Reizigers

Twee dagen rijden en op 2 juni hopen we te Ancona te zijn waar we om 16 uur inschepen voor een overtocht van 15 uur naar Igoumenitsa. Via Thessaloniki en Alexandropoùli bereiken we zo de Turkse grens. In plaats van rechtstreeks naar Oost-Turkije te rijden maken we even een ommetje. Van vrienden kregen we een adres van een Syriër die wegens het regime uit zijn land gevlucht is en nu samen met zijn twee dochters in de grootste armoede leeft te Turkije. Snel vond hij werk te Istanboel maar werd kort nadien door de politie opgepakt. Nu woont hij zeer armzalig in een klein dorp in iets dat voor een woning moet doorgaan. De schimmel staat op de muren, water is er niet en geld heeft hij niet om zijn huur te betalen. Hij stuurde een alarmkreet en wij gaan hem opzoeken om wat kledij en een financiële steun te bezorgen. Pas nadien beginnen we onze trip.

Snelwegen bannen we uit ons woordenboek maar kiezen voor typische Turkse banen afgezoomd door leuke dorpjes met zeer gastvrije mensen. Voor de nacht zoeken we steeds een staanplaats in zulk dorpje en dan groeien er hartelijke contacten met de plaatselijke bevolking. De benamingen van die dorpen gaan we jullie besparen. Ze zijn voor ons westerlingen zo moeilijk uit te spreken en zullen wel ten gepaste tijde om m'n weblog verschijnen.

Zowat vier weken gaan we rondtoeren en genieten om nadien dan de lange terugweg aan te vatten. Eens terug op Italiaanse bodem denken we eraan om een andere terugweg te nemen. We hopen om in Val Gardena nog enkele dagen te kunnen bergwandelen en van het sublieme landschap van de dolomieten te genieten. Onze bergschoenen zullen er zeker hun doel bereiken en de foto's volgen wel.