Aan de voet van de Bosberg, dus vlak naast het Raspaillebos staat er een kapel.
Deze kapel, 't Zielkappeleke of ook kapel Onze-Lieve-Vrouw van het Raspaillebos genoemd, maakte samen met de naastgelegen hoeve deel uit van een klooster (eind 17e eeuw).
De volgende afbeelding (zwartwitfoto) is van het Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE).
Bronvermelding (licentie AOE)
Menig wielrenner die aan de voet van de Bosberg komt is wellicht bereid om hier een kaarsje te branden om veilig en wel de top van deze kuitenbijter te bereiken
De kleurenfoto's hierna zijn wel eigen materiaal.
Zicht bij afdaling Bosberg (richting Geraardsbergen)
idem dito
Zoals je kan zien op deze foto en deze hierna heeft de kapel ook
een serieuze impact van een vierwieler moeten trotseren.
Foto's binnen in de kapel heb ik niet kunnen maken, want deze wordt momenteel gerestaureerd.
Zie ook een eerdere bijgrage op mijn vorig blog over het Raspaillebos: klik hier
Gisteren poste ik een artikel over kastanjes. Vandaag toon ik jullie wie o.a. die kastanjes met veel smaak opeet.
Ik heb één van beide dieven kunnen vastleggen op de gevoelige plaat want ze waren, jawel met twee. De andere ree was onmiddellijk rechts het struikgewas ingerend.
Ze noemen het Raspaillebos soms ook het kastanjebos. Naast beuken, eiken en andere bomen, herbergt dit bos ook veel kastanjebomen zowel wilde als tamme.
Wellicht vragen er velen onder jullie zich af vanwaar de naam Raspaille komt.
Wel blijkbaar zijn er twee mogelijke verklaringen.
Tijdens een wandeling met gids, een paar jaar geleden, kreeg ik al een eerste verklaring, namelijk dat er zich eeuwen geleden gespuis "Rapaille/Raspaille" ophield in de bossen. Dit waren dus rovers of ballingen die er zich verscholen en van daaruit opereerden. Deze waren dus niet graag gezien in de streek en dit uitgestrekte bos was dus een uitgelezen schuiloord voor hen. Ook de bende van Jan De Lichte zou zich opgehouden hebben in dit bos.
Een tweede verklaring, die ook steek houdt, is dat op oude Franse officiële kaarten (17e eeuw) de naam "Bois de Rachepaille" voorkomt (zie afbeelding hierna).
Bois en paille kennen we allemaal: bos en stro.
Ras zou komen van het werkwoord raser (scheren). Dus als we alle info samen leggen komen we uit op een open plek in het bos, waar er een stro-achtig gewas groeide dat werd gemaaid (= geschoren).
Ik denk dat het één, het ander niet uitsluit en ga dus voor beide betekenissen van dit mooie bos.
Het beste moment om wilde dieren vast te leggen op foto is in de herfst, winter en lente.
In de zomer is er te veel begroeiing en zie je er maar sporadisch een. Voordeel evenwel is dat de kleur van de vacht meer uitspringt in de late lente en zomer.
Dit was ook het geval met deze reegeit die ik pas in laatste instantie opmerkte.
Onze Chaka gedraagt zich als een prima speurhond als ze in het bos vertoeft. Haar reukzin laat haar zelden in de steek. Ofwel heeft een wild dier hier sporen nagelaten ofwel een andere hond., een reu
De zon die door de bomen en/of gebladerte schijnt is altijd welgekomen voor elke fotograaf. In feite moet er zelfs geen commentaar bij onderstaande foto.
Om in het Raspaillebos te gaan wandelen moet je geen geoefende wandelaar zijn. Je zult dus nooit meer kilometers afleggen dan je wenst want de wandelroutes zijn redelijk beperkt qua lengte.
Startpunten voor de wandelroutes zijn: de parking onderaan de Bosberg, de wandelweg naast de camping op de top van de Bosberg en de Helix in Grimminge.
Hierna vind je een plan van de verschillende routes die je kan volgen en geef toe, zelfs een minder ervaren wandelaar kan hier perfect zijn gading vinden.
Ik ben Erik Dhaeyer, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Erik Raspaille.
Ik ben een man en woon in Galmaarden (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/09/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, lekker uit eten gaan, fotograferen, reizen, enz..
Ik ben Erik Dhaeyer, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Erik Raspaille.
