Geboren in Maastricht, overleden in Soerabaja

(Engelbertha Hendrika Albertina Stokhuijzen)

Engelbertha Hendrika Albertina Stokhuijzen, geboren in Maastricht (Nederland) en overleden in Soerabaja (Nederlands-Indië).

Ze was een kleindochter van Willem Stokuijzen en Johanna Everdina Faul.

Haar grootvader, Willem Stokhuijzen, werd in 1815 in Leiden geboren. Hij trouwde op 20 maart 1839 in Gorinchem met Johanna Everdina Faul  [bron: Stadsarchief Gorinchem: Huwelijksakte nr. 12] die toen 19 jaar oud was. Ze werd in Gorinchem geboren en was een dochter van George Carel Faul en Wilhelmina Christina Goedman. Ze overleed in Nijmegen op 27 januari 1904 [bron: Gelders Archief: Toegangnr: 0207 / Inventarisnr: 8597 / Overlijdensakte nr. 074].

Willem en Johanna Everdina hadden 5 kinderen:

Abraham Stokhuijzen, geboren op 29 juni 1840 in Gorinchem.
George Carel Stokhuijzen, geboren op 30 april 1846 in Gorinchem.
Carolina Stokhuijzen, geboren in 1851 in Gorinchem.
Johanna Everdina Stokhuijzen, geboren op 3 juli 1857 in Gorinchem.
Hendrik Stokhuijzen, geboren in 1860 in Gorinchem.

Hun oudste zoon, Abraham, geboren op 29 juni 1840 in Gorinchem, trouwde op 30 september 1880 in Utrecht met Froukje de Waard [bron: Het Utrechts Archief: Toegangnr 481/ Inventarisnr: 292 / Huwelijksakte nr. 364]. Froukje werd geboren op 6 juli 1854 in Groningen als dochter van Klaas de Waard en Engelberta Hinderika Albertina van Boekeren. Ze overleed in Maastricht op 1 december 1899 [bron: Regionaal Historisch Centrum Limburg: Toegangnr 12.059 / Inventarisnr 287 / Overlijdensakte nr.730]. Van haar overlijden werd aangifte gedaan op 11 december 1899.

Abraham was kapitein bij het Tweede Regiment Infanterie.

De kinderen van Abraham en Froukje waren Engelbertha Hendrika Albertina, geboren in Maastricht op 22 juni 1884 en Willem, eveneens geboren in Maastricht op 11 oktober 1885.

De geboorte van Engelbertha Hendrika Albertina staat vermeld op de geboorteakte nr. 508 [Regionaal Historisch Centrum Limburg: Toegangnr 12.059 / Inventarisnr 56]. Op 24 juni 1884 werd van haar geboorte aangifte gedaan.

Volgens “De Indische Navorscher”, jaargang 8 (1995) trouwde Engelbertha op 12 maart 1913 (bij volmacht) in Soerabaja met Joan Hendrik Tobias, die op 11 september 1876 in Kadipaten (Madjalngka, Cheribon) werd geboren. Hij was een zoon van Herman Anthony Tobias en Catharina Dorothea ten Cate.

Engelbertha Hendrika Albertina overleed is Soerabaja (wanneer is mij [nog] niet bekend) en haar echtgenoot in 1950, eveneens in Soerabaja.

Tijdens zijn leven was Joan Hendrik Tobias ondermeer:

Employé bij Brandon Mesritz & Co te Soerabaja (1903)

Procuratiehouder bij hetzelfde bedrijf (1904, 1905)

Makelaar bij J.A. Harten & Co, makelaars te Soerabaja (1911-1913)

Zelfstandig makelaar te Soerabaja ( 1914-1923)

Makelaar bij Horsman & Kan, makelaars te Soerabaja (1924-1926)

Chef bij Horsman & Kan (1927)

Employé bij  NV Nederlandsch-Indisch Advertentie & Reclamebureau (1938)

Directeur van de NV Nederlandsch-Indisch Advertentie & Reclamebureau (1941)

================================================================

Het is mij (nog) niet bekend of Engelbertha Hendrika Albertina Stokhuijzen en Joan Hendrik Tobias kinderen hadden.

================================================================

“Berg op Zoom hout u (sich) vroom” (Johannes Henricus Jordans en familie)

Ook in de plaats Bergen op Zoom zijn diverse personen uit de stamboom geboren en/of gestorven of hebben er gewoond en gewerkt.

Dit geldt bijvoorbeeld voor de familie Jordans, waarover straks meer.

Eerst iets over de stad Bergen op Zoom. Voor de informatie over de plaats heb ik dankbaar gebruik gemaakt van de diverse publicaties over deze vestingstad, waaronder ook de door de gemeente uitgegeven brochures (o.a.: 'Beknopte historie van Bergen op Zoom’).

Bergen op Zoom is waarschijnlijk in de 12e eeuw ontstaan. Er waren al vrij vroeg drie kernen te onderscheiden die later een stad vormden. Dit waren het oude hof van de heren van Bergen op Zoom, het gedeelte op en rondom de Grote Markt en het gedeelte van de Haven en de Dubbelstraat. Rond 1330 werden de eerste twee kernen ommuurd en in de 15 e eeuw werd ook het havenkwartier door een muur beschermd. Halverwege de 13e eeuw kreeg Bergen op Zoom stadsrechten. In de loop van de decennia werd de stad het bestuurscentrum van het Land van Bergen op Zoom. De stad kreeg internationale betekenis door de jaarmarkten die er werden gehouden. Kooplieden van verre kwamen met hun handelswaar naar de stad. In de 16 e eeuw nam de bloeiperiode af. Dat kwam onder meer doordat handelslieden naar Antwerpen trokken. Door overstromingen van de oevers van de Schelde stond een belangrijk deel van het achterland onder water en ook de Tachtigjarige Oorlog zorgde voor veel schade. Na de vrede in 1648 had Bergen op Zoom voornamelijk de functie van vestingstad. Het Franse leger slaagde er echter in 1747 in om de stad, na veel plunderingen in te nemen. In 1867 verloor de stad zijn vestingfunctie en werd er flink uitgebreid. De grachten werden gedempt en er werden singels aangelegd. Na 1945 vond de grootste uitbreiding plaats in de stad.

Bijnaam van de vestingstad Bergen op Zoom was "La Pucelle" (=De Maagd), omdat zij jarenlang een onneembare vesting leek. Gelukkig zijn de eeuwenoude poorten vandaag nog te bezichtigen. Bergen op Zoom herbergt maar liefst 700 monumenten, de meest bekende daarvan is het Markiezenhof, een 15^e-eeuws stadspaleis.

Het geuzenlied “Merck toch hoe sterck”, dat vooral bekend is geworden door de “Nederlandtsche Gedenck-clanck”  uit 1626 van Adriaen Valerius, wordt ook wel “Het Beleg van Bergen-op-Zoom” genoemd. Dit lied is het overwinningslied over het ontzetten ( op 2 oktober 1622) van Don Louis de Velasco en zijn troepen na een drie maanden durend beleg. In dit lied komt ook de zinsnede voor: “Berg op Zoom hout u (sich) vroom”

De tekst van het lied:

Merck toch hoe sterck nu in 't werck sich al steld,

Die 't allen tijd so ons vrijheit heeft bestreden.

Sie hoe hij slaeft, graeft en draeft met geweld,

Om ons goet en ons bloet en onse steden.

Hoor de Spaensche trommels slaen!

Hoor Maraens trompetten!

Siet hoe komt hij trecken aen,

Bergen te bezetten.

Berg op Zoom hout u vroom,

Stut de Spaensche scharen;

Laat 's Lands boom end' sijn stroom

Trouwlijck doen bewaren!

't Moedige, bloedige, woedige swaerd

Blonck en het klonck, dat de vonken daeruijt vlogen.

Beving en leving, opgeving der aerd,

Wonder gedonder nu onder was dan boven;

Door al 't mijnen en 't geschut,

Dat men daeglijcx hoorde,

Menig Spanjaert in sijn hut

In sijn bloed versmoorde.

Berg op Zoom hout sich vroom,

't Stut de Spaensche scharen;

't Heeft 's Lands boom end' sijn stroom

Trouwlijck doen bewaren!

Die van Oranjen quam Spanjen aen boord,

Om uijt het velt als een helt 't geweld te weeren;

Maer also dra Spinola 't heeft gehoord,

Trekt hij flux heen op de been met al sijn heeren.

Cordua kruijd spoedig voort,

Sach daer niets te winnen,

Don Velasco liep gestoord:

't Vlas was niet te spinnen

Berg op Zoom hout sich vroom,

't Stut de Spaensche scharen;

't Heeft 's Lands boom end' sijn stroom

Trouwlijck doen bewaren!

In Bergen op Zoom heeft ook het gezin Jordans gewoond.

Johannes Henricus (Joannis) Jordans werd geboren op 11 juni 1773 in Eschweiler bij Aken (Duitsland) als zoon van Wilhelmus Jordans en Ida Heilgers. Hij werd gedoopt op 2 juli 1773 in Eschweiler (Duitsland) [bron: Personenarchiv te Brühl bij Köln: RK Dopen Eschweiler]. Bij de doop van Johannes waren de volgende getuigen aanwezig: Henricus Wiederhaupt en Eva Zanders.

Johannes Henricus wedr koperslager

Op 20 december 1801 trouwde hij in Den Haag [bron: Huwelijksregister Den Haag]

met Maria Jo(h)anna van Haart (Aart / Aarts), nadat zij op 6 december 1801 in ondertrouw waren gegaan. Het kerkelijk huwelijk vond ook plaats op 20 december 1801 in ´s Gravenhage. Als getuigen waren aanwezig:  Johannes Keller en Lucia Zoom.

Zij hebben lange tijd in Bergen op Zoom gewoond, o.a. in de 2de Wijk W126 (in 1807).

Maria Johanna stierf in Bergen op Zoom op 4 oktober 1807.

Op 16 april 1809 hertrouwde Johannes Henricus Jordans in Bergen op Zoom met Elisabeth van Veen. Hij was toen 35 jaar en Elisabeth 36. Zij werd namelijk geboren op 10 maart 1773 in Den Haag.

Zij hebben onder meer in de Kremerstraat Sr 5 no 140 in Bergen op Zoom gewoond (in 1812).

Kinderen van Johannes Henricus Jordans en Maria Joanna van Haart:

Wilhelmus Jordans, geboren op 21 april1803 in ´s Gravenhage en Rooms-Katholiek gedoopt in de Casuarisstraat in Den Haag.

Evenals zijn vader wwas Wilhelmus koperslager (tevens smid)

Willem trouwde op 23-jarige leeftijd 5 mei 1826 in Bergen op Zoom met Jacoba Anna Knoet. Jacoba Anna is overleden op 16 november 1852 in Bergen op Zoom [bron: Brabants Historisch Informatie Centrum: Toegangnr: 036.03.01 /Inventarisnr: 51 / Memorienr: 2020].
Willem overleed op 21 november1870 in Bergen op Zoom, 67 jaar oud.

Maria Catharina (Katharina) Jordans, geboren op 24 november 1804 in ´s Gravenhage en net als haar broer Rooms-Katholiek gedoopt  in de Casuarisstraat. Bij haar doop was Maria Rassing als getuige aanwezig.

Zij trouwde, 24 jaar oud, op 21 mei 1829 in Bergen op Zoom [bron: BS-Huwelijken Bergen op Zoom 1811-1921:RANB inventarisnummer: 540 / aktenummer: 22] met Godefridus van Agthoven, 26 jaar oud. Godefridus werd geboren in 1803 in Bergen op Zoom en was een zoon van Johannes (Joannis) van Agthoven en Adriana Commissaris. Hij werd gedoopt op 9 januari 1803 in Bergen op Zoom [bron: Bergen op Zoom dopen 1627-1810: Rooms-Katholiek / Inventaris: dtb-8], waarbij Godefridus van Agthoven en Cornelia Daverveldt als getuigen aanwezig waren.

Godefridus is overleden in 1861 in ´s Gravenhage, 58 jaar oud [bron: Brabants Historisch Informatie Centrum:Toegangnr: 036.03.01 / Inventarisnr: 14 / Memorienr: 34].
Maria Catharina overleed op 4 september 1880 in ´s Gravenhage, 75 jaar oud.

Jacoba Jordans. Zij is gedoopt op 24-04-1806 in Bergen op Zoom.

Kinderen van Johannes Henricus Jordans en Elisabeth:

Maria Elisabeth Jordans, geboren op 8 juli 1812 in Bergen op Zoom. Zij en haar broer Mathieu waren tweelingen

Mathieu Jordans geboren op 8 juli 1812 in Bergen op Zoom als tweelingbroer van Maria Elisabeth.

Johannes Henricus Jordans overleed in Bergen op Zoom in augustus 1839.

=========================================================================

Een afstammeling van Johannes Henricus Jordans, namelijk Johannes Dirk Cornelis Jordans, geboren op 16 februari 1900 te Soemenep (op het eiland Madoera) trouwde op 30 juni 1928 in Garoet met Elivire Susanna Baume, een dochter van Victor Marius Baume en Armande Louise Eugenie Emelie Persijn

=========================================================================

Geboren te MEESTER CORNELIS

Diverse personen uit de stamboom werden geboren te Meester Cornelis. In de tijd dat ik in het toenmalige Batavia woonde (tot 1956, toen we naar Nederland repatrieerden) was het een deel van Batavia. Ik fietste er vaak doorheen en vroeg me toen wel eens af wie toch eigenlijk die Meester Cornelis was.

