De vredesduif vliegt van site naar site, door zo veel te landen als maar mogelijk is. Alsjeblieft, help de duif om een lint te maken, rond de wereld. door hem mee te nemen naar jouw site, of om hem aan iemand anders te geven voor hun site, door hem een plaats te geven in een ander werelddeel of in die delen van de wereld waar strijd en chaos heerst
klik op bovenstaande url en geniet van de foto's van de andere Suriname bezoekers of ga naar Google.com en typ " foto's van Suriname " in en je krijgt vele websites en weblogs waar je genoeg van Suriname kan zien.
Langzaam ebt mijn enthousiasme weg. Niet alleen mijn `zakenvriend` zorgt voor een confrontatie met de werkelijkheid maar alles om mij heen. Gesprekken en onderzoeken laten steeds meer zien dat er voor (amateur)schrijvers de activiteiten dicht bij huis worden georganiseerd. Een workshop, een literaire bijeenkomst, voorgezeten door een professionele schrijver, die wat extra's bijverdient, een cursus, een boekbespreking en wat mailgroepen en een online schrijfclub. Terwijl er voor schilders de prachtige omgevingen van Toscane en Frankrijk volop de advertentie pagina's vullen denkt men dat schrijvers het liefst alleen of in een groepje in een kamertje op elkaar gestampt, woorden produceren. Ik wil reizen. Reizen met mensen die leuke ideeën kunnen opdoen en verhalen brengen waardoor de lezer zichzelf vergeet. Verdwijnt in het verhaal in de hoop ooit ook mee te gaan naar die prachtige omgeving en het mooie amazone land. Dat wil ik. Deze zelfde vriend brengt mij op het 'nuchtere' pad van een inkomen genereren. Hij heeft het nooit geuit. Gek is die niet. " Zeg nooit tegen een vrouwmens dat haar idee geen zoden aan de dijk legt" moet hij gedacht hebben. " Anders heb je stront aan de knikker" Hij opperde ondersteuning en vroeg direct daarop zelf om ondersteuning. De vraag die leidde tot intense contact met het werkveld waar ik zelf net voor bedankt had. Mijn manuele therapeut genoot er zichtbaar van - hij en zijn vriend verzorgen ook een prachtig aanbod in de Dordogne in Frankrijk voor vakantieschilders - dat ik een gat in de markt had ontdekt, zo ongerept dat " het ontbossen" je moedeloos maakt alleen al door er aan te denken.
Ik ben de weg kwijt. Mijn "vrienden" in de verschillende organisaties maken hele erge ongemakken door, staan op de nominatie te worden weggewerkt. De congressen omtrent maatschappelijke problematieken zijn zwaar en confronterend, ik voel me als een vogel met lamme vleugels. Ik besef dat mijn plan om te gaan reizen in combinatie met creatieve schrijvers meer inzet dan omzet zal meebrengen. Meer pijn! Want over een aantal weken ben ik werkloos. Ik moet omzet draaien! Mijn plan voorgelegd aan een tal van "nuchtere" zakenlui. Forget it....je gaat honger lijden, kind.....ik sluit mijn ogen, want met gesloten ogen ziet de wereld er mooier en leuker uit. Alles wat men ziet wordt tenslotte verkeerd geinterpreteerd!
Mijn pad heeft mij de afgelopen periode geleid naar een voorlichtingsbijeenkomst over ' geweld achter de voordeur' .Een Oprah-achtige dagvoorzitter en Danny en Jane van toneelvereniging Surye, brachten het onderwerp zo dichtbij, dat er bij velen de tranen over de wangen liepen. De impact van het visuele gedeelte bleef nog dagen op mijn netvlies hangen. Mezelf troostend met de woorden " ach het is toneel" wetende dat ik dit zelf ooit aan de lijve heb gevoeld. Dat besef is het electrische schokgevoel dat ik heb gehad toen dit toneelstukje zich afspeelde. Niet goed voor mijn creatieve start, zul je denken als je dit leest. Inderdaad.
Een dag later, bij SCALA, over Eerwraak. Relaxed vertelt een professional van de Allochtone Vrouwen Telefoon over het ontstaan van Eerwraak en de misstanden daaromtrent. Een en al geweld en pijn, verdriet en verstoting. Te vergelijken met de Europese landen eeuwen geleden (of lijkt het zo?).
Gelukkig is er ontspanning. Donderdag ga ik naar een filmavond van LIONS club. In het kader van " L' esprit du Temps" een voorproefje. Effe ontspannen voor dat ik mij volgende week op de andere conferenties stort. Maandag 28 en dinsdag 29 organiseren Dienst Stedelijk Onderwijs en Sezer Consult een conferentie over huiselijk geweld. " Vrij zijn van geweld" . Met sprekers als Professor Dr. Frank Bovenkerk over het fenomeen ' Loverboys' , Drs. Indra Boudjarath over ' zelfdoding' en Professor Dr. Ruben Gowricharn met aanbevelingen over hoe om te gaan met geweld. Uiteraard zal onze black princess hier niet ontbreken Ayaan Hirsi Ali. Zij zal zich uitten over huiselijk geweld, eerwraak en (vrouwen)besnijdenis.
