zomaar wat foto's en teksten KLIK OP DE FOTO OM TE VERGROTEN veel kijkplezier op mijn blog................ LARGER VIEW: PRESS ON PHOTO have a nice day
12-08-2008
Hek in Zwitserland
Lia heeft voor mij een foto gemaakt van een hek in Zwitserland. Zij is ook behekt, net als velen die kennisgemaakt hebben met hekken. Ik probeer nu bij alle hekkenfoto's in mijn archief de plaatsaanduiding te voegen en dan op internet te plaatsen. Iedereen kan dan zien waar de hekken staan.
Lia was op vakantie in Zwitserland, in Sent. Ik ben niet meegeweest. Dit zijn geen wandelingen voor mij. Ze is nu weer thuis. Ze heeft veel foto's gemaakt. Ze moet zelf maar eens een blog maken.
Eindelijk weer een oude foto uit 1990 gevonden. In dat jaar zijn we met de hele familie met de kinderbedevaart naar Lourdes geweest. Mark, die toen 8 jaar was, had zijn trompet meegenomen naar Lourdes. Daar speelde hij het Lourdeslied: 'te Lourdes in de bergen'. Op de heiligdommen, in de kerk en in Jeanne d'Arc. Zijn lerares had bladmuziek van het liedje gemaakt. Van een mevrouw die wij niet kenden die ook in Lourdes aanwezig was kreeg hij een brief. "Beste Mark, Hierbij stuur ik jou een foto waarop je 't geld aan 't verzamelen bent, dat je hebt verdiend met je trompet. Mede door jou werd 't verblijf in Lourdes, en de diensten in de kerk, voor heel veel mensen mooier en sfeervoller. Mijn man en ik hebben nog vaak aan jou gedacht en vaak gepraat over 't mooie trompet-spel dat steeds weer door de heiligdommen klonk. Wij hopen dat jij ook mooie herinneringen aan Lourdes hebt overgehouden." Helaas heb ik de dame nooit kunnen bedanken voor de foto en de brief omdat ik niet wist waar ze woonde. Het geld (dat was erg veel) dat Mark in zijn koffertje had, heeft hij later aan de arme kinderen geschonken, zodat die ook naar Lourdes konden.
Voor mijn val trad ik regelmatig op in radioprogramma's. Ik vertelde dan over mijn avonturen op het podium, met de Russentomaten en andere verhalen. Daarbij zong ook ook enkele Russische volksliedjes. Ik zal er weer eens werk van gaan maken, want ik vond het best de moeite waard.
"Oh, dat is die man die wel eens foto's maakt en liedjes zingt," zou Tim hebben kunnen denken toen hij door zijn moeder uit zijn wagen gehaald werd. Wat hij hier echt denkt, zal altijd een raadsel blijven.
Drie witte hekken in Moordrecht had ik vroeger waargenomen in het voorbijrijden met de auto. Op een plaats waar het onmogelijk was om te stoppen stonden de hekken. Nu keerde ik terug naar Moordrecht om foto's te maken van de hekken, want die mogen niet ontbreken in mijn boek. De betekenis van het schild op het hek weet ik niet meer uit mijn hoofd, die zal ik nazoeken of navragen.
Langzamerhand meen ik alle hekken in Nederland wel te kennen. Sommige moet ik nog op de foto zetten. Tot ik op een tochtje langs de IJsseldijk dit bijzondere hek tegen kwam.
Aan de IJsseldijk staat een opmerkelijk beeld. Het herinnert de bezoeker aan de watersnood in 1953. Burgemeester J.C. Vogelaar van Nieuwerkerk aan den IJssel vorderde het schip "de twee gebroeders" op 1 februari 1953 om 5.50 uur. Hier sloot schipper A. Evengroen met zijn schip "de twee gebroeders" een gat van 15 meter in de IJsseldijk. Daardoor behoedde hij miljoenen bewoners van Zuid-Holland voor overstroming. Het gebied van Rotterdam tot de kust en naar het Noorden tot Leiden en Gouda is droog gebleven. Pas toen een dijk aan de overkant, bij Ouderkerk aan den IJssel, doorbrak was het gevaar van overstoming geweken. Tenwoordig is dit diepstgelegen deel van Nederland misschien wel het dichtsbevolkte. Er zijn plannen om nog veel meer te bouwen. Het is te hopen dat er een goede burgemeester is wanneer zich weer zoiets voordoet.
De bewoners van Voorstraat 170 in Lekkerkerk verwachten weinig bezoekers. Ik ben tamelijk lang, maar ik kan met geen mogelijkheid bij de bel. Of er mensen zijn die zo hoog kunnen springen is mij ook een raadsel. Waarschijnlijk worden bezoekers alleen op afspraak ontvangen en wordt er een ladder neergelaten. Misschien is het een goede bescherming tegen inbrekers.
