EDEGEM SCHIETMONITOR

'k zoek hem.....

STABROEK

PUURS

Een zilver metale model ( ipv van wit)

MORTSEL

Misschien heeft U deze ?

ESSEN

Ik zoek een oudere versie, waarvan de bisschopsstaven en mijter in ‘'t ”goud” zijn ;de ossekoppen en het schaap in ’t zwart.

BORGERHOUT

Ik zoek dit hangertje met een …groene boom !

Is dit een "fake" of heeft het wel degelijk bestaan ?

alle informatie hieromtrent is welkom

AARTSELAAR

De achtergrond is licht hemelsblauw, zonder Politie noch Aartselaar

WANTED WANTED WANTED WANTED WANTED

• Ik zoek nog 8 borsthangers van de politie korpsen gelegen in de Provincie Antwerpen :

• Je recherche encore 8 breloques des polices communales de la Prov. d'’Anvers :

1.      Aartselaar

2.      Borgerhout

3.      Deurne ……..geen foto...met zwarte boom ?

4.      Essen

5.      Kalmthout … (geen foto)             

6.      Mortsel (?)

7.    Puurs

8.    Stabroek ?

& schietmonitor Edegem

Mocht U me kunnen helpen, aarzel niet om me te contacteren

GSM: 0491/36.27.11                                         email adres zie hierboven rechts

Si vous pensez pouvoir m’aider à compléter ma collection, contactez moi                        

GSM: 0491/36.27.11                                                                     adresse email-: ci-dessus à droite

MERCI -  BEDANKT

ZWIJNDRECHT

De gemeente opteerde na de fusie voor het wapen van de laatste feodale heren die Zwijndrecht en Burcht samen bezaten.

De heerlijkheden Zwijndrecht en Burcht waren sinds 1281 in het bezit van Gwijde van Dampierre, graaf van Vlaanderen.

Jacob Antoon Carenna verwierf Zwijndrecht-Burcht in 1665 en was meteen de laatste heer van beide samen.

Nu Zwijndrecht en Burcht in 1977 door fusie opnieuw werden verenigd, kon dit worden gesymboliseerd door het wapen te kiezen van de Carenna’s.

Gedeeld in drieën 1. in sinopel een vijfpuntige ster van zilver

2. in zilver een olijftak van sinopel

3. in lazuur een vijfpuntige ster van zilver

ZOERSEL

Gedeeld 1. in goud een leeuw van keel

2. doorsneden a. in zilver een keper van keel, vergezeld van 3 rietgarven van sinopel, gebonden van goud

b. in zilver een adelaar van sabel, gepoot en getongd van keel.

ZOERSEL

De gemeente koos na de fusie voor een gedeeld wapen van 1. Zoersel en 2. twee kwartieren van het vroegere Halle.

Zoersel maakte aanvankelijk deel uit van de oude nederzetting Malle en vanaf 1194 van Westmalle. In 1233 werd Westmalle-Zoersel geschonken aan de abdij van Villers om er een nieuwe Cisterciënzerabdij te stichten, die er nooit kwam. Wel werd in 1237 te Vremde de Sint-Bernardsabdij gesticht, die de uitgestrekte landgoederen en de middelbare en lage rechtspraak te Westmalle en Zoersel bezat.

Later kwam Westmalle-Zoersel in handen van verschillende families, o.a. de familie Powis (1743-einde Ancien Régime). Jacob Benedictus Pauwens, die in 1743 Westmalle-Zoersel kocht, werd geadeld in 1732. Het jaar daarop kreeg hij de titel van ridder. Tevens mocht hij zijn familienaam veranderen in Powis en een ander wapen voeren, namelijk in goud een leeuw van keel. Dit wapen werd in 1913 aan de vroegere gemeente Zoersel toegekend en staat in de 1^ste helft van het huidige gemeentewapen.

De heerlijkheid Halle('s Graven-Halle of Mager Halle genoemd, vermoedelijk om het verschil aan te duiden met Halle in Brabant.) behoorde tijdens de middelweeuwen aan de hertog van Brabant. Later ging het over naar diverse families. Een zegel van zaken van Halle uit 1779 vertoont een gevierendeeld schild, 1. en 4. een adelaar 2. en 3. een keper vergezeld van 3 gebonden rietgarven. Dit wapen werd in 1693 aan de broeders Ullens verleend, toen de Spaanse koning Karel II hen in de adelstand verhief, en in 1954 toegekend aan de vroegere gemeente Halle.

ZANDHOVEN

De gemeente opteerde na de fusie voor een gevierendeeld wapen met schildhouder, waarin alle deelgemeenten aan bod komen. De 4 kwartieren en de schildhouder symboliseren achtereenvolgens Pulderbos, Pulle, Massenhoven, Viersel en Zandhoven.

De heerlijkheid Pulderbos in het Land van Rijen werd in 1505 door de vorst verpand aan Pieter van der Moelen. De lelies, blijkbaar het oorspronkelijke wapen van de familie  van den Steene, symboliseren Pulderbos in het huidige wapen van Zandhoven.