Eerst later, toen ik al lang in Nederland woonde en met stamboomonderzoek begon, heb ik het uitgezocht.

Dit gebied, dat pas in 1935 onder Batavia viel en nu als stadsdeel van Jakarta  “Jatinegara”  heet, werd vernoemd naar Cornelis Senen.

Voor hen die in Batavia (Jakarta) bekend zijn wil ik even opmerken, dat de bij iedere Bataviaan (ofwel Anak Betawi)  bekende Pasar Senen niets met deze Cornelis Senen te maken heeft. Pasar Senen betekent gewoon ‘maandagmarkt’.

Cornelis Senen werd op Lontar (Banda) geboren als een zoon van één van de rijkste mannen van het eiland. In 1621 kwam hij in Batavia, waar hij in 1635 een schooltje leidde (vandaar: meester). Onder de inlandse Christenen deed hij 2 maal per dag het gebed en las hij op zondag (in het Maleis!) een preek voor. In de Bandanese wijk van Batavia was hij wijkmeester en vanaf 1642 mocht hij als tijdelijk proponent (=bevoegd verklaard, maar niet geplaatst predikant) in het Portugees en Maleis preken. Hij werd echter nooit als predikant benoemd nadat hij in 1657 tijdens een examen werd afgewezen.

In het jaar 1656 werd Cornelis de bezitter van een stuk grond van ongeveer 5 km2 aan de rivier de Tjiliwoeng. In 1661 stierf hij, maar aan dit grondgebied bleef de naam verbonden van deze calvinistische, Bandanese schoolmeester, prediker en landbezitter.

In 1746 werd op dit gebied een legerkamp gebouwd en in 1805 kwam er een artillerieschool bij. In 1810 werd dit gebied door Daendels aangewezen als centrum van de verdediging tegen een eventuele aanval van de Engelsen die in 1811 ook inderdaad plaatsvond.

In 1935 viel dit gebied officieel onder Batavia. Nu is het een stadsdeel van Jakarta, de hoofdstad van de Republik Indonesia.

Enkele van de personen uit de stamboom, die in Meester Cornelis werden geboren, waren:

Adeline Leonie van Hemert. Ze  werd in Meester Cornelis geboren op  29 mei 1894.

Zij trouwde op 20-jarige leeftijd op 7 november 1914 op het eiland Madoera met Charles Francois Matheron die op 9 februari 1886 te Batavia werd geboren als zoon van Francois Matheron en Juliana Cornelia Persijn.

In de Nieuwe Rotterdamsche Courant (1929) stond vermeld dat de familie Ch. F. Matheron zich bevond onder de passagiers van het motorschip “Christiaan Huygens”, dat op15 mei 1929 vanuit Batavia naar Amsterdam vertrok.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Barones Agnes Eveline van Asbeck. Ook zij werd in Meester Cornelis geboren en wel op 4 september 1922. Zij was een dochter van Baron Louis van Asbeck en de Javaanse vrouw Naima Moedjena.

Barones Agnes Eveline trouwde op 9 december 1949 in Batavia met Nicolaas Johannes Horn, die op 2 mei 1925 werd geboren.

Het huwelijk werd op 18 februari 1982 ontbonden.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Emile Alphonse Richard Noel Boers werd geboren in het hospitaal te Meester Cornelis  op 18 januari 1894 als zoon van  Edouard Auguste Theodore Boers en Johanne Marianne Cornelie Henriette Baumgarten.

Hij was ondermeer planter te Dawoen. Op 17 april 1916 trouwde hij met Henriette Johanna Nobelina Calamé, die op 10 februari 1897 te Soerabaja was geboren.

Henriette Johanna Nobelina overleed op 18 mei 1964 te Leeuwarden en  Emile Alphonse Richard Noel op 10 juni 1967 te Haarlem. Hij werd in het graf van zijn vrouw bijgelegd.

Hun graf, nummer 0823, staat op de begraafplaats te Huizum (Friesland) [ Bron: www.graftombe.nl]

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Behalve deze aan de stamboom gerelateerde personen zijn ook enkele voor u misschien meer bekende personen in Meester Cornelis geboren, zoals de schrijver Charles Edgar du Perron, meer bekend geworden als E. du Perron.

Deze Nederlands dichter, criticus en prozaschrijver, werd op 2 november 1899 te Meester Cornelis geboren. Hij was een zoon van de landheer Charles Emile du Perron en Marie Mina Madeline Bédier de Prairie.

Hij stierf op 14 mei 1940 in Bergen

Ook Ir Frederik Frederik Bernard s’Jacob werd in Meester Cornelis geboren en wel op 14 mei 1850. Hij was ondermeer burgemeester van Rotterdam (1893-1906) en was als ingenieur betrokken bij de verbetering van het Merwedekanaal, bij de aanleg van de spoorlijn Arnhem-Nijmegen en de brug over de Waal bij Nijmegen.

Hij stierf in Staverden (gemeente Ermelo) op 15 maart 1935.

De vulkaan toornde…..

Het landschap op het eiland Java wordt overheerst door een keten van vulkanen, waarvan enkele nog steeds actief zijn. Twaalf van die vulkanen zijn meer dan 3000 meter hoog. Enkele vulkanen staan in groepen bij elkaar, zoals het Tenggergebergte bij Malang met de Bromo en de S(e)meru.

De S(e)meru is met een hoogte van 3676 meter de hoogste vulkaan op Java.

De dichter Jan Prins schreef eens een gedicht over de vulkanen van Java:

De Vulkanen

Als donkere onverganklijkheden
van stilte, als werelden van rouw
tusschen het uitgestrekte blauw
des hemels en het land beneden,
als onweerstaanbaren, die tot
het eeuwige zich intocht banen
vanuit het schamele aardsche lot,
staan boven Java de vulkanen.

De regen ruischt
en ritselt om hun zijden,
de schemer huist
om hun gestalten heen,
boven het land,
zijn verten en zijn tijden,
staan zij geplant,

ontzaglijk en alleen.

De wolken uit
en nevelrijke streken,
aan elk geluid,
aan elken drift ontvlucht,
rijzen zij op
in 't morgenlicht, en steken
hun gaven top
de stilte in van de lucht.

Tot van zijn vuur, -
om hun rijzige leden, -
het middagsche uur
de felle vlagen slaat,
tot in den nacht
met zijne onzienlijkheden
de late pracht
van 't zonlicht ondergaat.

Dan stijgen zij,
in eenzaamheid gesloten,
't rijzend getij
van stilte en donkerte in,
en om hun hoofd,
den hemel in gestooten,
vloeit het gedoofd
licht af in 't nachtbegin.

Zoo staan zij rank
omhoog, tot in den morgen
de wereld blank
en bloeiend wordt in 't rond,
maar in den rand
van dooden steen verborgen,
diep in hen, brandt
de vreeselijke wond.

Als eeuwige ontoeganklijkheden
van stilte, als werelden van rouw
tusschen het onmeedoogend blauw
des hemels en het land beneden,
met hun omhoog gestoken vanen
van damp, in statig evenwicht
langzaam uitrollend in het licht,
staan boven Java de vulkanen.

Hij beschrijft op onnavolgbare wijze de majestueuze gestalten van de vulkanen, maar waarschuwt ook : “ in den rand van dooden steen verborgen, diep in hen, brandt de vreeselijke wond”

En als zo’n wond openbreekt dan zijn de gevolgen vaak catastrofaal!

Dat gebeurde bijvoorbeeld in 1901. De Keloed (nu: Kelud) barstte voor de zoveelste keer uit.

De Keloed is een van de meest actieve vulkanen op Java en staat in Oost-Java bij Kediri . De vulkaan heeft een kratermeer met een waterinhoud van ca. 38 miljoen kubieke meters. Er zijn activiteiten van de vulkaan bekend vanaf 1000 n.C.

Alleen al in de twintigste eeuw hebben uitbarstingen van deze gevaarlijke vulkaan aan zo’n 5.400 mensen het leven gekost. Sinds het jaar 1500 is melding gemaakt van ongeveer 30 uitbarstingen met meer dan 15.000 (!)dodelijke slachtoffers en met grote schade in de wijde omgeving.

En zoals al gezegd was er in 1901 weer een uitbarsting.

In de nacht van 22 op 23 mei 1902 barstte de hel los. Van 00.00 tot 01.00 uur vond de eerste eruptie plaats en om 03.00 de volgende. Warme asregens en hete modderstromen zaaiden verderf in een wijde omgeving. Asregens bereikten zelfs Buitenzorg in West Java!

Velen vonden ten gevolge van deze eruptie de dood.

Tot de slachtoffers van deze uitbarsting van de Keloed behoorde ook

Coenradus Bernardus Persijn.

Coenradus Bernardus Persijn werd geboren op 16 oktober 1866 in Soerakarta [bron: Regerings Alaman 1870, blz. 57] als zoon van Coenradus Wilhelmus Persijn en Doortje Smithbos.

In het Adressenboek Ned. -Indië komen we hem van 1884 tot 1889 tegen in Sragen, een plaats vlak bij Solo (Surakarta) op Midden-Java en van 1891 tot 1900 in Blitar in Oost-Java.

Hij werkte als employé op de onderneming Redjosari [Op deze onderneming heeft een tijdje Helena Anthonia Ingerman gewoond, bij veel Indische (en niet-Indische) lezers beter bekend als de schrijfster Maria Dermoût].

Coenradus Bernardus kreeg een relatie met de Javaanse vrouw Marikem.

Uit deze relatie werden de volgende kinderen geboren:

1. Hermina Regina, geboren op 2 juli 1887 te Sragen [bron: Regerings Almanak 1891, blz. 340].
Ze werd in 1890 erkend.

Op 27 april 1922 trouwde ze in Malang met J. van der Laan, die in 1877 in Amsterdam was geboren en in 1943 in Bojong, Semarang, overleed. De echtgenoot van Hermina Regina was onder meer kapper in Soerabaja (1916-1931) en beheerder van Hotel des Indes in Soerabaja (1933-1940).

Hermina Regina overleed in Soerabaja in 1944 (57 jaar oud).

2. Johanna Maria, geboren op 8 april 1889 in Blitar [bron: Regerings Almanak 1895, blz. 371] en in 1894, eveneens in Blitar, erkend.

Ze werkte o.a. als employé bij de Simpangsche Bazaar te Soerabaja (Genteng).

Op 15 februari 1919, toen ze 29 was, trouwde Johanna Maria in Soerabaja [bron: Regerings Almanak 1930, blz. 37] met Jacobus Marinus van der Laan, die op 26 september 1888 in Amsterdam werd geboren en op 12 juli 1932 te Weltevreden (Batavia) overleed.

Tijdens zijn leven was Jacobus Marinus onder meer kapper te Soerabaja (1916-1928) en kappersbediende bij de firma Wolf & Co te Weltevreden (Batavia).

Johanna Maria overleed op 3 december 1965 in Nederland (Rotterdam, Hoogvliet).

De uitbarsting van de Keloed in de nacht van 22 op 23 mei 1910 had ook fatale gevolgen voor Coenradus Bernardus Persijn. Hij stierf op 23 mei 1901 als slachtoffer van de “toornende vulkaan”.

Lambertina Florentina van Lawick van Pabst, geboren Persijn

DE LAATSTE TREIN……

Jan de Bruin schreef een goed gedocumenteerd boek over de Indische spoorwegen in oorlogstijd.

Dit boek, “Het Indische spoor in oorlogstijd”, werd uitgegeven bij Uitgeverij Uquilair B.V.,

’s-Hertogenbosch, de eerste druk in 2003, ISBN-nr. 90-71513-46-7.

In zijn boek heeft Jan de Bruin getracht om inzicht te verschaffen in de complexe geschiedenis van de Indische railbedrijven in perioden van oorlog.

In dit boek is als bijlage (Bijlage 4: In Memoriam) ook een lijst opgenomen van Spoorweg-ambtenaren die het leven lieten als gevolg van onmenselijke martelingen, systematische ondervoeding en de naweeën van dien, tijdens de Japanse bezetting van de Indische archipel.

Onder de vele hier genoemde namen staan ook namen van personen, die voorkomen in de stamboom, waaronder Reinier Pieter Persijn en Coenraad Persijn.

Over Reinier Pieter Persijn, geboren op 18 februari 1909 te Grissee en overleden in Japan op 9 februari 1945, heb ik al het een en ander geschreven in het artikel “Reinier Pieter Persijn, oorlogsslachtoffer” op deze weblog.

Hier wil ik alleen nog vermelden, dat hij, voordat hij werd opgeroepen om dienst te doen bij de stadswacht van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger, werkzaam was als 2de commies bij de N.V. Nederlands-Indische Spoorweg Maatschappij.

Coenraad Persijn werd geboren op 24 oktober 1897 in Ambarawa [bron: Almanak van Ned. Indië / Regerings Alamank 1899, blz.  369], als zoon van Coenraad Persijn en Amalia Henriette Wolff. Coenraad is overleden op 14-04-1943, 45 jaar oud [bron: Oorlogsgravenstichting].

