Ik ben Trees, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Puckey.
Ik ben een vrouw en woon in Almere () en mijn beroep is heel veel.
Ik ben geboren op 31/12/1961 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: heel veel.
Sea Life centre is gelegen aan de west kust van schotland , in connel Het is een mooie aquarium, heel ruim opgezet. Met oa allerlei zee dieren. Het leek eigenlijk wel op een minidierentuin. eigenlijk hou ik hier niet zo van , maar dit viel me erg mee, de aquarium was erg leuk op gezet, je liep tenminste niet in kringetjes rond. en het was erg kleurrijk. Er was zelfs buiten het een en ander te zien. We hebben verder die dag de omgeving verkent en verschillende dorpjes bekeken. thuis gekomen werd arie weer gebeld en moest hij de volgende dag werken. waar ik toen was. Is voor een andere X
Met een klein pontje van Mull naar Iona gegaan. Op Iona staat een abdij die een heel groot ondergronds netwerk heeft, en dit heb erg veel mensen in de oorlog gered. We kregen een rondleiding waar ik bijna niks van kon verstaan, want het was in zwaar dialect, dus arie kon een heleboel vertellen. We zijn in een gedeelte van die abdij geweest die ze als theehuis hadden ingericht, daar was ook een tentoonstelling, hier hebben we wat gedonken en gegeten. Toen zijn we zelf het eiland aan het verkennen gegaan, en zo kwamen we op een begraafplaats terecht, hier stonden van die keltische kruizen op. (zie foto), die zijn erg imposant, sommige zijn wel zo groot als een volwassenen.er hing een erge misterieuse sweer op Iona, arie voelde dit ook, je moet er geweest zijn om dit te begrijpen. Al met al is het een mooi eiland het bekijken waard. Door dit alles waren we bijna te laat voor het pontje/veer naar Mull. waar de auto stond. Onderweg vertelde arie nog het een en andere over Iona en de kruizen. Het is jammer genoeg erg toeristisch maar ja daar doe je niks aan. Onder weg vertelde arie dat hij iets leuks had bedacht voor morgen, wat dat is, dat is voor de volgende X.
Wees kalm temidden van lawaai en de haast, en bedenk welke een vrede er in stilte kan heersen. Sta op goede voet met alle mensen zonder jezelf geweld aan te doen. Zeg je waarheid rustig en duidelijk, en luister naar anderen;ook zij vertellen hun verhaal. Mijd luidruchtige en agressieve mensen, zij belasten de geest. Wanneer je je met anderen vergelijkt, zou je ijdel en verbitterd kunnen worden; want er zullen altijd grotere en kleinere mensen zijn dan jij zelf. Geniet zowel van wat je hebt bereikt als van je plannen. Blijf belangstelling houden voor je eigen werk, hoe nederig dat ook moge zijn; het is werkelijk bezit in het veranderlijke fortuin van de tijd. Betracht voorzichtigheid bij het zaken doen; want de wereld is vol van bedrog. Maar laat dit je niet verblinden voor de bestaande deugd; vele mensen streven hoge idealen na; en overal is het leven vol heldendom. Wees je zelf. Veins vooral geen genegenheid. Maar wees evenmin cynisch over liefde, want bij alle dorheid en ontevreden is zij eeuwig als het gras. Volg de loop der jaren met gratie; verlang niet naar een tijd die achter je ligt. Kweek geestkracht aan om bij onverwachte tegenslag beschermd te zijn. Maar verdriet je zelf niet met spookbeelden. Velen angsten worden uit vermoeidheid en eenzaamheid geboren. Leg je jezelf een gezonde dicipline op, maar wees daarbij lief voor je zelf. Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren; je hebt het recht hier te zijn. En ook al is het je wel of niet duidelijk; toch ontvouwt het heelal zich zoals het zich ontvouwen moet en zo is het goed. Heb daarom vrede met god, hoe je ook denkt dat hij moge zijn, en wat je werk en aspiraties ook mogen zijn, houd vrede met je ziel in de lawaaierige verwarring van het leven. Met al zijn klatergoud, somberheid en vervlogen dromen is dit toch steeds een prachtige wereld. Wees voorzichtig. Streef naar Geluk