De heerlijkheid Pulle hoorde aanvankelijk toe aan de heren van Breda en aan de familie van Boutersem. Later kwam ze in het bezit van de hertogen van Brabant.

Vermoedelijk gebruikten Pulle en Grobbendonk (eveneens  eigendom van de families Schetz en van Ursel) een zegel met het wapen van Ursel, gesymboliseerd in het 2^de kwartier van het wapen.

De heerlijkhied Massenhoven was in het bezit van de landsvorst tot de Spaanse koning Filips IV ze in 1644 verkocht aan Adriaan Brouwerts. Het wapen van ene Cannart d’Hamale symboliseerd Massenhoven in het 3^de kwartier :in zilver 5 aaneengesloten spitsruiten van keel, dwarsbalksgewijze geplaatst, de 2^de overtopt met een mereltje van sabel.

Viersel, tot op het einde van de 16^de eeuw meestal Voorschoten genoemd naar haar belangrijkste gehucht, werd in 1644 eveneens door Filips IV aan Adriaan Bouwerts verkocht. In het 4^de kwartier  van het wapen van Zandhoven wordt Viersel gesymboliseerd door het wapen van haar laatste heren, de familie de Villegas, heren en barionnen van Hovorst.

Zandhoven behoorde als heerlijkheid steeds tot het vorstelijk domein en was tijdens het Ancien Régime een belangrijke plaats, waar sinds 1329 een hoofdbank van leenmannen van de hertog van Brabant was gevestigd. Dit fungeerde tevens als beroepshof voor ca. 180 leenhoven, schepenbanken en laathoven. Bovendien was Zandhoven het centrum van een meierij, één van de kwartieren van het markgraafschap Antwerpen.

Op een zegel uit de 17^de eeuw van Zandhoven, staat in het veld  Sint-Amalberga, patrones van de parochie, staand op ene vis, met in de linkerhand een palmtak en in de rechterhand de draagriem van een schild. De vis, attribuut van Sint-Amalberga, is wel degelijk een steur. Volgens de traditie werd de heilige na haar dood vanuit de abdij van Munsterbilzen per boot over de Schelde naar Temse gevoerd en een hele stoet steuren volgden het vaartuig.

Sint-Amalberga, gekleed als Benedictijnerabdis, staand op haar steur fungeert als schildhouder voor het huidige wapen van de fusiegemeente Zandhoven.

Gevierendeeld 1. in lazuur 3 staande lelies van zilver

2. in keel een schildhoofd van zilver, beladen met 3 mereltjes van het veld, naast elkaar geplaatst

3. in zilver 5 aaneengesloten spitsruiten van keel, dwarsbalksgewijze geplaatst, de 2^de overtopt met een mereltje van sabel

4. in zilver een geledigd leliekruis van sabel en een blokzoom van 16 stukken van keel en van zilver, die van keel beladen met een toren van goud, geopend van lazuur , die van zilver met een ketel van sabel. Het  schild geplaatst voor een Sint-Amalberga van natuurlijke kleur, staande op een steur van sinopel.

WUUSTWEZEL

De gemeente koos na de fusie voor een gedeeld schild van 1. Wuustwezel en 2. Loenhout, met een kleine aanpassing.

De heerlijkheid Wuustwezel behoorde tot 1287 aan de heren van Breda. Vanaf 1645 tot op het einde van het Ancien Régime was ze in handen van de familie de Vinck, laatste feodale heren van Wuustwezel.

De schepenbank van Wuustwezel gebruikte een zegel met daarop 3 vinken, die in de schildvoet staand op een grond. Mogelijk was dit wapen afgeleid van dat van de familie de Vinck. Zeker is dit echter niet.

Het grondgebiet van Loenhout was verdeeld over 2 heerlijkheden. Popendonk werd gehouden van de hertog van Brabant, Loenhout eerst van de heren van Breda en later van die van Hoogstraten. Vanaf de 16^de eeuw waren beide heerlijkheden in handen van dezelfde heer.

Vanaf de 16^de tot de 18^de eeuw gebruikte Loenhout een zegel met daarop een schild met een hoofdletter “L” en een geschaakte dwarsbalk van 3 rijen er overheen. Het gaat om het wapen van de familie van der Marck, heren van Loenhout van 1465 tot 1575. De letter L was omdat de familie nog andere heerlijkheden bezat waarvan de schepenbank eveneens met haar wapen zegelde.

Het wapen dat in 1902 aan Loenhout werd toegekend, gaat terug op dit schepenzegel, en is in het huidige wapen van Wuustwezel opgenomen in de 2^de helft. De “L” werd weggelaten.

Gedeeld 1. in lazuur 3 vinken van goud

2. in goud een dwarsbalk geschaakt van 3 rijen van zilver en van keel.

