Het is een op -en aanrijden van bussen met joelende kinderen. De ene groep al wat ouder dan de andere, maar er is één constante: genoeg lawaai.
Dit vertaalt zich in het feit dat de wilde dieren zich minder laten zien en dat ik soms moet terugvallen op foto's die ik in het verleden heb genomen maar nog niet had gepost op dit of mijn vorig blog (link).
Amanita Muscaria, de vliegenzwam. Het was lang wachten dit jaar om er een aantal te ontdekken, maar als je een ander weggetje neemt in het bos, lukt het dan toch.
Een aantal artikels geleden postte ik al een foto van onze hond en een reebok. Hierna vind je er nog twee, wel op een ander tijdstip gemaakt en met een andere gastheer.
Het was lang wachten op een streepje zon, maar toen ze er dan toch doorkwam (een flauw zonnetje weliswaar) dacht deze reebok zijn moment gekozen om zich ook eventjes te laten zien.
Deze paddenstoel is gesneuveld op het veld van eer.
Vraag me niet of het door de wind kwam, door een onvoorzichtige wandelaar, door het feit dat er veel bosklassen worden georganiseerd de laatste tijd of door een wild dier.
Het feit is, de stam is afgeknakt en dat komt nooit meer goed.
Wat een rotweer vandaag. Deze morgen overvloedige regen en deze namiddag stormwind.
Tussen de buien door heb ik toch volgend tafereel kunnen vastleggen aan de rand van het bos. Een aantal damherten maakten de oversteek van de weide naar het bos.
Ik ben Erik Dhaeyer, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Erik Raspaille.
Ik ben een man en woon in Galmaarden (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/09/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, lekker uit eten gaan, fotograferen, reizen, enz..
Ik ben Erik Dhaeyer, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Erik Raspaille.
