Vandaag een bomaanslag bij ons thuis gehad, NASA, FBI en dergelijke hebben al gebeld om te vragen of er schade was. Wel, er was enorm veel schade; blijkt dat wij in een zeer gevaarlijk gebied zitten voor bomaanslagen! Er waren gelukkig geen gewonden, na het opruimen van de schade spijtig genoeg wel, des te meer omdat er hier en daar nog landmijnen verstopt lagen onder bedden (jawel, de terroristen van tegenwoordig zijn echt smerig!). De daders worden naarstig gezocht door meneer Bush zelf! Hij gaat zelfs speciaal ter ere van ons een 'anti-terrorism' speech geven op CNN. Wat het nut was van de bomaanslagen is voorlopig nog niet bekend, maar men denkt dat Osama er voor iets tussen zit... (ik denk eerder dat mijn broer er voor iets tussen zit, maar soit.) Vandaag dus niet veel tijd gehad om te schrijven, sorry. Mijn kamer was ook een doelwit van de terroristen. Maar nu is het tenminste proper bij ons thuis!
U kent ze misschien wel, het is een nieuw fenomeen : de cyberoma's. Heb er thuis ook één rondlopen, een schat van een oma, en tegenwoordig ook heel hip met haar nieuwe computer. U raadt het nooit, één van de beste manieren om te communiceren met mijn oma is via de chat! Oké het loopt niet allemaal van een leien dakje (soms lopen de bestanden al eens vol en zo van die dingen), maar toch petje af voor al die hippe oma's die het proberen! Och, we plagen haar er veel mee, maar het is dan soms ook wel enorm grappig, zo'n sjattende oma..
Wat ik wel vind, is dat ze deftige dames van leeftijd moeten behoeden voor sites die niet zo deftig zijn als zij! Want voor ze het weten krijgen ze iets aan hun hart! Spijtig is wel dat oma geen tijd meer heeft om koekjes te bakken en sjaals te breien, want ze heeft een afspraak met haar 'Chatdate'!
Speciaal voor oma & peter, papa & Blondie en alle mensen die lezen, een beetje poëzie op een maandagmorgen :
Als een bloem die zijn glans weerspiegelt met de dauw op zijn blad Zo weerspiegel ik mijn hart in jouw ogen.
Als een bries door je haar ga ik door je hoofd Alleen blijf ik hangen tussen je ogen Zodat je wanneer ook Altijd met mij in je gedachten verzonken bent! -Annelies-
Hoii, even om voor te stellen: ik ben Annelies, een onbezonnen puber, die een vrij normaal leven leidt, althans, dat denk ik toch...
Omdat de leerkracht van muzikale opvoeding ons de opdracht had gegeven een concert uit te kiezen, om daarover later een recensie te schrijven, had een vriendin van me een concertje gevonden op de site van rataplan vzw. We maken ons helemaal op en vertrekken naar zaal de Roma, waar we een kwartier op voorhand stonden te wachten om onze kaarten af te halen. Nu, er was één probleem (eigenlijk meerdere, maar daar hebben we het later over): de Roma was niet open! We panikeerden al een beetje, des te meer omdat we langs alle kanten bekeken werden met geile blikken, en we continu uitspraken of zuchten en dergelijk naar ons hoofd kregen. Tot we besloten om een cafétje binnen te springen om daar om informatie te vragen. Tot onze grote spijt, sprak niemand in al die café's ook maar 1 woord nederlands, én wisten ze al helemaal niet wat of waar de Roma was. Als laatste hoop belde ik naar m'n vader, die gelukkig de schepen van Borgerhout naast zich had zitten (vraag me ook niet waarom, maar het was zo!), hij vertelde ons vrolijk dat Rataplan en Roma niet hetzelfde zijn! Lap, daar stonden we dan, 2 jonge grieten van rond de 16 jaar, helemaal opgemaakt, mooie kleren aan, en zelf niet al te lelijk, die de hele Borgerhoutse buurt moesten aflopen naar de Wijnegemstraat. Natuurlijk (we zijn vrouwen) vonden we de weg niet direct, waardoor het nog wat langer duurden. Ondertussen liepen we en liepen we, nog nooit zoveel uitnodigingen gekregen van mannen en complimenten (die toen absoluut vreselijk bangelijk waren, waardoor we alsmaar rapper liepen). Eindelijk!! De Wijnegemstraat!!! Wat zien we? De Rataplan is GESLOTEN! Daar stonden we dan, helemaal verwilderd door het lopen met rood aangelopen wangen, en helemaal ontmoedigd... Ondertussen was het 10uur, en we besloten dan om maar te voet naar huis te lopen. U denkt dat het dan gedaan is? Nee, onderweg hebben we nog dreigementen gekregen en zijn we uitgescholden voor 'Hoerenzonen'. Waarop we vrolijk dankuwel zeiden en verder huppelden. Op de jeneveravond van de scouts, waar m'n familie zat, ontmoette ik de man die me geholpen had, nlk de schepen van Borgerhout. We vertelden hem het hele verhaal, en zijn antwoord was: 'Dan moesten jullie maar niet zo mooi zijn hé!' Ik heb hem toen een draai rond zijn oren gegeven, of dat was ik toch van plan (maar in se ben ik zo slecht nog niet!). Voor de rest was het een enorm lieve man, hoor, maar man, het is nu officieel: Ik haat Borgerhout, en de Roma, en ja, ook de Rataplan... Hopelijk de volgende keer iets beter nieuws...