WOMMELGEM

In 1728 gaf hertog Jan 1 van Brabant de heerlijkheid Wommelgem in leen aan ridder Jan van Liere, die op de grens tussen Wommelgem en Deurne het kasteel Immerseel bouwde. Zijn afstammelingen namen de naam van Immerseel aan en behielden Wommelgem tot in het midden van de 18^de eeuw. De laatste heer van Wommelgem was Simon Jozef de Neuf (1776)

In 1819 ontving Wommelgem een wapen van goud met 3 zwijnskoppen van lazuur. Dit was het wapen van de familie de Neuf. Toen Simon de Neuf in 1693 werd geadeld, nam hij het wapen over van de in mannelijke lijn uitgestorven familie van zijn echtgenote Jacoba van Eversdijck, die in goud 3 afgerukte everkoppen van natuurlijke kleur voerde. In dit geval betekende natuurlijke kleur bijna zwart met een rode tong en witte slagtanden.

Aangezien de zwijnskoppen aanleiding gaven tot spot, werden ze in 1840 vervangen door everkoppen.

In goud 3 afgerukte everkoppen van natuurlijke kleur.

WILRIJK

Van lazuur beladen met St Bavon van goud

Of

In een blauw veld met het gulden beeld van Sint-Baefs

Eén van de 7 fusiegemeenten

WILLEBROEK

En uiteindelijk nog 3 laatste modellen

WILLEBROEK

WILLEBROEK

Het altare van Willebroek werd in 1189 door de bisschop van Kamerijk geschonken aan de Sint Aubertusabdij van Kamerijk. Als wereldlijke voogden wisten de heren van Grimbergen in de 12^de eeuw hun gezag te Willebroek te vestigen.

In 1661 kreeg ridder Jan Helman het in handen en werd het verheven tot baronie. De familie Helman, laatste heren/baronnen van Willebroek, behield Willebroek tot op het einde van het Ancien Régime.

In 1853 werd aan Willebroek het wapen toegekend van de familie Helman.

WIJNEGEM

De heerlijkheid Wijnegem behoorde tot in 1559 tot het vorstelijk domein. In 1698 werd Wijnegem tot graafschap verheven. Pieter Jozef Roelants was de laatste heer van Wijnegem en in de adelstand verheven, hij kreeg de toelating om “ de Wyneghem” bij zijn familienaam te voegen. Aan het wapen Roelants, in sabel een uitgeschulpt schuinkruis van goud, werden 4 gouden gesteelde en gebladerde druiventrossen toegevoegd, waarschijnlijk een toespeling op de naam Wijnegem.

In sabel een uitgeschulpt schuinkruis, vergezeld van 4 gesteelde en gebladerde druiventrossen, alles van goud. {Het schild getopt met een helm van zilver….}

WESTERLO

Ansfried, graaf van Hoei en bisschop van Utrecht, schonk rond het jaar 1000 een deel van zijn goederen, waaronder Westerlo, aan de kapittels van Onze-Lieve-Vrouw en van Sint-Martinus van Utrecht. In het begin van de 13^de eeuw  gaven deze Westerlo  en omliggende goederen in erfpacht aan de heren van Wezemaal. In de 2^de helft van de 14^de eeuw werd Westerlo betwist tussen de afstammelingen van Jan 1 van Wezemaal, en die van zijn zwager, Rikalt 1 de Merode. Uiteindelijk gaven de Utrechtse kapittels  Westerlo in 1417 in erfpacht aan de Merodes. Desondanks liet Jan II van Wezemaal, die geen wettige afstammelingen had, deze goederen in 1460 bij testament na aan Filips de Goede, hertog van Bourgondië en van Brabant. Na de dood van, diens opvolger, Karel de Stoute (1477) kregen de Merodes in 1488 de goederen in handen waarvoor ze sinds 1417 de pachtsom betaalden.

In 1626 werd Westerlo tot markizaat verheven. De familie de Merode behield Westerlo tot op het einde van het Ancien Régime en heeft nog steeds een nauwe band met de gemeente.

De schepenbank van Westerlo wordt voor het eerst vermeld in 1624. Haar 17^de-18^de-eeuwse zegels vertonen een kasteel met 4 hoektorens en een geopende poorttoren met neergelaten valbrug, waar achter links een slanke torenspits uitkomt. Het gaat duidelijk om de woning van de familie de Merode. Heraldisch rechts staat aan de voet van de hoektorens een schild met 4 palen en een uitgeschulpte zoom, het wapen de Merode. Dit schild is getopt met een kroon waarop 3 (onduidelijke) fleurons staan. Aan de voet van de linker hoektorens prijkt een schild met een Sint-Maarten met bedelaar, het wapen van het Sint-Martinuskapittel van Utrecht. De kroon waarmee dit schild is gedekt, vertoont 11 parels waarvan 3 verheven, en is dus een gravenkroon.

In lazuur een gemetselde burcht met 4 hoektorens en een geopende poorttoren met neergelaten valbrug, waarachter links een slanke torenspits uitkomt, alles van goud, aan de voet van de rechter hoektorens een wapenschild: in goud 4 palen van keel en een uitgeschulpte zoom van lazuur, het schild getopt met een kroon met 3 fleurons van elkaar gescheiden door 2 groepen van 5 parels, waarvan één verheven, van goud; aan de voet van de linker hoektorens een wapenschild in goud een Sint-Martinus van lazuur, het schild getopt met een kroon met 11 parels waarvan 3 verheven van goud.