Reizigers
Inhoud blog

  • Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     


    Zoeken in blog


    Regelmatig onder weg
    04-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Turkije is…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

    Een land bezaaid met plastiek! Onvoorstelbaar wat hier langs de kanten ligt. Alles is hier in plastiekzakken verpakt. Elke man heeft hier een ‘plastieken zak’ maar dan wel voor zijn boterhammetjes of wat er ook mag inzitten. Al wat men nadien niet meer nodig heeft wordt dan de straat opgegooid en daar blijft het dan voor eeuwig liggen. Op dat vlak zal hier nog veel moeten veranderen!
    Momenteel één grote troepenbeweging vaak met kanonnen, geweren en al wat bij een oorlog of gevecht thuis hoort. Ook hun ziekenwagens ontbreken niet. Op 22 juli zijn het hier verkiezingen en het zouden wel eens heel hete dagen kunnen worden waarop geschiedenis geschreven wordt. En die geschiedenis zijn ze zeer goed aan het voorbereiden. Als protest tegen de huidige regering die veel te Islamitisch is, zijn de huizen, flats en openbare gebouwen hier uitbundig bevlagd. Men kan er niet naast kijken. Het is een duidelijk protest. Gelukkig zullen we rond die woelige periode ver van hier verwijderd zijn want veilig zal anders zijn.

    Een land met veel oudheidkundige opgravingen.

    Deze week hebben we enkele sites bezocht, minder gekend dan Epheze maar zeker even interessant. Het zien van die oude stenen is voor Wim genoeg geweest en de volgende dagen worden anders ingevuld.

    Een land met gastvrije mensen.

    Zolang we in het Egeïsche gebied waren hebben we daar niet veel van gemerkt. Maar nu we meer Oostwaarts trekken, ervaren we hetzelfde warme onthaal van de twee vorige reizen. En daar bovenop genieten we af en toe van een extra service. Wanneer we gaan tanken en ze zien hoe hoognodig de camper schoongemaakt moet worden, nemen ze spontaan de hogedrukreiniger. Wij worden getrakteerd op çai terwijl zij de camper reinigen en dat alles zonder enige vergoeding te vragen.

    Een land waar vele jonge vrouwen tegen de hoek van een ronde tafel gelopen zijn. Begrijpen wie begrijpen kan!

    Een wegennet waar duchtig aan gewerkt wordt. We kunnen geen gebied noemen waar de straten niet open liggen of waar ze aan de banen aan het werken zijn. Zouden de nakende verkiezingen daar ook voor iets tussen zitten?

    Een land waar de vrouwen hard moeten werken.

    Om het even waar je op de velden kijkt, het zijn steeds vrouwen die er het zware werk moeten verrichten. In een broeierige hitte staan ze ganse dagen in twee geplooid met een totaal verkeerde kledij aan. Wie kent de kleurencombinatie niet bij die plaatselijke bevolking: een polderbroek, want het moet zedig zijn, in een fel gebloemde stof waarin alle mogelijke kleuren verwerkt zijn. Daar bovenop een bloes die alle mogelijke lichaamsdelen bedekt en liefst in totaal andere kleuren en motieven vb. in een tijgermotief dat diagonaal loopt en vloekende kleuren heeft. Op hun hoofd mag DE sjaal niet ontbreken, liefst in meerdere wrongen gedraaid. Werk zo maar eens in een hitte van 30°; De mannen drinken intussen rustig hun çai (thee) onder een of andere boom en spelen een spelletje kaarten of een ander typisch Turks gezelschapspel. Je moet hier maar vrouw zijn!

    Een land met miljoenen olijfbomen

    Waarschijnlijk vandaar dat het eten zo vaak in de olie drijft.

    Een land waar de schoolgaande jeugd een uniform draagt.

    Alle jongeren lopen netjes gekleed in een geruite plooien rokje of een rokje in een andere kleur met daarop allen dezelfde hemdsbloes en witte sportkousen. Zo trekken ze gedisciplineerd naar hun klaslokalen. De jongens bijna steeds in een donkergrijze lange broek en een wit hemd; erg klassiek maar geen modeshow of naijver wat de kledij betreft.

