|
Groot nieuws uit Oudenburg, stadje tussen Oostende en Brugge. Na diefstal in het vierde studiejaar wordt politie erbij gehaald om leerlingen van 9-10 jaar te ondervragen.
Zegt de radio, schrijft de krant, toont de televisie.
Waar zijn we mee bezig ?
En nu juist wanneer Oudenburg in het wereldnieuws van Vlaanderen komt. Stel je voor een vriend uit Deinze (Antoine) telefoneert mij en vraagt waarom ik die Gsm niet gewoon teruggeef. Een gewezen collega uit Antwerpen (Luc) informeert of alle straten rondom het schoolgebouw niet afgezet zijn met Friese ruiters en gekantelde, brandende voertuigen, en of het leger met tanks en spuitkanonnen het geboefte in toom kan houden.
De vragen waren echt, maar zelfs ik had door dat ze spottend en/of sarcastisch bedoeld waren. Zou dit hele gebeuren echter niet een plaats moet krijgen binnen volgende vraagstukken
zijn er nog sportvrouw-van-het-jaar verkiezingen nodig zolang Kim Clijsters 2 benen heeft?
moet men doordachte programma's zoeken op VTM?
is alles van Hugo Claus (even) goed?
zullen er ooit meerr dan 5% van de mensen -zelfls zeer uitzonderlijk- mekaar goeeidag toewensen?
zijn er nog enkelingen die eraan twijfelen dat hovaardigheid geen algemene regel is?
is er nog een superoptimist die van oordeel is dat België bestuurbaar is?
gelooft er eerlijk nog iemand dat een klimaatconferentie tastbare resultaten kan opleveren?
beseft men dat er geen borstprotesen meer geplaatst zullen worden over 20 jaar (vermits petroleumderivaat)?
legt niet iedereen er zich bij neer dat racisme nooit zal (kan) uitgeroeid worden?
is er ene monarch op de wereld die respect verdient?
moet men malaria uitroeien door op de muggen te schieten met een kanon?
En nu wat gebeurde in Oudenburg? De pers maakt zich terecht zorgen natuurlijk, want stel je voor een onderwijzeres uit het vierde studiejaar is zowel haar Gsm als haar creditkaart gestolen. En nog ongeloofwaardiger : de bestolen juf spant zich in om haar goederen terug te krijgen en ze wil haar leerlingen zelfs bijbrengen dat stelen niet hoort.
De onderliggende boodschap in de pers is echter dat een onderwijzeres zou moeten weten dat een gestolen Gsm en creditkaart geen redenen zijn om een onderzoek in te stellen. Een veel beter scenario was geweest,na de speeltijd de klas aanspreken met Lieve kindjes, zopas ben ik gewaar geworden dat mij een en ander is ontstolen; ik durf het bijna niet te vragen wie mij dat gelapt heeft. Ik verklaar plechtig dat ik niet kwaad zal worden op de dader(s). Nemen jullie me het asjeblieft evenmin kwalijk dat ik zo impertinent ben om ,heel eventjes maar, aan te dringen om het gestolene terug aan mij terug te bezorgen. Neen hoor, naar het schijnt had juf A. de ongehoorde onbeschaamdheid aan te dringen op teruggave verborgen onder de mantel van vergevingsgezindheid. De school ging zowaar nog een stap verder en gaf een briefje mee in de agenda van de leerlingen om aan te dringen via de ouders.
Zonder het gewenste gevolg.Wat had je dan gedacht ?
En nu het toppunt van intollerantie: juf. vond toch wel zeker dat ze nog steeds recht had op restitutie. Noch de school, noch de directie nam haar toevlucht tot duimschroeven, vierendeling, ophanging of nog erger, biecht in gesloten ruimte door vreemde biechtvader. Neen hoor, de lokale politie werd uitgenodigd om uit te spitten wie de dader is (eventueel meerdere). Pure waanzin natuurlijk, de betrokkenen kinderen zouden kunnen afleiden dat stelen asociaal is niet-collegiaal, onkameraadschappelijk of zelfs een beetje tegen de wet.
