus geen pelgrims) zijn we rond 07.50u vertrokken. Ik wilde daar snel weg want voelde me toch niet op mijn plaats hier.
We konden er gelijk weer tegenaan: 10km klimmen en het was echt KLIMMEN. Om Brive uit te komen moesten we door een straat die 1km zo steil omhoog ging dat we tot de helft konden fietsen en de rest moesten we lopen. Daarna bleef het klimmen tot we een km of 10 verder waren. Toen kwam er een afdaling van 8%, een vrij lange maar heel moeilijke want het was een smalle weg, anderhalve auto breed, asfalt maar het lag vol met grind en had alleen maar bochten dus het was constant in de remmen hangen. Daarna was het eigenlijk alleen maar zwoegen en zweten want het was behoorlijk heet geworden, dit in tegenstelling tot vroeg in de ochtend. Toen reden we behoorlijk in de mist, wat eigenlijk heel gevaarlijk was want we waren niet echt goed zichtbaar. Peet reed voor mij maar ik kon hem ook niet echt goed zien. Onze achterlichten hebben we ook niks aan want daar hangt de tent voor en bij mij de matrasjes. Het was fijn dat op een gegeven moment de zon doorbrak.
Tussen Brive en Murat ligt het zwaarste gedeelte van de route. Alleen maar heuvels met weinig profijt van afdalingen.
Nog een heel leuk dorp doorgereden, Turenne, wel erg toeristisch.
Turenne is één van 100 mooiste middeleeuwse stadjes in Frankrijk. Het ligt in een cirkel op een rots en was het laatste onafhankelijke feodale leengoed in Frankrijk. Tot 1738 stond Turenne het onder de absolute heerschappij van de familie De la Tour d’Auvergne. Henri de la Tour Auvergne was maarschalk onder Lodewijk XIV en een van de grootste militairen van de moderne tijd. De enige overblijfselen van het Château de Turenne zijn de 13e eeuwse klokken en de 11e eeuwse Toren van César, van waar u een prachtig uitzicht heeft over de Cantal aan de overkant van de Dordognevallei.
Ook daar een paar Nederlanders ontmoet. Een stel met race fietsen en een mevrouw die daar woonde.
In Martel heerlijk gegeten. We hadden het idee (het boek gaf ons dit) dat het wat minder zwaar zou worden, NIET DUS. Soms staan er dingen in het route boekje waar niks van klopt en daar heb je dan verwachtingen over die ook niet uitkomen en meestal is het in het nadeel van ons. Het bleef maar zwoegen, klimmen en zweten.
Bij Hospitalet, ook een heel toeristisch dorpje, een prachtig zicht op Rocamadour, onze eindbestemming. We hebben nog even overwogen om hier te blijven maar zijn toch maar doorgegaan naar Rocamadour.
Het plaatsje is tegen de rotsen gebouwd en is enkel toegankelijk voor voetgangers, behalve dan een enkele bewoner die er met de auto in mag.
Bij het VVV geïnformeerd naar slaapgelegenheid voor pelgrims. Dit was er, alleen via een trap van 200 treden bereikbaar of omfietsen met weer 1km helling met stukken die gelopen moesten worden. Vreselijk. Maar toch, je denkt ik kan nu echt niet meer en ben aan mijn eind en zie, je komt toch weer boven.
Het is hier een groot huis met boven 8 kleine 1 persoons kamertjes voor pelgrims. Een keuken erbij met alles erop en eraan maar weinig te eten in de kast. Er zijn nog 2 andere pelgrims, 1 Italiaanse jongen en een man die we verder niet gezien/gesproken hebben. Het geheel wordt geleid door 2 zusters, waarvan 1 bijdehand en 1 die alleen maar roept en verder niet veel doet. Er zijn hier helemaal geen winkels in de zin van supermarkten, alleen restaurantjes en souvenirwinkels. We kwamen gelukkig nog wel een bakker tegen die nog net 1 stokbroodje en wat luxe broodjes had. Gelukkig staat er hier in de keuken een kruik wijn dus brood met wijn, meer hoeft het niet te zijn.
We zijn dus nog even door de straat beneden gelopen (dus weer trappen af en uiteraard weer op) en hebben de kerk en naastgelegen gebouwen bekeken. Erg mooi en interessant. De grote horde toeristen was al weg en de meeste winkels gingen ook om 6uur dicht. Uiteraard nog even een biertje genuttigd.
Boven in ons huisje ons avondeten genuttigd. De Italiaan is er nog niet dus die zal wel beneden op restaurant gegaan zijn. Jammer want ik had wel even met hem willen babbelen.
Nou, mijn handen doen pijn, ik heb inmiddels geen muisduimen maar versnellingsduimen van het schakelen en schrijven. Ik stop ermee.
Morgen begint het weer zwaar dus maar hopen dat we voldoende gerecupereerd zijn.

