Pasen is in zicht en meteen kondigt zich de paasvakantie aan. Twee kleinkinderen staan te trappelen om mee op skivakantie te mogen en jawel! De laatste schooldag zit erop en de drukte verrijst uit zijn as. Geladen met pak en zak komen ze aan. Wij die dachten geen stapelproblemen te hebben in onze ruime wagen komen bedrogen uit. Gaan we voor een maand of voor een week skiën? We vragen het ons af en beginnen meteen aan het schikken van de bagage. Stapelen, uithalen en opnieuw stapelen. Eindelijk lukt het. Meer zelfs, de kinderen hebben nog beenruimte ook. Wie zou dat durven denken hebben wanneer we zagen waarmee ze binnen vielen.
Zaterdagochtend 4 uur; de wekker rinkelt en de twee bengels staan beneden, flink op tijd. Nog even de laatste hand leggen aan enkele huiselijke dingen en daar gaan we. Nog maar twee straten ver en ik besef dat ik mijn handtas vergeten ben. Een ramp want alle belangrijke spullen zitten erin. Vlug terugkeren om nadien echt te starten.
Er wachten ons 920 km alvorens op onze bestemming te zijn, alvast een heel eind. De kinderen dommelen nog even in maar het is van heel korte duur. Hun maag rammelt en in Luxemburg volgt er al een eetstop. Dan in één trek door tot aan een rustplaats voorzien van allerhande stripfiguren. Daar kunnen we echt niet voorbij. Vicky en Vere mogen even de benen strekken en hun hartje ophalen op de speeltuigen. Ze hebben het verdient want zijn al heel braaf geweest. Nadien gaat het non-stop tot in Alpe d'Huez, waar we rond 17 uur aankomen. Het is jaren geleden dat wetijdens deze periode zoveel sneeuw hadden. 1,40 meter van dat goedje zorgt ervoor dat we ons hartje kunnen ophalen op de latten. Daarbovenop zijn de weergoden ons gunstig; tijdens de ganse week hebben we maar één mindere dag gekend. Joepie!!! Er wordt naar hartelust geskied en na drie dagen mogen de meisjes al een skitest afleggen en met succes... Beiden bekomen ze een derde ster en zijn zo fier als een gieter.
Dagelijks genieten we van de sneeuwpret onder al zijn vormen: skiën, glijden, wandelen en zelfs een mini-sneeuwgevecht. De week vliegt voorbij. Bruin als een kastanje keren we terug naar de heimat. Gans Frankrijk doorkruisen we onder een blakende zon. Luxemburg geniet eveneens van goed weer maar hoe dieper België in, hoe slechter het weer. Zullen we dit jaar dan toch de lente moeten missen of komt die met een maand vertraging? In ieder geval hebben wij een fantastische week gehad en kunnen onze kleinkinderen er weer tegen om volgend trimester een laatste inspanning te doen en het schooljaar met een mooi resultaat beëindigen.
We genoten!!!
|