Als ik dat verwerkt heb, wend ik mij op 1 december richting 'inburgering' een expertmeeting. Deels vanwege het feit dat ik mij weer moet laten zien binnen het netwerk, deels ter ondersteuning van de organisator. Het netwerken gaat goed..........de richting gaat verkeerd............mijn eerst volgende verhaal zal niet één zijn van " hoe fijn het was op reis met mijn (amateur)schrijvers maar ik denk...... Ja, vul maar in. Mijn creatieve geest is in ruste.................mijn workspirit is aan het woord. Het wordt tijd dat ik mij ga buigen over het volgende project.......... want mij werd medegedeeld dat er uitstel is verleend door het ministerie en dat de projectaanvragen uiterlijk eind januari 2006 in huis moeten zijn. Ik heb dus effe tijd.
Zij hield van hem, maar wist niet hoe zij 't zeggen zou Een vrouw van weinig tekst, maar héél oprecht eerst aan zijn graf heeft zij die ene zin gezegd: " Ik ben zo eenzaam zonder jou"
Leven dat is zien met je ogen open, Leven is zien dat je voeten lopen, leven dat is zien, leven is horen, weten dat je niet voor spek en bonen bent geboren!
Het is zover............... de omslag in mijn leven....eindelijk kan ik datgene gaan doen dat ik vnl. met mijn hart wil doen..........een droom die al mijn energie zal vergen! Een gevoel alsof iemand met een bombardon tegen mijn oor aanzat, zo hoog was vanmorgen de spanning gestegen, Mijn eerste stap op weg naar mijn droombaan is gezet. Drie mannen rond de tafel. Gelukkig is de intro van Jürgen Rayman ook hier van toepassing............wie is je vader, wie is je moeder..........in mijn geval ben je een zus van?............mijn maatschappelijk zeer betrokken neven helpen mij onbewust vaak bij de binnenkomst van zo'n mannenwereld. Niet altijd gunstig, natuurlijk.....want ik heb ook mijn eigen kwalificaties en competenties. Het ijs is gebroken en de "bombardon" is stil. Ik voel alleen nog het kloppen van mijn hart; neen ik voel mij één groot hart..........zullen ze dat doorhebben? De zakelijke onderhandeling start en deze verloopt (tot nog toe) in mijn voordeel. Ik mag "meeliften" met Educa reizen. Een gerenommeerd bedrijf als het gaat om pakketreizen. " Ik ben zo gek nog niet" denk ik stiekem. Het wordt mij wel heel makkelijk gemaakt vind ik, totdat ik natuurlijk de prijzen hoor! Mijn hele spaargeld gaat naar de start en promotie van La Promnesia® Reizen en schrijven.
We gaan naar de vakantiebeurs die dit jaar als slogan heeft " de route naar succes". Want wie écht iets wilt bereiken in de reiswereld mag niet ontbreken op deze succesvolle manifestatie. Een platform van de reisbranche. Reizen en schrijven met Educa Reizen en La Promnesia®. De mooiste creatieve reis voor mensen die houden van een grote verscheidenheid van volkeren, ooit samengebracht door de vele overheersers van het prachtige amazoneland Suriname. Voor 80% bedekt door het regenwoud. " Een mijl reizen leert je meer dan duizend boeken," zei Confusius. Iedere aspirant-schrijver zal het met mij eens zijn dat het zeer zeker de moeite waard is om in deze prachtige ambiance, op zoek te gaan naar inspiratie.
Verliefdheid is als een vlot dat ronddobbert op de zee. De wind die het vlot voortduwt is de laaiende passie die even plots verdwijnt als ze opgekomen is.
Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn. Onze diepste angst is dat we oneindig machtig zijn. Het is ons licht, niet onze duisternis, waar we het allerbangst voor zijn. We vragen ons af: "Wie ben ik dat ik briljant, buitengewoon aantrekkelijk, getalenteerd en geweldig zou zijn?"
Wanneer het hart iets in bewaring heeft blijven de beelden héél een leven ongeschonden. Jouw eerste glimlach heb ik zo vaak herbeleefd, wel duizend maal heb ´k jou opnieuw gevonden.
Generaties.
Jong mensen protesteren Roepen ´t is een treurig zootje en al ben ik niet meer zo jong ik zit toch in hetzelfde bootje.
Zij verwijten deze wereld een geweldig aantal floppen ´t klopt want in mijn jonge jaren, was ie ook al naar de knoppen
Wil je veel meer foto's zien of info lezen neem dan een kijkje in mijn archief.
http://www.bloggers.nl/Mildredenzo
WIL U EEN BERICHTJE ACHTERLATEN KLIK DAN ONDER EEN ARTIKEL OP 'REAGEER'. KAN ONDER IEDER WILLEKEURIG ARTIKEL, FOTO, BERICHT OF GEDICHT.
Langzaam ebt mijn enthousiasme weg. Niet alleen mijn `zakenvriend` zorgt voor een confrontatie met de werkelijkheid maar alles om mij heen. Gesprekken en onderzoeken laten steeds meer zien dat er voor (amateur)schrijvers de activiteiten dicht bij huis worden georganiseerd. Een workshop, een literaire bijeenkomst, voorgezeten door een professionele schrijver, die wat extra's bijverdient, een cursus, een boekbespreking en wat mailgroepen en een online schrijfclub. Terwijl er voor schilders de prachtige omgevingen van Toscane en Frankrijk volop de advertentie pagina's vullen denkt men dat schrijvers het liefst alleen of in een groepje in een kamertje op elkaar gestampt, woorden produceren. Ik wil reizen. Reizen met mensen die leuke ideeën kunnen opdoen en verhalen brengen waardoor de lezer zichzelf vergeet. Verdwijnt in het verhaal in de hoop ooit ook mee te gaan naar die prachtige omgeving en het mooie amazone land. Dat wil ik. 
Als de omstandigheden de
;){kind=link}
