Ik ben Trees, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Puckey.
Ik ben een vrouw en woon in Almere () en mijn beroep is heel veel.
Ik ben geboren op 31/12/1961 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: heel veel.
Eindelijk in Glascow aan gekomen was ik al aardig luchtziek geworden. Ik kwam als laatste uit het vliegtuig, sjokte door de lange gang met de veel te zware rug zak (waarom heb ik ook zo veel meegenomen). Eindelijk in een zaaltje gekomen moest ik mijn paspoort laten zien en vertellen wat ik kwam doen, en dat in het engels (wat ik dus nog steeds niet kon), met hande en voeten werk verteld ik dat ik naar mijn oudste broer ging voor vakantie cq zijn verjaardag. Gelukkig dit had ik goed door staan ik kreeg een stempel op een papiertje, niet eens in m´n paspoort en dat ding moest ik ook nog eens bewaren ook. Wat was ik teleurgesteld zech. m´n 1e x weg m´n 1e stempel en niet eens in m´n paspoord. nou vooruit dan maar. Ik verder door, weer lange gangen. En die rug zak woog toen een ton mijn voeten leken wel lood, (maar ja ik wou weg). In een grote ruimte aan gekomen bleek daar nog 1 iemand te staan, die aardige meneer die in het vliegtuig mij hielp met het engels, hij zag dat er nog meer koffers stonden, en ik dacht ach ja die zijn nog van mij. hoe krijg ik die nou nog mee. want er waren geen karretjes meer. de laatste had die meneer, nou aardig dat hij was mijn koffers mochten bij hem op de kar. en ik hing er aan als band rekel (wat dat is weet ik niet, maar klinkt wel leuk), Heel blij dat ik eventjes van die zware rug zak af was, we liepen al keufelend door weer een lange gang. naar een grote hele drukke ruimte met alle maal tafels en een hele boel mensen, koffers en andere toestanden. Aan een tafel stond een douane meneer mij tewenken dat ik moest komen. Dit had ik niet in de gaten, (ik dacht dat hij me gedag zwaaide), ik zwaaide terug en dook een deur door door die dicht begon te gaan, want ik zag daar de buiten lucht, autos langs rijden dus ik nam een vaard naar buiten toe, eindelijk frisselucht. daar had ik meer behoefde aan dan aan nog meer gangen en mensen en gedoe. Buiten gekomen stond ik op een parkeerplaats of zo iets, (overgeven hoefde niet meer want ik was al leeg) verder op was het erg druk met in en uit gaande mensen . Die aardige meneer kwam ook uit een van die deuren verder op. Met een grote brede grijns op zijn gezicht. en vroeg aan mij hoe het kwam dat ik hier naar buiten kon, want dat kon oorspronkelijk niet. Ik vertelde dat deze deur aan het dicht gaan was, maar dat ik er dus nog net tussen door kon. hij lachtte want het was de V.I.P. uit gang (een very important person). nou wat voelde ik me belangrijk (dus niet, want het drong toen nog niet echt tot mij door). Die meneer vroeg hoe ik nou verder moest. ik zei dat ik met de trein naar Oban moest gaan en daarvandaan kwam arie me op halen met de auto. Hij vertelde me dat alle taxi´s al weg waren, en er reeds ook geen bus daar naartoe, maar hij was erg wel willend om mij naar het station te brengen. Onder tussenhad zijn vriend hem gevonden en kwam naar ons toe, hij vertelde rap in het engels wat er aan de hand was. die meneer moest ook erg lachen en stemde toe om mij weg te brengen naar het station. Hier was ik erg blij mee, ook wel een beetje angstig want ja je hoorde toen ok al van die rare dingen maar dat stopte ik maar gouw weg. Alles werd in geladen, toen schrok ik van de hoeveelheid drank wat die meneer bij zich had (later bleek er ook nog een grote hoeveelheid rookwaar bij tezijn, vertelde hij), in de auto mocht ik vooraan zitten. en alles bekijken. ik vond het wel eng dat linkse rijden. als dank dat ik door die vip uitgang was gegaan bracht hij me dus naar het station, want hij moest anders heel veel invoerrechten betalen. dus de eene dienst is de andere waard hier. Op het station aan gekomen heeft die aardige meneer mij geholpen met het vragen naar welke trein ik moest hebben en waar deze stond. Wat bleek door al die vertragingen was mijn trein al weg en deze trein reed maar 2x per dag 1x s´morgens en 1x sávonds, dus ik moest de hele dag wachten, Een andere trein kon ik niet nemen want de reis was van tevoren geboekt in nederland en kon niet veranderd worden voor een andere trein naar Fort William. Dus ik moest wel deze trein nemen. Na dat we afschijd van elkaar hadden genomen ging ik opweg naar het perron, er was er maar 1 gelukkig ik kon dus hier niet verdwalen, gedropt met een kar vol met koffers en tassen, (me koffers afgeven kon niet want dan moest ik trappen aflopen en dat gaat niet met 2 koffers die elk ook te zwaar voor me waren, een te zware rug zak en een andere tas, dus te veel voor 1 persoon (kwam ik toen achter). dus ik ging zitten in een plastik kuipstoeltje en beleefde toen ook weer het een en andere, maar dat is voor een volgende keer.
