zomaar wat foto's en teksten KLIK OP DE FOTO OM TE VERGROTEN veel kijkplezier op mijn blog................ LARGER VIEW: PRESS ON PHOTO have a nice day
22-12-2010
vakantie in Zuid Limburg
Lia ging deze zomer samen met haar zus Han naar Limburg op vakantie. Ze heeft een foto van haar rugzak gemaakt. Lia in Zuid Limburg kan ik helaas niet laten zien.
In juli zijn Marieke, Paul en Thymen verhuisd naar Hellevoetsluis. Lia probeert hier samen met Thymen te helpen in de keuken in Krimpen. Dat was vlak voor de vakantie. Ik heb nog grof vuil weggebracht. De lavastenen en kinderhoofdjes in de tuin mochten niet blijven liggen van het baasje van de woningbouwstichting. De wil van dat soort baasjes is wet. (ze dragen geen groene petten meer) Hij vond het wel goed dat de vlaggenmast bleef staan. Aardig toch. Wie weet is de volgende bewoner een rotstuinliefhebber. Die kan dan voor veel geld kinderhoofdjes en lavastenen aanschaffen in een tuincentrum. Op die manier blijft onze economie op peil. Wat een slim volkje zijn we toch.
Foto's zoeken waar Lia op staat was niet eenvoudig. Ze was een week in Ierland. Tussen de honderden foto's van Ierland was dit de enige die ik vond waar ze op stond.
Eind mei was ik gevraagd voor een radio-uitzending. Ik sprak over kerkmuziek in de Roomse kerk. Ik zong enkele liederen en liet muziek horen van een CD. Tijdens mijn verblijf in Lourdes had ik eerste dag een interview aangevraagd met Zijne Hoogwaardige Excellentie Hermanus Willibrordus Woorts, hulpbisschop van het aartsbisdom Utrecht. Ik was geaccrediteerd als journalist, maar de monsigneur heeft blijkbaar geen tijd kunnen vrijmaken tijdens zijn verblijf in Lourdes om mij te woord te staan. Ik heb wel foto's van hem gemaakt tijdens zijn en mijn verblijf. Enkele daarvan staan in een fotoalbum dat u hiernaast aan kan klikken.
Op 6 mei dit jaar waren er verkiezingen in Nederland. Thymen mocht mee naar het stembureau. Omdat ik niet meer over een geldig paspoort beschik kan ik geen stem meer uitbrengen. Ik heb maar een foto van mijn kleinzoon gemaakt voor de ingang. Hij mag nog niet; trouwens hij heeft ook geen paspoort met vingerafdrukken.
wandeling in de sneeuw over de Wetering-West in Lekkerkerk
Bij het zoeken naar foto's voor onze jaarlijkse nieuwjaarsbrief heb ik wat foto's gevonden voor mijn blog. Deze wandeling was op 30 januari. Ook toen lag er sneeuw. Niet zo veel als nu. Nu is er zeker 30 cm. gevallen. Ik heb nog geen sneeuwfoto's in de polder gemaakt dit jaar. Misschien komt het nog.
Ons roodborstje voelt zich weer thuis in onze tuin. Lia strooit dagelijks iets eetbaars voor hem in de tuin. Meestal eten de andere vogels het op. Ons roodborstje neemt genoegen met de kruimels die de andere overlaten. Soms is het mogelijk een foto te maken, maar het is toch een redelijk schuw beestje. Als ik de tuindeur open doe, vliegt hij weg. Dus moet ik foto's door het venster maken.
Dit weekend waren Marieke en de gebroeders Noorlandt op bezoekbij ons. Vanmorgen heb ik foto's gemaakt van Leander en Thymen. De kerstkaarten zijn eindelijk klaar. Die gaan vandaag en morgen op de post
Thymen is nu de grote broer van Leander. Hij verdeelt zijn tijd tussen tekenen met oma Elly en naar zijn broer kijken. Hij wilde niet mee met de auto om een nieuw hok te kopen voor het konijn Rembrandt (of Sisa, zoals Thymen hem noemt). Hij bleef wel thuis: "Dag opa Peet." zei hij en tekende verder.
Al enkele dagen probeerde ik geen afspraken te maken om Lia naar Marieke
te kunnen brengen als ze dat zou vragen. De laatste dag van september
leek Leander ons te komen verblijden, maar hij liet ons nog even
geduldig wachten. Vannacht, even na twee uur, belde Marieke, of we toch
maar wilde komen; ze zou ook nog naar de verloskundige bellen. Onderweg
belden we of we naar het ziekenhuis of naar huis moesten komen. De
verloskundige had gezegd dat het nog wel even zou duren, maar niet
langer dan 24 uur.