Wetenswaardigheden van Rocamadour:
Rocamadour is een oude stad die het verhaal vertelt van eeuwen geloof en menselijke moed. De stad kijkt uit over de rivier Alzou. Is gebouwd tegen een oprijzende rotswand van 120 meter hoog. Pelgrims komen al vanaf de 9e eeuw hier naar toe. De stad is door toedoen van maagd Maria al negen eeuwen lang voor veel mensen het symbool van hoop en geloof. Het ontstaan van Rocamadour wordt toegewezen aan het vinden van een dode inwoner. Waarschijnlijk na een goddelijke inspiratie zo luiden diverse vertellingen en geschriften. Het lichaam wordt begraven bij het altaar in de kerk. Het zou gaan om het lichaam van Amadour.Bijna 400 jaar na de ontdekking van het lichaam is het nog steeds nagenoeg ongeschonden. Vandaar dat er ook een verband wordt gelegd met een speciale spirituele of goddelijke ervaring. Eén ding is echter wel zeker en dat is dat de stad Rocamadour als Amadour is begonnen. Tegenwoordig is Rocamadour geen pelgrimsplaats meer. Wel zijn er nog vele pelgrimrelikwieën te bezichtigen in een van de vele musea. Wanneer de pelgrims in vroeger tijden de zware tocht naar Rocamadour volbrachten, kregen ze als aandenken een relikwie mee genaamd La Sportelle.
Rocamadour is ook bekend door de aanwezigheid van de Zwarte maagd. Volgens sommige geloven brengt deze ongeluk en voor andere geloven heeft de zwarte maagd een grote aantrekkingskracht. Wie heeft er gelijk? We weten het niet, wel is het vreemd dat er tot de 17e eeuw er nooit eerder geschreven is over de zwarte maagd Maria. Er worden genezende krachten aan haar toegeschreven. Vele Pelgrims hebben dan ook oog in oog met dit beeld gestaan door de vele eeuwen heen. Dat is het enige concrete wat haar aantrekkingskracht op de vele pelgrims kan verklaren.Er zijn om precies te zijn 126 verhalen over de wonderen die de zwarte Maagd Maria heeft verricht. Later wordt er dan ook een verband gelegd tussen het beeld en de wonderbaarlijke conservering van het lichaam van Amadour. In het tijdsbeeld wat destijds heerste waren het de rondtrekkende zangers, vertellers en troubadours die de wonderen van de Maagd Maria over Europa heen verspreiden. De toehoorders vertelden vervolgens op hun beurt weer de verhalen en wonderen verder door. En zo kwam Europa in beweging om Rocamadour te bezoeken hopende op een wonder of genezing. In de eerste eeuwen na het bovenstaande verhaal komen er al jaarlijks 20 tot 30 duizend pelgrims de stad bezoeken. Waaronder een later hele bekende Franse dame. Deze vrouw zocht de koning van Frankrijk op en beweerde dat zij door God was gestuurd om de Engelsen te verdrijven die Rocamadour belegerden. Het gaat om Jeanne d’Arc. Die later ook plaatsen als Chinon, Jargeau en Patay bevrijdde. Later wordt Rocamadour door oorlogen en plunderingen meerdere malen verwoest. In 1317 vervangt Paus Johannes XXII de monikken van Rocamadour door Kanunniken. Die krijgen een bescheidener inkomen dan de monniken. Indirect leidt dit tot het verval van de bedevaart. En later volgt daarop ook nog een periode genaamd “de grote pest” en de honderdjarige oorlog. Het is het einde van een tijdperk. Onder Napoleon I werd Rocamadour toevertrouwd aan de bischoppen van Tulle. Deze restaureerden de Sanctuaria en deden de bedevaart weer opleven. Een belangrijke gebeurtenis is geweest Benjamin Caillau. Hij begaf zich ernstig ziek naar Rocamadour en geneest na zijn aankomst geheel onverwachts. Na deze wonderbaarlijke genezing legt hij een gelofte af om een boek te schrijven waarmee hij zal trachten om Rocamadour weer meer bekendheid te geven. Een andere belangrijke persoon voor de wederopstanding van Rocamadour is Monsigneur Bardou. Hij is de Bisschop van Cahors en is de belangrijkste geldschieter voor de restauratiue van de stad. De kapellen worden hersteld en Rocamadour krijgt eindelijk weer de aanzien terug die het ooit heeft gehad. Dit was in een notendop de omvangrijke geschiedenis van Rocamadour. Rocamadour is momenteel meer een soort bedevaartsoord voor toeristen geworden.