De 1e X dat ik met het vliegtuig ging was in 1986 naar mijn oudste broer Arie in Scotland. Dit werd een reis met heel veel ervaringen en 1e keren. Ik moest erg vroeg mijn bed uit om 3 uur. vond ik niet erg want ik sliep toch al niet. wat ik wel erg vervelend vond dat is dat ik m´n katten alleen moest laten,ik had er 3 Mickey en Merlijn 2 broertjes en Minoes een lappe vriendinnetje. Een goede vriendin Ina en m´n moeder hadden dit werkje op zich genomen.Met de trein naar schiphol. met veel te veel koffers en tassen insjekken. ik had natuurlijk van iedereen spullen voor Arie meegekregen In het vliegtuig gekomen (een klein model) hoorde ik dat alles in het engels ging, ik kon toen maar een heel klein beetje engels dus dat was even schrikken.Ik zat bij het raampje en kon zo naar beneden kijken, naar de mini bootjes op de noordzee ze waren maar een paar centimeter groot. Later hoorde ik van Arie dat er 1 ervan een groot vliegdek schip was. Het opstijgen was een censatie, wat een geweldig gevoel als je los komt van de grond. alleen jammer dat dat zo kort duurde. maar gelukkig kon ik het nog een keer meemaken (joeppie!!!) want we moesten een tussenstop maken in newcastle het landen vond ik niet zo geweldig maar ja het hoord er bij he. Tussen de wolken zag ik niks maar boven de wolken uit gekomen was dit een andere wereld wat mooi met die zon die op die wolken scheen het leken wel watte bolletjes van diamant echt ongelofelijk. Ik wou het wel aanraken maar ja dat kon jammer genoeg niet. Boven New Castle moesten we een tijdje blijven rond cirkelen omdat er een helicopter op de grond in brand was gevlogen dus we konden niet landen. En daar begon iets leuk.Want we kregen snuffel honden in het vliegtuig. 1 hond die alles goed deed en 1hond (hond2) in opleiding. het gaat over de hond in opleiding. Ik had een grote (te grote) rug zak van Gerard geleend en daar alle spullen voornamelijk etenswaar voorArie in gestopt zoals. verschillende soorten kaas. hema rook worsten. hagelslag. gestamptemuisjes. gekleurde erretjes. mayonaise. het nodige aan drank (wat mocht )en pijptabak dus een heleboel dingen die in schotland niet te krijgen zijn of ontiegelijk duur. Die tas stond op de grond onder mijn stoel en tussen mijn voeten. Op een gegeven moment komt die hond 1 bij mij snuffelen en loopt door, niks aan de hand gelukkig, een zucht van opluchting. Toen kwam hond 2 bij me en gaat als een gek tekeer. Ik schrik mij rot krijg een kop als vuur en mijn hart ontploft zowat, ik schaamde me dood echt om door de grond te zakken. Ik moest dus m'n tas open maken. en ja daar kwam dus een halve supermarkt uit. de gestampte muisjes had ik in een plastiek zak gedaan want zo kon ik meer meenemen. dit zag er uit als een zak hash/verdovende middel. (wat ik niet wist, want ik kan dat spul niet). en alles ging in het engels dus. Ik keek in paniek om mij heen en riep hulp, kan iemand dit vertalen want ik kan geen engels. gelukkig kreeg ik hulp van een mede passagier voor me. dus ik vertellen wat het allemaal was. Die man van die hond keek mij raar aan en vroeg wat dit was,en wees op de zak met gestamptemuisjes, (er is geen goed woord voor gestampte muisjes) dus ik zei candy voor op bread. Die man proefte voor zichtig van de muisjes keek verbaast. vond het schijnbaar lekker. zei iets wat weet ik niet. en de stuwardes kwam met broodjes aan zetten. en ik dacht daar gaat mijn muisjes. ze begonnen lekker een broodje te eten, en alles kwam goed, nou nee ondertussen had hond 2 het pakje waar de hema worstten in zaten te pakken en 1 daarvan had hij tepakken gekregen. en zat die lekker op te vreten ik kon de rest nog net uit zijn bek trekken. de douanier schrok hier erg van want dat mocht natuurlijk niet. ( ik denk dat die hond niet door zijn examen is gekomen) die hond kreeg straf ,keek mij sip aan omdat zijn lekkers weg was. Ik dacht, eerst me getampte muisjes en nou me worst wat is het volgende. Alles kreeg ik terug en kon ik weer op mijn plaats gaan zitten. Onder tussen werd er veel gelachen. maar ik zat met een halve opgevrete hema worst. Weer op gestegen met mijn hoofd in de wolken kwamen we in Glasgouw aan wat daar gebeurde is voor een volgende X
