Ons eerste kleinkindje: "Zoe" Het is een schatje !!! Wij houden ontzettend veel van haar.
Over mijzelf
Ik ben Risse
Ik ben een man en woon in Vilvoorde (Houtem) (Belgie) en mijn beroep is Grafdelver/bewaker (doodgraver dus) op de begraafplaats van Vilvoorde.
Ik ben geboren op 29/06/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen - korte trips naar de Ardennen of waar dan ook, hengelen en andere leuke dingen.
Zoeken in blog
Mijn hobby's !!!
Wandelen, begraafplaatsen, dieren...
22-05-2007
We verlaten even Bouillon. Nog 500 meter te gaan en we zijn er. Links van ons liggen er twee grote privé vijvers waar, voor zover ik kan zien, grote Voorns en Brasems op zitten. Die beide vijvertjes mogen gerust in mijn achtertuintje liggen. Ik zou wel weten wat ik zou doen...hengelen natuurlijk !!! Ik zou geen tijd hebben om te gaan eten, Fien kon mijn eten dan maar tot aan het water brengen
Ondertussen is het 10.00 uur geworden. Onderweg gaan we even nog iets drinken in een plaatselijk café hier in Bouillon. Daarna gaat onze tocht verder, steeds maar weer gaan we steil omhoog. Links van ons ligt het Fort van Bouillon. We zijn nu reeds zo ver omhoog geklommen dat we ter hoogte van de burcht zijn. Heel mooi uitzicht van hieruit op de statige burcht van Godfried zaliger.
Het ontbijt was heerlijk, zoals gewoonlijk !!! Nu nog inpakken en beneden aan het loket gaan afrekenen. Onze rugzak mogen we daar achterlaten, zo hoeven we daar toch al niet aan te sleuren. We begeven ons op weg en het eerste winkeltje dat we tegenkomen is er eentje met allemaal beertjes voor het raam. Prachtige berendinkskes, maar wel duur. We zijn al blij dat we geen kleine ukjes meer hebben. Nou ja, speelgoed is altijd wel duur geweest, of je het nu hier koopt of bij ons in Vlaanderen, de kosten zullen evenhoog oplopen.
Ook kwam het gesprek op wat we zoal vandaag, onze laatste dag hier, zouden gaan uitspoken. Het was simpel, we zouden naar het dierenpark: "La crete des cerfs" gaan. Een prachtig natuur en dierenpark. Gelegen op ongeveer drie kilometer van Bouillon. Maar eerst moeten we nog lekker gaan ontbijten en daarna inpakken.
Na een nachtje heerlijk geslapen te hebben, ontwaken we in alle vroegte, het is 07.30 uur. Het eerste dat ik doe is door het raam kijken. Het is stralend buiten, de zon schijnt volop, de Semois stroomt zoals vanouds door haar rivierbedding, vroege vissers werpen hun vliegenlijntje steeds heen en weer, Godfried houd nog steeds trouw de wacht, aan de overkant vlijen twee huisjes met leien daken zich tegen de achttiende eeuwse kerk en slaan er de kerkklokken acht maal. Ik ontwaak uit mijn dagdromerij...het is al acht uur, kijk naar beneden en zie Fien al buiten staat...sigaretje aan't roken. Zo snel als ik kan wurm ik mij in mijn kledij en begeef mij ook naar buiten. De thermometer aan de ingang van ons hotel geeft 12° aan. Het is frisser dan ik dacht. Ik steek een sigaret op en voeg mij bij haar. Samen kijken we in het kristalheldere water van de Semois. Terwijl we zo wat futloos liggen rond te kijken naar de prachtige architectuur van deze stad en genieten van ons sigaretje, komt ons gesprek automatisch op de mooie wandeling van gisteren. We waren het er beiden over eens dat het een toffe wandeling was. Moe waren we niet meer, alléén onze benen verraden ons dat we een stevige wandeling achter de rug hadden.
Terug in ons "Hotel Relais Godefroy"...op onze kamer...hebben we een douchke genomen en zijn beide als een blok in slaap gevallen, dromend over de reus en al het moois wat we vandaag gezien en meegemaakt hebben. Bouillon, stad van onze dromen...stad van Godfried !!!
BEDANKT IEDEREEN voor het lezen van onze Blog. Wij hebben er met heel veel plezier aan gewerkt en we hopen dat jullie evenveel pezier gehad hebben bij het lezen over onze wandeldag in Bouillon en omstreken.
Groetjes, Risse & Fien,
Het vervolg...derde en laatste dag in Bouillon..."Bij de beestjes..."
We sluiten onze prachtige, mooie dag af met een laatste sigaretje aan de voet van Godfried van Bouillon. Spreken doet hij nog steeds niet, maar we weten ondertussen wel dat hij trots en fier de wacht houd over zijn stad...Bouillon.
De laatste loodjes wegen het zwaarst zegt men wel eens...wel dat is ook zo. We waren moe en onze benen deden pijn. Geloof het of niet...nu dat we er bijna waren staat er daar opééns op een boom het nr. 18. De gehele terugweg zijn we het niet tegen gekomen. Onderweg waren we aan het overleggen wat we eerst gingen doen. Zouden we eerst naar onze kamer gaan en er een douchke nemen en dan gaan eten of zouden we eerst gaan eten en dan een douchke nemen??? We kwamen tot het besluit dat het het beste was om eerst te gaan eten. Als we eerst zouden gaan douchen dan zou er geen één van ons beide nog zin gehad hebben om te gaan eten. Dus...wij verder afdalen naar Bouillon City...richting "ons frituurtje."
Na daar een tijdje op 4 hoog gestaan te hebben, wou ik terug naar beneden gaan. Plots krijg ik iets in het vizier...voor mij een grote zwerm trekvogels, Wilde Ganzen, die noordwaards trokken. Gauw enige foto's van genomen. Mooie dieren.
Prachtige foto van het Ford dat geheel in de zon ligt. Hoe lang ik hierboven op die toren heb gestaan weet ik niet.
Waarom was ik nu zo blij van die toren te zien ??? Wel, telkens we in Bouillon waren zei ik tegen Fien, dat ik graag eens boven op die toren zou staan...en nu??? Wel nu ben ik er eindelijk in geslaagd om deze grote toren te beklimmen. Ik wist dat het prachtig ging zijn. Missie geslaagd !!!...en Fien is van mijn gezaag vanaf dat ik graag eens op die toren zou staan hahahahahahaha
Ik ben Risse
