Vandaag is onze goede vriend Kasper gestorven. Hij had een vredig leven in de kwekerij van Prat Ar Coum om uit te groeien tot een volwassen krab. Wij hadden voor hem beslist op het tijdelijke voor het eeuwige om te wisselen, in de kookpot. Ziehier de evolutie van zijn levenslot.
Het weer is wisselvallig. In Bretagne zegt men dat het altijd mooi weer is, soms meermaals per dag. De wandeling naar de jachthaven van Aber Wrac'h konden we droog doorstaan. Vele kampgasten konden genieten van de muzicale avond met de professionele Pierrelos, aangevuld met enkele artisten uit diverse landen. Rémy geniet van zijn stevig bot, waar hij al enkele maanden op zit te kauwen.
Al bij al blijft het weer goed. Er staat een stevig windje, maar de zon is er. Rémy is verzot op het zeewater en rolt zich voluit op het strand. Hond gelukkig, man en vrouw dan ook. Onze vrienden uit Vlaanderen, Beveren, zijn vandaag aangekomen. Hopelijk beleven zij ook een mooie tijd hier.
Rémy begint het leven aan zee goed gewoon te worden. En Bea heeft aan een schappelijke prijs een kreeft gekocht. Wij noemen hem Heinrich, of beter we “noemden” hem, want bij het koken werd hij rood en veel leven zat er niet meer in wanneer hij op de tafel kwam. En lap, de tweede muziekavond is er al. Een plaatselijk koor zong Franse liederen en we kregen een voorproefje van het concert van zaterdag. Dan komen twee virtuozen uit Duitsland, de Pierrolos.
Hier zijn dan eerste beelden van de oceaan. Bij elk tij krijg je een ander beeld. Gisteravond was het muziekavond, zoals vele avonden hier. Xavier Quemet gaf een rockfestival op zijn eentje. Met zijn gitaar speelde hij denderende rocknummers uit onze tijd van de jaren ’70. Hubert, de campingeigenaar, mocht ook nog een nummer meezingen. En dan zie je nog Angel, de mascotte van de camping.
Nee, nog steeds geen foto's van de zee. Later komen die nog in overvloed. De zon geeft warmte. Rémy heeft zijn eerste ervaringen opgedaan in de oceaan. Ik liet hem vrij loslopen op het strand tussen de andere hondjes. Zo beleeft hij de tijd van zijn leven. De Bretoense vlag wappert aan onze caravan en Bea maakt de eerste oesters open. Meer moet dat niet zijn.
Door de gustende regen zijn we naar Landéda gereden. Maar we zijn er en blijven er een hele tijd. Meteen na aankomst werden we verwelkomd door onze vrienden uit Bayern en Rémy heeft al kennis gemaakt met zijn Duitse vriendje Felix. We hopen op een beetje droog weer, maar het weer is zo onvoorspelbaar hier aan de oceaan in Bretagne.
We zijn terug gestart deze morgen rond 7 uur. Langs Kortrijk, Doornik, Lille, Arras, Amiens en Le Havre staken we de Seine over. Bijna de ganse rit bleef het regenen. Het is eens wat anders. Zo zijn we aangekomen in Normandië, in Torigny-sur-Vire, ergens tussen Caen en de Mont Saint-Michel. We zijn 530 kilometer ver. Morgen doen we er nog een paar honderd bij en komen we aan in Lanéda, Bretagne, ten noordwesten van Brest.