Volgens onze blauwe minister van binnenlandse zaken, Patrick Dewael, moet België vanaf volgend jaar zijn grenzen ook voor werknemers van buiten de Europese Unie opengooien wanneer het gaat om knelpuntberoepen. Door de toenemende vergrijzing van de arbeidsmarkt zou dat de enige oplossing zijn om onze sociale zekerheid betaalbaar te houden, aldus deze zichzelf tot econoom-socioloog uitroepende liberaal. Dat een VLD-politicus daarvoor het vrijwaren van de sociale zekerheid als zijn hoofdbekommernis stelt, kan moeilijk anders dan ongeloofwaardig overkomen.

Natuurlijk ontbreekt in zijn lijst van voorgestelde maatregelen het liberale stokpaardje zoals activering van de werklozen niet, zou die activering ook voor oudere werklozen, ja zelfs voor deeltijdsen en de leefloners moeten gelden. Bovendien zou men moeten snoeien in de mogelijkheden van de werklozen om een aangeboden job te weigeren. Zelfs het weigeren van werk wegens een lager inkomen hun uitkering zou uit den boze moeten zijn. Verder kan het voor de trouwe grootverdienerfan niet dat men raakt aan de wet op de notionele intrestaftrek, welke nu door heel wat bedrijven misbruikt wordt onder de vorm van fictieve investeringen. Ook moeten er volgend jaar de stilaan traditioneel wordende belastingsverlagingen zijn, en de korting op de bedrijfsvoorheffing voor onderzoekers moet opgetrokken worden tot 75 procent voor alle onderzoekers. Ten slotte zou het grootste deel van de (gesubsidieerde) banenplannen moeten worden geschrapt en het uitgespaarde geld besteed worden aan lastenverlagingen. Aan het feit dat die banenplannen bijna 40% van de nieuw bijgekomen jobs voor hun rekening nemen, wordt hier gemakshalve even aan voorbijgegaan, waarschijnlijk omdat de onkosten voor de gemeenschap groter zijn dan de opgeleverde baten...

Misschien zou men het 'opengooien van de grenzen' ook kunnen gebruiken om in landen buiten de EU op zoek te gaan naar politici die een echte oplossing voor de economische, sociale en milieuproblemen kunnen bedenken. Want, er mag dan een tekort zijn op de arbeidsmarkt, op de politieke markt is lijkt dat tekort zelfs schrijnender!