    Een land waar het fruit en de groenten spotgoedkoop zijn en de diesel duur.

    Zo kochten we 6 kg fruit voor €6, tomaten tegen €1/kg en de komkommer kregen we er gratis bovenop. Ze keken trouwens maar raar dat ik er maar 1 stuk van kocht en vonden het dan ook de moeite niet om iets aan te rekenen. De diesel echter is hier heel wat duurder dan bij ons. Voor 1 liter eurodiesel betalen we hier gemiddeld €1,33 en de motorin, zeg maar gewone diesel €1,25 hetgeen kan tellen temeer dat we hier heel wat kilometers vreten.

    Een land met een weergaloze natuur.

    Die beschrijven zou me te ver leiden maar ze is zo spectaculair en verscheiden dat je er niet naast kan kijken.

    Kortom: de ware ontdekkingsreis bestaat niet alleen uit het aanschouwen van nieuwe landschappen maar ook uit opnieuw leren kijken naar mensen en toestanden.

     

     

    Nu iets over onze activiteiten:

    Na de culturele ontboezemingen kozen we voor de natuur. Vooreerst zijn we naar een eiland gevaren waar de karetschildpad terug kans op overleven krijgt. Ze was met uitsterven bedreigd en het WWF heeft er zich achter gezet zodat het dier(tje) voor het nageslacht kan zorgen. We kozen voor een dolmusboot die veel goedkoper is dan die luxeboten. Die zijn niet aan ons besteed en daarbovenop hadden we nog het schip voor ons alleen. Na 45’ varen doorheen grote en kleine kanaatjes, allen omzoomd met riet, waren we er. Op het eiland zagen we duidelijk de sporen waar die gedrochten van 100 kg of meer hun eieren deponeren in het zand. Daar blijven ze dan verstopt liggen tot de kindjes tevoorschijn komen. Tijdens het terugvaren hadden we nog eventjes geluk. Plots zien we een reuzenschildpad het hoofd boven water steken en zagen we in het water verschillende van die grote exemplaren stoeien. Nadien volgde er wel nog een kleine discussie met de bootsman. Hij hield zich niet aan de afgesproken prijs en daar ging ik niet mee akkoord. Uiteindelijk heb ik dan toch moeten bijbetalen maar dat is zeker tegen mijn principes.

     

    En eindelijk is het nu zo ver. Vanuit België beslisten we om enkele stukken van The Lycian Way te lopen. Dit is het enige lange afstandspad van Turkije maar met zijn lengte van 509 km zeker niet voluit te bewandelen. Daar bovenop moeten we ook zien of we met onze camper op het beginpunt van een dagtocht kunnen geraken. Jullie weten nu al hoe de banen er hier bij liggen maar voor deze wandelingen, die volledig door het Taurusgebergte lopen, is het niet evident er te geraken. De paadjes zijn zo smal en slecht onderhouden, vaak alleen gravel road en daar moeten wij hotsend en botsend over tot aan ons beginpunt. Maar we halen het wel! Als startpunt van de eerste wandeldag kozen we uiteraard het eerste traject. Maar wat waren we ontgoocheld wanneer we naar de startplaats reden. In plaats van in een leuk klein dorpje aan te komen, arriveerden we in een echt toeristisch gebied waar de Britten hun haken hadden in geslagen. Voor ons niet echt de leukste plek want al die shops en restaurantjes kunnen wij gerust missen. Na het zoeken naar een rustige overnachtingsplek hebben we dan even de buurt verkend om het startpunt van de wandeling te zoeken. Een wandeling die trouwens grandioos was; constant hadden we zicht op de blue lagoon aan de ene zijde en een indrukwekkend berglandschap aan de andere zijde. Als inloopwandeling kon ze wel tellen. Zolang we stapten, mochten we klimmen. Gestaag ging het bergopwaarts maar daar keren wij de handen niet voor om.

