En ’s avonds is het stil. De zonsondergang op ons strand Sainte Marguerite is een unieke belevenis, zeker nu de zonnewende aan de beurt was. Vanaf nu worden de dagen korter en bereiden we ons voor op de duistere en kille winteravonden. Dan moeten we in de souvenirwinkels beginnen uitkijken naar kerstverlichting. Voor vele toeristen is het weer blijkbaar heel belangrijk, alsof hiermee hun verblijf in Landéda al dan niet geslaagd is. Onze groep hier ligt er niet van wakker. Als het regent, hebben we geen muggen, als het bewolkt is, dan moeten we geen muts opzetten en als het koud is, doen we een vestje aan, punt uit. Rémy zwemt in de oceaan en duikt naar trofeeën, die ik hem toewerp.
Het is hoogzomer in Landéda en in les Abers. Hoogtijd dus om een stukje vlees op de gasbarbecue te leggen! Er ligt volk aan het strand en Rémy moet dus een geschikte plaats zoeken om te baden en te zwemmen, weg van de badgasten. Het hoort ook zo te zijn, want in de Finistère heerst een zwemverbod voor honden op plaatsen waar mensen baden.
We waren in Locronan. Vlaamse vrienden van ons waren in Zuid Finistère en zo hebben we elkaar ontmoet ergens halfweg, dus in het bekende oord Locronan. Naast de vele toeristen was er nog een show van oldtimers. De zon was er, de oldtimers blonken en wij konden op zoek naar de historische schatten van Locronan. Vele jaren geleden had ik er de Grand Troménie mee gedaan, een processie van zowat 12 kilometer door veld en bos. Bisschop, pastoors, banieren en vele mooi uitgedoste Bretoense processiergangers liepen voorop, lang geleden...
Vanaf mijn jeugd heb ik geleerd dat een paard en een vrouw nooit niet stille mogen staan. Daarom hebben Bea en Elisabeth vandaag hun natte schoenen aangetrokken om kleine schelpmosseltjes te zoeken. Ze zullen ze koken in een sopje met groenten.
Vandaag waren de wolken van de partij. Dan moeten we beslist ergens gaan eten. Nergens kan je beter een pot vol vis eten als in L'écalier in Aber Wrac'h. Met onze vrienden, zelfs buren, uit Beveren hebben we een paar uur getafeld. Rémy mocht braaf onder de tafel blijven liggen en kon nadien nog even uitrusten in mijn zetel. En hij heeft als puber al twee vriendinnetjes: Malou en Waylah, twee lieve hondjes met een degelijke Duitse opvoeding.
Wie 's morgens voor zes uur opstaat, kan mooie beelden nemen van de zonsopgang. Rémy wil niet liever dan rond 5 uur met de dag beginnen en maakt me wakker door enthousiast elke dag als een feestdag aan te zien. En dan hebben we weer een prachtige muziekavond gehad met een jazz orkest. De klanken van de klarinet, trombone, drum, contrabas en piano blijven in mijn oren zinderen.