Op 9 september 1922, toen hij 24 jaar oud was, trouwde Coenraad in Djombang (bron: Regerings Almanak 1922, blz. 23) met Antoinette Louise Steffin, geboren in Semarang op 21 juli 1881. Zij was de ex-echtgenote van L.M. van Velthoven (Bron: Almanak van Ned.-Indië).

Voor zover mij bekend is hadden Coenraad Persijn en Antoinette Louise Steffin geen kinderen. Antoinette Louise is in Maastricht gestorven.

Coenraad Persijn was van 1914 tot 1918 stationsklerk bij de Staatsspoorwegen te Solo, van 1922 tot 1928 vervoerscontroleur bij de Kediri Stoomtram Maatschappij (station Djombang) en van 1929 tot 1940 bureauambtenaar te Paree (eveneens bij de Kediri Stoomtram Maatschappij).

Hij overleed als KNIL-soldaat te Soerabaja op 14 april 1943.

Coenraad werd begraven te Soerabaja op het Nederlands Ereveld “Kembang Koening”, in vak B, graf nr. 34 (Bron: Oorlogsgravenstichting).

Gestorven en begraven

maar niet vergeten

zij stapten

in de laatste trein

en kwamen

niet terug

ik zwaai hen uit

met dankbaarheid

en respect

Richard Charles Burgemeestre, geboren te Soerabaja ( nu: Surabaya).

De stad Soerabaja in Oost-Java werd omstreeks 1293 gesticht door Raden Wijaya (‘Raden’ is een  Indonesische adellijke titel).

Deze Raden Wijaya, ook bekend als Kertarajasa Jayawardhana, regeerde van 1293 tot 1309 en was de stichter en de eerste raja (vorst) van het Rijk van Majapahit op Java. Het verhaal over de stichting van dit rijk werd o.m. beschreven in de “Pararaton” (het boek de koningen), een manuscript dat geschreven werd in de (Javaanse) Kawi-taal.

Hij was de zoon van Rakeyan Jayadarma, de 26ste vorst van het koninkrijk Sunda Galuh en Dyah Lembu Tal, een prinses van Singhasari.

De naam Soerabaja komt van het woord ‘sura’ (haai) en ‘baya’ (krokodil). Deze twee dieren zouden in de rivier de Kalimas in een gevecht met elkaar zijn gewikkeld en op de plek waar dit gevecht zou hebben plaatsgevonden ligt nu de stad Soerabaya (voorheen Soero-ing-bojo). Deze twee dieren komen we dan ook tegen in het stadswapen van de stad.

In 1525 bekeerden de heersers van Soerabaja zich tot de Islam en was dat tevens de start voor een tijdperk van macht. In 1625 werd de stad door de Mataram-dynastie uit Midden-Java veroverd en in 1743 door de VOC overgenomen.

Soerabaja werd een belangrijke stad voor de Nederlandse kolonisten, die per VOC-schip naar Nederlands-Indië kwamen.

In 1942 viel de stad in handen van de Japanners totdat de geallieerden Soerabaja bombardeerden (1944).

Na de soevereiniteitsoverdracht werd de stad herbouwd. In 1995 vierde de stad haar 700-jarig bestaan.

………………………………………………………………………………………………….

In deze stad (Soerabaja / Surabaja) werd op 6 september 1842 Richard Charles Burgemeestre als zoon van Christiaan George Burgemeestre en Maria Christina Burgemeestre geboren. Ook veel andere personen uit de stamboom werden in Soerabaja geboren.

De meeste persoonsgegevens van Richard Charles komen uit het boek  “Het geslacht Burgemeestre”, geschreven door Roeland Gilles de Neve (1981), uitgegeven door het CBG te ’s-Gravenhage (CBG, bibl.nr. 82/406) en de gegevens over zijn beroepen uit de Regeerings Almanak Ned.-Indië (Nationaal Bibliotheek / CBG).

Op 27 januari 1878 was hij 3de commies bij het Departement van Binnenlandsch Betsuur en vanaf 20 mei 1880 2de commies.

Op 26 februari 1883 werd hij bevorderd tot 1ste commies in de functie van chef van de onderafdeling Begroting en Uitgaven van de afdeling Comptabiliteit.

En vanaf 3 september 1895 was Richard Charles Burgemeestre  ‘Algemene Ontvanger’ te Pa(n)deglang (Bantam) in West-Java.

Op 2 februari 1885 trouwde Richard Charles Burgemeestre in Batavia met Johanna Carolina Gumster [bron: "Het geslacht Burgemeestre", 1981, ´s-Gravenhage (CBG, bibl.nr. 82/406)]. Zij was geboren op 11 december 1860 in Semarang [bron: Regerings Almanak 1882, blz.33) en was een dochter van Frans George van Gumster en Johanna Henriette Persijn.

Johanna Carolina werd gedoopt op zondag 5 mei 1861 in Semarang in de Hervormde Kerk. Bij de doop van Johanna Carolina waren de volgende getuigen aanwezig: Johan Anthonie Mierop en Elisabeth Muhlenfeld.

Kinderen van Richard Charles en Johanna Carolina:

Lucy Virgenie, geboren op 28 mart 1887 in Batavia. Lucy Virgenie overleed op 9 oktober 1887, eveneens in Batavia. Ze was toen  6 maanden oud.

Diana Irma, geboren in Batavia op 26 april 1889. Zij overleed op 20 januari 1969 in

’s-Gravenhage in de leeftijd van  79 jaar oud.
In Nederlands-Indië was zij hoofdonderwijzeres bij het Gouvernements Lager Onderwijs.

Theodoor George Ferdinand, geboren op 16 mei 1891 in Batavia. Toen hij 3 maanden oud was overleed hij te Batavia ( 22 augustus 1891).

Wilhelm Burgemeestre, geboren op 18 april 1893 in Batavia. Hij stierf op 10 mei 1962 in ´s Gravenhage, 69 jaar oud.

Tijdens zijn leven was Wilhelm onder meer:

Commies bij de Post- en Telegraafdienst ( vanaf 20 oktober 1919)

Controleur der 2de klasse bij de Post-, Telegraaf- en Telefoondienst (vanaf 1 januari 1920)

Van 1926 tot 1945 Controleur der 1ste klasse, eveneens bij de PTT.

[Bron: Regeerings Almanak Ned. Indië]

Augustine Caroline, geboren op 26 juli 1894 in Batavia. Waar en wanneer ze is overleden is mij (nog) niet bekend.

Victor Edmund, geboren op 1 mei 1895 in Batavia. Victor Edmund is overleden op 5 november 1953 in ´s Gravenhage, 58 jaar oud.  Hij trouwde, 31 jaar oud, op 18 maart 1927 in Soerabaja met Elvira Charlotte (Elly) Frederiksz, 21 jaar oud.

Elvira Charlotte werd geboren op 9 mei 1905 in Poerwokerto als dochter van Alexander Frederiksz en Carolina Wilhelmina van den Broek. Elly is overleden op 21 februari 1991 in Capelle a/d IJssel, 85 jaar oud. Zij is begraven te Rotterdam.

Het huwelijk tussen Victor Emund Burgemeestre en Elvira Charlotte Frederiksz werd op 17 oktober 1947 in Soerabaja ontbonden.
Na de scheiding hertrouwde Elvira Charlotte Frederiksz met Lubbe Bakker.

Nancy, geboren op 6 juni 1897 in Padeglang (Bantam). Nancy overleed op 21 januari 1970 in Waddinxveen, 72 jaar oud. Zij trad op 31-jarige leeftijd ( 6 februari 1929) in Soerabaja  in het huwelijk met Adolph Heinrich Christiaan Rusche, toen 24 jaar oud. Adolph Heinrich Christiaan is geboren op 5 juni 1904 in Soerakarta (Solo) en was een zoon van Albert Rusche en Diena Jansen.

===================================================================

Richard Charles Burgemeestre overleed in Soerabaja, de stad waar hij ook werd geboren, op 20 december 1931 [bron: "Het geslacht Burgemeestre", 1981 ´s-Gravenhage (CBG, bibl.nr. 82/406)].
Zijn echtgenote, Johanna Carolina van Gumster, overleed al eerder, namelijk op 22 december 1923 in Djokjakarta  in de leeftijd van 63 jaar.

===================================================================

Charles Henry Persijn, geboren in Wonogiri

WONOGIRI, in het Javaans “Wanagiri” , is een plaatsje in het zuidoosten van Midden-Java, ongeveer 30 km van Surakarta (Soerakarta, Solo). De betekenis van de naam is waarschijnlijk  “Bos in de bergen”.

Wonogiri ligt in de regio met dezelfde naam. De regio Wonogiri ligt op de hellingen van de vulkaan Lawu (Lawoe), waar ook de Solo-rivier ontspringt. De Solo-rivier is de langste rivier van het eiland Java (ongeveer 600 km.), die vanaf de berg Lawu oost- en noordwaarts stroomt en uitmondt vlak bij Surabaya (Soerabaja) in de Java-zee.

Deze rivier is bekend door het lied, dat over deze rivier is gemaakt, het lied “Bengawan Solo”, bij veel Indische mensen heel bekend.

Hieronder geef ik de tekst van dit lied:

…………………………………………………………………………………….

Bengawan Solo, riwayatmu ini

sedari dulu jadi perhatian insani

musim kemarau, tak seberapa airmu

di musim hujan air meluap sampai jauh ...

Mata airmu dari Solo

terkurung gunung seribu

air mengalir sampai jauh

akhirnya ke laut ...

Itu perahu, riwayatmu dulu

kaum pedagang s'lalu naik itu perahu

…………………………………………………………………………………………………….

In de plaats Wonogiri werd op 13 februari 1879 Charles Henry Persijn geboren, een zoon van Coenradus Wilhelmus Persijn en Doortje Smithbos (Bron: Regerings Amanak 1880, blz. 275).

In 1898 vinden we hem in het  Adresboek Nederlands-Indië terug in Semarang, waar hij in 1902 beambte was bij de Nederlands-Indische Spoorwegen.

Daarna (tot en met 1903) was hij commies 2de klas bij het NIS Soerakarta-Belapan.

In 1904 had hij dezelfde functie, maar dan in Tjepoe (Cepu) en van 1905 tot en met 1906 in Djokjakarta (Jokyakarta).

In 1907 was Charles Henry commies 1ste klas (eveneens bij het NIS) te Weltevreden (Batavia)  en in 1908 vinden we hem ingeschreven als tokohouder (winkelhouder) te Pasirian. Een jaar later (1909) was hij werkzaam bij de Simpangsche Bazaar te Soerabaja, Genteng.

Deze “flirt” met de handel was niet van lange duur, want in 1910 was hij weer werkzaam bij het NIS, nu als commies 2de klas in Djokjakarta. In 1911 werkte hij in Bondjonegoro als commies 1ste klas, in 1912 in dezelfde functie in Semarang en van 1913 tot 1914 in Djokjakarta.

Maar in 1914 was hij  weer terug ‘in de handel’, want toen was hij (weer?) eigenaar van een toko (=winkel) in Pasirian.

Vanaf 1915 werkte Charles Henry weer bij de spoorwegen, de NIS.

Tot 1918 als Stationschef 3de klas te Djokjakarta, in 1919 in Poerwosari en van 1920 tot 1940 weer in Djokjakarta.

Charles Henry trouwde op 21 december 1901, op 22-jarige leeftijd in Semarang [bron: BS (Naamlijst/Adresboek N.I. jrg. 1902, blz. 344)] met Marie Emma Heim, 22 jaar oud.

Marie Emma werd geboren op 25 september 1879 in Semarang en stierf op 20 november 1957 in Breda, 78 jaar oud.

Een broer van Marrie Emma, namelijk Anthonius Bernardus Heim, was gehuwd met een zuster van Charles Henry Persijn, Helena Wilhelmina Persijn.

Kinderen van Charles Henry en Marie Emma waren:

William Armand Persijn, geboren op 10 november 1901 in Semarang [bron: Almanak Ned. Indië). Hij is gedoopt op 19 december 1906 in Djokjakarta [bron: Doopboek der Prot. gemeente van Djokjakarta 1906-1926 [ P.A. Christiaans].

William Armand is overleden op 16 april 1985 in Den Haag, 83 jaar oud.

Van 1929 tot 1933 was William Arman monteur bij de PTT te Solo (Surakarta), in 1937 in dezelfde functie te Bandoeng en in 1940 als monteur 1ste klas.
William Armand trouwde, 29 jaar oud, op 17 januari 1931 in Soerakarta met Anne Marie Reygers, 22 jaar oud. Anne Marie werd  geboren op 23 februari 1908 in Bengkalis op het eiland Sumatra. Anne Marie is overleden op 21 juli 1980 in Nijmegen in de leeftijd van 72 jaar.

Jeanne Eveline Persijn, geboren op 21 december 1902 in Soerakarta [bron: Regerings Almank 1904, blz.76]. Zij is gedoopt op 19 december 1906 in Djokjakarta [bron: Doopboek der Prot. gemeente van Djokjakarta 1906-1926 [ P.A. Christiaans]].