tekst gevonden in de oude st Pauluskerk in Baltimore, 1692
Toen ik dus bij die vriendin was gedropt (haar man was aan het werk). zijn wij met z´n 2e naar Fort William (FW) geweest, ik hoefde nu niet zo veel scots en scheef te praten want zij is een hollandse (gelukkige he), dus ze kon mij van alles laten zien, we zijn langs het ziekenhuis geweest hele boel winkeltjes en zelfs naar een klein museum. Ook zijn we naar de supermarkt geweest, arie had een hele was lijst meegegeven en natuurlijk geld. de super markt was voor hun maatstaven erg groot, daar keek ik van op. ik zelf had ook wat andere dingen in geslagen, voor al die lekkere thee. Maar ja de thee smaakte toch anders toen ik ze thuis dronk, moet je altijd zien, het is natuurlijk ook de melk en de lekkere dingen die ik er bij kreeg, dat deed ik thuis niet, die lekkere dingen dan, wel thee met melk en zoetjes, en zo drink ik mij thee nog steeds, of het moet een vruchten of kruiden thee zijn dan smaakt het niet. Ik heb niet veel beleeft in FW alleen te veel geld uitgegeven, en veel plezier gehad met haar. Nou ik vergeet toch bijna iets te vertellen, dat is namelijk toen het lunche tijd was geworden, had ze namelijk een tafel besteld in een van hun plaatselijke restaurants, een sjiek ding, we kregen een uitgebreidde high theetafel ipv een gewone lunche (we hadden wel veel bekijks), ze vertelde het een en andere aan de ober en deze man ging nog meer zijn best doen, ook met nederlandse woordjes er tussen door gooien, die twee waren gewoon heel openlijk met elkaar aan het flurten gewoon, en dat bezorgde mij en haar af en toe een gieggelbui, ach ja meisjes onder elkaar he. Al met al hebben we veel te veel gegeten en gedonken, maar een plezier dat we hadden, ze wou namelijk dat ik dit zeker 1x moest meemaken. Want met de echte higt thee reden we alweer naar huis toe want het was toch wel 2 uur rijden er vandaan en haar man wou wel weer gewoon eten hebben na een dag werken. Ze had een hele lekkere stoof pot gemaat lekker makelijk, deze was bijna klaar toen we thuis kwamen. Arie kwam me weer op halen en bleef mee eten, wij dames haden niet zo´n honger maar de heren aten voor 2. wat eigenklijk wel goed was, want dan viel het niet zo op van ons. De volgende dag ging arie en ik naar Iona dat is een klein eiland met een heel eigen geschiedenis en het bekijken waard, maar dat is voor de volgende X
Toen we thuis waren gekomen, overhandigde arie mij een briefje, ik kon het niet goed lezen maar het was een uitnodiging voor over een paar dagen bij iemand te komen eten. arie had deze uitnodiging eigenlijk al aan genomen maar dat wist ik dus niet, hij haalde een grap met me uit, (eigenlijk een rot grap), echt wat een oudste broer kan doen, hij liet mij in de waan dat iemand een oogje op me had en die genen had zogenaamd toestemming bij arie gevraagd. In eerste instantie trapte ik daar in, en wou er niet op in gaan, ik had toen nog al veel voorkeuren, dus arie kronkelde in alle bochten om me maar over te halen dat ik wel moest gaan, toen eindelijk het hoogste woord er uit kwam, het waren gewoon vrienden van hem die ons uit nodigde om te komen eten. Eigenlijk speelde ik het spelletje ook wel een beetje mee, toen ik het door had, (ja dat doen broers en zussen toch). De dag was aangekomen dat we naar een bijzonder berg keten gingen de 3 gezusters, een heel verhaal van wat er allemaal aan de hand was daar, mooie bergen erg mooi uitzicht, en vooral een hele lange reis ernaar toe, we zagen de bergen al van heel ver aankomen, en aan de weg kwam geen einde. Op de terug weg gingen we dus langs die vrienden, arie had me ook gevraagd om mijn pedicure spullen mee te nemen, omdat hij iets in zijn teen had dat hij er maar niet uit kreeg, op een van de eerste dagen had ik hem al onder handen genomen en dat rot pitje er voor hem er uit gehaald, Die spulletjes had ik nu ook bij me, eigenlijk