De Kleur van Vriendschap 

Op een dag, héél lang geleden, begonnen de kleuren van de wereld te ruziën. Allen beweerden de beste te zijn; de meest belangrijke, het nuttigste, de meest favoriete.

GROEN zei:

"Het is duidelijk dat ik de meest belangrijke ben. Ik ben de kleur van leven en hoop. Ik ben gekozen voor het gras, bomen en bladeren. Zonder mij zouden alle dieren sterven. Werp een blik over het land en je zal zien dat ik in de meerderheid ben."

BLAUW zei:

"Jij denkt alleen aan de aarde, maar vergeet de lucht en de zee niet. Het is het water dat de basis legt voor leven. Het vormt de wolken vanuit de diepe zee. De lucht geeft ruimte, een vredig gevoel en sereniteit. Zonder mijn vrede zouden jullie niks betekenen."

GEEL grinnikte:

"Jullie zijn allemaal zo serieus. Ik breng vrolijkheid, fleurigheid en warmte in de wereld. De zon is geel. En elke keer als je naar een zonnebloem kijkt, glimlacht de wereld. Zonder mij zou er geen plezier zijn."

ORANJE begon ook haar eigen lof te uiten:

"Ik ben de kleur van gezondheid en kracht. Ik mag dan wel schaars zijn, maar ik ben kostbaar, want ik dien de noodzaak van het menselijk leven. Ik draag de meest belangrijke vitaminen. Denk eens aan wortelen, pompoenen, sinaasappels, papaja’s en mandarijnen. Ik hang hier niet constant rond, maar als ik de lucht vul met zonsopgang en zonsondergang, is mijn schoonheid zo groot, dat niemand meer denkt aan één van jullie"

ROOD kon er niet langer tegen en riep:

"Ik ben de heerser van jullie allemaal. Ik ben de kleur van het bloed - levensbloed. Ik breng het vuur in het bloed. Ik ben bereid te vechten voor een doel. Ik ben de kleur van gevaar en van moed. Zonder mij zou de aarde net zo leeg zijn als de maan. Ik ben de kleur van passie en liefde, de rode roos, de kerstster en de papaver."

PAARS strekte zich tot zijn volle lengte.

Hij was erg lang en sprak met grote pracht: "Ik ben de kleur van het koningschap en macht. Koningen, leiders en bisschoppen hebben altijd mij gekozen, want ik ben het teken van autoriteit en wijsheid. De mensen twijfelen niet aan mij! Ze luisteren en gehoorzamen."

Uiteindelijk sprak INDIGO, veel rustiger dan de anderen, maar met net zoveel vastberadenheid:

"Denk aan mij. Ik ben de kleur van de stilte. Je merkt me bijna niet, maar zonder mij zijn jullie maar oppervlakkig. Ik sta voor gedachten en reflectie, schemering en diepe wateren. Jullie hebben mij nodig voor balans en contrast, voor het gebed en innerlijke rust."

En zo gingen de kleuren verder met pochen, ieder overtuigd van zijn eigen superioriteit.

Hun geruzie werd luider en luider.

Ineens was daar een verbluffende flits van een heldere bliksemschicht.

Donder rolde en knetterde. Regen viel meedogenloos.

De kleuren krompen in elkaar van schrik, en kropen dicht tegen elkaar voor troost. Tijdens de herrie begon de regen te spreken:

"Jullie dwaze kleuren, onderling vechten, en proberen de rest te overtreffen.

Weten jullie dan niet, dat ieder van jullie gemaakt is voor een speciaal doel, uniek en anders? Geef elkaar een hand en kom naar mij."

De kleuren deden wat ze werd gezegd, ze gaven elkaar een hand en verenigden zich.

De regen ging verder:

"Vanaf nu, als het regent, zal ieder van jullie zich uitrekken door de lucht in een grote boog vol met kleuren, als een herinnering dat jullie allen samen in vrede kunnen leven. De regenboog zal staan voor de hoop van morgen."

We zijn allen bijzonder en uniek, en we hebben allemaal een doel.

Dus laten wij, iedere keer als het regent, en de regenboog verschijnt, ons herinneren elkaar te waarderen.

Want dat is het enige doel wat we allen gemeen hebben.

Heb elkaar lief !!!

06-05-2007 om 00:00 geschreven door puckey