MAANDAG 11 JUNI2007

Dag 15 Uzerche-Brive
Vertrek 08.15 Aankomst 12.15
Afstand km 41.39
Hoogste snelheid 52.69
Gem. snelheid 13.38
Fietstijd 3u26min
Slaapplaats St Antonio (Soort Pelgrimshuis) 26,60 euro met ontbijt

Vanmorgen rond 07.00u eruit. Gisteravond rond 21.00u begon het te onweren, te bliksemen en keihard te regenen dus maar gauw in de tent gekropen en proberen te slapen. Ik haalde me van alles in mijn hoofd, van weggespoelde tent tot modderstromen over de camping. Ik weet wel dat ik niet meer aan een riviertje ga staan als ik weer ga kamperen. Het zal niet de eerste keer zijn dat een kalm riviertje een woest kolkende modderstroom wordt die alles meesleurt.
Gelukkig is dit alles ons bespaard gebleven en konden we deze ochtend gezond en wel weer uit ons tentje kruipen. Het is wel eng, die donderslagen boven je hoofd. Het is net of er iemand boven boos is en aan het brommen is.
Het was droog maar nog niet zo lang want alles was nog drijfnat. Daar zit je dan met die drijfnatte tent. Gelukkig was binnen alles droog gebleven. Dit was de eerste keer dat we regen op ons tentje hebben gekregen maar het is toch aardig waterproof.
De spullen ingepakt, gelukkig kon dit op de picknick tafel en de buitentent nog even over de trapleuning gehangen. Het droogde natuurlijk voor geen meter. Maar goed, we konden ook niet gaan zitten wachten tot de tent droog zou zijn en droog blazen ging ook niet.
Rond 09.00u opgestapt na een karig ontbijt van 4 geroosterde boterhammetjes en een half blikje cola p.p. plus een banaan. Meer hadden we niet in huis. Een echt pelgrimsontbijt. De camping af en wouw: gelijk 3 km klimmen. Dat viel weer effe tegen.Toen mochten we een eindje naar beneden en weer 2 km omhoog. Ik ga nooooiiiit meer fietsen in de Dordogne.
Het waren ook nog eens vrij steile hellingen. Het was nog frisjes met wat wind. De route werd vervolgens iets vriendelijker, in de zin van niet van die zware hellingen en niet zo lang. Rond 12.15u aankomst in Brive. Het laatste stuk was ook nog behoorlijk klimmen maar heel Brive is klimmen en dalen en niet van die kleine klimmetjes, hele straten lang. Ik zou daar echt geen boodschappen gaan doen op de fiets. We hebben eerst een restaurantje gezocht en zijn gaan lunchen. Het was weer lekker. Na een bezoek aan de kathedraal, niet veel bijzonders, zijn we het VVV gaan zoeken. Zij wisten wel een slaapplaats in een huis bij de grotten van Antonius van Padua.
Dat was ook weer een vreselijke klim naar boven. Gelukkig was er een kamer vrij. Netjes, pas vernieuwd, op de tweede verdieping maar ditmaal was er gelukkig een lift. Het was niet erg sfeervol en ook niet bedoeld voor pelgrims, meer voor mensen die op retraite gaan of bezinning, of hoe je zo iets maar wilt noemen. Het leek ook net een ziekenhuisgang. Het was er ook vreselijk warm op de kamer.
De plaats waar dit huis staat is wel erg moooi. Het is een soort park met allerlei heiligenbeelden en uiteraard de grot van Antonius. Er zullen ook nog wel zusters aanwezig zijn.
Nog even door Brive gefietst. Wilde het eerst niet doen want naar beneden gaan betekent ook weer naar boven. Maar ja, op die warme kamer zitten schoot ook niet op en we wilden ook graag een biertje drinken. Er zijn wat winkels maar verder stelt het dorp ook niet veel voor. Een internetcafé gevonden en daar een uurtje getypt. Het was een vreselijk langzame verbinding. Daarna de supermarkt bezocht voor onze dagelijkse boodschappen, een biertje gedronken op terras, het was zonnig en lekker weer, toen weer terug naar onze kamer, weer die vreselijke klim van 1km, zelfs zonder bagage was het vermoeiend, eten, schrijven en naar bed.