was het een soort reserve instrumenten mapje/handgereedschap, want ja de pedicuremotor kon natuurlijk niet mee. Bij die mensen aan gekomen waren er al verschillende vrienden,dus er was een klein feestje aan de gang. arie ging naar die meneer toe die mij zogenaamd wel zag zitten en ik speelde het spel mee want hun wisten niet dat ik wist dat het een spelletje was waar ik achter gekomen was. Mijn scots en scheef werd wel erg op de proef gesteld. uit eindelijk wist iedereen wat voor soort grap hun (die 2 mannen), met mij uit hadden gehaald, ik had bijna meteen alle dames op mij hand, en de heren werden door hun dames gepest en op hun nummer gezet, want wat bleek ook . Ze hadden me nodig, verschillende mensen hadden problemen met hun tenen,voeten of ik er naar wou kijken, nou kijken wou ik wel, maar ik weet uit ervaring dat het niet bij kijken blijft, mijn handen gaan kriebellen en ik moet dan peuteren. Ik werd op een stoel gezet, goede lamp en een tafeltje erbij waar ik mijn spullen op neer kon zetten, handdoek op schoot en ja hoor daar was nummer 1. die middag heb ik verschillende dames en heren van hun pijnelijk voeten afgeholpen, wat blijkt nou, ze kennen daar namelijk geen pedicure, de huisarts of zoiets moet het doen. Onder elkaar werd al een heel plan gesmeed om mij naar scotland te krijgen om een pedicure bedrijf te starten, ( dat kon eigenlijk niet want ik was in holland al een bedrijf begonnen, hier over later meer) ze hadden alles al in kannen en kruiken ik hoefde alleen nog ja te zeggen, oja en een rijbewijs halen,die ik trouwens nog steeds niet heb. Het eten heb ik goed verdient daar. arie liep rond als een soort trotse vader. Want later in de auto op weg naar huis kreeg ik alle loofende woorden te horen. Twee dagen er na werd er een pakje voor mij bij arie afgegeven, ik wou niks hebben voor die voetten gedoe , maar de dames hadden allemaal iets bijelkaar gelegd en een hele mooie hals ketting , die ik ook als bros kon gebruiken gekocht bij hun plaatselijke goudsmidse.Ik had dat ding al eens een keer zien liggen maar was mij veel te duur, en nou had ik het toch, had ik toch iets moois over gehouden eraan. Toen werd arie weer opgeroepen om tekomen werken en ik werd bij een vriend +vriendin gedropt omdat hij het toch vervelend vond dat ik alleen thuis was en dan niks van schotland zag, want die vriendin moest naar fort William toe en ik mocht dus met hun mee, maar dat is voor een andere keer
Eindelijk zijn we aangekomen in een ander dorpje, waar wel een pub was. Het leek wel of de tijd daar had stil gestaan, oude stoelen en tafels, houte vloer, stank van rook, bier en andere ondefineer baare dingen. Ik wou dat ik niet zo goed kon ruiken, maar ja het was een belevenis die ik zelf in m´n eentje niet zou gehad hebben, want ik was er niet heen gegaan alleen. Arie bleek vaste klant hier te zijn, hij liep naar een hoek waar een biljart tafel stond, geen biljard maar een pool tafel, werd mij later verteld, verschil zie ik toch niet, wel dat poel veel meer ballen heb.Hij legde een munt stuk op de rand van die tafel, zei de jongens gedag die al aan het spelen waren, sleepte mij mee naar de andere kant waar een tafeltje leeg was. Iemand haalde een viool tevoorschijnd en ging een dans liedje spelen. Verschillende mensen gingen er op dansen, wel gezellig en vrolijk hoor. Arie moest eventjes terug naar de auto, even later kwam hij terug met zijn doedelzak, dat vind ik toch wel zo leuk, dat kreng maakt een hels lawaai, maar is zo bijzonder, als kleuter vond ik het al een machtig ding, en ik was en bent het nog steeds ,erg trots op m´n broer die dat ding kan bespelen, want zeg nou zelf het is niet een alle daags instrument voor een hollander toch. Een paar mensen vroegen aan arie wat, ik werd voor gesteld, ik heb heel wat handjes geschut, en gesmilde, ik had er later pijn van in m´n wangen, wat ze precies zeiden