In een door 'rechtse' denkbeelden overheerste maatschappij is het principe dat de gemeenschap moet bijdragen aan de kosten van 'gemeenschappelijke' opvang van kinderen van uit huis werkende tweeverdieners, in feiten een contradictio in terminus. Enerzijds iedereen de vrijheid laten om zelf te bepalen of men kinderlast neemt, waarvan men, weerom gezien zijn eigen keuze, de lasten niet volledig zelf kan of wilt dragen, om dan anderzijds te verwachten dat de gemeenschap daar voor een deel moet voor opdraaien, is niet bepaald volgens de liberale, markteconomische, laat staan, kapitalistische principes. Dat de , meestal niet verloonde thuiswerkende moeder of vader die gekozen heeft om zelf volledig voor de opvoeding van zijn kind(deren) te zorgen, verstoken blijft van die financieel maatschappelijke opvang-steun, laat ik hier nu even terzijde.

Uiteraard moeten alleenstaande ouders geholpen worden ,en moet er gezorgd worden voor voldoende opvang voor hun kinderen. Voor Alleenstaande moeders (en vaders) met een te laag loon zou dat zelfs kosteloos moeten zijn. Vraag is echter of tweeverdieners met elke een inkomen van tweemaal modaal, ook mee van het gesubsidieerde opvangsysteem moeten genieten?

Steeds meer stemmen waarschuwen dat ons sociaal zekerheidssysteem in zijn huidige vorm, in de niet zo ver meer afliggende toekomst onbetaalbaar zal zijn. Misschien kunnen wij beginnen met het stelsel om te vormen naar een daadwerkelijk 'sociaal' stelsel, en het gemeenschapsgeld dat wij er voor reserveren enkel besteden aan diegenen die het nodig hebben. Tot heden wordt het kwistig rondgestrooid, waardoor beter gegoeden, die het best kunnen missen, het gewoon als bijkomend zakgeld gebruiken.