Het zal je maar gebeuren dat er kindjes van de klas ,bijvoorbeeld Kaylée heten en een mama hebben met roodgeverfde haren en een hippe zwartgerande bril zoals vele boekskens-mama's/ wederhelften van BV's. Stel je ook voor dat er iemand van de politie vond dat de ondervraging mocht doorgaan op het plaats van het delict tijdens de schooluren telkens met één kindje maar zonder de ouders.
Neen hoor, 'men' nam het initiatief om kind na kind naar een afgesloten lokaaltje te verplaatsen. Gelukkig dat de ouders tijdig ingrepen en vonden dat de individuele ondervraging de kinderen niet op stang mochten jagen. Waarschijnlijk konden we het politiekorps van Antwerpen uitgenodigen om in telkens in groepjes van 2(of meerdere?) agenten de twintig kinderen samen zachte, vriendelijke, voorkomende, lieve vraagjes voor te schotelen op 'Temptation Island' waarop niemand ook maar iets zou moeten toegeven wat hen in verlegenheid zou kunnen brengen.
...
Lieve mensen waarmee zijn we bezig ? 's Anderendaags was een leger psychologen, pedagogen, podologen en argusogen al aan het woord om te zeggen hoe het echt moet. Iedere mens mag vooral niet tegengesproken worden, want frustraties kunnen enkel nog opgewekt worden, maar niet meer verwerkt zonder deskundige hulp.
Hoe was het vroeger ? Poena potest demi, culpa perennis erit. (Ovidius, Ex Ponte) Wie iets mispikkeld heeft moet schuldbesef hebben, maar toen al gold straffen MOET NIET onbedingd.
Vroeger bestond er iets als Wie niet waagt, wie niet wint . De zeden zijn echter veranderd waardoor een bijna gelijkluidend gezegde veel dichter aansluit bij de waarheid en de ideale (?) wereld: Wie waagt, kan niets verliezen. Loopt iets slecht af, dan volstaat toch gewoon ontkenning. Een van de eden van Hippocrites (of is 't Hippocrates ) is Primum non nocera (= In de allereerste plaats niet schaden ): te ipsum staat er niet bij, maar wordt er wel meer en meer bij gedacht . Dus vooral geen schade toebrengen aan je eigen ik. Zegt de ene partij hoog, dan vindt de andere laag, alles wat wit is wordt uit ander oogpunt zwart, wat drug is, is ook geneesmiddel, een natte mop kan ontstaan bij een droge komiek. Wat onrechtvaardig is, heeft alleen een uitleg nodig door een advokaat, psycholoog , pedagoog of ... ouder. Een mens leert immers niet alleen uit zijn fouten, maar vooral ook uit de opportuniteiten. Het begint met 'schwalbes' in het voetbal, geraak je in het strafschopgebied, laat je vallen, lukt het proficiat; lukt het niet dan ben je een (sympatieke) deugniet. Verteert men zware sportinspanningen niet echt goed, neem maar doping; gaat men vrijuit, fijn; zoniet verwijs naar een voedingsupplement of naar een gedraaide tongkus. Maar de waarheid in twijfel trekken, gaat helaas nog veel verder ook naar zwaardere vergrijpen. Enkele maanden geleden werd iemand veroordeeld zonder bewijzen voor een moord op een vriendin. Proficiat mijnheer de advokaat-generaal, U deed het schitterend en U verdient heel zeker een signeersessie op het plein voor het gerechtshof. Nauwelijks twee weken later orakelde een ander openbaar ministerie in een ander proces (drievoudige moord in de marollenwijk) dat bewijs geen nodige voorwaarde is tot veroordeling.
Wat Miek en Roel al zongen in de zestiger jaren (in 'Jantje's Hoofd dat is Ontploft') :
Ach Jantje was wel wat apart, hij had zo van die dagen
Dat hij de leraar naar 't waarom der dingen durfde vragen
Maar hij moest knikken en hij moest slikken.