kon ik niet verstaan, door de herrie en het dialect. Arie stond op en ging spelen. voor mij bekende en onbekende liedjes, er werd door andere meegespeeld op verschillende instrumenten, en er werd gedanst. Een paar keer werd ik ook meegesleept ondanks dat ik heel hard nee schudden want ik kan niet dansen, en zeker dat schotse geval niet. Ik dronk water, en sap, ik hou niet zo van alcohol, arie dronk een raar kleur bier, hij vertellde me welk merk het was, maar dat ben ik vergeten. na een tijdje ging hij uitblazen (op een andere manier dus), en zag dat hij cq wij aan de beurd waren, hij zou mij weleens pool leren spelen, nou zech dit liep uit op een regel rechte ramp. Ik moest eerst leren hoe je zo´n stok moest vast houden, dan nog tegen zo´n zware bal tikken, eerst deed ik het te zacht en toen ja. Toen een beetje te hard, de bal vloog uit die pooltafel kwam neer op een tafeltje verder op,tussen volle glazen waar er een paar van omvielen ,vloog met een rot vaard in iemandse kruis, auwts. Ik schaamde me dood, iedereen lagen natuurlijk, ik zakte door de grond, nou ja door m´n knieen ,ook van het laggen, ik pieste zo wat in m´n broek er van. Voor al toen ik die meneer zag met een nat kruis door de omgevallen glazen. Het heeft me wel wat gekost al die drank die ik om had gegooid, ik mocht meteen geen stok-que meer aanraken. Gelukkig hoefde ik het niet schoon te maken. Later vertelde arie dat 1 van die mannen mij wel zag zitten en had al via arie een afspraakje geregeld, maar dat is voor een andere keer.
We waren al een paar dagen de buurt aan het verkennen geweest toen arie een telefoontje kreeg van zijn werk, hij werkte bij een forelle kwekerij. Er waren te veel mensen ziek en met vakantie, dus of hij een dagje kon komen werken. Ik vond het eigenlijk maar niks. maar het toeval wilde dat het die dag erg regende, echt het kwam met bakke uit de hemel, dus arie naar zijn werk en ik was voor het eerst alleen. M´n wasje maar gedaan, wat schoon gemaakt voor hem, op zijn compy mocht ik spelletjes doen en muziek maken,ik heb wat gelezen, ik had een handwerkje meegenomen dus daar ben ik mee bezig geweest, en gewoon naar de regen en de omgeving gekeken ,een half verzopen kat binnen gelaten, die vond het maar wat fijn dat ik dus thuis was, Ginger heeft een hele tijd op m´n schoot gelegen, ik heb ook wat met hem gespeeld en hem lekker geborsteld en geknuffeld, (want ik misste mijn katte heel erg) op de tv was alles in het engels dus ik kon niet veel volgen dus die ging al gauw uit, gho niks verveeld zo gauw als regen, ofschoon het daardoor wel lekker ruikt. Toen was het tijd om eten klaar te maken, ik heb het een en ander in elkaar geflanst, ik dacht ik doe geen vlees of vis(ik eet dat toch niet, ik ben vegetarier) arie doet dat maar voor zich zelf, voor dat ik het verpest. Even later kwam arie binnen. En ja hoor hij had lekkere vis voor ons mee genomen, ik vertelde dat ik dat niet eet, hij was het vergeten, vond het jammer voor mij, maar goed voor hem want dan had hij lekker meer. Hij heeft het zelf klaar gemaakt en we hebben alles lekker op gegeten. Ik vertelde wat ik allemaal had gedaan en ja toen kwam Ginger slaap dronken van m´n bed af en toen moest arie zeker lachen want die kat komt niet zo vaak langs. Dus dat was mijn 1e X alleen. S´avonds heeft hij me meegenomen naar de pub, niet ergens op de hoek hoor, zoals in een stad, waar je zowat op elke hoek een cafe heb, maar we moesten een heel eind rijden hiervoor, en daar heb ik voor het eerst........gespeeld, maar dat is voor een andere X
Dit is mijn broer zijn huis, zo al jullie zien is het nog een caravan. maar een groot ding. Ik had mijn eigen slapkamer hierin. Of schoon je niet al te groot moet zijn want dan past je niet in het bed. maar gelukkig ben ik maar 1.65m dus ik pastte er in. later kreeg hij een echt huis, 2 onder 1 kap in een plaatsje niet ver daar vandaan.
