Het is zover. Mijn examen Photoshop is achter de rug, de zwerfwagen staat klaar en morgen zijn we weg, richting Oost-Turkije. Die streek behoort tot een van de armste gebieden van Turkije. De overheid, die stilaan doordrongen is van de problematiek, besteedt sinds kort meer aandacht aan dit overwegend agrarisch zuidoosten van Anatolië. Zo zijn er in de Eufraat en Tigris reusachtige stuwdammen gebouwd die én voor de watervoorziening moeten zorgen én voor het opwekken van elektriciteit . Sceptici nu geloven echter dat degrootscheepse irrigatie in dit warme gebied, waar de verdamping in de zomer enorm is, de bodem ernstig zal doen verzilten. Over enkele weken zijn wij er ook en dan kunnen we met eigen ogen en oren een oordeel vellen over de plaatselijke situatie.
Klein woordje over de Koerden, de bewoners van dit gebied Diyarbakir wordt door velen beschouwd als de officieuze hoofdstad van Koerdistan dat al eeuwen voor zijn onafhankelijkheid vecht. Vele Koerden zitten dan ook in hechtenis. Zo heeft de stad een gevangenis met een capaciteit van 3 000 geïnterneerden, maar ze is volgepropt met 10 000 Koerdische separatisten, militanten, revolutionairen, vrijheidsstrijders en diens meer. De Koerdische bevolking is aan allerlei beperkende en discriminerende regels onderworpen. Zo mag er op straffe van gevangenis in het openbaar geen Koerdisch worden gesproken, is hun het recht van verenigingen en vergaderingen verboden en krijgt de regio de minste scholen en de minste industrie. In het bijzijn van 'echte' Turken wordt politiek als gespreksonderwerp angstvallig gemeden. Het woord 'Kurdistan' is trouwens uit de Turkse woordenschat gebannen en vervangen door Oost-Anatolië of Oost-Turkije en de mensen zijn omgedoopt tot 'Bergturken'. Dat die aantasting van eigen identiteit kwaad bloed zet behoeft geen betoog. Wij willen de sfeer er gaan opsnuiven maar de Ambassade raad ons af naar Diyarbakir te gaan. Toch rijden we die richting uit. Bij de plaatselijke overheid zullen we informatie inwinnen, de talrijke controles zullen we dulden. Maar indien we ondervinden dat het toch niet zo veilig is, zullen we ons draaiboek wat bijpassen en een andere kant opgaan. Risico's willen we niet lopen. We hebben immers nog kinderen en kleinkinderen. Wordt vervolgd!
Verlaat uw woonplaats en bezoek vreemde landen: de wereld zal groter voor U worden. Petronius