Er is een oud fotoalbum van de zolder gekomen. Daarin zat o.a. een foto
die gemaakt is toen ik, om mijn vaderland te verdedigen, met het 16e
Pantserinfanterie Bataljon Limburgse Jagers voor oefeningen op de
zandvlakte van Leopoldsburg vertoefde. In mijn herinnering was het een woestijn. Ik meen me te herinneren dat het
zomer 1964 was. Tijdens een rustpauze kwamen er twee kinderen die daar
in de omgeving woonde bij ons kijken. Mijn
"slaapie" Kees had dorst (het was die zomer zo heet dat we
"tropendienst" draaide) en vroeg de kinderen iets te drinken te halen.
Wat later kwamen ze terug met een grote kan lindenthee. Kees proefde er
van en gooide zijn thee op de grond en zei tegen die kinderen: "Zeg
maar dat Kees over een paar weken weer naar ons moeder wil." De thee
was uitstekend tegen de dorst. Ik ben de moeder van die kinderen nog
dankbaar voor de kan lindenthee tijdens die hitte. Als ze dit ooit lezen, hierbij de foto waar jullie even naast die Hollandse soldaat met "zijn kachelpijp" mochten zitten.
Wandelen en fietsen door de Krimpenerwaard als het mooi weer is is een genot. De Voorstraat in Lekkerkerk ligt langs de rivier, dat is bijna nergens te zien in het rivierenlandschap. Er is slechts een klein stukje buitendijks dat bebouwd is en van waar de rivier de Lek niet te zien is.
Tussen de oude foto's kwam ik de oude citroën tegen. Mark is tegenwoordig ook citroënfan, maar hij houdt het nog bij de DS. Deze heer kwam ik een stegen op een heideveld, waar hij een doedelzak of schalmei bespeelde. Helaas heb ik zijn mailadres niet om hem de foto te mailen. Het is een prachtige auto.
Tijdens onze wandeltocht in de regen ontdekten we duizenden aardbeiplanten die een dijk vormden om een aardbeienkwekerij. Er was niemand aanwezig, ik kon dus niet informeren waarom de planten daar lagen. Waarschijnlijk hebben ze niet meer voldoende opbrengst. Ook is het mogelijk dat de smaak niet goed was(ik vind de meeste aardbeien smakeloos).
De weermannen voorspelden redelijk weer. Wij reden naar Olen om aan de Pannenkoekenmars deel te nemen. Tim mocht mee voor zijn eerste wandeltocht. Vanuit zijn wagen heeft hij de route bekeken. We kwamen langs een monument om de helden te herdenken. Prachtig dat men zo de nagedachtenis in stand houdt. Tim was nu nog te klein om hem uitleg te geven, maar zijn moederkent veel verhalen en kan die later weer aan haar zoon vertellen.
Wat ik vroeger nooit heb kunnen bedenken, dat ik later in Maastricht zou optreden. Wel dit was met Louis bij de paarden. Ik zou graag enkele kozakkenliederen hierbijvoegen, maar ik heb geen idee hoe dat moet.
Bij de start en de aankomst staat een soort maanmannetje. Hij heeft een pak op zijn rug een een scherm boven zijn hoofd. Waarschijnlijk kijkt hij toe of de wandelaars na terugkeer zich laven en voeden. Er is voldoende bier en frieten met mayonese te koop. Voor de liefhebbers broodjes, voor een prijs die sommige mensen laat denken waar de sponsoring van Albron van betaald wordt. Dit vergezelt van de kreet: "Good food, happy people." Slogan mag ook, dat past beter bij de mondialisering.
Dit groepje Zwitsers komt om 13.07 aan bij de Wedren. Zij hebben dan nog een flinke wandeling te maken. Voor hen is het eindpunt het militair kamp Heumensoord.
Als het grootste gedeelte van de wandelaars nog op weg is naar Nijmegen, komen er al heel wat wandelaars terug op de 'Wedren' (het begin en eindpunt van de vierdaagse). Zij hebben de tweede dag volbracht.
Dick de Groot heeft ook gedurende de vierdaagse in Nijmegen weer veel buitenlandse wandelaars mogen begroeten in zijn 'IMLwinkel'. Hij is een bekend gezicht voor alle IML-wandelaars.
43.450 wandelaars hadden zich ingeschreven voor de Nijmeegse Vierdaagse van 2008. Van hen kwamen 4322 wandelaars niet naar Nijmegen. Dinsdagochtend zijn 38.432 wandelaars aan hun vierdaagse begonnen, dat betekent dat 696 wandelaars die zich maandag hadden aangemeld, zich niet in staat achten om aan de wandeltocht te beginnen. "De laatste jaren blijft dat percentage rond de 10% hangen. Hopelijk kunnen we uit ons tevredenheidsonderzoek dat we aan het eind van deze Vierdaagse onder de wandelaars houden, opmaken wat nou de reden kan zijn voor dat wegblijven." schrijft Johan Willemstein in zijn weblog op: www.4daagse.nl/