ZONDAG 10 JUNI 2007

Dag 14 St. Léonard-de-Noblat-Uzerche
Vertrek 08.15 Aankomst 16.00
Afstand km 66.79
Hoogste snelheid 47,15
Gem. snelheid 14.46
Fietstijd 4u37min
Slaapplaats Camping 10,50 euro zonder ontbijt

Slecht geslapen door die rare vent. We waren er eindelijk achter dat het gewoon een alcoholist was die op de een of andere manier de sleutel had weten te bemachtigen. Hij had dus al het nodige bier op en zijn 2 flessen wijn waren ook leeg. Hij is op de bank tv gaan kijken en wij zijn naar bed gegaan. Ik had toch eerder moeten zien dat er iets mis was, alleen al aan zijn koppie, echt zo’n verslaafden hoofd met half verrotte tandjes en zo’n muizenbekkie. Om 00.30u werd ik ergens wakker van en moest plassen. Hij snurkte als een gek en de tv was ook nog aan. Lekker hoor. Ik heb gelijk eens even in zijn tas gekeken wat er nu werkelijk in zat. Nou, niet veel, alleen een winterjack en een toilettas. Hij rookte ook dus ik was als de dood dat hij de boel in de brand zou steken dus je slaapt niet meer rustig verder.
Om 06.30u liep de wekker weer af en om 07.00u opgestaan. Hij snurkte nog net zo hard en lag nog steeds op de bank. Hij had blijkbaar ook nog eten gemaakt want er stond een vuile hapjespan en een vuil bord. Hij wist natuurlijk dat er op zondag niemand komt om schoon te maken dus kon hij lekker zijn roes uitslapen.
Ik moet wel zeggen dat hij verder geen herrie maakte en ons niet lastig viel. Afijn, hebben we ook weer overleefd.
We moesten de sleutel weer inleveren bij het VVV en daar heb ik een briefje aangedaan met het hele verhaal erop. Hij zou het nog allemaal kunnen verpesten voor de echte pelgrim.
Vertrokken rond 07.45u.Het begon gelijk alweer zwaar, na een snelle afdaling van 2km. Het is de hele ochtend, tot aan de lunch, zwaar gebleven Wel lange afdalingen maar erg zwaar klimmen van 2 tot 3 km. Het was bewolkt met af en toe zon maar wel warm. Om 12.30u gestopt bij een restaurant aan een meer (etang de la Piquette) Het was er erg druk, allemaal reservaties. We konden gelukkig nog buiten aan een tafeltje zitten. Heerlijk gegeten. Vooraf salade, dan entrecote met aardappelblokjes en salade, toen een witlofsalade, welke heel erg lekker was, toen een kaasschotel en een café viennoise toe. Heerlijk allemaal. Maar toen weer de fiets op. Oh ja, 2 Belgen vroegen nog even de weg want die waren ook al een paar keer verloren gereden. Wij hebben op dit stukje ook verschillende malen de weg moeten vragen. Het was allemaal erg onduidelijk in het boek en het waren allemaal kleine, smalle landweggetjes dus soms vroeg je je af: waar kom ik terecht?? Maar het was wel allemaal landelijk en schitterend van landschap.
We hadden nog een paar gemene klimmetjes, wat erg tegenviel na die heerlijke en veel te veel gegeten hebbende maaltijd, maar verder ging het veelal naar beneden.
Rond 16.00u aankomst in Uzerche, een leuk oud, toeristisch dorp. De VVV was natuurlijk al dicht en er was niks aangeplakt op de ramen over een pelgrimsverblijf. Jammer. Dan maar weer naar de camping. We hebben nog even de kathedraal bekeken en zijn toen ons huis maar weer gaan opbouwen. Bij deze camping kon je wildwaterkanoën en bergbeklimmen, verder was er eigenlijk niks. Er waren 52 standplaatsen maar er was maar 1 washok met 2 toiletten en 2 douchen, erg weinig vonden we. We hebben ons tentje geparkeerd bij een picknick tafel zodat we tenminste nog kunnen zitten. Je moest wel een trap op om naar de douche en de toiletten te gaan.
Nu maar gauw weer slapen want morgen wordt wederom een zware dag met klimmen van 3km tot 8%.