Jeanne Eveline is overleden op 3 september 1988 in Brea, Orange County, California, 85 jaar oud.

Zij  trouwde, 25 jaar oud, op 29 maart 1928 in Djokjakarta met Edmond Wilhelm Edwich Bergmann, 28 jaar oud. Het kerkelijk huwelijk vond eveneens plaats op 29 maart 1928 in Djokjakarta [bron: De Indische Navorscher 1999 en Huwelijksregister Prot. Gemeente te Djokjakarta 1870-1959].
Edmond Wilhelm Edwich werd geboren op 24 augustus 1899 in Djokjakarta en overleed op 27 juli 1992, evenals zijn echtgenote in Brea, Orange County, California. Hij was toen  92 jaar oud. In 1926 was hij Opzichter der 2de klasse bij het NIS te Djokjakarta en van 1928 tot 1940 werkte hij als employé bij de suikerfabriek “Redjoagoeng” te Madioen/  

Elsa Eleonora Persijn, geboren op 7 maart 1905 in Semarang [bron: Regerings Amanak 1905, blz.  45]. Zij is gedoopt op 19 december 1906 in Djokjakarta [bron: Doopboek der Prot. Gemeente van Djokjakarta 1906-1926 [ P.A. Christiaans]].

Zij overleed op 9 januari 1989 in Den Haag, 83 jaar oud.

Elsa Eleonora trouwde, 43 jaar oud, op 24 december 1948 in Batavia met Jacques Gerhard Souman, 30 jaar oud.
Voor zover bekend hadden Jacques Gerhard en Elsa Eleonora geen kinderen
Jacques Gerhard werd geboren op 1 juni 1918 in Djokjakarta [bron: Almanak Ned. Indië) en overleed op 3 augustus 1976 in Den Haag, 58 jaar oud.

Maximiliaan Emile Persijn, geboren op 15 juni 1908 in Batavia [bron: Regerings Almanak 1908,  blz. 38]. Hij overleed op 19 september 1980 in Los Angeles (U.S.A.), 72 jaar oud [bron: California Deaths, 1940 - 1997/ SSN 573511377].

In 1929 was hij leerling-monteur bij de PTT te Bandoeng en in 1931 in Weltevereden (Batavia). In 1933 was hij, ook bij de PTT, monteur te Moearatanbesi.

Van 1937 tot 1940 was hij employé NKP Maatschappij te Soengeigerong, 
Maximiliaan Emile trouwde, 34 jaar oud, op 24 september 1942 in Batavia met Magda Antoinette Jacobs, 23 jaar oud. Magda Antoinette is geboren op 15 maart 1919 in Padalarang [bron: Almanak Nederl. Indië). Zij overleed op 7 augustus 2000 in Diemen, 81 jaar oud.

Charlotte Henriette Persijn, geboren op 8 september 1909 in Soerabaja [bron: Regerings Almanak 1910, blz. 76].

Charlotte Henriette trouwde, 22 jaar oud, op 21 januari 1932 in Djokjakarta [bron: De Indische Navorscher 1999 / Huwelijks register Prot. Gemeente te Djokjakarta 1870-1959]
met Piet Godert Schultz, 22 jaar oud. Piet Godert werd geboren op 11 januari 1910 in Soerakarta  en overleed op 12 november 1944 in Raha, Moena (Celebes), 34 jaar oud.
Piet Godert Schultz was in 1933 Aspirant  ambtenaar 4de klas In- en Uitvoerrechten te Weltevereden (Batavia). In 1939 was hij ambtenaar der 4de klasse te Pontianak en in 1940 werkte hij te Panaroekan, maar nu als ambtenaar der 3de klasse. 

Charlotte Henriette Persijn hertrouwde (37 jaar oud) op 18 februari 1947 in Batavia met Ernst Adam Theodor Weise, 37 jaar oud. Ernst Adam Theodor werd geboren op 2 februari 1909 in Bandoeng en overleed op 10 juni 1976 in Den Haag, 66 jaar oud.

Florine Anette Rudolphine Persijn, geboren op 11 november 1911 (11-11-11!) in Djokjakarta [bron: Regerings Almanak 1913, blz. 52]. Florine Anette Rudolphine is overleden op 29 januari 1998 in Oosterhout (N.B.), 86 jaar oud , maar werd begraven te California (U.S.A.).  Het  stoffelijk overschot van Florine Anette Rudolphine werd overgevlogen en begraven in Simi Valley, California (U.S.A.) bij haar echtgenoot.
Florine Anette Rudolphine trouwde, minstens 19 jaar oud, na 1930 in Batavia [bron: Almanak Ned. Indië]  met  Victor Ferdinand Louis Rummens, minstens 20 jaar oud. Victor Ferdinand Louis is geboren op 6 januari 1910 in Djokjakarta [bron: Almanak Ned. Indië] en overleed op 27 januari 1990 in Simi Valley, California (U.S.A.), 80 jaar oud.

In 1937 was hij ambtenaar der 4de klasse bij de IUA te Batavia (Centrum) en in 1940 werkte hij in dezelfde functie te Bagansiapiapi (Oost-Sumatra)

Begraven op het ereveld “Kalibanteng”, Semarang (Midden-Java)

Charles Henry Persijn is overleden op 3 oktober 1946 in Djokjakarta, 67 jaar oud. Hij werd  begraven op het Nederlandse Ereveld “Kalibanteng”  te Semarang in vak M-III, graf nr. 60 [bron: Oorlogsgravenstichting]. Bij zijn overlijden was hij gepensioneerd stationschef bij de Spoorwegen.

Het ereveld “Kalibanteng” ligt ingeklemd tussen de luchthaven van Semarang en de Jalan Siliwangi ( vroeger: Grote Postweg). Hier liggen ruim 3.100 oorlogsslachtoffers begraven. Het overgrote deel van deze slachtoffers (waaronder Charles Henry Persijn) zijn burgers uit de beruchte Japanse interneringskampen van Midden-Java, zoals Ambarawa, Banju Biroe, Lampersari en Karangpanas. Zij kwamen om als gevolg van de erbarmelijke omstandigheden in deze kampen, gedurende de Japanse bezetting van 1942 tot 1945. Veel vrouwen en kinderen liggen hier begraven. Voor hen werden op het ereveld het vrouwenmonument en het jongenskampenmonument opgericht (Bron: Oorlogsgravenstichting)

Bagelen, geboorteplaats van diverse Persijns

Bagelen, een plaatsje in Midden-Java, dat in het gebergte ligt aan de weg die recht van Yokyakarta (Djokjakarta) naar Purworejo (Poerworedjo) voert. De residentie waarvan Poerworedjo de hoofdstad was werd eveneens Bagelen genoemd.

Het plaatsje Bagelen heette vroeger Pagelen, genoemd naar de ‘lingam’ of ‘lingga’ (Pa-geli-an), een symbolische voorstelling van de fallus . Pa-geli-an, waarbij ‘geli’ de Javaanse naam is van de fallus. Men bracht (brengt?) in deze omgeving vaak bloemenoffers aan de ‘lingam’.

In 1846, op 18 mei, werd Eduard Douwes Dekker (“Multatuli”, bekend door zijn boek ‘Max Havelaar’) benoemd tot commies op het residentiekantoor van de residentie Bagelen te Poerworedjo, een toen erg geïsoleerde plaats, nadat hij in datzelfde jaar ( 8 april 1846) met zijn verloofde Everdine Huberte baronesse van Wijnbergen, in de residentie van Batavia in het register van huwelijksafkondigingen werd ingeschreven door de secretaris, de heer C.P. Brest van Kempen. Twee dagen na de inschrijving trouwden ze in Tjandjoer (Chanjur).  [Bron: Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren]

In de plaats Bagelen werden diverse leden van de Persijn-stamboom geboren, waaronder Jan Persijn. Hieronder vindt u wat gegevens over hem.

Jan Persijn werd in Bagelen geboren op 4 februari 1877 [bron: Genealogische en Heraldische gedenkwaardigheden betreffende Europeanen op Java]. Hij was een zoon van Hendrik Louis Persijn en de Inheemse vrouw Miah. In 1900 werd Jan te Panaroekan (Sitoebondo) erkend.

Van 1906 tot en met 1908 was Jan opziener bij de onderneming “Blambangan” te Rogodjampi, van 1909 tot en met 1916 employé bij de onderneming “Sekarpoetih’ te Bondowoso en van 1917 tot en met 1918 tabaksemployé bij de onderneming “Tamanan” te Bondowoso.

Jan had een relatie met een Javaanse vrouw, Supiah, bij wie hij 4 kinderen had:

Leonora Henriette, Leonard Lodwijk Willem, Jeanne Frederika en Louise Johanna.

Leonora Henriette werd geboren in Bondowoso op 20 november 1905 [bron: Regerings Almanak  1912, blz. 54] en in 1911, eveneens te Bondowoso, erkend. Zij overleed op 52-jarige leeftijd op 11 december 1957 te Soerabaja.

Leonard Lodewijk Willem  zag het levenslicht op 31 oktober 1908 te Bondowoso [bron: Regerings Almanak  1912, blz. 54] en evenals zijn oudere zuster in 1911 te Bondowoso erkend. Hij overleed in Soerabaja op 6 mei 1937 (28 jaar oud).

Jeanne Frederika werd te Banjuwangi geboren op 12 december 1912 in Banjuwangi [bron: Regereings Almanak 1917, blz. 181] en in 1916 in Bondowoso erkend. Zij overleed in Wageningen op 1 september 1996. Ze was toen 83 jaar.

Toen ze 28 jaar was trouwde ze op 20 februari 1941 in Soerabaja met Herman Carl Louis Gruwel, oud 25 jaar. Herman Carl Louis werd geboren op 27 november 1915 in Soerabaja en is gestorven op 23 mei 1943 als Japanse krijgsgevangene te Hakodate (Japan). Hij was toen 27 jaar.

Herman Carl Louis komt voor als krijgsgevangene onder nr. 21 op de lijst van de POWs

( prisoners-of-war) [Bron: http://homepage3.nifty.com/pow-j/e/list]

Daarin staat ook aangegeven dat hij fuselier was, identiteitsnummer 83307 had en aan een acute longontsteking is gestorven op 23 mei 1943.

Op 8 april 1954 hertrouwde Jeanne Frederika in Soerabaja met Willem Antonius Lapré, die op 27 november 1915 in Soerabaja werd geboren als zoon van Bernard Lapré en Louisa Josephiena van Dijk. Willem Antonius, die zich vanaf 14 mei 1955 met zijn vrouw in Nederland vestigde, overleed in Arnhem op 27 december 1955

Louise Johanna werd geboren op 8 september 1914 te Keboemen (Midden-Java) [bron: Regerings Almanak 1917, blz. 181] en in 1916 te Bondowoso erkend.

Zij overleed op 13 mei 1999 in Zutphen, 84 jaar oud. Toen ze 31 jaar oud was trouwde zij op 16 juli 1946 in Soerabaja met Alex Gruwel. Alex was een broer van Herman Carl Louis Gruwel, die met Jeanne Frederika  (Louise Johanna’s oudere zuster) was getrouwd. Alex werd geboren te Sidoardjo op 19 september 1911 [bron: Almanak van Ned. Indie]

Jan Persijn overleed op 14 november 1918 in Pakel / Bondowoso [bron: Gen. en Herald. gedenkwaardigheden betreffende Europeanen op Java], waar hij ook is begraven op de plaatselijke begraafplaats in graf nr. 189.

Van der Laan + Droop = Van der Laan Droop

(Dit artikel is een herziene versie van een vorig artikel onder dezelfde naam. Er werden mij namelijk aanvullingen op de kinderen van Gerrit ten Cate en Maria Alida van der Laan Droop doorgespeeld door Nanny Verheijen. Waarvoor dank!

Zij vond de gegevens in een artikel van Drs. P. Kal, getiteld “Genealogie van de Indische familie Droop en Vacquier Droop” in de Indische Navorscher, jaargang 6 (1993), nr. 1).

Voor de genealogische site van de familie  Flohr-Verheijen zie de betreffende link bij “Mijn favorieten” op deze weblog

Op 21 oktober 1781 werd in Amsterdam geboren Maria Alida (Folkertsdochter) van der Laan.

In de Nieuwe Kerk (zie foto) werd zij volgens het doopbewijs (bron: Gemeente Archief Amsterdam, 58 p p 294, nr.1) op 24 oktober 1781 gedoopt door dominee Filips Serrurier.

Zij was een dochter van Folkert van der Laan en Henrica Reeters.

Toen zij 2 jaar oud was overleed haar vader (10 september 1784). Haar moeder hertrouwde zo’n 2 jaar daarna, namelijk op 16 juli 1786, met Jan Jobst Droop, die in Osnabrück was geboren.

Maria Alida groeide dus eigenlijk op in het gezin Droop-Reeters. Waarschijnlijk heeft ze daarom haar naam later laten wijzigen van ‘van der Laan’  in ‘van der Laan Droop’.

Op 20-jarige leeftijd ( 7 maart 1802) trad Maria Alida in Zwolle in het huwelijk met Gerrit ten Cate, die op 14 december 1767 in Zwolle werd geboren als zoon van Berent Gerritsz ten Cate en Antonia Hendrika van Marle.