Dit is de hoofdweg naar zijn huis toe. verdwalen kon ik hier niet,dacht ik, nou ja, ik kreeg het wel voor elkaar hoor, verschillende keren trouwens. Arie lag nog te slapen, dus ik eerst eventjes naar de plee, alles zachtjes doen want ik wou hem niet wakker maken,al was het toch al 07:00 uur geworden, thee water op zetten en mijn koffer met kleding uit pakken zover dat kon, want veel ruimte was er niet. thee zetten brood zoekken, en alles klaar zetten voor het ontbijt. arie was onder tussen wakker geworden, we zeiden elkaar goede morgen, nou ja hij mompelde zo iets, wassen en aankleden en samen ontbijten.We gingen dus het een en ander plennen, en natuurlijk over iedereen roddellen, waar ik toestemming voor had gekregen. In eens kwam er een rode kat binnen, een zwerfkatje die in de buurd woond en arie zijn caravaan/huis gevonden had, hij werd Ginger genoemd, lief beest, maar mijn heimwee naar Mickey Merlijn en Minoes (mijn katten) werd hier door wel erger. Onbijtboel opruimen en de koffer leeg halen met de spullen voor arie. De hele tafel stond meteen vol, m´n koffer was leeg, zijn kasten vol. Kreeg ik op m´n kop waarom ik dit niet eerder had gedaan, want dan had hij al muisjes en hagel op z´n brood kunnen doen. Niet bij na gedacht, trouwens. De drank vond hij best lekker, maar werd als een verjaardags kado voor iemand anders bedoeld, zo ook een van de pakken pijptabak, de verpakkingen daar zijn de helft minder en 2x zo duur, wat ik later in de winkels zag. We gingen naar buiten om de omgeving te bekijken want toen ik aankwam was het pik maar dan pik donker, er zijn haast geen lampen bij de wegen. wel mooi hoor dat wel dan kan je de sterren hemel heel goed zien, wat ik ook vaak gedaan heb. Het ruikt daar ook heel anders dan hier in holland. De wegen zijn er anders, ja eigenlijk alles is er anders. s'middags gingen we naar vrienden van arie, want er was iemand jarig en we waren allebei uitgenodigd, want ze vonden het wel leuk om zijn zusje te zien. Nou dat was wat, een heel eind rijden, wat wel erg mooi was, eindelijk bij een boerderij aangekomen, werden we verwelkomt,onderweg had arie al verschillende zinnetjes met mij gerepeteerd, dus ik stond niet zo zeer met mijn mond voltanden, dat kwam later wel. Ik verstond de mensen amper want ja het is schots wat ze praten en niet het engels van de tv, of school. maar met handen en voeten werk kom je toch een heel eind, En natuurlijk moest arie geregeld bij springen om te vertellen en te vertalen. De drank viel in goede aarde, We kregen heerlijke zelfgebakken vruchten taart, heerlijke engelse thee, dus thee met melk en suiker,in koppen die wijj hier voor de soep zoude gevruiken. We hebben dus heerlijke liters thee gedronken. heerlijke muffins(soort cakejes) en scouns (kleine broodjes)gegeten, met zelf gemaakte boter en jam. Er werd meteen onderling allerlei recepten uitgewisseld. Later op de dag gingen we weer weg. arie vroeg of we nog iets moesten kopen voor het avond eten. Ik lachtte hem 4kant uit want ik zat prop vol, wel lief natuurlijk dat hij daar aan dacht. Een dag zondigge mocht wel een keertje, en trouwens ik ben toch op vakantie. oja ik heb ook nog m'n moeder gebeld om te vertellen dat ik goed aan gekomen was, en natuurlijk gevraagd hoe het met me poesenkinderen was, want die miste ik ontzettend. We gingen vroeg naar bed, ook wegens gisteren he. De