Daar loopt Bea in de avondzon op zoek naar schelpjes om samen met de Duitse vrienden te nuttigen. Een vriendelijke inwoner van Landéda kwam ons levende zeespinnen en étrilles brengen. Dan is het moment daar om een prettige maaltijd te organiseren, Vlamingen en Duitsers samen.
De aandachtige lezer zal zich waarschijnlijk afvragen of deze blog niet meer is dan hond, strand en muziek. Uiteraard zijn er tal van bezienswaardigheden in de omgeving van Les Abers in de Finistère. Maar we komen hier al vele jaren en hebben alles zowat al gezien. Deze blog is dus geen toeristische gids. Alweer was er fantastische muzikale avond met het koor “Côte des Légendes”. 60 zangers stonden op het podium. Begeleid door een piano zongen zij beklijvende liederen afgewisseld met het optreden van een doedelzakspeler en een biniou. Nu we het toch over legendes hebben, moet ik er een aanbrengen. Tussen de torens van de kerk van Quimper staat het standbeeld van koning Gradlon, die over Bretagne heerste. Zijn dochter Dahut leefde een redelijk losbandig leven en als straf gooide koning Gradlon zijn dochter zomaar in de zee. Een beeld ervan vond ik in Locronan (zie foto). En vissers, pas goed op! Dahut leeft nog, want bij storm en ontij duikt zij boven en doet schepen vergaan!
We vernemen dat het in Vlaanderen redelijk warm weer is. Wij zijn gezegend met een gematigd zeeklimaat. ’s Ochtens duikt hier een mist op, die uitvalt in een fijn regentje. Alles is dan flink nat. Dan schijnt de zon, dan komen de wolken eraan en ’s avonds is het frisjes. Rémy doet aan thallasotherapie. Na zijn zwembeurt rolt hij zich in het zand en is niet meer aan te zien. Na een uurtje of wat valt al het zand van zijn lijf en glimmen zijn haren alsof hij net van de hondenkapper komt. De mist hangt over de zee en het is redelijk frisjes. Vissers, weest op uw hoede, want straks komt Dahut tussen de rotsen tevoorschijn!
De avond valt laat in Landéda. We zitten immers in het uiterste westelijke puntje van Frankrijk. We zien een kanjer van een zonsondergang aan het strand. De vrouwen hebben vandaag verder met hun handwerk bezig geweest. Ik denk dat er netten voor het vangen van forellen van zullen komen. En Rémy werkt ook verder aan zijn put op ons perceel. Zoals de wolven, houdt hij er van in zijn zandput te liggen.
Man bijt hond. Günter en Rémy houden van water. Samenspel tussen mens en dier is compleet. Tevenn is een professionele muzikale groep uit Morlaix. Vanavond brachten zij voor de campinggasten Bretoense en Ierse volksmuziek. De bombarde klonk geweldig samen met viool en clavecimbel.
Het is nu ook hoogzomer in Les Abers. Vannacht heeft een flink regentje gedaan en zo blijven de bloemen en de grasvelden fris. De dames zijn met hun handwerk bezig. Meer moet dat niet zijn. Morgen trekken Elisabeth en Bea naar de solden in Brest. De kans is groot dat ze met een duikboot in de aanbieding terugkomen.
Rémy en ik hebben een lange wandeling gemaakt door de duinen langs het strand van Sainte Marguerite. We stapten langs de kaap, waar de Aber Wrac'h begint. Rémy kan nu al een flinke staptocht aan en daarmee kan hij zijn tomeloze energie wat kwijt. En op de blauwe maandagavond hebben we weer een concert gehad. Een Bretoense harpiste, waarvan de naam me momenteel ontgaat, heeft stemmige muziek gebracht om stil bij te dromen.
Terwijl wij vermoeden dat er in Vlaanderen en in de rest van Europa een hittegolf aan het doorbreken is, hebben wij hier een half dagje regen gehad. De boeren zijn content en wij dus ook. Onze Vlaamse vrienden en buren van thuis vertrekken vandaag en hebben nog genoten van het jaarlijkse optreden van het koor “Luci Caré”, waar Hubert, de campingeigenaar, deel van uitmaakt. Het was andermaal een beklijvend optreden met het dertig koppige koor, de Japanse pianiste en dirigent-solist Pierre Figaro. “Untill we meet again”, tot volgend jaar!