Met haar echtgenoot zou ze later naar Nederlands-Indië gaan. Daar is ze op 12 januari 1842 ook gestorven (Batavia, Kedong Allang) en begraven. Ze was toen al weduwe. Haar man overleed namelijk al op 12 april 1824 (Kaap de Goede Hoop).

Maria Alida van der Laan Droop en Gerrit ten Cate hadden vijf kinderen:

Hendrika Antoinia, geboren op 20 december 1803 in Zwolle en overleden in Banjoemas  op 17 april 1837 op 33-jarige leeftijd. Zij huwde toen ze 22 was in Batavia op 22 juli 1827 met Guillaume de Serière, die toen 39 jaar was. Guillaume werd geboren op 3 januari 1788 in Naarden en overleed op 17 september 1869 in Den Haag.

In 1821 was Guillaume predikant en in 1841 Gouverneur der Molukken.

Folkert Jan, op 28 februari 1805 in Zwolle geboren en op 19 oktober 1839 in Nederlands-Indië (Pasoeroean) overleden.

Volgens “Ons Nageslacht”, nr. 1, februari 1935, 8ste jaargang, was Folkert Jan eerst Griffier van het Hooggerechtshof in Nederlands-Indië en later secretaris in zijn woonplaats Pasoeroean.

Hij trouwde op 22 juli 1827 in Batavia met de toen 20-jarige Catharina Johanna Reiniera van Riemsdijk, een dochter van Petrus Wilhelmus Helvetius van Riemsdijk en Sophia Cornelia Bangeman.

Catharina Johanna Reiniera overleed in Batavia op 30 maart 1849.

Frederik werd omstreeks 1808 geboren. Wanneer hij is overleden is me (nog) niet bekend. Hij trouwde met de inheemse vrouw Sarinem.

Johannes Hendrikus Wilhelmus, eveneens in Zwolle geboren en wel op 28 maart 1813. Volgens gegevens van de Almanak / Adressenlijst van Ned.-Indië woonde Johannes Hendrikus Wilhelmus in Nederlands-Indië onder meer in Japara (1836-1838 en 1850-1854), Koedoes (1840), Pekalongan (1841-1843), Kadoe (1845-1849) en Modjokerto (1854 -1860).

Van 1859 tot 1860 was hij met ziekteverlof in Nederland.

In 1840 komen we hem in de analen tegen als Controleur der 2de  klasse Landelijke Inkomsten en Kulturen en van 1845 tot 1848 als Controleur der 1ste klasse Landelijke Inkomsten en Kulturen en als taxateur losse/vaste goederen te Kadoe.

In 1851 en 1852 was hij Assistent-Resident, notaris en vendumeester te Japara en in dezelfde functies in Modjokerto van 1854 tot 1858.

Toen hij 23 jaar oud was trouwde hij op 1 juli 1836 in Jepara (bron: Regeringsalmanak jrg.1837, blz. 206) met Maria Helena Persijn, die toen 15 jaar oud was. Ze werd namelijk geboren op 26 januari 1821 in Japara & Joanna [bron: Almanak van Ned. Indie 1815-1942 / Regeringsalmanak 1822,] als dochter van Coenraad Persijn en Catharina Dorothea van Gumster.

Johannes Hendrikus Wilhelmus overleed in Rotterdam op 31 oktober 1860 en zijn vrouw, Maria Helena Persijn, op 8 december 1898 in ’s-Gravenhage (bron: Gemeente Archief Den Haag). Ze werd 77 jaar.

Gerrit Willem werd geboren in Batavia op 26 januari 1821.

Hij woonde van 1854 tot 1861 in Pekalongan en had onder meer de volgende functies:

diaken, commies op het Residentiekantoor en griffier van de Landraad.

Hij trouwde met een zuster van de echtgenote van zijn broer Johannes Hendrikus Wilhelmus, namelijk met  Catharina Wilhelmina Persijn, die op 3 juni 1832 te Japara werd geboren (bron: Regerings Almanak 1833, blz. 237). Het huwelijk werd voltrokken op 26 januari1852 in Japara/Pekalongan.

Gerrit Willem ten Cate overleed op 16 september 1861 in Pekalongan en zijn echtgenote op 4 maart 1917 in Djokjakarta.

Uit het gezin ten Cate - van der Laan Droop lopen dus 2 lijnen naar de familie Persijn - van Gumster.

Waar vele Persijns (en ex-president Soekarno) werden geboren en begraven (Blitar)

Blitar is een plaats in de provincie Oost-Java, waar vele Persijns zijn geboren en / of zijn begraven. De plaats ligt ten zuiden van de vulkanen Kelud en Kawi.

Blitar is ook de geboorteplaats van Soekarno, de eerste president van de Republik Indonesia. Ook zijn graf, waar regelmatig (ook door toeristen!) bloemenoffers worden gebracht, ligt in het gebied van Blitar.

……………………………………………………………………………………………………..

Een tempelcomplex, de Candi Panataran, ligt 10 kilometer ten noorden van Blitar op de lagere hellingen van de vulkaan Kelud. Het is het grootste tempelcomplex op Oost-Java, een Hindoe-complex, daterend uit de periode tussen 1197 en 1454. De hoofdtempel bij Panataran dateert van 1347. De reliëfs vertellen het Ramayana-verhaal.

De Ramayana is het grote epos uit India, het verhaal over Prins Rama en zijn vrouw Sita. Het is duizenden jaren oud en een van de meest beroemde werken aller tijden. De hoofdlijn van het verhaal betreft de ontvoering van Sita door de demon Ravana, die uiteindelijk met de hulp van Hanuman, de aap-god,  door Rama wordt gedood. Daarnaast zijn er vele andere verhalen in het epos opgenomen

De tempel is gewijd aan de god Shiva en is minstens 300 jaar in gebruik geweest, van de 12e tot de 15e eeuw. De meeste gebouwen die nu te zien zijn, zijn gebouwd in de gouden eeuw van Majapahit (12e tot de 14e eeuw) .

Een aantal kleine gebouwen staan verspreid binnen een gewijde, ommuurde binnenplaats, met de grootste en belangrijkste tempel achter in het complex

Zoals boven al aangegeven zijn in Blitar veel personen uit de Persijn-stamboom geboren en / of begraven. Daar hebben ook velen van hen gewerkt en gewoond, een gezin gesticht en gelukkige en minder gelukkige tijden beleefd.

Eén van hen was Coenraad Persijn, die in Blitar is gestorven en begraven.

Coenraad Persijn werd geboren op 17 januari 1858 in Pakkies (Japara) als zoon van Jan Coenraad Persijn en Sadirag Antoinette. Hij werd eerst bij het huwelijk van zijn ouders op 8 juni 1861 erkend.

Hij was tijdens zijn leven onder meer administrateur bij de onderneming “Petoeng Sewoe” (Modjo Kediri) en deurwaarder te Blitar.

Volgens de gegevens uit het Adresboek Nederlands-Indië heeft hij behalve in Blitar ook nog gewoond in Wonogiri, Ngrowo, Trengalek, Malang en Kediri.

Coenraad Persijn leefde met twee (Javaanse) vrouwen (tegelijk), namelijk Tarminah en Tamiah.

Tarminah werd in 1872 geboren. Haar geboorteplaats is mij helaas niet bekend. Ze overleed op 4 november 1959 in Ngadiluwih.

Tamiah werd geboren in Modjoroto in april 1889 en overleed te Soerabaja op 16 december 1954.

Kinderen van Coenraad en Tarminah:

1 Christine Elizabeth Persijn, geboren op 14 december 1902 in Kediri en in

   1904 aldaar erkend [bron: BS (Naamlijst/Adresboek N.I. jrg. 1905/75)].
   Zij is overleden op 18 december 1934 in Malang, 32 jaar oud.
   Christine Elizabeth trouwde in Blitar met Jan Willemzoon van den Dungen Bille.

2 Lambertha Christina Persijn, geboren op 23 oktober 1904 in Kediri  en erkend

   in Blitar op 7 mei 1910 [bron: RA 1911,46]. Zij overleed 14 mei 1990 in

   Maastricht,  85 jaar oud. Lambertha Christina trouwde, 21 jaar oud,

   op 3 juli 1926 in Blitar met Fritz Ferdinand

   Jann, 33 jaar oud. Fritz Ferdinand, geboren op 9 december 1892  in Fischhausen,

   overleed op 19 januari 1942 toen het schip waar hij op voer (op weg naar India)

  werd getorpedeerd. Over deze Fritz Ferdinand Jann kunt u iets meer lezen

  in het artikel “TSINGTAU en de Persijn-stamboom” op deze weblog.

3 Jan Coenraad Christiaan Persijn, geboren op 17 september 1906 in Kediri

   [bron: Regereings Almanak 1911, 46]    en op 7 mei 1910 te Blitar erkend.
   Hij overleed op 7 juni 1964 in Heerenveen ten gevolge van een auto-ongeval

   en is in Bolsward op de Algemene Begraafplaats (graf nr. 1793) begraven.

   Jan Coenraad Christiaan trouwde, 28 jaar oud, op 23 januari 1935 in Medan

   met Anna Helsina Manoe, 19 jaar oud. Anna Helsina is geboren op08 april 1915

   in Koepang (Timor). Zij overleed op 18 maart 1997 in Joure, 81 jaar oud, en is

   begraven te Bolsward op de Algemene Begraafplaats (bijgezet in het graf van

   haar man, nr. 1793)

 
4 Christiaan Coenraad Persijn, geboren op 8 september 1908 [bron: Regerings

   Almanak 1911,46] en op 7 mei 1910 in Blitar erkend.
   Christiaan Coenraad overleed op 1 april 1944. Hij is begraven op het Ereveld

   te Kanchanaburi (zie ook het artikel “Christiaan Coenraad Persijn, oorlogsslachtoffer”

   op deze weblog.

5 Henriette Christina Lambertha Johanna Persijn, geboren op 10 november 1911

   [bron: Regerings Alamanak 1913, 47] en in 1912 te Blitar erkend. Daar is ze ook

   op 10-jarige leeftijd gestorven ( 16 maart 1922) en begraven.

6 Diana Johanna Margaretha Persijn, geboren op 13 maart 1913 [bron: Regerings

   Almanak 1914, 55]. Zij overleed op 1 oktober 1974 in Maastricht. Ze bleef ongehuwd.

7 Eduard Coenraad Christiaan Lambertus Persijn, geboren op 16 januari 1915 in Blitar

   [bron: Regerings Almanak 1916, 173 / Almanak van Ned. Indië] en in dat zelfde jaar

   erkend. Hij is overleden op 15 augustus 1943 in Soerabaja, 28 jaar oud.

   Hij bleef ongehuwd

8 Margaretha Christina Johanna Persijn, geboren op 06 november 1916 in Blitar

  [bron: Regerings Almanak 1918, 62] en in dat zelfde jaar ook erkend.

  Zij overleed  op 21 december 1994 in Heerlen op de leeftijd van 78 jaar oud.

  Margaretha Christina Johanna trouwde, 49 jaar oud, op 17 juni 1966 in Maastricht

  met Cornelis Leeuwenburg, geboren in Rotterdam op 7 september 1898 en overleden

  in Heerlen op 26 januari 1978. Bij zijn huwelijk met Margaretha Christina Johanna

  was hij weduwnaar (van W. Vos)

9 Pieter Willem Coenraad Persijn, geboren op 2 september 1918 in Blitar [bron:

   Regerings Almanak 1920, 64] en aldaar in het zelfde jaar erkend.
   Pieter Willem Coenraad is als 2-jarig kind overleden op 29 april 1921 in Blitar.

   [bron: Regerings Almanak 1922,/23, 160 / Almanak van Ned. Indie].

   Hij ligt begraven te Blitar.

Kinderen van Coenraad en Tamiah:

1 Johanna Christina Persijn, geboren op 1 maart 1905 in Tjeker/Blitar [bron:

   Regerings Almanak 1911, 46] en erkend te Blitar op 7 mei 1910 (Bron:

   Regerings Almanak 1911, 46). Johanna Christina is overleden.
   Van haar is bekend dat ze van 1922 tot 1928 als employé  werkzaam was

   bij de Nederlands-Indische Handelsbank.

   Haar eerste huwelijk was op 25-jarige leeftijd (op 5 april 1930 te Blitar) met

   Hein Martinus Sick, oud 41, geboren in Kediri op 19 januaria 1889 en overleden

   in Soerabaja in 1941.
  Johanna Christina Persijn en Hein Martinus Sick en Johanna Christina Persijn

  hadden geen kinderen. Van 1931 tot 1941 was Hein Martinus evangelist

  van een Pinkstergemeente.
  Ze trouwde voor de tweede maal toen ze 37 was op 1 april 1941 in Soerabaja met

  George Bernard van Kempen, 30 jaar oud, geboren op 21 augustus 1911 in Boemi Ajoe.

  George Bernard werd te Brebes erkend op 2 september 1911. Hij overleed op 7 juni

  1988 in Nijmegen, 76 jaar oud .