Het koffertje voor het ziekenhuis stond klaar en Marieke lag op de bank.
Toen we binnen kwamen liep wat rond door het huis. Dan wilde ze weer
even naar buiten om een frisse neus te halen. Dan ging ze weer naar
boven. Omdat ik toch nergens mee kon helpen ging ik weer naar huis.
Thuis aangekomen, gaf ik dat door per telefoon. "We zijn onderweg naar
het ziekenhuis," vertelde Lia. Ik ben even op bed gaan liggen. Precies
op tijd werd ik wakker gebeld door een mannetje van de woningbouw over
een kraan. Daardoor was ik nog redelijk op tijd bij het koor om te
zingen. Toen de mis afgelopen was, zag ik dat ik twee oproepen gemist
had.
Leander was om 7:17 geboren.
Ik reed weer terug naar Hellevoetsluis en daar lag hij bij zijn moeder in bed.
Hij keek me aan of hij wilde zeggen: "Zo, ben je daar eindelijk."
Vanmorgen in aller vroegte is Leander geboren. De zoon van Marieke en Paul. Met een slaperig hoofd probeerde ik hem op de foto te zetten om de werled de kleinzoon van deze trotse grootvader te laten zien.
In mijn fotoarchief vond ik een foto uit 2002 met een kikkertje. Dat zou de grootvader van het bruine kikkertje van vorige week kunnen zijn. Dit kikkertje zit op de rand van mijn schoen. Dat geeft een beetje informatie hoe klein het diertje is. We weten niet welke soort het is.
Vorige week sprong er plotseling een bruin kikkertje door de kamer. Lia was naar school voor een ouderavond. Het lukte me niet het diertje te vangen om het buiten te zetten. Ook het maken van een foto lukte niet zo goed. De volgende ochtend heeft Lia het kikkertje gevangen en in de tuin gezet. Een dag later sprong er een grote groene kikker door het huis. Ik denk dat ze onder de planten naast de voordeur zitten. Als dan de voordeur geopend wordt komen ze naar binnen.
Nederlanders als bruggenbouwers uit een kennisland?
Mijn kleinzoon Thymen ging vorige week op inspectie langs de bruggen in Lekkerkerk. Nederlanders zijn trots op hun kwaliteiten als bruggenbouwers. Op school leerde ik vroeger dat de Nederlandse bruggenbouwers hun kwaliteiten gebruikten in het leger van Napoleon op weg naar Moskou. De brug die Thymen hier inspecteert blijkt pas 35 jaar oud te zijn. Hij heeft deze brug dan ook afgekeurd. De situatie voor hem en zijn leeftijdgenoten is niet geheel zonder gevaar. Het groene wateroppervlak ziet er voor een kind meer uit als gras dan als water. Kort geleden keken de leerlingen van het Gemini college tijdens de les uit het raam. Zij zagen twee kleien meisjes bij het groene water. Toen een van de meisjes onder het kroos verdween openden twee leerlingen het raam. Zij sprongen naar buiten, renden naar de sloot en haalde het meisje eruit. De moeder lette even niet op, gelukkig waren er anderen die op haar kind lette. De moeder zette het meisje op haar fiets en fietste weg zonder de redders te bedanken.
Keizerinnen zijn vroege aardappelen die sinds zeker vier generaties geteeld worden langs de Lekdijk van de grens van Krimpen aan de Lek en Krimpen aan den IJssel tot aan het gemaal (op de grens van Lekkerkerk en Bergambacht). Voor me ligt het boek: "Neêrland Plantenschat, of Landhuishoudkundige Flora, behelzende eene beschrijving der onkruiden, vergiftige en nuttige inlandsche planten en der in onzen landbouw gekweekte gewassen"; door H.C. van Hall, hoogleeraar te Groningen Met talrijke afbeeldingen Leeuwarden. G.T.N. Suringar 1854. Op bladzijde 154 en 155 onder de nachtschadigen beschrijft hij de aardappe, 'ook wel eens genoemd kartoffel of toffel(Overijssel). - Solanum tuberosum. "In het Westland (Zuidholland) noemt men vooral de Engelse, glimmers, graafjes, kromhouten, keizerinnen, Pruissen, en wolkammers." Een teler die in het Westland heeft gewoond vertelde me: "Keizerinnen maken prachtige planten met wel 100 aardappelen aan een stoel(=plant), maar ze worden niet groter dan een knikker." Ik denk dat de professor een kleine verwisseling heeft gemaakt tussen het Westland en de Lekdijk. Het aardappelras was in elkgeval in 1854 wel bekend. Overigens beschrijft hij nergens de tomaten in zijn boek. Op de foto: de heer Burger rooit keizerinnen langs de Lekdijk. Tegenwoordig worden keizerinnen ook geteeld op ander plaatsen in de Krimpenerwaard en daarbuiten.