volgende dag was ik weer vroeg wakker. en ben toen wat gaan lopen, arie lag toch nog te pitten en ik had de kriebbels om dingen te zien en de nieuwe luchtjes op te snuiven, ik had een briefje voor arie achter gelaten, met wat ik ging doen. Ik weet niet hoe ik het voor elkaar geregen heb maar bij een rechte weg ben ik toch verdwaald, dus zo rechtdoor was hij dus ook weer niet. Ik ben maar langs de kant gaan zitten en wachtten, het was al bijna half 12 geworden. Iik had honger en dorst, een goede leer om de volgende keer iets te eten en zeker te drinken mee te nemen. Zo af en toe kwam er iemand langs vroeg me iets, zei me gedag, of iets anders wat ik niet thuis kon brengen, en ja hoor eindelijk kwam daar een auto aan en het was hoera!!!!!! het was die van arie. Wij allebij blij dat ik gevonden was. Ik was dichter bij zijn huis gekomen dan ik had gedacht. Toen hebben we gegeten, voor mij een brunch, en we zijn weer gaan toeren. Verder het land gezien. En voor morgen stond er iets anders op het programma. Dus dat is voor een andere keer.
Daar zat ik nou in de trein naar m´n broer in Scotland ver van me huis en katten. ik zat bij het raam en te genietten van het uit zicht, wat een mooie omgeving, Bij een plaatsje aan gekomen ginggen we dus stoppen, er werd weer iets omgeroepen wat ik niet kon verstaan. Er kwam een oude dame bij me zitten. Want tegen over me was er waarempel nog plaats. Zij vertelde me dat ze naar haar dochter ging,dus ik vertelde haar (met hande en voete werk) dat ik naar me broer ging. opeens kwam er zo´n karretje langs met thee en lekkere dingen ik kocht het een en ander (voor al thee)ook iets voor die mevrouw, ondanks dat ze me aankeek van dat moet u niet eten want daar word je dik van. Wat was die thee heerlijk zeg, ik was daar zeker erg aantoe. als ze nog eens kwam wou ik nog wel wat thee kopen maar het karretje kwam jammer genoeg niet meer terug. Die oude dame ging er weer uit en ik zat alleen, vond ik niks erg want ik keek graag naar buiten. Alleen jammer dat het al wat ging schemeren, af en toe ging die trein erg eng scheef, of erg dicht langs de kant van een berg. Tot dat de trein veel lawaai maakte met toeters en bellen en op eens stil stond. Midden op de rails stond een koe en zij had geen zin om weg te gaan, de trein stond in een bocht dus ik kon alles zien, met z´n vieren hebben ze eindelijk dat beest van de rails gekregen, en konde we weer op weg. Door een berg heen, er uit gekomen was het toen opeens donker geworden wat ik erg jammer vond want de omgeving was prachtig om te zien,en erg laat zo´n 23 uur. Bij de kaart controle eerder kreeg ik te horen dat ik gewoon kon blijven zitten tot de eind halte, dus ik had waar voor me geld. Eindelijk was ik op de plaats van bestemming. Diep in de nacht aarde donker, het perron maar minimaal verlicht. Ik hees me koffers en tassen naar buiten en stond daar maar te wachten. Tot opeens een lawaai van jewelste een karretje aan kwam hobbellen met daar achter m´n broer. Ik kon wel janken van blijdschap (deed ik ook eigenlijk wel) zo blij was ik dat ik hem zag, ik werd plat en fijn geknuffeld door hem. (en jankte samen).hij lade alles al mopperend in, dat ik veel te veel had meegenomen, op de kar en we gingen naar zijn auto. Het was al 23:30 uur geworden, dus nog steeds de zelfde dag. Uitgeput was ik van het rijden, en nu nog meer rijden, want