Hallo hier zal ik me eventjes voor stellen. Ik ben geboren in Amsterdam oost. om precies te zijn in de Indische buurd. de Sumatrastraat 58-1 boven de spaarbank voor de stad amsterdam. Als jongste van 5 en 2e meisje. Mijn zus Corrie is de oudste, dan komt Arie en Pieter, dan een hele tijd niks en dan Gerard. puckey is niet mijn echte naam maar m´n oudste broer Arie noemde me altijd zo en soms nog. vind ik wel leuk. in mijn poesie album heeft hij ook hierover een leuk versje geschreven. Ik ben niet getrouwd ook nooit geweest, geen kinderen, ik heb wel altijd en nog steeds katten. Die ik altijd stee vast mijn poesenkinderen noem. ik heb nu nog zus Pollewop en broer Kruimeltje allebij zijn ze 18.5 jaar oud. ik heb dit stel geboren zien worden. wat mij ook meteen brengt bij een 1e keer. Want een geboorte van kitten had ik nog nooit meegemaakt Tamara de moeder poes had mijn moeder opgevanggen (zonder dat zij wist dat ze zwanger was). na een tijdje werd Tamara dikker en dikker, de dokter kwam langs die zei. mevrouw u poes is in blijde verwachting. Nena een tijdje kwam dus 1 cyperse poes, Katja 1 zwarte poes Pollewop 2 zwarte katertjes Beer en kruimeltje. ma hield de 2 meisjes en ik nam de 2 jongens, bij nog een stel andere katten. toen had ik er 5. Sinds 1991 woon ik in Almere. eigenlijk hadden ze het Nieuw Amsterdam moeten noemen. maar dat later hier laat ik het eventjes bij.
Uit de oneindige Bron van het Al *de bron van het Zijn* kwam ik. aeonen geleden. Sprong ik tevoorschijn als een vonk uit het inwezen van de vlam, mij van niets bewust dan van de allerhoogste zaligheid. Zo begon een cyclische reis, door onberekenbare tijd perken. Af dalend uit de gebieden van de sterrenglans. Verwant aan hun stralende luister, vrij van alle omhulsels van vorm, kon ik overal gaan, snel door de eindeloze ruimte. Door zonnestelsels en melkweg heelallen, zonder gevoelen of bewustzijn. Maar steeds verder neerwaards gedreven onweerstaanbaar aangetrokken door de gebieden van dichtheid, steeds verder afdalend, stadium na stadium, aangetrokken door de rijken van vorm. Daar verzamelde ik mij hulsels uit de rijken vuur, lucht, water en aarde. Verbleef een aeon in elk rijk, immer zoekend naar een 'blijvend tehuis. Tenslotte verliet ik de ijle rijken en word geopenbaard in een stoffelijke vorm. Gevat in een kristallijn omhulsel waarin de zuivere schittering van de vlam zelf weerspiegeld werd. Na aeonen en cycli kreeg ik nieuwe 'bekleedselen' waardoor duurzame juwelen en stralende briljanten verwisseld werden voor schoonheid en symetrie van vorm, kleur en geur. Waarin het warme zonlicht een verlangen opriep om terug te keren naar het ouderhuis, hoger, steeds hoger. Met het verstrijken van meerdere aeonen betrad ik een nieuw rijk. Nu kon ik mij van plek tot plek bewegen en mij weer op vleugelen verheffen. Toen kwam, met het aannemen van warm bloedige voertuigen, de nieuwe gewaarwordingen van toewijding, opoffering en liefde. Tenslotte ontwaakte ik als een in de schare van het mensenrijk. Leerde over de veredelde kracht van liefde, die polsklop in harmonie met het goddelijk plan. Nu onder de verheven heerschappij van de verheven Ah-hij (zonen van het verstand en opwekkers der mensheid), kan ik bewust omhoog streven, trachtend mij kennis te verwerven van Atman. Zoals de vonk tracht terug tekeren tot de vlam waaruit zij voortkwam- steeds verder opwaarts, hoger zelfs dan de vervelende paleizen van planetaire Lhas (planeet-heersers, wachters of logoi). Tot aan de zeven oer-zonen van het licht. Voorbij vlammende zonnen en kometen, Voorbij melkwegstelsels en eiland heelallen. Tot aan de Centrale Geestelijke Zon............Want ik heb geleerd te zeggen: AHAM EVA PARABRAHMA (ik ben in waarheid het grenzeloze)
Eerste keer dat ik een web/blog pagina gemaakt heeft. Ik vind het erg leuk en spannend. Alleen wou ik dat er een spellings controle op zat want mijn nederlands is .......... dus wie weet wat er alle maal nog komt.
Ik ben Trees, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Puckey.
De 1e X dat ik met het vliegtuig ging was in 1986 naar mijn oudste broer Arie in Scotland.
Hallo hier zal ik me eventjes voor stellen. 
Eerste keer dat ik een web/blog pagina gemaakt heeft.