ZATERDAG 9 JUNI 2007

Dag 13 La Souterraine-St. Léonard-de-Noblat
Vertrek 07.05 Aankomst 14.45
Afstand km 72.42
Hoogste snelheid 51.68
Gem. snelheid 15.39
Fietstijd 4u42min
Slaapplaats Pelgrimshuis 12,00 euro zonder ontbijt

Zoals gezegd vroeg uit bed want we wilden voor de lunch al veel kilometers hebben gemaakt. Mijn benen waren nog wel heel erg moe toen ik uit bed kwam en ook erg pijnlijk. Het was eigenlijk alweer even geleden dat mijn spieren zo pijn deden.
We vertrokken om 07.05u. Toen ik eenmaal op de fiets zat dacht ik: hoe kom ik vandaag 70km verder want het ging allemaal niet zo soepeltjes.
Het werd weer erg zwaar, te zien op de tekening in het boek. Hier staan n.l. grafieken in van de verschillende aan.
hoogtes. Het was nevelig maar niet koud, 17 graden. Na een km of 5 ging het trappen ietsje beter maar nog niet echt soepel. Ook Peet had de km van gisteren nog in zijn benen en had wat last van zijn lies. Afijn, verstand maar weer op 0, aan andere dingen denken, niet vooruit kijken naar de berg die je moet beklimmen en maar gewoon je benen blijven ronddraaien. Leuk hé, zo’n pelgrimstocht!!!
Om een uur of 9 ging gelukkig de zon schijnen. Het werd toen ook meteen warm. Jackje uit en een topje De omgeving was weer erg mooi. Ook erg groen en dan heel veel verschillende kleuren groen. Erg veel koeien, nu de Limousin koeien, die bruin zijn. Het zijn eigenlijk maar stomme beesten. Ze liggen/staan of hangen of eten altijd in een groepje en meestal staan ze allemaal gericht naar dezelfde kant. Maar het blijft een grappig en mooi gezicht, die groepjes koeien in die groene omgeving.
Het waren lange, soms zware klimmen maar er waren ook wel lange, snelle afdalingen bij. Dan maakte je tenminste weer even wat kilometers. Het nadeel van die lange afdalingen is dat je dan weer helemaal op gang moet komen.
Rond 12.30u hadden we er al 60km opzitten en hebben we een hapje gegeten. Entrecote met rostie. Viel een beetje tegen. Toen moesten we nog een kilometer of 10. Ik hoopte zonder klimmen maar dat bleek niet het geval te zijn. Heel de weg had ik al het idee dat ik het vandaag niet zou gaan redden maar toch kwam ik, wonder boven wonder, iedere keer weer boven. Een mens kan toch veel meer als hij denkt, ook als je denkt aan het eind van je krachten te zijn, lukt het toch
weer. Kwamen nog 2 mannen tegen die de route andersom deden, dus vliegen naar Lourdes en dan terug fietsen. Vonden het na 585km ook wel behoorlijk zwaar. Hadden ook klachten over het routeboekje. Liepen tegen dezelfde dingen op als wij, onduidelijkheden, niet vermelde klimmen, rare beschrijvingen.
Rond 14.45u aankomst in St. Leonard bij het VVV. Er was een onderkomen voor pelgrims, 8 bedden, prijs tussen 5 en 10 euro, wat je zelf wilde. Het is een heel mooi onderkomen, eigenlijk een soort appartement, 3 slaapkamers, 1 huiskamer met tv en open keuken met magnetron en, verbaas je niet, een wasdroger. Ook hier in de kast weer van alles zoals rijst, koffie, macaroni, siroop, blikken eten enz.
Er zat een raar kereltje binnen, in het donker, toen wij aankwamen. Hij deed wel Het is nu 21.00u Ik ga ermee stoppen, afwassen, opruimen en naar bed.