we waren er nog niet, nu moesten we nog een flink uur rijden naar zijn huis. Onderweg zijn we nog een soort avond super ingegaan om beter eten en drinken (brood,melk)in te laden voor onder weg. De wegen waren pik en pik donker, jammer dat ik niks van de omgeving kon zien, nou ja bijna niks. Ik vertelde arie wat ik allemaal had meegemaakt. Hij moest lachen, hij geloofde niks van die hond, maar ja ik heb het bewijs, ik eet zelf geen worst zo doende. Hij vertelde me nog van die vip uitgang, ik kreeg natuurlijk een standje omdat ik mee gegaan was met die vreemde mannen. Hij vertelde me dat Nancy hem net bijtijds had weten te berijken zodat hij geen halve dag vrij hoefde te vragen, en gewoon kon door werken. Eindelijk bij zijn huis aan gekomen heb ik eerst de rug zak uit gepakt en hem de hema worst laten zien, toen geloofde hij me pas en at de worst meteen verder op, ik lag in een deuk. Uitgeput zocht ik me bed op, morgen ja morgen (eigenlijk vandaag want het was al na 2uur) dan begint het pas echt. Mijn Vakantie.
Daar zat ik nou...In Glascow.... in een plastiek kuipstoeltje ...op het perron, te wachten op m´n trein die pas laat zou komen, zo tegen 18.00 uur. Hier heb ik ook mijn beginselen van het engels met accent geleerd wat ik tot op heden en steevast mijn scots en scheef noem,(dus ik spreek geen engels maar scots en scheef). Er hing vlak bij me een groot electronisch bord in de lucht waar de aankomst en vertrek tijden op kwamen te staan. die leerde ik onder tussen lezen. De treinen stonde allemaal keurig naast elkaar op 1 groot perron, dus niet zoals in A´dam dat je ook nog trappen moet lopen om naar een ander perron te gaan. Geregeld kwamen er mensen naast me zitten, soms probeerde ik wat terug te zeggen en zo aldoende leerde ik scots en scheef. Na een tijdje kwam ik een beetje bij van het vliegen en begon honger te krijgen, ik had mijn eten uit het vliegtuig in m´n overvolle rug zak gepropt, haalde een vervrommelde minibroodje er uit en at dit op( niet te eten trouwens). een klein flesje met wat appelsap volgde en ik was weer een beetje beterder geworden. Weer wat scots en scheef geleerd, verschillende mensen de treinen aan gewezen want ja het bord kon ik nu uit stekend lezen, en wist welke trein waar stond. Goed voor straks als mijn trein kwam dacht ik zo.Weer wat uren later, begon het lekker te ruiken naar patat en die soort dingen, ik kreeg daar erge trek van, maar ik kon niet weg komen door die stomme koffers.Ik had al om me heen gekeken en nergens in de buurd winkeltjes ontdekt dus de winkeltjes waren te ver weg om me koffers eventjes alleen te laten. Op een gegeven moment kwam er een aardige vrouw naast me zitten die een heel klein beetje nederlands kon en daar erg trots op was. we kletste wat met elkaar, dat ze 1 x naar nederland was geweest en daar door mensen was geholpen, en veel leuke dingen had gezien. ze vond het erg jammer voor me dat ik m´n koffers niet weg kon brengen en wat van Glascow kon zien. ja dat vond ik ook maar ja dat heb je als je alleen reist. Op een gegeven moment vroeg ze of ik geen honger had, zij wel en ging iets te eten halen. Ik zei dat ik ook wel honger had maar niet weg kon komen. Ze ging patat halen voor ons, ze vertelde ook dat je de trap af moest om bij de winkeltjes te komen. Ik was blij dat zij het ging halen. Onder tussen zocht ik me geld op, ik had alleen