R.J. van Breukelen wordt gefeliciteerd door zijn vrouw bij Vierdaagse Nijmegen
De heer R.J. van Breukelen werd ook door zijn vrouw gefeliciteerd. Zij zat op de eretribune op de Via Gladiola. En zonder goed thuisfront en verzorging door zijn vrouw was het niet zo gemakkelijk geweest 50 keer de Vierdaagse te voltooien. Hij was een van de 6 wandelaars die dit jaar voor de 50ste keer liepen. Of zijn vijf collega's ook over de finish kwamen is nog niet te achterhalen.
Kijk voor meer Vierdaagsefoto's in mijn fotoalbums. (klik op de FOTOALBUMS in de linkerkolom on de de cijfers)
R.J. van Breukelen uit Delft voltooit voor de 50e keer Vierdaagse Nijmegen
Als een van de 36.504 wandelaars die vrijdag de Vierdaagse van Nijmegen voltooiden kwam oud-gerechtsdeurwaarder R.J. van Breukelen uit Delft over de finish. Hij volbracht vrijdag voor de 50ste keer de Vierdaagse van Nijmegen. Hij is op feestelijke wijze op de Via Gladiola bij de VIP-tribune ontvangen door burgemeester Thom de Graaf. Van marsleider Johan Willemstein kreeg de heer R.J. van Breukelen de versierselen omgehangen die horen bij de voltooiing van de Vierdaagse voor de 50ste keer.
Gisteren was ik in Nijmegen om foto's te maken van deelnemers aan de Vierdaagse voor mijn kranten. Voor een klef broodje op de Wedren, het centrum van de 4-daagse, moest ik 3,50 betalen, dat vond ik wat veel. Ik reed even door naar hotel Erica in Berg en Dal om daar een kleine lunch te gebruiken en oude 4-daagse kennissen te begroeten. Tegenwoordig zijn er drie invalidenparkeerplaatsen. Toen ik op huis aan wilde gaan stond er een merkwaardige Dodge op een invalideparkeerplaats, voorzien van een groot beeldmerk van de eigenaar: KRO (Katholieke Radio- en televisie Omroep). Een invalidenparkeerpaart lag er niet in. Zoiets verwacht men niet van zo'n keurige Roomse omroep. Een hotelgast die zag dat ik een foto maakte kwam naar me toe en vertelde: "Vorig jaar stonden die arrogante types daar ook al zonder kaart," zijn vrouw beaamde zijn opmerking.
De prachtige woorden van de KRO-site wil ik u niet onthouden
"De KRO wil een innovatieve mediaorganisatie zijn, die vanuit de
katholieke traditie een humane samenleving nastreeft, met
gemeenschapszin, diversiteit en respect. Wij willen bijdragen aan een
wereld waarin mensen elkaar helpen en de ruimte geven het leven te
vieren. De KRO ontwikkelt hiertoe toegankelijke concepten op het gebied
van spiritualiteit, zorgzaamheid en educatie voor een volggroep van ca.
3,5 miljoen mensen"
Na het maken van de foto kwam er nog een grote slee aanrijden met een telefonerende heer aan het stuur. Hij keek een beetje boos naar mijn auto die één van de drie invalidenparkeerplaatsen bezette. De leerling-journalist van streng reformatorische huize die ik had mee genomen naar Nijmegen moest er een beetje om lachen. Wij, mijn vrouw en ik, zijn als rooms gezin al jaren lid van die KRO. Bedankt KRO voor de gemeenschapszin, respect en de ruimte die jullie geven door middel van jullie personeel. Ik begrijp nu hoe het komt dat een invalidenparkeerplaats vaak bezet is door iemand zonder kaart, men volgt het voorbeeld van de KRO.
Een portret van Thymen met Soof, de knuffel. Die gaat overal mee naar toe, maar wordt heel gemakkelijk ter zijde gelegd. Als je met hem ga wandelen is het dus opletten waar Soof blijft. Het blijft mij nog steeds een raadsel hoe een kind de keuze maakt voor zijn belangrijkste knuffel. Bij mijn eigen kinderen heb ik het niet kunnen achterhalen. Ook bij mijn kleinzoon is het niet gelukt. Misschien krijg ik nog een herkansing.