2.Dorothea Lambertha Persijn, geboren op 31 mei1907 in Modjoroto [bron: Regerings

   Almanak 1911, 46]. Notitie bij de geboorte van Dorothea Lambertha: Erkend te Blitar

   op 7 mei 1910 (Bron: Regerings Almanak 1911, 46)
   Dorothea Lambertha is overleden op 29 maart1966 in Haarlem, 58 jaar oud.
   Ze vestigde zich in Den Haag op 13 mei1935 [vanuit Nice] en keerde terug naar

   Ned. O. Indie op 24 september 1935                    

   Dorothea Lambertha trouwde, 29 jaar oud, op 13 mei1937 in Soerabaja met

   Raymond Jean Bree, 26 jaar oud. Raymond Jean is geboren op 17 januari 191

   in Alkmaar. Raymond Jean is overleden op 11 februari 1945 in Motojama (Japan),

   34 jaar oud [bron: Oorlogsgravenstichting]. Hij is begraven te Jakarta.
   Notitie bij overlijden van Raymond Jean: Raymond Jean Bree is begraven in

   Jakarta op het Ned. Ereveld -Menteng Pulo-.
   Bij zijn overlijden was hij Sergeant-machinist bij de Kon. Marine.
   Hij is begraven in vak Col.0, graf nr. 13 (Bron: Oorlogsgravenstichting)
   Daarvoor was hij van 1931 tot 1940 machinist bij de JCJ-lijn te Soerabaja

3 Eleonora Johanna Persijn, geboren op 16 oktober 1909 in Blitar [bron: Regerings

   Almanak 1911, 46 / Almanak van Ned. Indie].  Zij werd erkend te Blitar op 7 mei 1910

   (Bron: Regerings Almanak 1911, 46)
   Eleonora Johanna is overleden. Zij was ongehuwd.
   Volgens de gegevens van de Indische spoorwegmaatschappijen (Nationaal Archief,

   Den Haag) was Eleonora Johanna vanaf 7 juni 1927 in “losse dienst” werkzaam als

   employee bij de Zuster-Spoorwegmaatschappijen op een maandbezoldiging van

   f 120,- ter vervanging van mej. Ch.C. v.d. Sluis (Klerk II in vaste dienst) aan wie op

   eigen verzoek eervol ontslag is verleend i.v.m. huwelijk.
   Hierbij werd aangegeven dat ze eerder had gewerkt bij Tiedeman & van Kerchen

   (van 26 jini 1926 tot ultiomo januari 1927) en van ultimo januari 1927 tot 7 juni 1927

   op het Residentiekantoor.
   De aanstelling bij de Zuster-Spoorwegmaatschappijen  werd bevestigd in een schrijven

   dd 15-06-1927 (no 66P) van de hoofdvertegenwoordiger te Semarang aan de

   administrateur te Wonosobo

   (Bron: Personeelsdossiers Zuster-Spoorwegmaatschappijen)  

   Vanaf 1928 tot 1948 was zij klerke bij de Oost-Java Stoomtram Maatschappij

   te Soerabaja

   Per 1 januari 1928 was zijn klerk 2^de klas (tijdelijke dienst) met een  salaris  van

   f 135,- per maand.
   Per 16 oktober 1930 werd zij als klerk 2^de klas in vaste dienst aangesteld.

   Deze aanstelling werd goedgekeud door Dr. R. Hartelust. [bron: Personeelsdossier

   Zuster-Spoorwegmaatschappijen (Nationaal Archief, den Haag)].

   Van 1937 tot 1948 was zij klerk 1^ste klas bij dezelfde maatschappij.       

   Op 1 maart 1948 werd zij op eigen verzoek eervol ontslagen.                

   Uit het personeelsdossier blijkt verder dat ze naast haar MULO-diploma ook een

   diploma had gehaads voor “eerste klas machineschrijven”.

4 Lambertus Coenraad Christiaan Persijn, geboren op 30 december 1911

   [bron: ALMNI / RA 1913, 47]. Hij werd op 7 september 1912 in Blitar erkend.
   Lambertus Coenraad Christiaan overleed op 20 februari 1981 in Gorinchem,

  69 jaar oud.

  Hij was van 1937 tot 1958 werkzaam als werktuigkundige.

  Lambertus Coenraad Christiaan trouwde op  27-jarige leeftijd op 22 maart 1939

  in Malang met Jeannette Piette, 20 jaar oud. Jeannette is geboren op 9 april

  1918 in Paree en overleed op 20 mei 1988 in Gorinchem, 70 jaar oud.

5 Jan Coenraad Persijn, geboren op 27 december 1916 in Blitar [bron: RA 1918,61]

   en op dezelfde dag erkend.

   In 1940 werkye hij als employé bij de Bataafse Petroleum Maatschappij (BPM) te

   Balikpapan op het eiland Borneo.
   Jan Coenraad overleed als oorlogsslachtoffer op 9 februari 1942. Zie ook het artikel

   “Jan Coenraad Persijn, oorlogsslachtoffer” op deze weblog.

   Hij werd begraven op het Nederlandse Ereveld “Kembang Koening”, vak KDH, graf nr. 53.

6 Catharina Johanna Dorothea Persijn, geboren op 28 maart 1919 in Blitar [bron:

   Almanak van Ned. Indie] en in dat zelfde jaar erkend.
  Zij overleed op 15 juli 1977 in Utrecht, 58 jaar oud.

  Catharina Johanna Dorothea trouwde toen ze 27 jaar oud was op 20 maart 1947

  in Soerabaja met Bernardus Franciscus Bregonje, 25 jaar oud. Hij was in Zwolle

  geboren op 8 februari 1922.

  Het echtpaar had geen kinderen.
……………………………………………………………………………………………………….

Coenraad Persijn, de vader van al deze kinderen overleed op 30 oktober 1920 te Blitar

waar hij ook werd begraven [bron: Almanak van Ned. Indie].

In hetzelfde graf werden later ook zijn zoon Pieter Willem Coenraad (gestorven in1921)

en zijn dochter Henriëtte Christina Lambertha (gestorven in 1922) bijgezet.

Hij kwam uit ISPAHAAN

Toen ik in Jakarta (Djakarta / Batavia) op de H.B.S. zat (zie ook het artikel “De CAS” op deze weblog) las ik een gedicht van P.N. van Eyck met de titel “De tuinman en de dood”  (de tekst van dit gedicht heb ik onderaan dit artikel opgenomen).

In dat gedicht kwam ook de naam van een Perzische stad voor, namelijk Ispahaan.

 

Isphahaan of Isfahaan was een stad in Perzië, het huidige Iran.

De stad ligt ongeveer 340 km ten zuiden van Teheran. In de oudheid werd de stad Aspadana genoemd. Ispahaan ligt in een oase op het Iraans Plateau, aan de noordoever van de rivier de Zayandeh Rud.

Toen ik dat gedicht op school las wist ik nog niet dat er ook een link was tussen deze stad en de Persijn-stamboom. En die link, zo heb ik inmiddels ontdekt, bestaat er wel.

 

Een dochter van Coenradus Wilhelmus Persijn en Doortje Smith, de op 22 januari 1871 te Soerakarta geboren Henriëtte Josephine Persijn (bron: Regerings Almanak 1873, 240), trouwde namelijk op 25-jarige leeftijd op 14 maart 1896 in Malang met John Martin Sarkies.

 

John Martin Sarkies was een Armeniër, geboren op 22 november 1872 is Ispahaan (Perzië / Iran). Hij kwam uit een bekende Armeense familie, waarvan 4 broers, te weten Martin, Tigran, Aviet en Arshak Sarkies, diverse grote luxe hotels hadden gebouwd en beheerd.

 

In chronologische volgorde werden onder andere de volgende hotels door hen gebouwd:

1884:    Eastern Hotel in George Town op het eiland Penang (Maleisie)

1885:    Oriental Hotel, eveneens in George Town  (Penang, Maleisie)

Een jaar later werden beide hotels samengevoegd tot het Eastern & Oriental Hotel.

1887:    Raffles Hotel in Singapore.

Hier logeerde in 1921 voor de eerste keer de bekende schrijver W. Somerset

Maughum ( o.a. . “Of Human Bondage”). In 1926 en 1959 kwam hij er weer logeren.

Er wordt verteld, dat hij daar iedere morgen aan zijn manuscripten werkte in de
            schaduw van een frangipaniboom (=tempelboom of kambodja).

1891:    Katika Wijaja in Batoe (Batu) op Java

1901:    The Strand in Rangoon (Yangon) in Birma (Myanmar)

1910:    Hotel Majapahit (nu: Mandarin Oriental Majapahit) in Soerabaja (Surabaja) op Java.

Dit hotel werd in aanvankelijk Hotel Oranje genoemd, omdat aan de buitenkant de
            kleur oranje overheerste. Kamer nr. 44 heet nu nog de Sarkies-kamer.

De architect van dit gebouw was J Afprey, die het ontwierp in de art nouveau-stijl.

De eerste steen werd gelegd op 1 juni 1910 door Eugène Lucas Sarkies.

 

John Martin Sarkies staat in de annalen (Almanak van Nederlands-Indie) van 1902 en 1903 vermeld als ‘bibitplanter’ (rijstplanter) te Madioen.

Van 1904 t.e.m. 1907 was hij toko-(=winkel)houder te Pasirian Loemadjang.

Vanaf 1908 t.e.m. 1992 komen we hem tegen als hotelhouder te Soerabaja (Embong Malang, zie foto) en van 1923 tot 1931 als directeur van hotel Sarkies te Soerabaja.

Vanaf 4 juni 1913 vestigt hij zich als directeur van hotel Sarkies in Den Haag, maar op 27 juni van hetzelfde jaar vertrok hij naar Ispahaan, zijn geboorteplaats in Perzië (Iran).

In 1940 overleed hij in Julpa (Iran) in de leeftijd van 68 jaar.

Zijn echtgenote, Henriëtte Josephine Persijn, stierf al eerder, namelijk in 1936 in Batavia. Ze was toen 65 jaar.

 

Kinderen van John Martin en Henriette Josephine:

1 Marie Sarkies, geboren op 30 december 1896 in Malang [bron: Almanak

   van Ned. Indie]. Marie is overleden op 31 december 977 in Amsterdam, 81 jaar oud.
2 Joachim Martin Sarkies, geboren op 26 januari1898 in Malang [bron: Almanak

   van Ned. Indie]. Joachim Martin is overleden in 1966 in Teheran, 68 jaar oud.

   Hij vertrok met broer Eduard Martin op 20 november 1913 naar Voorschoten.

   Zij vestigden zich beiden vanaf 4 november 1919  in den Haag en vertrokken

   op 21 mei 1920 weer naar Ned. Oost Indië.

3 Eduard Martin Sarkies, geboren op 3 november 1902 in Madioen

   [bron: Almanak van Ned. Indie].Hij was een tweelingbroer van Richard Martin.

   Hij overleed in Teheran.
4 Richard Martin Sarkies, geboren op 3 november 1902 in Madioen [bron: Almanak

   van Ned. Indie], een tweelingbroer van Eduard Martin.
   Richard Martin overleed al na 2 maanden ( 20 januari 1903) te Madioen.

 

De tuinman en de dood

Een Perzisch Edelman:

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,

Mijn woning in: "Heer, Heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,

Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,

Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,

Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!" -

Van middag (lang reeds was hij heengespoed)
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.

"Waarom," zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
"Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?"

Glimlachend antwoordt hij: "Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan."

P.N. van Eyck

In Holland (Lobith) staat een huis…….

Nadat wij (mijn vader, moeder, broer, zuster en ik) in april 1956 vanuit Indonesia in Nederland aankwamen werden we ondergebracht in een zgn. contractpension (zie ook het artikel “In een contractpension” op deze weblog).

Dit pension was het bungalowpark “De Woeste Hoogte” en stond in Hoenderloo, aan de Krimweg 170.

De opvang in een contractpension was tijdelijk. Het was namelijk de bedoeling dat we een woning toegewezen zouden krijgen. Maar leegstaande woningen waren in die tijd schaars en we moesten dus maar afwachten wanneer we een huis konden betrekken en in welke plaats we terecht zouden komen.

Maar op een dag was het zover……..

We namen afscheid van de andere families die nog op “De Woeste Hoogte” op een eigen huis moesten wachten en verhuisden met onze weinige spullen naar onze eerste woning in Nederland. Het was op 26 juni 1956.

Het bleek een rijtjeshuis te zijn in Lobith (Gemeente Herwen & Aerdt). Ons nieuw adres werd:  Bloemenstraat 13, Lobith.

Van Lobith wist ik tot dan toe (van de lagere school) alleen het volgende:

“…. in Lobith komt de Rijn in ons land (=Nederland)”.

Verder zei die plaats me hoegenaamd niets.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Iets over de historie van Lobith:

In het jaar 1222 verleende Keizer Frederik II vergunning aan Graaf Gerard van Gelre om in Lobede een tol te vestigen. De plaats lag op een gunstig punt aan de voet van de Eltenberg en bij de splitsing van Rijn en Waal. Maar een kleine 100 jaar later had de splitsing zich ongeveer 1 kilometer stroomafwaarts verplaatst. Daar werd begonnen met de bouw van een Tolhuis, later Lobith genoemd. De tol met Tolhuis en omgeving werd in 1473 door Karel de Stoute aan Hertog Jan van Kleef geschonken wegens verleende diensten.