maar grootgeld bij me, en wist echt toen nog niet hoe dat precies inelkaar zat met sillings, pennies en ponden. Ik hoefde haar niets te betalen want ze vond het erg leuk om met mij gepraat te hebben en iets terug te doen. Later ging ze weg en was ik weer alleen. Toen kwam er een grote dikke meneer naast me zitten, deze kon ook een beetje nederlands. Het gesprek ging die richting op van waar en wanneer komt je broer je op halen, het leek wel alsof het zo moest zijn. Op dat moment drong het tot mij door dat arie voor niks in Oban stond te wachten, en ik zat nog in Glascow,dus ik raakte in panniek, wat moet ik nou doen. Die meneer vertelde me van een bepaalde telefoon gesprek (collect bellen heet dat), dat kon ik wel proberen, want hij zag die adres stikker op mijn koffer met telefoon nummer. (Dus de ontvanger betaald het telefoontje). arie kon ik niet bellen want hij was op zijn werk, en daar had ik geen telefoon nummer van, dus een goede vriend van arie bellen. Die meneer paste op m´n koffers ik ging bellen, ik kon die mevrouw aan de telefoon niet verstaan door haar dialect, dus ik weer terug, half in tranen vertelde ik aan die meneer dat het niet gelukt was, Die meneer heeft alles op geschreven wat hij nodig dacht te hebben en is toen voor mijn gaan bellen. Ik had de zenuwe van dit alles, en dacht waar ben ik aan begonnen. Even later kwam hij terug met de mededeling dat nancy arie ging bellen op zijn werk om te vertellen dat ik mijn trein gemist had en de volgende trein zou nemen, en dus pas sávonds aan kwam. Gelukkig dat is geregeld een pak van m´n hard. Ik bedankte deze meneer uit de grond van m´n hart, en wees zijn trein aan, die onder tussen gekomen was. Onder tussen af en toe ook iets gezecht tegen het peron personeel, aardige mensen trouwens, want ze zagen mij maar blijven zitten. Op een gegeven moment begon het te regenen, dit wist ik zeker want er was een ruitje boven mijn hoofd stuk, dus ik werd nat, ik niet alleen hoor want er waren meer ruitjes stuk, gelukkig regende het niet zo erg, maar dat was er ook nog. wel was het eventje verfrissend hoor. Tegen de tijd dat mijn trein zou binnen lopen. kreeg ik de schrik van m´n leven want het mededelingen bord waar alle treinen op stonden ging stuk, toen wist ik niet welke trein ik moest hebben, en waar deze kwam te staan, want ja het omroepen kon ik nog steeds niet zo goed verstaan. maar gelukkig.... op een gegeven moment kwam dat ding weer tot leven en kwamen de treinen er weer op te staan. Niet zo veel later kwam mijn trein eindelijk binnen rijden, gelukkig niet zo ver van me vandaan. Ik hees me naar binnen, werd ineens geholpen door die aardige mensen van het perron. De 1e de beste coupee in, later blijkt dit de achterste te zijn, overal werden me koffers en tassen neer gezet, en in rekken gegooid, want ja die mannen hebben de kracht he om dat te doen, ik plofte neer op een heeele zachte bank. toen voelde ik wat een zere kont ik had. Wat een weelde die zachte bank. De trein ging rijden me hart maakte van blijdschap een sprongetje en ik was op weg. Eindelijk naar me broer. Weer een stukje verder. Wat er in en bij de trein gebeurde ja dat is voor een volgende keer.
Ik ben Trees, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Puckey.
We waren al een paar dagen de buurt aan het verkennen geweest toen arie een telefoontje kreeg van zijn werk,