VRIJDAG 8 JUNI 2007

Dag 12 La Châtre-La Souterraine
Vertrek 07.15 Aankomst 15.00
Afstand km 80.01
Hoogste snelheid 52.00
Gem. snelheid 15.12
Fietstijd 5u17min
Slaapplaats Hotel 33,00 euro

Vroeg opgestaan. De wekker liep af om 5.50u. We moesten natuurlijk op tijd weg zijn en haasten hebben we een hekel aan, en het zou een zware etappe worden dus wilden we ook daarom vroeg vertrekken.
Om precies 06.30u kwam de beheerder een kan koffie brengen. Wat een service. De bedden afgehaald en spullen weer ingepakt. Het gaat steeds sneller. Om 07.15u waren we klaar. De beheerder stond onder de douche dus hebben we gedag geroepen. Uiteraard onze donatie achtergelaten.
Het was voor de verandering weer eens zwaar bewolkt en triest maar niet koud. Ik had op tv beelden uit N. Fr. gezien met modderstromen en erg veel regen en het weerbericht zag er ook niet al te best uit. We hebben wel het idee dat we het allerslechtste weer gelukkig steeds voor zijn. Gelukkig maar want als je vaak in de regen moet fietsen is de lol er gauw vanaf.
  Na ongeveer 5km, welke absoluut niet vlak waren te noemen (maar daar wordt in het boekje helemaal niet over gesproken, net als er over heel veel klimmetjes niets wordt gezegd) konden we gelijk weer aan het zware werk beginnen. Dit bleef eigenlijk de hele dag zo doorgaan. Soms klimmen van 8% en dat dan over 2km. Dit is echt hard werken hoor. Het water liep in stromen uit mijn haar en de kleding was ook kletsnat. Om 11.45u kwamen we door Crozant, een dorpje op 700m hoogte. Een leuk dorp, wel erg toeristisch. Bij een brasserie heerlijk gegeten. Onze jacks over de fietsen te drogen gehangen en toen we klaar waren konden we in ons shirt verder en waren de jassen weer droog. Om 14.00u brak de zon door. Toen werd het gelijk een heel stuk warmer, ik denk ongeveer 26graden.Toen was het natuurlijk helemaal zweten.
Op een gegeven moment stopten we bij een wei waar wat paarden liepen. Een paard was net bevallen van een veulentje. Dit lag op de grond, gedeeltelijk nog in het vlies. Het bewoog niet en was dood. Moeder stond het een beetje te likken en in het snoetje te bijten alsof ze wilde zeggen: kom nou, sta nou op. Het was heel triest om dit te moeten aanzien. De andere paarden (2) wilden ook komen kijken maar werden steeds weggejaagd door de moeder. We hebben mevrouw, een die uit een huis tegenover de wei kwam, erbij geroepen en zij zou de eigenaar gaan waarschuwen. We vonden dit een hele nare ervaring en hebben er de hele middag eigenlijk last van gehad. Aankomst in La Souterraine om 15.00u. Het was inmiddels zo’n graadje of 28 geworden. We hebben een leuk hotelletje gevonden voor 33euro. Er waren hier ook wel pelgrimskamers maar ze vroegen 15euro p/p . Een beetje veel voor een pelgrimskamer. Je krijgt dan het idee dat er iemand snel rijk wil worden van de pelgrim.
Even wezen internetten bij de bibliotheek. Het was gratis. Niet al te lang want we moesten ook nog boodschappen doen en het was al 18.30u. Gegeten op de kamer.
Het is nu alweer 21.00u dus voor ons weer een mooie tijd om te gaan slapen.Welterusten en tot morgen. Dit wordt, volgens het boekje, ook weer een zware dag dus we willen weer vroeg vertrekken.