Persoonlijke toevoeging:
Zalig de goedgelovigen van geest, misschien laat ik hen mijn gat zien.
De mensheid is geëvolueerd. Ik durf helaas niet met zekerheid te beweren dat alles verbeterd is. Extreem gezien is het wellicht een vooruitgang dat lijfelijke straffen werden afgeschaft, al weet ik zeker dat een vorige generatie kleine misdadigers (zoals Gsm. diefjes in een klas) vroeger de ware toedracht zouden verteld hebben aan ouders of leerkrachten ; er bestond destijds iets zoals 'moreel gezag'. Nemen wij maar gerust aan dat kinderen/pubers een decennium geleden evenmin fysisch gemolesteerd werden. Maar mensenlief het kan nauwelijks nog gekker : kindjes moeten behandeld worden als jonge volwassenen. Ze hebben recht op een eigen kamer beschermd tegen die bemoeizieke ouders met een Keep-Out bord. (Min-)tieners moeten een eigen laptop hebben met een strikt persoonlijk paswoord. Jongelui moeten dezelfde kledijnormen delen met hun leeftijdsgenoten vermits levensnoodzakelijk. Wordt echter nog ergens aangeleerd dat normbesef belangrijker is dan wat de buitenwereld declameert?
Weet je wat ik denk wat het ware probleem is ? Er is een elfde gebod torgrvoegd Niets is belangrijker dan straffeloosheid. Vorige generaties moesten zich vooral inspannen om te overleven , later werd het accent verschoven naar het bereiken van een zekere vorm van comfort. Gelukkig werd dat comfort dikwijls bereikt (laten we maar toegeven dikwijls door materialisme al dan niet met nagatieve bijklanken). De nadruk wordt tegenwoordig helaas meer en meer gelegd op een extentie comfort ten alle prijze .Men voelt men zich geroepen om zich beter voor te doen dan men in werkelijkheid is . Vanitas vanitatum et omnia vanitas. Liegen is geïnstitutionaliseerd. Doen-alsof is het absolute einde. Als opa ga ik iedere week enkele keren één van mijn kleinkinderen van school halen (resp. naar school brengen). Welke school doet er hier niet toe, want ik ondervind eigenlijk dezelfde pretentieuze houding overal op straat: vooral niemand groeten en mekaar enkel aanspreken om te kledderen in mekaars geslijm. Die school manifesteert zich dan nog uitdrukkelijk als vooruitstrevend in die zin dat ouders direct betrokken worden in het pedagogisch proces. Teamgeest noemt men dat, maar een goeiedag kan er niet vanaf. Moet ik het nog zeggen dat ik na enkele jaren moet walgen van al die seuten en dikkenekken met een eigendunk die omgekeerd evenredig is met hun eigen_waarde.
Hoeveel mensen hebben er nog principes ? Bedrijfsleiders hechten enkel belang aan hun eigenbelang, linkse rakkers of ministers verzamelen zoveel mogelijk cumuls . Kerkelijke autoriteiten walsen met bulldozers over hun volgelingen (en hier viseer ik allerminst alleen de Christelijke kerken ). Moraalridders trekken zich terug (af) en neuken zich te pletter in rechthoekige of ovalen kamers. Lokale politiekers zijn er trots op dat hun financiële uitspattingen grotendeels betaald worden door staat- en/of provincie. De Vlaamse regering is even trots dat de meeste gelden losgemaakt werden vanuit de federale regering. België krijgt subsidie van de Europese gemeenschap en de Nato enzovoort.... en zo schuift iedereen de hete patat verder door. Waar leest men echter nog dat alles moet betaald worden vanuit belastingen en dat die moeten gespijsd worden door productie (primaire, secundaire, tertiaire of quartaire sector: het doet er niet toe). En maar rond de pot draaien en laten verstaan dat wat nu niet lukt, wel zal opgelost worden door de volgende generatie(s).