In de 80-jarige oorlog (1568-1648), bekend van de geschiedenislessen op school, speelde het Tolhuis een belangrijke rol. Het werd meerdere malen gebruikt als hoofdkwartier voor de legers van de prinsen Maurits en Frederik Hendrik tijdens de belegeringen van Schenkenschans, waar Lobith mee verbonden was door de Boterdijk.

Op 11 juni 1672 trok het leger van de Franse koning Lodewijk XIV bij Lobith de (Oude) Rijn over. Dat was het begin van wat wel het rampjaar werd genoemd.

Toen de Fransen weer waren vertrokken verviel Lobith langzaam. In 1817 werd het dorp weer Nederlands.

_____________________________________________________________________

In de eerste dagen dat we in de Bloemenstraat woonden viel het ons op, dat overdag veel mensen door onze straat liepen. Aanvankelijk dachten we dat dit het normale voetgangersverkeer was in die straat. Maar al gauw bleek dat het om nieuwsgierigen ging, die heel benieuwd waren hoe die ‘bruintjes’ eigenlijk woonden en of ze ook iets konden zien van wat zich daar binnen in huis afspeelde. Hoe zouden ze eten? Met de tien geboden (vingers)? Zouden ze halfnaakt door het huis lopen? Zaten ze met z’n allen gewoon op de grond? (Wat de dorpelingen zich afvroegen, dat hoorden we pas later, toen we al waren ingeburgerd.).

Toen mijn moeder en ik voor de eerste keer boodschappen gingen doen en bij de slager naar binnen liepen, vroeg de man (heel vriendelijk) of we wel Nederlands spraken en/of verstonden. Ik heb hem toen maar het verhaal op de mouw gespeld, dat we het Nederlands op de bootreis van Indonesia naar Nederland hadden geleerd in 21 dagen, wat mij een misprijzende frons van mijn moeder opleverde en een bewonderende blik van de slager.

Enfin, we kochten wat vlees bij hem en terwijl hij alles afwoog had mijn moeder uit het hoofd (want hoofdrekenen was op de scholen in Nederlands-Indië één van de hoofdvakken) al snel uitgerekend wat ze in totaal moest betalen. Nog voordat de slager het bedrag op zijn telmachine had uitgerekend zei mijn moeder hem wat ze moest betalen. De slager sloeg het totaalbedrag aan op zijn machientje, keek mijn moeder verbaasd aan en sprak de legendarisch geworden woorden: “Jij kunt ook rekenen…..”.

Waarop mijn moeder antwoordde: “Beter dan u!”, welke opmerking haar weer een frons van mij opleverde…..

We hadden besloten om voor de hoofdmaaltijden afwisselend rijst en aardappelen te eten. Rijst omdat we dat in Indië toch gewend waren te koken en te eten en aardappelen omdat je toch moest inburgeren, ja toch? Bovendien gaf het een soort evenwicht (jin-yang).

Onze buren aan de rechterkant hadden twee kinderen, een jongen van ongeveer vier jaar (Gerard)  en een meisje van twee (Rineke). Gerard bracht ons vaak een bezoek en als het eten op tafel stond keek hij in de pannen. Schafte de pot op die dag rijst, dan bleef hij eten. “Ha, riest”, zei hij dan op z’n Lobiths. Waren het aardappels dan zei hij steevast: “Piepers… die krieg ik thuus ook….” en dan vertrok hij weer.

Toen we er al een poosje woonden ontmoetten we een andere Indische familie. Dat gezin bleek in Tolkamer te wonen, ongeveer 1, 5 km. van ons vandaan. Het was de familie Claasz Cookson, bestaande uit vader, moeder, 2 zoons (George en Ernst) en een inwonende oma, de moeder van mevrouw Claasz Cookson.

Zij waren al veel langer dan wij in Nederland en kwamen uit Soerabaja, waar de heer des huizes bij de marine had gewerkt. In Tolkamer werkte hij bij de douane.

Ernst was iets jonger dan ik en al gauw trokken we samen op. Meestal naar de Bijland, waar water was (van de Rijn)  en een strand en waar de plaatselijke jonge deernen zich meestal van hun beste kant(en) lieten zien….

Ook toerden we dikwijls op een brommer (zie foto) richting Elten of ’s Heerenberg.

Toen we op een dag een eerste bezoek zouden afleggen bij de familie Claasz Coockson, wilde mijn moeder een taxi bestellen. Ze dacht kennelijk nog aan Indië, waar je al snel een betjak (becak) [ een driewielig voortuig voor passagiersvervoer] of een sado (kar met paard) liet komen om bij vrienden op visite te gaan.

Het kostte me moeite om haar ervan te overtuigen, dat we best te voet konden gaan en dat de afstand van ons huis naar die van de Cooksons gemakkelijk te belopen was….

Nadat we ongeveer een half jaar in Lobith hadden gewoond moest mijn vader terug naar Jakarta ( voorheen Batavia) om nog een jaar te werken om daarna vol pensioen te kunnen krijgen.  Vlak voordat hij weer naar Nederland zou teruggaan kreeg hij een ongeval (als fietser door een auto aangereden) en overleed hij in Jakarta op 17 mei 1958 na een kortstondig verblijf in een ziekenhuis. Onze oom Unac Muller (een neef van mijn moeder) heeft hem in zijn laatste dagen bijgestaan en voor de begrafenis gezorgd. Mijn vader werd begraven op de begraafplaats Jati Petamburan in Jakarta.

Op 12 november 1971 overleed mijn moeder in Lobith, waar ze ook werd begraven.

Terugkijkend op de tijd die we in Lobith hebben doorgebracht kan ik alleen maar zeggen, dat we geen problemen hebben ondervonden bij het wennen aan een ander land met andere gewoontes en gebruiken. Integendeel, we ondervonden bijzonder veel hartelijkheid en warmte van de bevolking. En dat we Nederlands spraken en ook konden lezen en rekenen, ach, dat hadden de Lobithenaren (of Lobithers?) al snel door……

Een “baan aan een baan”

Diverse personen uit mijn stamboom hebben in het toenmalige Nederlands-Indië bij de spoorwegen gewerkt.

Bijvoorbeeld mijn opa (Van den Broek) van moeders kant. Zie hiervoor het artikel “Mijn opa George Ferdinand Polidor van den Broek” op deze weblog. Maar ook andere personen uit de stamboom hebben een baan gehad bij de Indische spoorwegen. Een “baan aan een baan” dus…

Alvorens weer een persoon uit de stamboom, die ook bij de spoorwegen heeft gewerkt, aan u voor te stellen, volgt hier eerst wat (summiere) informatie over de spoorwegen in Nederlands-Indië.

De eerste spoorlijn in Nederlands-Indië werd operationeel in Midden-Java op 10 augustus 1867.

Op 21 mei 1873 verbond deze lijn drie plaatsen met elkaar: Semarang, Solo en Jokjakarta.

De lijn werd beheerd door de N.I.S. (Nederlandsch-Indische Spoorweg Maatschappij), een particuliere maatschappij.

Inmiddels had de Nederlandse regering het plan opgevat om haar eigen spoorweglijnen aan te leggen. Ook omdat een particuliere maatschappij, zoals de N.I.S., niet in staat bleek om de investering ‘terug te verdienen’ en  financiële steun van het gouvernement nodig had.

En dus besloot het Nederlandse Ministerie van Koloniën een staatsspoorwegnet aan te leggen.

Er werd een spoornet aangelegd (onder beheer van de Staatsspoorwegen) van Buitenzorg (nu: Bogor) in West-Java tot aan Soerabaja aan de oostkust van Oost-Java.

Men begon met de constructie zowel vanuit Buitenzorg als uit Soerabaja. Op 16 mei 1878 werd de eerste lijn (vanuit Soerabaja) geopend en in 1894 waren beide steden (Soerbaja en Buitenzorg) met elkaar door spoorlijnen verbonden (ruim 800 km).

Daarnaast werden nog steeds particuliere initiatieven ontwikkeld en zo konden op een gegeven moment maar liefst 15 spoorwegmaatschappijen op Java naast elkaar bestaan. Ze werden dikwijls “stoomTRAMmaatschappijen” genoemd, daar ze aanvankelijk zich beperkten tot het aanleggen en exploiteren van locale, secundaire spoorlijnen.

Eén van deze maatschappijen was de Semarang-Cheribon Stoomtram Maatschappij, waar opa George Ferdinand Polidor van den Broek gewerkt heeft (zie het artikel “Mijn opa George Ferdinand Polidor van den Broek” op deze weblog).

Verschillende lijnen werden aangelegd om economische redenen als en om strategische redenen. Zo werd een lijn gelegd naar Ambarawa, waar een belangrijke en strategisch goed gelegen fort lag, het fort Willem I.

De eerste staatsspoorlijn werd eigenlijk ook meer om strategische redenen aangelegd door het berglandschap van zuidelijk Java in plaats van door de laagvlakten van het noorden van Java.

Op het eiland Sumatra werden treinen aanvankelijk gebruikt voor militaire doeleinden. Zo werd een lijn aangelegd tussen Banda Atjeh (denk aan de Atjeh-oorlogen) en de haven van Uleelhee (1876).

Treinen komen overigens alleen op de eilanden Java en Sumatra voor en nog één lijn op Celebes (Sulawesi), de lijn Makassar-Takalar met een lengte van 47 km, aangelegd van 1922 tot 1930.

De NISM (Nederlandsch-Indische Spoorweg Maatschappij) opende met een lijntje van 6 km van Batavia (de oude stad) naar Weltevreden, het Koningsplein (1871). En de verbinding Batavia-Buitenzorg kwam gereed in 1873.

In 1873 kwam de lange spoorlijn (256 km) Semarang-Jokjakarta gereed.

Duurde de treinreis Batavia-Soerabaja aanvankelijk twee dagen (inclusief overnachting), in 1929 was de duur al teruggebracht tot 13 uur en in 1934 duurde de reis “nog maar” 12 uur (de “Eendaagsche Expres”). In 1936 startte de “Nachtexpres” tussen Batavia en Soerabaja (zie foto bovenaan dit artikel).

In 1938 waren in Nederlandsch-Indië ongeveer 7.400 km. spoor- en tramwegen in gebruik.

Eén van de vele personen uit mijn stamboom die bij de spoorwegen in Indië heeft gewerkt is Jan (eigenlijk: Wilhelm Adriaan) van Gumster.

Wilhelm Adriaan (Jan) van Gumster werd geboren op 6 juni 1891 in Petjagaan (Petjangakan) als  zoon van Lodewijk Carel van Gumster en Henriette Frédérique Muller.

Uit de diverse personeelsdossiers van de Indische spoorwegmaatschappijen (Nationaal Archief, Den Haag) heb ik enkele gegevens gedestilleerd uit zijn loopbaan bij de spoorwegen.

Zo vinden we hem in 1913 als Klerk 2^de klas bij de Semarang-Joana Stoomtram Maatschappij. Op 29 april 1913 werd door de chef Exploitatie een verzoek gericht tot de hoofdvertegenwoordiger in Semarang om aan W.A. van Gumster een bezoldigingsverhoging van f 90,- naar f 110,- te verlenen op grond van bijzondere geschiktheid voor zijn betrekking. Dit verzoek werd gehonoreerd per 17 mei 1913.)

In 1918 was Wilhelm Adriaan assistent-opzichter-machinist bij dezelfde maatschappij, maar gedetacheerd bij de Oost-Java Stoomtram Mij.

Twee jaar later, in 1920, werkte hij bij de Oost-Java Stoomtram Maatschappij als opzichter -machinist 3^de  klas om in dat zelfde jaar te fungeren als beheerder depot Modjo-Agoeng.

Per 1 oktober 1921 kreeg hij wegens bijzondere werkverrichtingen een salarisverhoging en werd zijn loon vastgesteld op f 325,- per maand. Wat die bijzondere werkverrichtingen waren werd verduidelijkt in de volgende aantekening:

“Hij heeft, ook in dezen suikerafvoertijd met de gedeeltelijk reeds zeer versleten locomotieven den dienst steeds naar behoren weten te doen rijden, dank zij bijzondere activiteit en zorgen voor deze machines”

Maar deze ‘bijzondere werkverrichtingen’ hebben niet kunnen verhinderen, dat Wilhelm Adriaan van Gumster op 1 juli 1934 met vervroegd pensioen werd gezonden wegens bezuinigingsmaatregelen ( die term kenden ze toen kennelijk ook al!). Bedroeg dit pensioen aanvankelijk f 192,- per maand, per 1 juli 1936 kreeg hij zijn (normaal) pensioen van f 209,- per maand.

Zijn eerste huwelijk vond plaats toen hij 26 jaar oud was in Semarang met Christine Valentine Frederique Biver, geboren te Ngawi op 30 november 1896 als dochter van Ernest Joseph Ghyslin Biver en Christine ten Cate. Christine (Stien) overleed in Semarang op 10 april 1944.

Kinderen van Wilhelm Adriaan van Gusmter en Christine Valentine Frederique Biver:

Henriette Valentine Marguerite, Charlotte Ernestine, Gustaaf, Herman, Agnes, Pauline en Ilse Louise.