DONDERDAG 7 JUNI 2007

Dag 11 St Amand Montrond-La Châtre
Vertrek 08.45 Aankomst 14.45
Afstand km 59.68
Hoogste snelheid 55.34
Gem. snelheid 15.53
Fietstijd 3u52min
Slaapplaats Pelgrimshuis 10,00 euro

Na ons ontbijtje nog een kopje koffie gezet, nu was de gelegenheid er dus wel even lekker. De boel een beetje opgeruimd en wat aangeveegd. Het was gelukkig droog maar wel zwaar bewolkt en erg vochtig.
Ons parcour was toch wel weer zwaar. Niet al te steile hellingen maar van die ‘plakwegen’ waarbij je het gevoel hebt dat je aan de weg zit vastgeplakt of er in wegzakt. De omgeving was een beetje saai. Wel veel van die ‘bosjes’ witte koeien die je liggen/staan aan te staren als je voorbij komt. Ik heb een belletje aan mijn tasje hangen dus horen ze mij altijd aankomen. Onze golden retriever heeft, met haar grote ogen en roze neus, toch wel iets weg van zo’n koe (ocharm).
Tussen de middag een restaurantje gevonden voor de lunch maar het viel heel erg tegen. Het was n.l. lever. Normaal vind ik het heerlijk en lust Peet het niet, deze keer was het andersom. Ik kreeg het niet weg en werd er misselijk van terwijl Peet het opat. Ik bedacht later dat het wel eens lams lever geweest kon zijn want ik herinnerde me het menu en daar stond iets op van agneau. Bah, bah, bah. Er zaten uienringen bij, gebakken, wel lekker maar weinig dus daar kon je ook je honger niet mee weg eten. Afijn, al met al was het niet veel bijzonders, maar we waren weer uitgerust en het wijntje was tenminste wel lekker. Het was na 3 dagen weer eens een warme lunch en als het dan tegenvalt is het een dubbele tegenvaller. Rond 3uur aangekomen bij het VVV in La Châtre. Gevraagd naar kamers voor pelgrims. Hadden ze inderdaad, gratis, maar pas om 6uur open. Dat was een beetje vervelend dat we nog zo lang moesten wachten, maar ja, het zij zo. Er ging al een kwartier om bij het VVV want ik ben 3x naar binnen geweest, iedere keer was er weer iets anders wat we wilden weten. Er was ook nog een fietser uit Duitsland. Daar even een praatje mee gemaakt. We zijn, om de tijd te doden, maar naar de supermarkt gegaan en vast onze boodschappen gedaan en daarna gaan internetten (2euro p/u) Om 17.45u stonden we voor de deur van het pelgrimsverblijf. Het lag achter de kerk. De beheerder kwam er toen ook al aan. Een beetje een raar typetje, ongeschoren, weinig woorden. Er zijn 4 bedden, er is een tv, een grote transistorradio, een wasbak, een kast met borden en bestek en blikjes eten maar geen vuur om te koken. We zijn weer met ons tweeën. We kregen lakens en een handdoek en …..eten. Om 19.15u kregen we van de beheerder een hapjespan vol met cous cous. We vonden het niet lekker, waarschijnlijk was het ook uit blik want er zaten van die vieze bonken vlees in. We hebben er wat van gegeten en een groot deel in een plastic zakje gedaan en dat de volgende ochtend buiten weggegooid. Ik vond het sneu om alles te laten staan. Hoe is het mogelijk dat dit alles gratis is, eten, onderdak, lakens en handdoeken.
Morgenochtend om 6.30u krijgen we ook nog een kan koffie werd ons medegedeeld en om 07.30u moeten we weg zijn. Wel avontuurlijk hoor, leuker als in een onpersoonlijk hotel waar alles eigenlijk hetzelfde is en natuurlijk een stuk goedkoper. Ook hier stond weer een potje voor donatie.
Zo, nu maar weer slapen want morgen wordt een zware klimdag.