Het idee van de energiecheque is op zichzelf uiteraard toe te juichen. Alleen kan men vraagtekens stellen achter de liberale gedachte dat iedereen, onafhankelijk van de noodzakelijkheid, daar moet kunnen van profiteren.

 In een tijd waar men als beheerder van de gemeenschappelijke financiën (staatskas) omzichtig dient om te springen met de uitgaven, zou men denken dat gelden die aangewend worden om ‘noden’ te lenigen, enkel toebedeeld worden aan dezen die het nodig hebben of, althans op zijn minst “er wat aan hebben”

 In eerste instantie vond de Sp.a, in navolging van de Waalse socialisten, dat het inderdaad wat aan het haar was getrokken om samen met een aalmoes aan de minderbedeelden ook wat zakgeld  aan welvarenden en zelfs de grootverdieners te schenken.

 Wat de socialistische top van gedachten heeft doen veranderen is mij niet duidelijk.

Dat men de toelage aan diegenen die het nodig hebben hoger wil maken dan voor deze die het niet nodig hebben, zou ik geen socialistische, maar eerder een links-liberale reflex noemen.

 Het zou mij logischer, socialer, en als getuigend van goed staatsbeheer voorkomen, indien men het voorziene bedrag enkel zou voorbehouden voor diegenen wie, gezien hun inkomen, de stijging van de energieprijzen hard aankomen. Daardoor zou het minieme bedrag van 75 Euro aardig wat hoger kunnen worden..

 Aan de andere kant vindt ik het onverantwoord dat ook Socialisten, steeds maar hamerend op de nakende problemen met financieringen van gemeenschapsvoorzieningen, het toelaten dat een deel van die gelden ook onder de ‘noden-lozen’ verdeeld worden  

 Renaat van Poelvoorde