Na het overlijden van zijn vrouw hertrouwde Wilhelm Adriaan op 4 februari 1948 in Semarang met  Wilhelmina van der Kerk, 48 jaar oud. Wilhelmina werd geboren op 9 april 1899 in Semarang.

Wilhelm Adriaan van Gumster overleed op 20 september 1964 in Doetinchem, 73 jaar oud/ Hij ligt begraven te 's-Heerenbergh.

Henry Louis Charles te Mechelen

werd  geboren op 16 oktober 1841 in Rembang. Hij was een zoon van Hendrik Louis te Mechelen en Johanna Wilhelmina Persijn.

Zijn vader was een geboren Hollander, die al jaren in Rembang tabaksplanter was geweest. Zijn moeder was een Indische, die zowel Hollands, Indonesisch als Chinees bloed in zich verenigde,

Geboren in Rembang met de zee voor zich en het enorme djatibos als achterland.

Hij was een verwoede jager en sprak vloeiend Javaans.

Tegen de tijd dat hij 15 jaar werd en nadat hij degelijk huisonderwijs had genoten ging hij met zijn vader naar Holland en binnen een paar jaar deed hij het toelatingsexamen voor Delft en ging hij daar studeren voor de burgerlijke dienst in Indië.

Op woensdag 29 juli 1863 trouwde hij in Delft met Antoinette Cornelie Helene van Diesen [bron: Digitale Stamboom Delft, Delft Akte Jaar 1863 Nummer 107]. Antoinette Cornelie Helene werd in 1838 ´s-Gravenhage geboren als dochter van Gerrit van Diesen en Cornelie Madeleine Crespin. Henry  was toen 22 jaar en in het najaar van 1863 vertrok hij (inmiddels benoemd tot ambtenaar 2^de klasse) met zijn vrouw naar Indië.

Nog geen jaar later stierf Antoinette en met haar hun kind.

Henry Louis woonde en werkte in Rembang waar hij al snel werd benoemd tot controleur 2^de klas.

Een later huwelijk schonk hem geen kinderen. Dit huwelijk hield niet lang stand.

In 1872 verhuisde hij naar de Preanger.

Hij had een bijzonder grote kennis van land, volk en taal van de Javanen.

Met zijn taaltalent had hij zich in de Preanger al snel het Soendanees eigen gemaakt.

Als jager voelde hij zich in de Preanger in zijn element. Immers in de Preanger en in Bantam huisde nog de ‘badak’, de Indische rhinoceros!

In Batavia was men inmiddels zich bewust geworden van de grote schat van kennis van het levend Javaans die Henry bezat.

Hij werd dan ook verzocht om les te geven in het kader van de opleiding van ambtenaren voor het BB (Binnenlands Bestuur) aan het Gymnasium Willem III in Weltevreden (bij Batavia). In 1875 begon hij daar met lessen te geven in het Javaans en Maleis, een baan die hij bijna vier volle jaren heeft vervuld.

In 1877 werd hem de rang en titel van assistent-resident toegekend.

Uit de “Genealogische en Heraldische gedenkwaardigheden betreffende Europeanen op Java, deel IV, blijkt dat Henry Louis Charles te Mechelen is overleden op 30 mei 1917 in Bandoeng in de leeftijd van 75 jaar.

TSINGTAU en de Persijn-stamboom

Tsingtau (nieuwe spelling: Quindau) is een Chinese havenstad in de provincie Sjantoeng, aan de ingang van de Baai van Kiautsjou.

Tsingtau was van 1898-1914 Duits. Daarna (tot 1922) Japans bezit.

Wat heeft deze voormalige Duitse vestingstad in China met de Persijn-stamboom te maken?

Om daar achter te komen moeten we even teruggaan naar de Eerste Wereldoorlog, toen diverse landen met elkaar in oorlog waren. Zo verklaarde bijvoorbeeld Japan op 23 augustus 1914 aan Duitsland de oorlog.

De belangrijke vestingstad Tsingtau was toen een Duitse enclave in China.

Op 2 september 1914 begonnen Japanse troepenlandingen bij Tsingtau. Er volgenden hevige gevechten tussen de Duitse en Japanse troepen en op 31 oktober deden de Japanners een vruchteloze poging om Tsingtau te bestormen. De stad werd door de Duitsers tegen een 20-voudige overmacht verdedigd, maar moest ten slotte aan de Japanners worden prijsgegeven. Op 7 november 1914 capituleerde Tsingtau.

Voor ongeveer 4700 Duitsers (beroepssoldaten, dienstplichtigen, oorlogsvrijwilligers, ambtenaren en burgers) begon eind 1914 de periode van gevangenschap in Japan.

Velen van hen keerden eerst begin 1920 naar hun vaderland terug of gingen naar een ander land.

Onder de Duitse militairen, die tevergeefs hebben geprobeerd Tsingtau tegen de Japanners te verdedigen bevond zich ook:

Fritz Ferdinand Jann , geboren in1891 in Fischhausen (Provincie Oost-Pruisen).

Hij was toen onderofficier bij de IIIde Zeebataljon van de “Kaiserliche Marine”

(Uit: " Die Verteidiger von Tsingtau und ihre Gefangenschaft in Japan (1914 bis 1920)", Historisch-biographisches Projekt von  Hans-Joachim Schmidt).

Na de capitulatie van Tsingtau werd Frits Ferdinand Jann krijgsgevangen en naar Japan getransporteerd. Daar werd hij met nog 308 anderen (met gevangenennummers 2457 t.e.m. 2765) geplaatst in het kamp Nagoya. Zelf kreeg hij het nummer 2571.

In december 1919 werd hij bevrijd. De ex-krijgsgevangen konden weer naar hun vaderland terugkeren of naar een ander land gaan.

Fritz Ferdinand Jann koos ervoor om naar het toenmalige Nederlands Indië te gaan.

Vanaf 1919 vinden we hem terug bij de politie in Nederlands-Indië. Aanvankelijk in Weltevreden (Batavia) als aspirant politieopzichter. Van 1922 tot 1924 was hij politieopzichter 2^de klasse in Kediri, in 1925 en 1926 bekleedde hij dezelfde functie in Blitar waar hij in 1928 werd bevorderd tot hoofd-politieopzichter. In deze laatste functie was hij in 1931 weer werkzaam in Weltevreden (Batavia). In 1933 vinden we Fritz Ferdinand terug als hoofdinspecteur van politie in Den Passar en van 1937 tot 1940 in deze functie in Bengkoelen.

Fritz Ferdinand trouwde, toen hij in Blitar was, op de leeftijd van 35 jaar, op 3 juli 1926 met Lambertha Christina Persijn, toen 21 jaar oud.

Lambertha Christina werd geboren in Kediri op 23 oktober 1904 (bron: Regeerings Almanak 1911, pag. 46).

Zij was een dochter van Coenraad Persijn en de Javaanse vrouw Tarminah. Volgens de Regeerings Almanak werd zij op 7 mei 1910 te Blitar erkend.

Kinderen van Fritz Ferdinand Jann en Lambertha Christina Persijn:

1 Margarete Louise , geboren op 30-01-1927 in Blitar

   [bron: Gemeentearchief Den Haag].
2 Fritz Franz Ferdinand, geboren op 29-08-1928 in Toelonggagong

   [bron: Gemeentearchief Den Haag].
3 Lieselotte Johanna, geboren op 02-12-1934 in Denpassar

   [bron: Gemeentearchief Den Haag

Fritz Ferdinand Jann is overleden op 19 januari 1942 toen het schip waarop hij voer (op weg naar India) werd getorpedeerd.

Lambertha Christina overleed in Maastricht op 14 mei 1990. Ze is 85 jaar geworden.

Meneer de Baron is niet thuis........

In mijn herinnering hoor ik mijn moeder nog steeds zingen: “Meneer de Baron is niet thuis….”.

Ze zong dit lied (van het toen bekende orkest The Ramblers o.l.v. Theo Uden Masman) altijd met volle overgave. De zanger op de plaat (van Studio “Hof van Holland” in Hiversum), die de tekst van de butler zong, was Wim Poppink. De leveranciers, die bij de Baron aan de deur kwamen, werden vertolkt door George van Helvoirt, Frits Reinders en André van der Ouderaa.

Tekst en muziek van deze tophit (!) van toen (de jaren ’40) waren van Jack Bulterman.

Wat ik toen (nog) niet wist is dat we inderdaad een heuse Baron in de stamboom hebben. Of mijn moeder dat wist weet ik niet, maar ze zong graag en vooral dit lied kweelde ze altijd vol vuur.

…………………………………………………………………………………………………………..

De tekst van het lied : “Meneer de Baron is niet thuis”

Meneer de Baron is niet thuis

Hij is nu al weken lang van huis

Hij maakt een expeditie naar het Noordpoolijs

De Baron is al wekenlang op reis

Zeg James, waarde James,

Ga meneer de Baron eens halen

Want James, beste James,

de Baron moet een rekening betalen

Ik ben de leverancier

van de port en de sherry en het bier,

van de whisky, de rum en advocaat

Ga eens vragen hoe het met betalen staat

Meneer de Baron is niet thuis

Hij is nu al weken lang van huis

Hij maakt een expeditie naar het Noordpoolijs

De Baron is al wekenlang op reis

Zeg, James, beste James,

Ga meneer de Baron eens halen

Want James, beste James,

de Baron moet een rekening betalen

Hij kocht bij mij een pantalon

omdat hij zo de straat niet meer op kon

want z'n broek was versleten op den draad

ga eens vragen hoe het met betalen staat

Meneer de Baron is niet thuis

Hij is nu al weken lang van huis

Hij maakt een expeditie naar het Noordpoolijs

De Baron is al wekenlang op reis

Zeg James, dear James,

Ga meneer de Baron eens halen

Want James, beste James

'K wou meneer de Baron iets betalen

Ik ben Oom Kees uit Canada

en ik laat hem een massa dollars na

Ik ben blij neef es weer te zien

en ik schenk hem minstens een miljoen of tien

Meneer de Baron is wel thuis

Hij blijft nu al wekenlang in huis

Hij maakt geen expeditie naar het Noordpoolijs

en hij gaat in geen jaren nu op reis

Meneer de Baron zit in bad

Daar zit hij nu al een dag of wat

Z'n kleren heb ik bij Ome Jan gebracht

Ik kan U zeggen: er wordt op U gewacht

………………………………………………………………………………………………………..

Maar nu wat gegevens over de Baron in onze stamboom.

Baron Fokke van Asbeck werd geboren op 10 december 1833 in Grovestinstate (Hemelumer Oldeferd, Friesland) onder Koudum. Hij was een zoon van Baron Tjalling Menno Watze van Asbeck zu Bergen und Munsterhausen en Elbrig van Bienema. Van de geboorte werd een dag later aangifte gedaan [bron: Geboorteakte nr, A94, Gem. Hemelumer Oldeferd].

Gegevens zijn ook bewaard bij het Frysk Histoarysk en Letterkundich Sintrum.

Volgens De Indische Navorscher van 1934 kwam Baron Fokke van Asbeck op 16 juni 1858 per schip (“Stad Utrecht”) in Nederlands-Indië aan. Bij Gouvernements Besluit van 19 mei 1864 kreeg hij vergunning tot vestiging.

In het Nederlands Adelsboek 1932 (30^ste jaargang) staat vermeld dat Baron Fokke van Asbeck  in het toenmalige Nederlands-Indié commissaris was bij het Post- en Telegraafkantoor.

Baron Fokke trouwde toen hij 32 jaar oud was op 5 september 1866 in Semarang met Christina Wilhelmina ten Cate, 23 jaar oud.

Christina Wilhelmina werd geboren op 15 januari 1843 in Pekalongan als dochter van Johannes Hendrikus Wilhelmus ten Cate en Maria Helena Persijn.

Baron Fokke overleed op 1 september 1889 in Penang (Malakka) en zijn weduwe Christina Wilhelmina overleed  bijna 10 jaar later ( 13 januari 1899) in Batavia.

Kinderen van Baron Fokke en Christina Wilhelmina:

1 Barones Elbrig Helena van Asbeck, geboren op 07-01-1868 in Bandjermasin

   Barones Elbrig Helena is overleden op 15-09-1892 in Batavia, 24 jaar oud.
2 Baron Tjalling Hendrik van Asbeck, geboren op 01-06-1869 in Djokjakarta

   Baron Tjalling Hendrik is overleden op 06-04-1871 in Djokjakarta, 1 jaar oud.
3 Baron Louis van Asbeck, geboren op 10-01-1874 in Utrecht

   Baron Louis is overleden op 09-10-1942 in Soekaboemi, 68 jaar oud.
4 Barones Elbrig van Asbeck, geboren op 05-09-1881 in Riouw.

   Barones Elbrig is overleden in Ned.-Indie.
5 Baron Tjalling Minne Watze van Asbeck, geboren op 13-10-1882 in Medan.

   Baron Tjalling Minne Watze is overleden op 26-02-1904 in Batavia, 21 jaar oud.
6 Baron Gerrit Ferdinand van Asbeck, geboren op 10-04-1885 in Medan

   Baron Gerrit Ferdinand is overleden op 11-11-1928 in Batavia, 43 jaar oud.