zomaar wat foto's en teksten KLIK OP DE FOTO OM TE VERGROTEN veel kijkplezier op mijn blog................ LARGER VIEW: PRESS ON PHOTO have a nice day
08-10-2008
Kunstenares Simone de Knecht uit Krimpen aan den IJssel
Gisterenavond was ik uitgenodigd voor een lezing over het werk van kunstenares Simone de Knecht in het Streekmuseum in Krimpen aan den IJssel. In 1995 ontmoette ik Simone de Knecht voor de eerste keer. Zij toonde haar schilderijen in Berkenwoude; dat was haar eerste tentoonstelling. Ik werd meteen gegrepen door haar werk en herkende daarin een kwaliteit die een dorpstentoonstelling ontsteeg. Ik achtte haar werk toen al rijp voor deelname aan de New York,- of Los Angeles Art Show. In 2007 nam zij deel aan de Biënnale van Florence. Zij werkt nu aan een web-site; er staan pas enkele werken op, maar het is de moeite waard om een kijkje te nemen. http://www.kunstenaars.nu/index.cfm?fuid=100&kunstenaar_id=500789&resultpage=1&narrowlevel=0 Simone is aanwezig met haar werk in Ahoy Rotterdam tijdens de LifeStyle beurs van 24 t/m 26 oktober 2008 zie http://www.ahoy.nl/evenementen/Kunst-en-Lifestylebeurs-in-Ahoy-okt08. Later zal ik meer foto's plaatsen van haar.
Thijmen zit bij oma op schoot met zijn 'rammelaar'. Die heeft hij gekregen van Mark en Rianne. Thijmen houdt erg van muziek. Meestal vindt hij het leuk als ik zing voor hem.
Ik ben weer terug uit Lourdes. Ik heb meer dan 5000 foto's gemaakt, alle dagen 2 keer in het koor gezongen en geluidsopnamen gemaakt. Van de processie op zondag heb ik een CD gemaakt. Ik maak ook nog ee DVD met een dia-show met 100 foto's en muziek uit Lourdes. Morgen zal ik proberen een stukje muziek te plaatsen.
Hekken open, kabel met vlag ertussen en de koeien kunnen oversteken. Verkeer moet wachten voor de koeien. Sommige verkeersdeelnemers vinden hun tijd zo kostbaar, dat de boze opmerkingen en gebaren maken naar de veehouder als het verkeerslicht gedoofd is en het verkeer weer door kan rijden. De kans dat u ooit voor overstekende koeien moet wachten is zeer klein, want het gebeurt maar twee keer per dag en het duurt nog geen twee minuten. Eigenlijk heeft u geluk als u toeschouwer van dit tafreel mag zijn.
In augustus 1999 maakte ik een foto van een oversteekplaats voor koeien met een verkeersbord en een stoplicht. Nu ben ik terug gegaan om meer foto's te maken en meer te weten te komen over het hoe en waarom. Hier staan de koeien klaar in het vanghok. Wanneer het stoplicht aan de provincialeweg op rood gaat en het hek geopend wordt, lopen de koeien naar de overksnt, waar de stal is. Het hele oversteken duurt nog geen 2 minuten.
Een weide naast een boerderijwinkel wordt afgesloten met dit bijzondere hek. De schoor aan de linkerzijde van het hek is hoger dan het hek. Bovendien is de hekkenpaal links, waar het het scharniert niet dezelfde hoogt als het hek.
In het straatje van de museumboerderij is aan de andere kant dit groene hek. Op het erf een ooievaarsnest. Ik heb geen ooievaar gezien op het nest, maar in de weilanden in de omgeving zijn veel ooievaars.
Dit soort rustieke hekken kom je steeds meer tegen op het platteland. Ze moeten het gevoel geven van een oud boeren hek. Bij boerderijen kom je dit soort hekken bijna nooit tegen.
In de omgeving van Staphorst hangen aan veel gevels hokjes of rekken voor melkbussen, klompen of planten. Ze zijn in de zelfde kleur blauw die overal in de omgeving gebruikt wordt. Hierbij ook nog een blauw hek.