Si le nez de Cléopâtre aurait été moins long, le cours de l' histoire aurait changer. Een recente film noemt het The Butterfly effect. Ik noem het gewoon Kleine oorzaken, grote gevolgen , Uitgangspunt is dus dat in november een Gsm werd gestolen in het vierde studiejaar van een lagere school in Oudenburg, en dat zulks mij wel heel erg ver heeft afgeleid in mijn commentaar.
Maar vooral, maar het op neer komt is dat ik er mij niet goed bij voel. Als dergelijke futilitaire voorvallen niet (meer) kunnen worden opgelost via gezond verstand noch goede wil, dan zijn we inderdaad niet goed bezig. Ik vrees echter dat het belachelijke feit dat de politie en de Vlaamse pers hierin moesten betrokken worden helaas niet de fout is de pers noch van de politie, noch de school. . Het staat echter oh zo goed om de politie af te beelden als randdebielen, scheidsrechters zijn idioten, en schooldirectie en onderwijzend personeel zijn verdwaasde neveneffecten. Laten wij echter eens nadenken wat er zou gebeuren zonder enig toezicht. Het kan gaan, hoor; vroeger kreeg ieder kind op de lagere school wel eens een draai om zijn oren, zonder daarbij de ouders te betrekken, destijds werden sportwedstrijden gepeeld tussen wijken, aangrenzende dorpen onder supervisie van een amateur die zich voor alle partijen opofferde... . En iedereen legde zich neer bij hun besluiten omdat er goede wil aanwezig was. Sport verloedert echter op een exponentiële manier en dat is heus niet enkel de fout ban de sporters zelf. Kinderen vanaf de kleutertuin zijn zoveel assertiever worden (nog zo'n duur woord dat positief moet klinken), en waarop komt het neer? Dat de kinderen zich echt mogen gedragen als meer waard dan hun opvoeders. Is het normaal dat de onderwijzers toen ik klein was, 5,5 dagen per week voor de klas stonden zonder vrije uren wegens turnen, muziek of zedenleer, en vooral zonder mentale ineenstorting. Goede wil en gezond verstand werden/worden vervangen door geld (geldgewin en winstbejag). Eigenlijk zou iedereen het f*** woord moeten gebruiken tegen de sport en alle activiteiten die rechtgeaarde lieden voortdurend tegen de borst stoten. Maar ben ikzelf wel consequent ? Terwijl ik steeds maar beweer dat salarissen van de topsportens immoreel zijn en de transfersommen zonder meer misdadig, bekijk ik nog steeds de Primera Division, Serie A , NBA of Tour de France.
Ik ben dus inderdaad ook een hypocriet. Ik roep uit dat nepbosten belachelijk zijn, maar tezelfdertijd sta ik op de stoel voor de televisie om van boven uit beter in de décolletées te kunnen kijken.
De moraal:
-
Ouders los dit gevalletje efkens op. Neem eens aan dat je kindjes niet volmaakt zijn en maak van dit voorval gebruik om hen wat burgerzin bij te brengen.
-
Laten wij toegeven dat Urbanus gelijk heeft :De wereld gaat om zeep, d'er gebeuren rare dingen rondom mij ... en dat zijn Bakske vol met stro niet eens zover naast de werkelijkheid zit.
-
Ik besef - potverdikke weeral - dat ik er weer niets kan aan doen om de wereld te verbeteren . Ik word er zowaar moedeloos van. Beterschap ? Nooit de film gezien met Kevin Spacey, Helen Hunt ? Pay it Forward ? Toch een heerlijk principe hé : waarom doet niet iedereen mee die door die film geroerd werd ? Waarom start ik trouwens zelf niet zo'n nieuwe golf op ? Het is nochtans zo eenvoudig : klik maar eens op "Ripple of kindness" doorklik-lijntje hieronder. En inderdaad, ik ben niet trots op mijn laksheid.
http://kindness.yahoo.com/cng-v5
|