     

    Voor de volgende etappen kiezen we tussen de vertrekpunten die binnen onze mogelijkheid liggen. En waar we nu terecht zijn gekomen, kunnen we wel als voorhistorisch bestempelen. We staan werkelijk in the middle of nowhere. In een verborgen, smalle vallei zijn de vrouwen aan het oogsten. Vanwaar ze komen en waar ze na de dagtaak naartoe moeten is me nog steeds een vraagteken. Vermoedelijk kunnen ze de maat van hun onderbroek niet lezen maar de gastvrijheid is niet te omschrijven.
    Her en der een pover huis je en voor de rest alleen maar graanvelden omgeven door bergen. Daartussen staan wij dan. Het graan is rijp en moet geoogst worden. Denk nu niet van hier gesofistikeerde machines te zien. Neen, hoor. Dubbel geplooid met een sikkel in de hand worden de granen hier gemaaid. In welke eeuw leven wij hier? Bij ons verklaren ze ons gemakkelijk voor gek wanneer we op die manier zouden het werk afhandelen.

    Tijdens onze wandelingen maken we dagelijks andere zaken mee. Vooreerst wat het schoeisel betreft. Zouden we het niet wagen om vandaag eens met lage sportschoenen te wandelen i.p.v. die zware bergschoenen? Domme vraag van mij en gelukkig heb ik naar wijze raad geluisterd. Het pad dat we voorgeschoteld kregen was op z’n zachtst gezegd bewandelbaar; dikke keien, door droge rivierbeddingen, grote stukken rots, steeds klauteren, alles hoorde erbij. Ik zal die vraag maar nooit meer stellen en steeds het gepaste schoeisel aantrekken!
    Op een ochtend vertrokken we en stopt er een auto. Keuze hadden we niet, we moesten mee naar de market, een groot woord voor een pover lemen huisje en dat was het. Hoe wist die man dat ons brood op was? We kopen twee broden die mooi in krantenpapier verpakt worden. Een ganse dag moeten die zo in de rugzak. Het volgende ontbijt zal delicieus zijn!
    Een andere dag zijn we er zelfs in geslaagd om elkaar te verliezen en dat midden in een woest gebergte! Je moet het maar doen. Een bewegwijzering die veel te wensen over laat en geen levende ziel om iets aan te vragen. Blijkbaar zijn wij de twee enige gekken die ons aan dat avontuur wagen maar het loont!!! Wat de bewegwijzering betreft: het is een constant zoeken naar de rood/witte GR-markeringen en daarvan hebben ze hier nog geen kaas gegeten. Wij dan als twee enkelingen daarnaar op zoek.
    Te midden van de graanvelden, waar we staan, heeft men ons toch ontdekt. In processie komen ze af en allen willen ze op de foto; Het gaat zover dat ze een soort groenteboer naar ons gestuurd hebben zodat we wat inkopen konden doen. En van die brave man kregen we nog een brood bovenop als verwelkoming. Ons enige probleem was dan van de afval af geraken. Wij alles mooi in een plasrieken zak(hoe kan het hier anders) gedaan en daarmee op stap op zoek naar een vuilbak. Blijkbaar is die hier nog niet uitgevonden. Uiteindelijk ontmoeten we dan toch een dorpsbewoner, pogen ons voornemen ken baar te maken, en dadelijk worden we geholpen. Ze neemt ons vuilnis over en kapt het in de natuur. Dat kunnen wij natuurlijk ook! Toch allemaal leuke tafereeltjes die we niet gauw zullen vergeten.

     


     



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)

    Archief per week
  • 11/06-17/06 2007
  • 04/06-10/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 30/04-06/05 2007
  • 05/03-11/03 2007
  • 16/10-22/10 2006
  • 03/07-09/07 2006
  • 26/06-02/07 2006
  • 19/06-25/06 2006
  • 12/06-18/06 2006
  • 05/06-11/06 2006
  • 29/05-04/06 2006
  • 08/05-14/05 2006
  • 01/05-07/05 2006

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!