De museumboerderij in Staphorst heeft ook een blauw hek bij de ingang. Als u in de omgeving bent, is het de moeite waard om een omweg te maken en Staphorst en de museumboerderij te bezoeken. De meeste hekken in de omgeving zijn van metaal. Helaas verdwijnen er steeds meer uit het landschap.
Tegenover de museumboerderij in Staphorst vond ik dit hek. De dame die in de boerderij woont vertelde dat de timmerman die dit hek gemaakt heeft overleden is. Het lijkt veel op het vorige hek, maar er zijn heel wat verschillen.
We zijn weer terug uit Staphorst. De zoektochten naar hekken heeft veel foto's opgeleverd. Hier de eerste: een blauw hek dat ik 10 jaar geleden al gezien had, maar toen had ik geen tijd om naar meer hekken te zoeken.
Lia heeft voor mij een foto gemaakt van een hek in Zwitserland. Zij is ook behekt, net als velen die kennisgemaakt hebben met hekken. Ik probeer nu bij alle hekkenfoto's in mijn archief de plaatsaanduiding te voegen en dan op internet te plaatsen. Iedereen kan dan zien waar de hekken staan.
Lia was op vakantie in Zwitserland, in Sent. Ik ben niet meegeweest. Dit zijn geen wandelingen voor mij. Ze is nu weer thuis. Ze heeft veel foto's gemaakt. Ze moet zelf maar eens een blog maken.
Eindelijk weer een oude foto uit 1990 gevonden. In dat jaar zijn we met de hele familie met de kinderbedevaart naar Lourdes geweest. Mark, die toen 8 jaar was, had zijn trompet meegenomen naar Lourdes. Daar speelde hij het Lourdeslied: 'te Lourdes in de bergen'. Op de heiligdommen, in de kerk en in Jeanne d'Arc. Zijn lerares had bladmuziek van het liedje gemaakt. Van een mevrouw die wij niet kenden die ook in Lourdes aanwezig was kreeg hij een brief. "Beste Mark, Hierbij stuur ik jou een foto waarop je 't geld aan 't verzamelen bent, dat je hebt verdiend met je trompet. Mede door jou werd 't verblijf in Lourdes, en de diensten in de kerk, voor heel veel mensen mooier en sfeervoller. Mijn man en ik hebben nog vaak aan jou gedacht en vaak gepraat over 't mooie trompet-spel dat steeds weer door de heiligdommen klonk. Wij hopen dat jij ook mooie herinneringen aan Lourdes hebt overgehouden." Helaas heb ik de dame nooit kunnen bedanken voor de foto en de brief omdat ik niet wist waar ze woonde. Het geld (dat was erg veel) dat Mark in zijn koffertje had, heeft hij later aan de arme kinderen geschonken, zodat die ook naar Lourdes konden.
Voor mijn val trad ik regelmatig op in radioprogramma's. Ik vertelde dan over mijn avonturen op het podium, met de Russentomaten en andere verhalen. Daarbij zong ook ook enkele Russische volksliedjes. Ik zal er weer eens werk van gaan maken, want ik vond het best de moeite waard.
"Oh, dat is die man die wel eens foto's maakt en liedjes zingt," zou Tim hebben kunnen denken toen hij door zijn moeder uit zijn wagen gehaald werd. Wat hij hier echt denkt, zal altijd een raadsel blijven.
Drie witte hekken in Moordrecht had ik vroeger waargenomen in het voorbijrijden met de auto. Op een plaats waar het onmogelijk was om te stoppen stonden de hekken. Nu keerde ik terug naar Moordrecht om foto's te maken van de hekken, want die mogen niet ontbreken in mijn boek. De betekenis van het schild op het hek weet ik niet meer uit mijn hoofd, die zal ik nazoeken of navragen.
Langzamerhand meen ik alle hekken in Nederland wel te kennen. Sommige moet ik nog op de foto zetten. Tot ik op een tochtje langs de IJsseldijk dit bijzondere hek tegen kwam.
